Ὁ ἄνθρωπος Σῶμα Χριστοῦ

Ἡ θεσμοθέτηση «γάμου» μεταξύ δύο ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου καί ἡ ἀποδοχή ὡς νόμιμης καί ἀποδεκτῆς μιᾶς σχέσης ἀντίθετης ὄχι μόνο πρός τήν ἀνθρώπινη φύση, ὅπως αὐτή πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί ἀντίθετη πρός τόν λόγο καί τόν νόμο του, ἀποτελεῖ χωρίς ἀμφιβολία μία ἀπόφαση ἡ ὁποία εὐτελίζει τήν ἀξία καί τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος.

Τό σῶμα μας δέν εἶναι ἱερό μόνο ἐπειδή πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί γιατί τιμήθηκε σέ ὑπερβολικό βαθμό ἀπό τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπό ἀπέραντη ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο καί προκειμένου νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά μᾶς σώσει «ἐκένωσεν ἑαυτόν». Ἐνανθρώπησε καί ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί μέ αὐτήν ἀνεστράφη ἀνάμεσά μας καί γιά νά μᾶς δείξει τήν ἀπέραντη ἀγάπη του ἔπαθε, ὑπέμεινε καί ἀπέθανε γιά μᾶς.

Καί δέν περιορίσθηκε ὅμως μόνο σέ αὐτά, ἀλλά τό πιό παράδοξο, γράφει ὁ μεγάλος βυζαντινός θεολόγος, ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, εἶναι ὅτι ὁ Χριστός δέν ὑπέμεινε καρτερικά τό Πάθος του γιά χάρη μας, μόνο ὅταν ἔπασχε καί πέθαινε ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἀλλά καί μετά τήν ἀνάστασή του, ὅταν ἐλευθερώθηκε τό Σῶμα του ἀπό τή φθορά. Ὁ Χριστός ἐξακολουθεῖ νά φέρει τίς πληγές καί μέ αὐτές τίς πληγές, μέ τή λογχισμένη πλευρά του καί τά σημάδια τῶν ἥλων στά χέρια του καί τά πόδια του ἐμφανίζεται στά μάτια τῶν ἀγγέλων ἀλλά καί τῶν μακαρίων ἐκείνων ἀνθρώπων, τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἀξιώθηκαν νά τόν δοῦν. Ἔτσι ἀκριβῶς εἶδε τόν Κύριό μας καί ὁ ὅσιος Γεράσιμος ὁ Ὑμνογράφος, ὁ Μικραγιαννανίτης, ὅταν ἔλαμψε ἐνώπιόν του «ὑπέρ χιλίους ἡλίους», ἀλλά φέροντας στά χέρια του καί τά πόδια του τούς τύπους τῶν ἥλων.

Ὁ Χριστός θεωρεῖ αὐτές τίς πληγές κόσμημά του καί χαίρεται νά δείχνει ὅτι ὑπέμεινε δεινά γιά τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων. Καί ἐνῶ μέ τήν Ἀνάστασή του ἀπέβαλε ὅλα τά σωματικά στοιχεῖα, καί τό Σῶμα του εἶναι πλέον πνευματικό καί δέν ἔχει οὔτε βάρος οὔτε πάχος, δέν ἀπέβαλε τά τραύματα οὔτε ἐξάλειψε τίς πληγές, ἀλλά θέλησε νά τίς διατηρήσει ἀπό ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο. Διότι μέ αὐτές βρῆκε τό ἀπολωλός καί μέ τό κέντημα τῆς λόγχης κατέκτησε τόν ἄνθρωπο πού ἀγαποῦσε.

Ἀλλά οὔτε καί σέ αὐτό περιορίζεται ὁ Χριστός, δηλαδή στό νά λάβει καί νά διατηρήσει ὁ ἴδιος τό ἀνθρώπινο σῶμα, Καθιστᾶ καί τά δικά μας σώματα δικά του καί τά σώματά μας μέλη τοῦ δικοῦ του σώματος.

Καί πῶς τό ἐπιτυγχάνει αὐτό;

Μέ τά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μέσω τῶν ὁποίων μᾶς δίδει τή χάρη του ἤ μᾶλλον μᾶς προσφέρει ὁλόκληρο τόν ἑαυτό του. Ἔτσι τά μέλη μας εἶναι Χριστοῦ μέλη. Αὐτῶν τῶν μελῶν τήν κεφαλή προσκυνοῦν τά Χερουβίμ. Τά πόδια μας καί τά χέρια μας ἐξαρτῶνται ἀπό ἐκείνη, ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριό μας, πού εἶναι ἡ κεφαλή μας.

Ἄν καταλάβουμε πόσο μεγάλη ἀξία μᾶς δίδει ὁ Θεός, τότε δέν θά τήν προδώσουμε εὔκολα. Δέν θά ἀφήσουμε τή γλῶσσα μας νά πεῖ λόγο πονηρό, ἄν ἔχουμε στόν νοῦ μας τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού ἔβαψε αὐτή τή γλώσσα κόκκινη.

Πῶς θά στρέψουμε τά μάτια μας σέ κάτι πού δέν πρέπει, ὅταν μέ αὐτά ἀντικρύσαμε τά φρικτά μυστήρια; Ἀλλά οὔτε καί θά κατευθύνουμε τά πόδια μας, οὔτε καί θά ἁπλώσουμε τά χέρια μας σέ κάτι ἁμαρτωλό, ἄν ἔχουμε ζωντανή τήν αἴσθηση ὅτι καί τά χέρια μας καί τά πόδια μας εἶναι μέλη Χριστοῦ ἱερά καί περιέχουν σάν φιάλες τό Αἷμα του, ἤ μᾶλλον ἔχουν ἐνδυθεῖ ὁλόκληρο τόν Σωτήρα Χριστό. Τόν ἔχουν ἐνδυθεῖ ὄχι σάν ἱμάτιο οὔτε σάν τό σύμφυτο μέ τό σῶμα δέρμα, ἀλλά πολύ πιό τέλεια. Γιατί τό ἔνδυμα αὐτό εἶναι ἑνωμένο μέ τούς πιστούς πολύ πιό στενά καί ἀπό τίς ἀρθρώσεις καί ἀπό τά ὀστᾶ, γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας. Τά μέλη θά μποροῦσε κάποιος νά τά ἀφαιρέσει ἀπό τό σῶμα καί παρά τή θέληση τοῦ ἀνθρώπου. Ἀλλά κανείς δέν θά μπορέσει νά ἀφαιρέσει χωρίς τή θέλησή του τόν Χριστό, οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε δαίμονας, «οὔτε τά παρόντα», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «οὔτε τά μέλλοντα, οὔτε ὕψος, οὔτε βάθος, οὔτε κάποιο ἄλλο δημιούργημα», ὅση δύναμη καί ἄν ἀσκήσει ἐπάνω του.

Τί λοιπόν εἶναι ἱερώτερο ἀπό τό σῶμα μας, μέ τό ὁποῖο ἑνώθηκε ὁ Χριστός στενότερα ἀπό κάθε φυσική ἕνωση; Πῶς δέν θά σεβασθοῦμε καί δέν θά διαφυλάξουμε τήν ἱερότητά του, ἄν γνωρίσουμε τή θαυμαστή λαμπρότητά του καί τήν ἔχουμε συνεχῶς ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς μας; Γιατί, ἄν τούς ναούς, τά σκεύη καί ὁτιδήποτε ἱερό, ἀκριβῶς ἐπειδή γνωρίζουμε ὅτι εἶναι ἱερά, τά διατηροῦμε μέ κάθε τρόπο ἀμόλυντα, πολύ περισσότερο δέν θά μολύνουμε κάτι πού εἶναι ἱερώτερο ἀπό αὐτά. Καί φυσικά, τίποτε δέν εἶναι ἱερώτερο ἀπό τόν ἄνθρωπο, μέ τή φύση τοῦ ὁποίου ἑνώθηκε ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

Κι ὅμως ἐμεῖς ἀντί νά τιμοῦμε καί νά σεβόμεθα αὐτό τό σῶμα, ἁγιάζοντάς το μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν του, ἐμεῖς τό ὑποβιβάζουμε καί τό ἐξαχρειώνουμε θεσμοθετώντας μέ τόν νέο αὐτό νόμο τήν παρά φύση καί τήν ἀντίθετη πρός τόν νόμο τοῦ Θεοῦ χρήση του ἤ μᾶλλον κατάχρησή του ὡς ἰσότιμη μέ αὐτήν γιά τήν ὁποία μᾶς δημιούργησε ὁ Θεός «ἄρσεν καί θῆλυ».

Αὐτή τή δυνατότητα δίδει δυστυχῶς ὁ νέος νόμος, ὁ ὁποῖος ἐπιτρέπει «γάμο» μεταξύ δύο ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου καί δίδει στούς δύο αὐτούς ἀνθρώπους τό δικαίωμα νά γίνονται γονεῖς, εἴτε υἱοθετώντας παιδιά, εἴτε ἀναγνωρίζοντας ὡς παιδιά αὐτά πού ἀπέκτησαν μέσω μιᾶς παρένθετης μητέρας σέ ἄλλη χώρα. Καί ὅλα αὐτά γίνονται μέ τή δικαιολογία τῆς ἰσότητος τῶν δικαιωμάτων, πού πρέπει νά ἀναγνωρίζονται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀλλά καί τῶν δικαιωμάτων πού ὀφείλει νά ἀναγνωρίσει ἡ πολιτεία στά παιδιά αὐτά.

Ὅμως ὅλος αὐτός ὁ συλλογισμός ἑδράζεται σέ μία λανθασμένη βάση, γιατί γάμος εἶναι ἡ ἕνωση δύο ἑτερόφυλων ἀνθρώπων πού ἔχουν βιολογικά τή δυνατότητα νά ἀποκτήσουν παιδιά, τά ὁποῖα ὁλοκληρώνουν τήν ἔννοια τῆς οἰκογενείας. Καί αὐτοί οἱ δύο ἄνθρωποι, πού ἑνώνονται στόν γάμο καί φέρνουν παιδιά στόν κόσμο, εἶναι οἱ γονεῖς τῶν παιδιῶν, τούς ὁποίους δέν ἔχει τό δικαίωμα κανείς νά τούς στερήσει ἀπό τά παιδιά.

Τί γίνεται ὅμως μέ τά παιδιά πού ἀποκτοῦνται ἀπό ἕνα ζευγάρι ἀνθρώπων τοῦ ἰδίου φύλου καί δέν ἔχουν δικαίωμα οὔτε νά γνωρίσουν οὔτε νά ζήσουν μαζί μέ τόν ἕνα ἤ καί μέ τούς δύο γονεῖς τους; Ποιός ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη αὐτῆς τῆς σοβαρῆς ἀπουσίας ἀπό τή ζωή καί τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν; Ποιός ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη γιά τήν ἔλλειψη μητρικοῦ ἤ πατρικοῦ προτύπου μέσα στήν «οἰκογένεια» αὐτή; Καί ποιός μπορεῖ νά εἶναι βέβαιος γιά τίς ἐπιπτώσεις πού θά ἔχει τό παράδειγμα μιᾶς ὁμοφυλόφυλης σχέσεως, τήν ὁποία θά θεωροῦν ὡς «οἰκογένειά» τους τά παιδιά αὐτά, στήν ἐξέλιξη τῆς προσωπικότητός τους; Ἀλλά καί ποιός ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη γιατί αὐτή ἡ «οἰκογένεια» εἶναι τό ἀποτέλεσμα μιᾶς ἀθέσμου συμβιώσεως πού ἀντιτίθεται καί παραβιάζει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί τήν ἴδια τήν ἀνθρώπινη φύση;

Eἶναι θλιβερό, ὅταν ὁ Θεός μᾶς κάνει τήν τιμή νά εὐλογεῖ τήν ἕνωση δύο ἀνθρώπων μέσα τόν γάμο καί τήν οἰκογένεια, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νά δημιουργοῦμε μέ αὐτόν τόν νόμο «οἰκογένειες» πού ὄχι μόνο δέν ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἀλλά ἀντιστρατεύονται τόν νόμο του. Καί ἐάν ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νά ζεῖ ὅπως θέλει, ἀκόμη καί καταπατώντας τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, πῶς μπορεῖ ὁ νόμος νά δίδει στόν ἄνθρωπο αὐτόν τό δικαίωμα νά ἀναγκάζει μέ τήν ἐπιλογή του καί ἄλλους ἀνθρώπους, στή συγκεκριμένη περίπτωση τά παιδιά, νά ζοῦν σέ ἕνα περιβάλλον πού ἀπό τή φύση του ἀντιτίθεται στόν νόμο τοῦ Θεοῦ;

Πόσο τραγικό εἶναι γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους ἀλλά καί πόσο προσβλητικό εἶναι γιά τόν Θεό!

Ἄς τό συνειδητοποιήσουμε καί ἄς ἀλλάξουμε στάση!

† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων

Η Ελλάδα έγινε η πρώτη ορθόδοξη χριστιανική χώρα που νομιμοποίησε τον πολιτικό γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, παρά την αντίθεση των εκκλησιαστικών αξιωματούχων.

Ο νέος νόμος αναγνωρίζει τα γονικά δικαιώματα στα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά δεν θα επιτρέπει ι στους ομοφυλόφιλους να αποκτήσουν βιολογικά παιδιά μέσω παρένθετων μητέρων στην Ελλάδα.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν επίσης ότι ενώ οι περισσότεροι Έλληνες συμφωνούν με τους γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, απορρίπτουν την επέκταση της γονικής μέριμνας μέσω παρένθετης μητρότητας σε ζευγάρια ανδρών.

Το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου επιτρέπεται στην Ελλάδα από το 2015. Αλλά αυτό παρείχε νόμιμη κηδεμονία μόνο στους βιολογικούς γονείς των παιδιών στις εν λόγω σχέσεις, με αποτέλσσμα να υπάρχει νομικό κενό για τα δικαιώματα των συντρόφων τους.

Η κύρια αντίθεση στο νέο νομοσχέδιο προέρχεται από την παραδοσιακή Εκκλησία της Ελλάδος – η οποία επίσης αποδοκιμάζει πολιτικό γάμο και στους ετερόφυλους.

Η ανακοίνωση της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους μιλά για επιχειρούμενη ύβρι που αποτελεί άρνηση της ύπαρξης του ανθρώπου - «Δεν θίγεται μόνο το ευαγγέλιο και η ελληνική κοινωνία, αποδομείται το σύμπαν»

Ανακοίνωση για το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια εξέδωσε η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση με τον συγκεκριμένο νόμο δεν θίγεται μονάχα το Ευαγγέλιο αλλά και σύσσωμη η ελληνική κοινωνία. «Ἡ θεσμοθέτηση «γάμου» μεταξὺ προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου εἶναι ἀνατροπὴ τοῦ χριστιανικοῦ γάμου καὶ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ ἔχει ἀπορριφθεῖ ἀπὸ τὴν σύνολη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ ἀντιμετωπίζεται μὲ τὴν μετάνοια, ἡ ὁποία εἶναι ἀλλαγὴ τρόπου ζωῆς», αναφέρει μεταξύ άλλων.

«Ἡ ἐπιχειρούμενη ὕβρις, μὲ τὴν ἀρχικὴ ἔννοια τῆς λέξεως, ἀποτελεῖ ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, ἀποσάθρωση στὰ θεμέλια τοῦ οἰκοδομήματος τῆς ἀνθρωπότητος. Δὲν θίγεται μόνο τὸ εὐαγγέλιο καὶ ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία. Ἀποδομεῖται τὸ σύμπαν. Εἴτε εἶσαι πιστὸς εἴτε ἄπιστος, θὰ γεννηθεῖς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Ὅταν αὐτὰ τὰ ἀλλοιώνεις, στὴν οὐσία ἀποφασίζεις ἕνα ἀργὸ ἀλλὰ σίγουρο θάνατο τῆς ἀνθρωπότητος», σημειώνεται.

Δείτε ΕΔΩ την ανακοίνωση

Αναλυτικά το ανακοινωθέν:

«Μὲ ἀφορμὴ τὴν κατάθεση τοῦ νομοσχεδίου «Ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γάμο. Τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ κώδικα καὶ ἄλλες διατάξεις» γιὰ ψήφιση ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Βουλὴ, συνῆλθαν στὶς Καρυές, σήμερα 8.2.2024, οἱ 40 Καθηγούμενοι καὶ Ἀντιπρόσωποι τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ λόγῳ τῆς μείζονος καὶ ἰδιαζούσης σοβαρότητος τοῦ θέματος ἀποφάσισαν νὰ ἀπευθυνθοῦν μὲ τὴν παροῦσα ἀνακοίνωση σὲ κάθε καλοπροαίρετο ἄνθρωπο καὶ νὰ συμπαρασταθοῦν στὴν ἀγωνία καὶ τὸν ἀγώνα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν προστασία τοῦ πυρήνα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.

Τὸ νομοθέτημα, ὅπως προβλέπει τὸ σχέδιο νόμου, ἐνῶ θέλει νὰ διασφαλίσει τὴν ἀρχὴ τῆς ἰσότητος μέσῳ τῆς σύναψης «γάμου» σὲ πρόσωπα τοῦ ἰδίου φύλου καὶ ἀκόμη τὴν προστασία ἀπὸ διακρίσεις, καταστρατηγεῖ θεμελιώδεις ἀρχὲς τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως καὶ θανατώνει τὴν δυνατότητα τῆς ζωῆς καὶ τῆς φυσιολογικῆς ἀναπτύξεως τοῦ παιδιοῦ.

Διαλύεται ὄχι ἡ ἀνθρώπινη οἰκογένεια, ἀλλὰ ὁλόκληρη ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη.

Ἀλήθεια πῶς λειτουργεῖ ἡ ζωή; Ὁ καθένας μας προέρχεται ἀπὸ μία μητέρα καὶ ἕνα πατέρα, σύμφωνα καὶ μὲ τὴν ἀπόκριση τοῦ Χριστοῦ: «οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ’ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς;» (Ματθ. 9, 4). Ἡ θεσμοθέτηση «γάμου» μεταξὺ προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου εἶναι ἀνατροπὴ τοῦ χριστιανικοῦ γάμου καὶ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ ἔχει ἀπορριφθεῖ ἀπὸ τὴν σύνολη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ ἀντιμετωπίζεται μὲ τὴν μετάνοια, ἡ ὁποία εἶναι ἀλλαγὴ τρόπου ζωῆς. Ἐπίσης, τὸ ἔμβρυο κυοφορεῖται ἐννέα μῆνες καὶ γεννιέται. Τὸ νεογνὸ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τὸ πιὸ ἀσθενὲς νεογέννητο τῆς κτίσεως. Δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε. Ἐὰν δὲν τὸ φροντίσει ἡ μάνα του, δὲν τὸ θηλάσει, πέθανε... Ὁ Θεὸς δίνει τὴν εὐθύνη στοὺς γεννήτορες νὰ συμπράξουν στὴν διαμόρφωσή του καὶ νὰ γίνουν μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο συνδημιουργοὶ τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν τυχὸν τὸ νεογέννητο στρέψει τὸ βλέμμα πρὸς τὴν μητέρα καὶ θέλει θηλασμό, καὶ στὴν θέση της βρίσκεται κάποιος ἄλλος, συγχέει τὶς πληροφορίες, παραμορφώνεται, ἀτιμάζεται. Τὸ χρέος σεβασμοῦ σὲ ἕνα νέο πλάσμα ἀπαιτεῖ θυσία γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀναπτυχθεῖ φυσιολογικά, νὰ χαρεῖ τὴν ζωή του. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος ἑνώσεως καὶ ἀναπτύξεως τοῦ ἀνθρώπου.

Μετὰ ἀπὸ ἐννέα μῆνες γεννιέται σὲ μία εὐρύτερη μήτρα, ποὺ εἶναι τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον, καὶ ἀρχίζει μία ἄλλη πλάση τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ παιδιοῦ, μέσα στὴν οἰκογένεια. Γνωρίζει τὴν μητέρα σὰν τὴν γυναῖκα ποὺ τὸ θηλάζει καὶ τὸ τρέφει μὲ τὸ γάλα της καὶ τὸ περιποιεῖται. Γνωρίζει τὸν πατέρα σὰν τὸν ἄνδρα ποὺ τὸ ἀγαπᾶ καὶ τὸ φροντίζει μὲ τὸν τρόπο του. Παίρνει δύναμη πνευματικὴ καὶ σωματικὴ ἀπὸ τὸν ἀμοιβαῖο σεβασμὸ τοῦ πατέρα καὶ τῆς μητέρας γιὰ νὰ προχωρήσει στὴν δεύτερη φάση ποὺ περνᾶ στὴν παιδικὴ ἡλικία, πάει στὴν ἐφηβική, προχωρεῖ ἐλεύθερο μέσα στὴν κοινωνία καὶ δέχεται τὴν ἀγωγὴ τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ τόπου του. Ὁ Θεὸς φτιάχνει τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ζήσει, ὄχι γιὰ νὰ πεθάνει∙ οὔτε νὰ πεθάνει στὴν μήτρα τῆς μητέρας του, οὔτε στὴν μητρα τῆς παιδικῆς ἡλικίας, οὔτε στὴν μήτρα τῆς ἱστορίας. Συμμετέχει στὸ θαῦμα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ ζήσει καὶ νὰ ἀναληφθεῖ στὴν αἰώνια ζωή. Κι αὐτό, μὲ τὴν χάρη τοῦ Πνεύματος τὸ κάνει ἡ Ἐκκλησία, δι’ ἧς «νεουργεῖται καὶ θεουργεῖται ἡ σύμπασα». Κι αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν τελικὴ μήτρα, ἡ ὁποία πλάθει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἑτοιμάζει νὰ γεννηθεῖ στὸν χῶρο τῆς καινῆς πολιτείας, στὰ «σκηνώματα» τὰ ἀγαπητὰ καὶ ποθούμενα τῆς ἐλευθερίας τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς καὶ ὁ λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο. Αὐτοὶ ποὺ ἀπελευθερώθηκαν καὶ γεννήθηκαν πέρα ἀπὸ τὴν μήτρα τῆς ἱστορίας, δηλαδὴ στὴν χάρη τῆς αἰώνιας ζωῆς, ὑπάρχουν, προσεύχονται καὶ μᾶς συγκρατοῦν ὅλους στὴν ζωή, καὶ ἀποτελοῦν τὸν πολικὸ ἀστέρα, ὅπου κατευθύνεται ἡ ἀνθρωπότης.

Ἡ ἐπιχειρούμενη ὕβρις, μὲ τὴν ἀρχικὴ ἔννοια τῆς λέξεως, ἀποτελεῖ ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, ἀποσάθρωση στὰ θεμέλια τοῦ οἰκοδομήματος τῆς ἀνθρωπότητος. Δὲν θίγεται μόνο τὸ εὐαγγέλιο καὶ ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία. Ἀποδομεῖται τὸ σύμπαν. Εἴτε εἶσαι πιστὸς εἴτε ἄπιστος, θὰ γεννηθεῖς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Ὅταν αὐτὰ τὰ ἀλλοιώνεις, στὴν οὐσία ἀποφασίζεις ἕνα ἀργὸ ἀλλὰ σίγουρο θάνατο τῆς ἀνθρωπότητος.

Ὅταν παντρεύονται στὴν ἐκκλησία, ἄνδρας καὶ γυναῖκα, παίρνουν τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας καὶ εὐχὲς γιὰ πολυτεκνία καὶ καλλιτεκνία. Ὁ ἀληθινὸς χαρακτήρας τοῦ γάμου φανερώνεται μὲ ἐνάργεια μὲ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν γάμο τῆς Κανᾶ, διότι «τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν» κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Αὐτὸς ὁ «γάμος», ποὺ προωθεῖται σήμερα, ὁδηγεῖ στὸ ἀδιέξοδο. Ἑτοιμάζονται πλάσματα τραυματισμένα, ἀνάπηρα. Σεβαστεῖτε τὴν φύση τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὴν μήτρα τῆς μητέρας του, ἀνεξάρτητα φυλῆς, γλώσσας καὶ πίστεως, ἔχει ἀνάγκη νὰ τὸ θηλάσει ἡ μητέρα του.

Οἱ σκέψεις αὐτὲς δὲν εἶναι ἀποκύημα φαντασίας, ἀλλὰ στηρίζονται στὴν Γραφὴ καὶ τοὺς Ἀποστόλους, στὴν Παράδοση καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι θέσπισαν ὅρους γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἱεροὺς κανόνες, ποὺ καθορίζουν τὰ ὅρια μέσα στὰ ὁποῖα πρέπει νὰ κινοῦνται ὅλα τὰ μέλη της. Ἰδιαίτερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι σαφής, ὅταν τονίζει ἐμφατικά: «ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν; μὴ πλανᾶσθε∙ οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε κλέπται οὔτε πλεονέκται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ κληρονομήσουσιν» (Α΄ Κορ. 6, 9-10).

Ταυτόχρονα ἡ Ἐκκλησία συνεχίζει τὴν ἀποστολή της, ποιμαίνει καὶ θεραπεύει, ὥστε ὅλοι οἱ πιστοὶ νὰ ζοῦν σὲ κοινωνία μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀδελφούς τους, νὰ τοὺς διακρίνει ἡ ἀνιδιοτελὴς ἀγάπη καὶ φιλαδελφία.

Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ ὅλους μας, δικαίους καὶ ἀδίκους, ἁγίους καὶ ἁμαρτωλούς. Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ Ἐκκλησία, χωρὶς νὰ ἀποκλείει κανέναν, ὅπως αὐτὸ φανερώνεται μέσα σὲ ὅλη τὴν ἱστορία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ τῶν ἀνθρώπινων ἀδυναμιῶν. Ἡ Ἀγάπη βασιλεύει. Εἶναι ντροπὴ γι’ αὐτοὺς ποὺ κάνουν αὐτὰ τὰ νομοσχέδια καὶ θεωροῦν φυσικὴ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη. Ἐνθαρρύνουμε καὶ ἐπαινοῦμε ὅσους προκρίνουν τὴν φωνὴ τῆς συνειδήσεως ἔναντι τῆς τυχὸν κομματικῆς πειθαρχίας καὶ εἴμαστε συνοδοιπόροι εἰς τὸν ἀγῶνα τους.

Ὡστόσο, ὑπάρχει ἡ ὑγεία τῆς ζωῆς τοῦ σώματος τῆς ἀνθρωπότητος ποὺ ἀποβάλλει ὅλα αὐτὰ τὰ στοιχεῖα τὰ ὁποῖα ἐπιχειροῦν νὰ ἀλλοιώσουν τὴν ἀληθινὴ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. Ὑπάρχει Ἐκεῖνος ποὺ διευθύνει τὰ πάντα. Αὐτὸς ποὺ ἔκανε τὸν κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ ζήσει στὴν αἰωνιότητα καὶ νὰ ὑπάρχει, Αὐτὸς ὑπάρχει καὶ μᾶς προστατεύει, παρουσιάζεται σὰν ἀδύνατος καὶ ἀνύπαρκτος. Σὲ Αὐτὸν θὰ προσκρούσουν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ἀλλοιώσουν τὴν ζωή. Ἴσως νὰ μὴν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ βιασύνη καὶ ἡ ἐπιμονὴ γιὰ τὴν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου φανερώνει ἀδυναμία καὶ εἶναι εἰς βάρος τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ποὺ ὑποτίθεται ὅτι θέλουν νὰ προστατεύσουν. Μόνο ἀπὸ σεβασμὸ σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ἐκφράζουμε καὶ τονίζουμε μὲ τρόπο ἐμφατικὸ τὶς ἀρχὲς τῆς ζωῆς.

Εἶναι μεγάλο τὸ ἔγκλημα. Ἀσελγοῦν στὴν ἀνθρώπινη φύση, διότι στὴν οὐσία σταματοῦν τὴν φυσιολογικὴ ἀνάπτυξη καὶ ἀνεπίγνωστα, καταστρέφουν τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ ὑπάρχει Αὐτὸς ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα ἀπὸ ἀγάπη καὶ σοφία καὶ παρακάμπτει τι ἀδυναμίες μας καὶ ὁδηγεῖ τὰ πάντα εἰς ἀγαθὸν τέλος.

Ἅπαντες οἱ ἐν τῇ Ἐκτάκτῳ Διπλῇ Ἱερᾷ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν καὶ Εὐαγῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω».

«Δεν μπορεί η απόκτηση παιδιών να γίνει εργαλείο αντιρατσιστικής ή εξισωτικής πολιτικής υπέρ των ομοφυλόφιλων ατόμων», τονίζεται στην επιστολή προς τους βουλευτές.

Με μια επτασέλιδη επιστολή προς τους 300 της Βουλής, η Ιερά Σύνοδος τάσσεται κατά του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι καταργεί την μητρότητα και την πατρότητα.

«Καταργεί τη μητρότητα και την πατρότητα»

Η επιστολή της Ιεράς Συνόδου, αναφέρει μεταξύ άλλων για τα ομόφυλα ζευγάρια: «Ουδετεροποιεί τα φύλα στο πλαίσιο της σχέσης γονέων και παιδιών, μετατρέπει τους γονείς από πατέρα και μητέρα σε ουδετερόφιλους κηδόμενες και τοποθετεί τα δικαιώματα ομοφυλόφιλων ενηλίκων πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών, που θα επιτρέψει να έχουν ως γονείς ομόφυλα ζευγάρια και θα μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ή μητέρα, σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των ρόλων των δύο φύλων».

«Προκαλείται σύγχυση στο παιδί»

Σε άλλο σημείο, η επιστολή προς τους βουλευτές αναφέρει ότι η μονογονεϊκή οικογένεια είναι διαφορετική περίπτωση, κατά την οποία δεν προκαλείται σύγχυση στο παιδί για το ρόλο των γονέων καθώς εκεί υπάρχει στέρηση του ενός γονέα χωρίς αποκλείεται την παρουσία στη ζωή του παιδιού.

«Αντίθετα, η ομόφυλη οικογένεια προξενεί και τα δύο. Επιπλέον τα παιδιά αυτά συχνά δεν θα έχουν δυνατότητα γνωριμίας με τον άλλο βιολογικό γονέα τους. Δεν θα έχουν ούτε την προσωπική εμπειρία της παρουσίας του άλλου φύλου (αντίθετου των ομόφυλων γονέων τους) μέσα σε μια ετερόφυλη σχέση»…

«Δε μπορεί η απόκτηση παιδιών να γίνει εργαλείο αντιρατσιστικής ή εξισωτικής πολιτικής υπέρ των ομοφυλόφιλων ατόμων» αναφέρει η επιστολή της Ιεράς Συνόδου.

Με αφορμή την πρόταση του κ. Παλουκίδη στο Δημοτικό Συμβούλιο Βέροιας σε σχέση με το ζήτημα της ομόφυλων ζευγαριών.

Πρόκειται για ένα ζήτημα ανθρώπινων δικαιωμάτων και ως τέτοιο δε μπορεί παρά να έχει την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά στη ΝΔ. Τελικά ο κ. Παλουκίδης όντας κομματικό στέλεχος της ΝΔ, ας μας ξεκαθαρίσει ποια είναι η θέση του κόμματός του. Θα ψηφίσουν ή όχι οι βουλευτές του νομού μας τη σχετική πρόταση νόμου της κυβέρνησής τους.

Αν τελικά ο ίδιος, τα άλλα στελέχη της ΝΔ και οι βουλευτές του νομού μας ενδιαφέρονται πραγματικά για την τύχες του λαού της Ημαθίας, ας αναλάβουν πρωτοβουλίες για τα άλλα, απείρως ποιο καθοριστικά για της ζωές μας ζητήματα που μας ταλανίζουν. Λχ για τα προβλήματα της αγροτών, που αυτές τις μέρες βρίσκονται στους δρόμους, με την αγωνία της επιβίωσης.  

Προφανώς το ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών για τη ΝΔ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον μας και να μην ασχολούμαστε με τα προβλήματα της καθημερινότητας. Προβλήματα στα οποία δε μπορεί και δε θέλει να δώσει λύσεις, για να μη θίξει τα κέρδη των λίγων αρεστών της σε βάρος του λαού.

                                                                           Γραφείο τύπου Ν.Ε
                                                                         ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ημαθίας

Το πρωί της Δευτέρας, 29ης Ιανουαρίου, στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο στη Βέροια πραγματοποιήθηκε η πρώτη Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας για το νέο έτος 2024.

Στην αρχή της συνάξεως ο Πρωτοσύγκελλος Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας και ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως μας Αρχιμ. Δημήτριος Μπακλαγής ενημέρωσαν τους Ιερείς για θέματα υπηρεσιακής φύσεως και έδωσαν οδηγίες για διοικητικά και οργανωτικά θέματα.

Έπειτα ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, μετά την εναρκτήριο προσευχή ευχήθηκε στους κληρικούς εγκαρδίως και πατρικώς για το νέο έτος και επέδωσε διορισμό στον Πρωτοπρ. Νικόλαο Παπαθεοδώρου, ο οποίος αναλαμβάνει τη διακονία του νέου Γραφείου Γάμων και Βαπτίσεων της Ιεράς μας Μητροπόλεώς που θα λειτουργεί πλέον εκτός από τη Βέροια και στην ηρωική πόλη της Ναούσης.

Στη συνέχεια ο Ποιμενάρχης μας έκανε ειδική αναφορά στην οικογένεια και στα σύγχρονα προβλήματα της, ενημερώνοντας τους Ιερείς περί των θέσεων της Εκκλησίας μας, όπως αυτές εκφράσθηκαν κατά την έκτακτη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, την παρελθούσα Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024, με μοναδικό θέμα της συνεδρίας: «Εκκλησία και θέσπιση γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου».

Παράλληλα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων αναφέρθηκε στην απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος περί της αναγνώσεως της σχετικής εγκυκλίου κατά την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου σε όλους τους Ιερούς Ναούς, στην οποία εκφράζεται η θέση της Εκκλησίας μας για το υπό ψήφιση νομοσχέδιο.

Μετά την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου το σώμα των κληρικών πήρε την απόφαση να καταρτίσει ψήφισμα στο οποίο διατυπώνεται η αντίθεση τους για το εν λόγω νομοσχέδιο. Το ψήφισμα, το οποίο ανέγνωσε ο Γραμματέας της Ιεράς μας Μητροπόλεώς Αρχιμ. Αρσένιος Χαλδαιόπουλος, εγκρίθηκε ομόφωνα και θα αποσταλεί στους εκπροσώπους της επαρχίας μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ παράλληλα θα δημοσιευτεί προσεχώς και στα μέσα κοινωνικής δικτυώσεως.

Τέλος, ο Αρχιερατικός Επίτροπος Καμπανίας Αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής μίλησε για τα πεπραγμένα της «ΛΓ’ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας» με θέμα: «Παλαιά Διαθήκη: Αμφισβητήσεις, παρερμηνείες, πολεμική», στην οποία συμμετείχε ως εκπρόσωπος της Ιεράς μας Μητροπόλεώς.

Αποφάσισε ομόφωνα ότι διαφωνεί με το γάμο και την τεκνοθεσία, ενώ την Κυριακή, 4 Φεβρουαρίου, θα διαβαστεί σχετικό κείμενο στους ναούς.

«Η Εκκλησία δεν νομοθετεί και δεν φέρει ευθύνη για τους νόμους. Αν σιωπήσει, όμως, φέρει βαρύτατη ευθύνη και αυτοκαταργείται» αναφέρει σε ανακοίνωση, μετά τη σχεδόν πεντάωρη συνεδρίαση, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας (Ι.Σ.Ι.) της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η Εκκλησία εκφράζει ομόφωνα την αντίθεσή της στο νομοσχέδιο για τον το γάμο και την τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια και τονίζει πως «οι εμπνευστές του νομοσχεδίου και οι συνευδοκούντες σε αυτό προωθούν την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη γονεϊκότητα, την εξαφάνιση των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια και θέτουν πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών τις σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων ενηλίκων».

Την εισήγηση έκανε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, ως πρόεδρος της ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής, ο οποίος ανέπτυξε τις θεολογικές και επιστημονικές διαφωνίες της Εκκλησίας. «Κάθε ανατροπή της ηθικής αποδομεί την αξία του ανθρώπου», υπογράμμισε ατά την εισήγησή στην Ιερά Σύνοδο.

Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να κάνει τα ακόλουθα τρία βήματα για να δηλώσει τις θέσεις της Εκκλησίας για το νομοσχέδιο:

α. Αποστολή επιστολής προς τους βουλευτές του κοινοβουλίου όπου θα παρουσιάζονται με νομικά επιχειρήματα οι θέσεις της Εκκλησίας.

β. Κείμενο «προς το Λαο» σε πιο απλή γλώσσα, που θα αποσταλεί προς ανάγνωση στις Μητροπόλεις στις 4 Φεβρουαρίου (μαζί με διανομή φυλλαδίων)

γ. Εξουσιοδότηση σε Μητροποίτες για ανάληψη πρωτοβουλιών ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης στις επαρχίες τους.

Το ανακοινωθέν:

1. Η θεολογία της Εκκλησίας για τον γάμο απορρέει από την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και τη διάταξη του Μυστηρίου του Γάμου και φαίνεται καθαρά στην Ακολουθία του Μυστηρίου αυτού.

Ο σκοπός του χριστιανικού γάμου είναι η δημιουργία καλής συζυγίας και οικογένειας, η ανάπτυξη παιδιών ως καρπών της εν Χριστώ αγάπης των δύο συζύγων και η σύνδεσή τους με την εκκλησιαστική ζωή.

Η Εκκλησία αποδέχεται για τη σχέση άνδρα-γυναίκας και παιδιών ότι:

α) η δυαδικότητα των φύλων και η συμπληρωματικότητά τους δεν αποτελούν κοινωνικές επινοήσεις, αλλά προέρχονται από τον Θεό («… καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε…», Γένεσις 1, 27-28),

β) η ιερότητα της ένωσης άνδρα και γυναίκας παραπέμπει στη σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας («… ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ… τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν», Απ. Παύλου, Προς Εφεσίους 5, 28),

γ) ο χριστιανικός γάμος δεν είναι απλή συμφωνία συμβίωσης, αλλά Ιερό Μυστήριο, μέσω του οποίου παρέχεται η χάρη του Θεού στη σχέση κοινωνίας άνδρα και γυναίκας με στόχο την κοινή τους πορεία προς τη θέωση –και αυτή η ευλογημένη πορεία αφορά όλα τα ζεύγη με ή χωρίς παιδιά,

δ) ο πατέρας και η μητέρα είναι συστατικά στοιχεία της παιδικής και της ενήλικης ζωής («Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου»,Έξοδος 20, 12).

2. Προφανώς η Πολιτεία νομοθετεί, αλλά αυτή η παράμετρος ούτε στερεί την ελευθερία του λόγου από την Εκκλησία ούτε απαλλάσσει την Εκκλησία από το καθήκον ενημέρωσης του πιστού λαού ούτε μπορεί να της υποδείξει σε τι συνίσταται η αμαρτία. Η Εκκλησία δεν νομοθετεί και δεν φέρει ευθύνη για τους νόμους. Αν σιωπήσει, όμως, φέρει βαρύτατη ευθύνη και αυτοκαταργείται.

3. Από το 2015 το σύμφωνο συμβίωσης παρέχει σε ζευγάρια του ιδίου φύλου όλα τα δικαιώματα και τις δυνατότητες του γάμου με κύρια εξαίρεση τη δυνατότητα απόκτησης παιδιών με υιοθεσία ή παρένθετη κύηση.

Το σύνθημα της «ισότητας στον γάμο» αποβλέπει σε ένα στόχο, στην απόκτηση παιδιών από «ομόφυλα ζευγάρια».

4. Ανακοινώθηκε ότι θα επιτρέπεται ο «ομόφυλος γάμος» και η «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας και (με διάφορες διόδους) μέσω παρένθετης κύησης.

Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου και οι συνευδοκούντες σε αυτό προωθούν την κατάργηση της πατρότητας και της μητρότητας και τη μετατροπή τους σε ουδέτερη γονεϊκότητα, την εξαφάνιση των ρόλων των δύο φύλων μέσα στην οικογένεια και θέτουν πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών τις σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων ενηλίκων.

Με βάση το νομοσχέδιο, ομοφυλόφιλοι μονογονείς θα μπορούν να επιβάλουν στο παιδί τους τον σύντροφό τους ως «πατέρα 2» ή ως «μητέρα 2».

5. Η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία καταδικάζει μελλοντικά παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ή μητέρα σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των γονεϊκών ρόλων.

Η μονογονεϊκή οικογένεια είναι διαφορετική περίπτωση. Προκαλεί στέρηση του ενός γονέα, αλλά όχι σύγχυση των ρόλων των γονέων.

Αντίθετα, η ομοφυλοφιλική συμβίωση προξενεί και τα δύο. Επιπλέον, τα παιδιά αυτά συχνά δεν θα έχουν δυνατότητα γνωριμίας με τον άλλο βιολογικό γονέα τους.

Δεν θα έχουν επίσης το προσωπικό βίωμα της παρουσίας του άλλου φύλου (αντίθετου των «ομόφυλων γονέων» τους) μέσα σε μία ετερόφυλη σχέση.

Τα παιδιά με πατέρες 1 και 2 ή με μητέρες 1 και 2 (ή και παραπάνω) θα είναι τα θύματα ενός αφύσικου μηχανισμού τεκνοθεσιών.

6. Δημοσιοποιήθηκε ότι: α) θα επιτρέπεται στα «ομόφυλα ζευγάρια» η από κοινού υιοθεσία και η υιοθεσία από τον «ομόφυλο σύζυγο» του γονέα (θα ισχύσει και για τα σημερινά παιδιά από παρένθετη κύηση), β) δεν θα επιτρέπεται στην Ελλάδα η παρένθετη κύηση υπέρ «ομόφυλου ζευγαριού», αλλά αυτή θα αναγνωρίζεται, αν έγινε νόμιμα σε άλλο κράτος.

Οι ρυθμίσεις αυτές θα αποτελέσουν κίνητρα για την εκμετάλλευση ευάλωτων γυναικών.

Εάν τα προαναφερθέντα ισχύσουν, πρόκειται για ένα ναρκοθετημένο νομοσχέδιο με αντιφάσεις και τρόπους παράκαμψης των απαγορεύσεών του (μέσω κυήσεων στο εξωτερικό) και είναι πιθανή η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω διακρίσεων, οπότε η χώρα θα αναγκασθεί να νομοθετήσει και στο έδαφός της την παρένθετη κύηση.

7. Το νομοσχέδιο καταργεί όχι μόνο κανόνες βιοηθικής, χριστιανικές αξίες και την ελληνική οικογενειακή παράδοση, αλλά ανατρέπει τα δικαιώματα μελλοντικών παιδιών και τους ρόλους των φύλων ως στοιχείων συνοχής της κοινωνίας –και αυτό αφορά τον καθένα, έστω και αν δεν αποδέχεται τη χριστιανική ηθική.

Το ερώτημα που αιωρείται αναπάντητο είναι τελικά: Ποιος είναι ο ουσιαστικός λόγος αυτής της απόφασης που αλλάζει συνολικά και άρδην τον θεσμό του γάμου και την ιδιότητα του γονέα και γιατί προωθείται με τόση επιμονή;

8. Η Εκκλησία της Ελλάδος αναγνωρίζει μόνο το Ιερό Μυστήριο του χριστιανικού γάμου και απορρίπτει τον πολιτικό γάμο ασχέτως φύλου.

Εν προκειμένω τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου «ομόφυλων ζευγαριών» για τον πρόσθετο λόγο ότι αυτός οδηγεί αναπόδραστα σε «ομόφυλη γονεϊκότητα» μέσω υιοθεσίας ή παρένθετης κύησης.

Η νομοθέτηση αυτή συγκρούεται τόσο με τη χριστιανική ανθρωπολογία, όσο και με το καθήκον της κοινωνίας να εξασφαλίζει στα παιδιά ευημερία και σωστή ανατροφή, αλλά και με το δικαίωμα των παιδιών να έχουν πατρική και μητρική παρουσία και φροντίδα.

Για όλους τους προηγούμενους λόγους και με αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης και αγάπης, η Αγία Εκκλησία μας είναι κάθετα αντίθετη προς το προωθούμενο νομοσχέδιο.

9. Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε: α) τη σύνταξη σχετικής επιστολής με τις θέσεις της προς τα αξιότιμα μέλη της Βουλής των Ελλήνων, β) την ανακοίνωση των θέσεών της στους Ιερούς Ναούς την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024 και τη διάθεση σχετικού φυλλαδίου «Προς τον Λαό» μέσω των Ιερών Ναών και της ιστοσελίδας της, γ) την παροχή εξουσιοδότησης προς κάθε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη να προχωρήσει, εντός της επαρχίας του και κατά την έμφρονα ποιμαντική κρίση του, σε πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ως προς την επικείμενη νομοθέτηση και τον θεσμό της οικογένειας.

Η τριμελής επιτροπή που συστάθηκε για τη σύνταξη του κειμένου, όπου ανακοινώνονται οι θέσεις της Εκκλησίας για τα ομόφυλα ζευγάρια, αποτελείται από τους Μητροπολίτες Ναυπάκτου, Φθιώτιδος και Κομοτηνής.