57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, οι επιζήσαντες παλεύουν με το τραύμα και οι οικογένειες των θυμάτων πενθούν. Μαζί τους η ελληνική κοινωνία απαιτεί απονομή της δικαιοσύνης στη μνήμη τους.

 

Ήταν 23:21 μ.μ την 28 Φεβρουαρίου του 2023 όταν γράφτηκε μία από τις πιο μελανές σελίδες της πρόσφατης ιστορίας στην Ελλάδα: το δυστύχημα των Τεμπών που κόστισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, στην πλειοψηφία ήταν νεαροί, φοιτητές που επέστρεφαν στο Πανεπιστήμιό τους. Ένα "δυστύχημα" που απομένει να αποφανθεί η δικαιοσύνη για το αν αποτέλεσε εγκληματική πράξη σύμφωνα με τα ακλόνητα στοιχεία που έχει συλλέξει ο Συλλόγος Συγγενών Θυμάτων Δυστυχήματος Τεμπών.

Ιδίως, το άμεσο μπάζωμα του σημείου όπου συνέβη το φονικό δυστύχημα στα Τέμπη εγείρει πολλά ερωτήματα για την πράξη του κρατικού μηχανισμού, που όπως αναφέρουν οι συγγενείς υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο να έχει καταστρέψει σημαντικά στοιχεία για την υπόθεση, ιδίως όσον αφορά την "εξαφάνιση" του υλικού που μετέφερε η μία από τις δύο αμαξοστοιχίες. Υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για την έκρηξη και τη φωτιά (που ακολούθησε και εμπόδισε την επιχείρηση διάσωσης), όπως και για το "μανιτάρι" που σχηματίστηκε αναπτύσσοντας πολύ μεγάλες θερμοκρασίες στα βαγόνια- ένα συμβάν που πρέπει να διευρευνηθεί παράλληλα με τη σύγκρουση των τρένων. Στοιχεία που υποδηλώνουν πως στα βαγόνια θα πρέπει να υπήρχαν και άλλα, εύφλεκτα υλικά.

Για το μπάζωμα έχει ασκηθεί δίωξη από την Εισαγγελέα Πρωτοδικών Λάρισας σε βάρος του Κώστα Αγοραστού μόνο για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος, με τον ίδιο να αρνείται την κατηγορία.

Την πλήρη διαλεύκανση κάθε πτυχής της υπόθεσης της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη, ζήτησε με νέα παραγγελία της η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Με έγγραφό της προς την προϊσταμένη της εισαγγελίας εφετών Λάρισας, η κ. Γεωργία Αδειλίνη, ζητά να ερευνηθεί και να απαντηθεί, κάθε ισχυρισμός και καταγγελία, που προβάλλεται από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών ή θύματα και τους συνηγόρους τους, "ώστε το πέρας της ανάκρισης να μην αφήσει ουδεμία αμφιβολία ως προς το ότι οι εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές διερεύνησαν κάθε πτυχή της υπόθεσης, επιτελώντας στο ακέραιο το καθήκον τους".

 

"Έγινε μια παρέμβαση ένα χρόνο μετά" τονίζει η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα της 20χρονης Μάρθης Ψαροπούλου που έχασε τη ζωή της εκείνο το βράδυ, αναφερόμενη στην παρέμβαση του Αρείου Πάγου. "Ας ελπίσουμε να μην είναι ένα ακόμη επικοινωνιακό κόλπο αυτό και να είναι επί της ουσίας. Διότι ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα, όποιες κινήσεις έχετε δει μέχρι στιγμής έχουν γίνει από την πλευρά των συγγενών" δήλωσε στην τηλεόραση του Open.

 

Τι συνέβη το μοιραίο βράδυ

 

Η επιβατική αμαξοστοιχία IC62, η οποία επρόκειτο να αναχωρήσει από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη στις 7:22 μ.μ. μεταφέροντας περίπου 350 επιβάτες, ξεκίνησε με μικρή χρονική καθυστέρηση. Πολλοί από τους επιβαίνοντες ήταν φοιτητές που επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη μετά από το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Η αμαξοστοιχία IC62 κατέφθασε στη Λάρισα με καθυστέρηση λόγω ενός περιστατικού που προηγήθηκε στον σταθμό του Παλαιοφάρσαλου και αποχώρησε από τον σταθμό της Λάρισας στις 23:00 μ.μ, εισερχόμενη -λανθασμένα- στην γραμμή καθόδου. Ταυτόχρονα, η εμπορευματική αμαξοστοιχία πορευόταν από τη Θεσσαλονίκη στη Λάρισα στην ίδια, καθοδική γραμμή.

 

Η μετωπική σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών σημειώθηκε στις 23:21 μ.μ της 28ης Φεβρουαρίου 2023 στη γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Το τμήμα όπου σημειώθηκε το ατύχημα, 27,3 χιλιόμετρα βόρεια της Λάρισας, ήταν διπλής τροχιάς όμως τα αυτόματα χειριστήρια είχαν καταστραφεί λόγω πυρκαγιάς το 2019, οπότε η μεταγωγή εξακολουθούσε να ελέγχεται χειροκίνητα. Η επιβατική αμαξοστοιχία και η εμπορευματική αμαξοστοιχία συγκρούστηκαν μετωπικά στα μισά του δρόμου μεταξύ των Τεμπών και του Ευαγγελισμού, καθώς η επιβατική αμαξοστοιχία έβγαινε από τη σήραγγα κάτω από τον αυτoκινητόδρομο Ε75. Το επιβατικό τρένο κινούταν με ταχύτητα 160 χλμ./ώρα, ενώ βρισκόταν στην αριστερή, μη προβλεπόμενη, σιδηροδρομική τροχιά, όπου πορευόταν και η εμπορική αμαξοστοιχία, με αντίθετη φορά κίνησης.

 

Από την σύγκρουση, τα περισσότερα βαγόνια του επιβατικού τρένου εκτροχιάστηκαν, ενώ τη στιγμή της σύγκρουσης, προκλήθηκε ακαριαία έκρηξη και πυρκαγιά, που κατέκαψε τα δύο μπροστινά βαγόνια της επιβατικής αμαξοστοιχίας.

 

Η σφοδρή σύγκρουση, ο εκτροχιασμός και η ανάφλεξη των συρμών προκάλεσε τον θάνατο 57 ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των δύο μηχανοδηγών. Πρόκειται για το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα.

 

Δηλώσεις των ανθρώπων που επέζησαν και των συγγενών των θυμάτων

 

-Η μητέρα του Γεράσιμου Γεωργιάδη, του μόνου επιζήσαντα από το πρώτο βαγόνι: "Ο Γεράσιμος δίνει τιτάνια μάχη"

 

Ο 21χρονος Γεράσιμος- Ιάσονας Γεωργιάδης έπειτα από 105 μέρες νοσηλείας στη ΜΕΘ του νοσοκομείου Λάρισας, έχει μεταφερθεί στη Γερμανία, σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης που ειδικεύεται στις εγκεφαλικές κακώσεις. Ο Γεράσιμος ήταν ο μόνος που επέζησε από το πρώτο βαγόνι της αμαξοστοιχίας και δίνει γενναία μάχη για τη ζωή του."Ο Γεράσιμος δίνει τιτάνια μάχη. Ακόμα, όλα είναι κρίσιμα, δεν νοείται κάτι άλλο, από το να είμαι σε δίπλα του, απερίσπαστη, ανεπηρέαστη. Μόνο τα λόγια των γιατρών και οι αποφάσεις για τα επόμενα βήματα. Ψάχνω το βλέμμα, τη φωνή, τη μουσική του… και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ πιο πέρα από το παιδί μου είναι αυτό: "Ποτέ να μην ξανασυμβεί"".

 

Και συνέχισε λέγοντας: "Και η μόνη τιμωρία όσων φταίνε είναι μπουν στη θέση μας. Όχι αυτών που "έφυγαν". Αλλά στη θέση όσων έμειναν. Ακόμα δεν μπορώ να αντικρίσω την εικόνα με τα δύο βαγόνια σε ορθή γωνία. Ξέρω όμως, με κάθε λεπτομέρεια, κάθε ιατρική πληροφορία, και παίρνω αποφάσεις στην θέση του. Ο Γεράσιμος έναν χρόνο μετά είναι σε κώμα. Και η εξέλιξη της κατάστασής του είναι απρόβλεπτη. Ο Γεράσιμος έχει κάνει 2 εγχειρήσεις. Η πρόγνωση είναι "φτωχή". Όμως πέρα από την αγάπη μου, μόνο την ελπίδα και την πίστη έχω να του δώσω. Του έχω εμπιστοσύνη, έχει κερδίσει πολλές μάχες. Μέσα από την καρδιά μου είμαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που προσεύχονται για το παιδί μου, δίνουν και σε μένα δύναμη. Η σημερινή απόλυτη προτεραιότητά μου, δεν αφήνει περιθώρια για οτιδήποτε άλλο", κατέληξε η μητέρα του Γεράσιμου, ο οποίος το μοιραίο εκείνο βράδυ του δυστυχήματος στα Τέμπη επέβαινε στο πρώτο βαγόνι της αμαξοστοιχίας, απ' όπου όλοι οι επιβάτες ανασύρθηκαν νεκροί".

 

-∆ηµήτρης Κωσταρέλος: "Πενθώ τον εαυτό που έχασα"

 

Το διάστημα που ακολούθησε ήταν πολύ δύσκολο για τον Δημήτρη Κωσταρέλο (ο 21χρονος καθόταν με τον φίλο του στο 4ο βαγόνι, που ήταν μετά το κυλικείο και κάηκε). Οπως είπε, αναζήτησε απευθείας ψυχιατρική υποστήριξη και χρειάστηκε να πάρει αγωγή, την οποία συνεχίζει μέχρι σήμερα. Τους πρώτους μήνες δεν μπορούσε να εργαστεί, ενώ όταν κατάφερε να ξεκινήσει τη δουλειά, του ήταν αδύνατον να "βγάλει" 8ωρο. "Σε ρίχνουν και αυτά, γιατί θέλεις να προχωρήσεις και δεν μπορείς". Μετά το δυστύχημα δεν ήταν πλέον ο ίδιος άνθρωπος. "Κάποιοι πενθούν τους συγγενείς τους. Εγώ πενθώ για έναν παλαιότερο εαυτό που έμεινε πίσω στο τρένο και χάθηκε σε λίγα λεπτά. Αυτό είναι το πιο δύσκολο". Οπως περιέγραψε, ο νέος του εαυτός δεν φοβάται τον θάνατο, τα συναισθήματά του είναι "παγωμένα”, ενώ δεν δίνει πλέον σημασία σε πράγματα ανούσια ή μικρά. Την ίδια στιγμή έχει χάσει παντελώς την εμπιστοσύνη του. Μπαίνοντας στην κεντρική αίθουσα του σταθμού σήκωσε τα μάτια και κοίταξε τα τζάμια στην οροφή. Η πρώτη του σκέψη ήταν πως αυτά δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ και ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν στο κεφάλι του. (Η Καθημερινή, άρθρο της Αλεξίας Καλαϊτζή)

 

 

-Ντίνα Μαγδαλιανίδη, τραυματίας: "Είπα "δεν πρέπει να πεθάνω”"

 

"Έγινε η σύγκρουση και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου" ανέφερε η Ντίνα Μαγδαλιανίδη στο ντοκιμαντέρ του MEGA #ΜΑΜΑΕΡΧΟΜΑΙ με την Ανθή Βούλγαρη. "Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα με το ατύχημα είναι πως θα αντιδράσει η οικογένεια μου αν το μάθει. Είπα "δεν πρέπει να πεθάνω”. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί. Είναι το ένστικτο επιβίωσης. Σε κάποιους που μας δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση ή να καούμε ή να σκοτωθούμε ακαριαία, έπρεπε να επιβιώσουμε". Και συνέχισε: "Σερνόμουν με την πίσω πλευρά και βρήκα μία χαραμάδα βγήκα και έπεσα πάνω στις ραγές με το σχεδόν κομμένο πόδι μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν πολλά σημεία του σώματός μου χειρότερα. Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως και ήταν εκεί που είχε ξεκινήσει η φωτιά στο ρέμα".

 

-Μαρία Καρυστιανού, μητέρα της 20χρονης Μάρθης Ψαροπούλου: "Έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι αυτός ο πόνος δεν θα σβήσει ποτέ"

 

"Έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι αυτός ο πόνος δεν θα σβήσει ποτέ. Αισθάνομαι τον ίδιο πόνο όπως την πρώτη μέρα. Αν κλείσω τα μάτια μου μπορώ να με φανταστώ πώς ήμουν εκείνα τα πρώτα λεπτά που συνειδητοποιούσα πως κάτι έχει συμβεί στο παιδί. Νομίζω ότι μέχρι και την τελευταία μέρα την ίδια αίσθηση θα έχω. Αυτό που κάνει λίγο πιο υποφερτή την καθημερινότητα είναι ότι θα τους έχουμε δικαιώσει. Ο θάνατός τους δεν θα είναι αυτή η "ντροπιαστική θυσία" όπως χαρακτηρίστηκε, αλλά θα είναι η αιτία που θα αλλάξει κάτι που θα έπρεπε να είχε αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια". (Πηγή: Open)

 

Η κ. Καρυστιανού μιλώντας στην Εξεταστική Επιτροπή στη Βουλή -το έργο της οποίας αμφισβητείται έντονα από τους συγγενείς των θυμάτων και την αντιπολίτευση- έκανε μια ομιλία που θα έχει χαραχθεί στις μνήμες όλων.

 

"Με βλέπετε εδώ μόνη μου, αλλά δεν είμαι. Φανταστείτε 57 ανθρώπους δίπλα μου και τις οικογένειές τους. Και 180 τραυματίες δίπλα μου και τις οικογένειές τους. Και φανταστείτε, επίσης, κάθε άνθρωπο που ανέβηκε σε αυτό το τρένο όλα αυτά χρόνια". Και είπε στη συνέχεια: "(Ξέρετε πώς είναι) Να φτάσουμε στο σημείο μηδέν, εκεί που τα βαγόνια ακόμη κάπνιζαν. Να τρέχουμε στα νοσοκομεία και να περιμένουμε ν’ ακούσουμε το όνομα στη λίστα των τραυματιών ξέρετε τι είναι να παρακαλάς να βρεις το παιδί σου τραυματισμένο; Από το να το’ χεις νεκρό. Κανένας να μην το ζήσει ποτέ αυτό. Να περιμένουμε για την ταυτοποίηση, και μετά το χάος. Πήρα καμένα οστά από την κόρη μου. Πήγαμε να παραλάβουμε ο,τι είχε η σακούλα του καθενός".

 

 

Μιλώντας στο News 24 η κ. Καρυστιανού συνόψισε με τον καλύτερο τρόπο την υπόθεση των Τεμπών: "Το έγκλημα των Τεμπών περιλαμβάνει τα πάντα. Οικονομική απληστία, εξευτελισμό της ανθρώπινης αξίας και κατάχρηση εξουσίας. Υπάρχει φίμωση των ΜΜΕ, φίμωση της Δικαιοσύνης και πλήρη κατάργηση της έννοιας του κράτους δικαίου".

 

 

-Κατερίνα Βουτσινά, αδερφή του Γιάννη Βουτσινά: "Πεθαίνω κάθε μέρα"

 

"Πεθαίνω κάθε μέρα, αλλά αντέχω να πεθάνω πολλές φορές ακόμα ψυχολογικά, μέχρι να βρω δικαίωση για τον αδελφό μου" λέει χαρακτηριστικά."Ήταν μια πασιφανής, διάφανη δολοφονία. Δεν υπήρξαν τα προαπαιτούμενα μέτρα ασφαλείας για τους συρμούς. Ο σταθμάρχης δεν ήταν κατάλληλος για τη θέση, δεν τηρούσε τα προσόντα, αλλά δεν έφταιγε μόνο αυτός. Αν υπήρχαν οι δικλείδες ασφαλείας στους συρμούς και η τηλεδιοίκηση που είχε καεί στην περιοχή Ζάχαρη της Λάρισας, θα είχε αποτραπεί αυτό το δυστύχημα. (Lifo)

 

 

-Δ. Γκανίδου, μητέρα του 22χρονου Γιώργου Παπάζογλου: "Ζήτησα στον γιο μου να στείλει ένα μήνυμα όταν φτάσει"

 

 

Ο Γιώργος ταξίδευε με την κοπέλα του στο τρίτο βαγόνι. Την ώρα της σύγκρουσης βρισκόταν στο κυλικείο. Λίγο πριν είχε ανταλλάξει μηνύματα με τη μητέρα του. "Μου είχε στείλει μήνυμα λίγο πριν ξεκινήσει το τρένο, τού ευχήθηκα καλό ταξίδι. Στις 11, όταν είχαν σταματήσει στη Λάρισα είχα επικοινωνήσει μαζί του ρωτώντας αν έφτασαν, γιατί υποτίθεται ότι εκείνη την ώρα θα είχαν φτάσει, μού είπε ότι είχαν μεγάλη καθυστέρηση και του ζήτησα, όπως όλες οι μητέρες, να στείλει ένα μήνυμα όταν φτάσει".

 

Η κ. Καρυστιανού μιλώντας στην Εξεταστική Επιτροπή στη Βουλή -το έργο της οποίας αμφισβητείται έντονα από τους συγγενείς των θυμάτων και την αντιπολίτευση- έκανε μια ομιλία που θα έχει χαραχθεί στις μνήμες όλων.

 

"Με βλέπετε εδώ μόνη μου, αλλά δεν είμαι. Φανταστείτε 57 ανθρώπους δίπλα μου και τις οικογένειές τους. Και 180 τραυματίες δίπλα μου και τις οικογένειές τους. Και φανταστείτε, επίσης, κάθε άνθρωπο που ανέβηκε σε αυτό το τρένο όλα αυτά χρόνια". Και είπε στη συνέχεια: "(Ξέρετε πώς είναι) Να φτάσουμε στο σημείο μηδέν, εκεί που τα βαγόνια ακόμη κάπνιζαν. Να τρέχουμε στα νοσοκομεία και να περιμένουμε ν’ ακούσουμε το όνομα στη λίστα των τραυματιών ξέρετε τι είναι να παρακαλάς να βρεις το παιδί σου τραυματισμένο; Από το να το’ χεις νεκρό. Κανένας να μην το ζήσει ποτέ αυτό. Να περιμένουμε για την ταυτοποίηση, και μετά το χάος. Πήρα καμένα οστά από την κόρη μου. Πήγαμε να παραλάβουμε ο,τι είχε η σακούλα του καθενός".

 

Μιλώντας στο News 24 η κ. Καρυστιανού συνόψισε με τον καλύτερο τρόπο την υπόθεση των Τεμπών: "Το έγκλημα των Τεμπών περιλαμβάνει τα πάντα. Οικονομική απληστία, εξευτελισμό της ανθρώπινης αξίας και κατάχρηση εξουσίας. Υπάρχει φίμωση των ΜΜΕ, φίμωση της Δικαιοσύνης και πλήρη κατάργηση της έννοιας του κράτους δικαίου".

 

 

-Κατερίνα Βουτσινά, αδερφή του Γιάννη Βουτσινά: "Πεθαίνω κάθε μέρα"

 

"Πεθαίνω κάθε μέρα, αλλά αντέχω να πεθάνω πολλές φορές ακόμα ψυχολογικά, μέχρι να βρω δικαίωση για τον αδελφό μου" λέει χαρακτηριστικά."Ήταν μια πασιφανής, διάφανη δολοφονία. Δεν υπήρξαν τα προαπαιτούμενα μέτρα ασφαλείας για τους συρμούς. Ο σταθμάρχης δεν ήταν κατάλληλος για τη θέση, δεν τηρούσε τα προσόντα, αλλά δεν έφταιγε μόνο αυτός. Αν υπήρχαν οι δικλείδες ασφαλείας στους συρμούς και η τηλεδιοίκηση που είχε καεί στην περιοχή Ζάχαρη της Λάρισας, θα είχε αποτραπεί αυτό το δυστύχημα. (Lifo)

 

 

-Δ. Γκανίδου, μητέρα του 22χρονου Γιώργου Παπάζογλου: "Ζήτησα στον γιο μου να στείλει ένα μήνυμα όταν φτάσει"

 

 

Ο Γιώργος ταξίδευε με την κοπέλα του στο τρίτο βαγόνι. Την ώρα της σύγκρουσης βρισκόταν στο κυλικείο. Λίγο πριν είχε ανταλλάξει μηνύματα με τη μητέρα του. "Μου είχε στείλει μήνυμα λίγο πριν ξεκινήσει το τρένο, τού ευχήθηκα καλό ταξίδι. Στις 11, όταν είχαν σταματήσει στη Λάρισα είχα επικοινωνήσει μαζί του ρωτώντας αν έφτασαν, γιατί υποτίθεται ότι εκείνη την ώρα θα είχαν φτάσει, μού είπε ότι είχαν μεγάλη καθυστέρηση και του ζήτησα, όπως όλες οι μητέρες, να στείλει ένα μήνυμα όταν φτάσει".