- Αυτό σημαίνει πως την κρίση αυτή δεν μπορούμε ακόμα να την συγκρίνουμε με θρησκευτικές κρίσεις του παρελθόντος, αλλά μάλλον δεν είναι ακόμα μακριά κάτι τέτοιο, παρ' ότι η σημερινή κατάσταση είναι τελείως διαφορετική, γιατί όχι μόνον η ελευθερία και η αλήθεια συνθλίβονται από τα όσα τραγικά συμβαίνουν αλλά και η ίδια η ζωή κινδυνεύει να εκμηδενιστεί μέσα σε μια ατομική καταστροφή που την προκαλεί ο ίδιος ο άνθρωπος με τις πολιτικές επιλογές του.
- Καμιά διαμαρτυρία, κανένα μέτρο, καμιά κλασική πολιτική μέθοδος δεν μπορούν να κάνουν τίποτα απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα.
- Και αν ακόμα κάποια κράτη παραιτούνταν από τον οποιοδήποτε τοπικό πόλεμο, τίποτα δεν θα άλλαζε, γιατί η ροή των ανθρώπινων καραβανιών συνήθισε στις προσφυγικές μετακινήσεις.
- Κάποτε διάφορα είδη ζώων έσβηναν σιγά-σιγά από ανικανότητα να προσαρμοστούν και να ζήσουν.
- Αυτό ήταν ένα φυσικό φαινόμενο.
- Όμως το τέλος του ανθρώπινου είδους είναι κρίμα να είναι δουλειά της ελευθερίας του.
- Φυσικά ο άνθρωπος είναι ικανός να εμποδίσει την καταστροφή από την οποία απειλείται.
- Ωστόσο στις μέρες μας η χαρά είναι λιγότερο λαμπρή. Ο ύστατος σκοπός, - η αλήθεια- είναι λιγότερο έκδηλη.
- Όλο και περισσότερο η έρευνα είναι ιδιοτελής και κατά συνέπεια οργανωμένη.
- Έχουμε πολλούς λόγους να χάνουμε το θάρρος μας. Βλέπουμε πολλούς να απελπίζονται για την αλήθεια και να βάζουν πάνω από αυτήν την απλή επιβίωση.
- Υπάρχουν πολλοί ισχυρογνώμονες που ξεφεύγουν από την πραγματικότητα και ολισθαίνουν προς τον ολοκληρωτισμό- σε Χιτλερικά πρότυπα- ακόμα και σε καθημερινές συζητήσεις: “είμαι έτσι, λένε, αυτό είναι όλο” ή “θέλω αυτό, αυτό είναι όλο” ή “οι άνθρωποι είναι έτσι, αυτό είναι όλο” τόσες και τέτοιες επιβεβαιώσεις, στις οποίες δεν μπορεί να δοθεί πίστη χωρίς να χαθεί αυτό που μας κάνει ανθρώπους, δηλαδή η λογική και η πίστη στον αγώνα για κάτι καλύτερο.
- Η ιστορία είναι η πιο αληθινή επιστήμη γιατί από αυτήν μαθαίνουμε αυτό που εμείς οι άνθρωποι έχουμε κάνει μόνοι μας.
- Πρέπει να αναρωτηθεί ο καθένας μας, από τον απλό πολίτη, που τα ξέρει όλα στο καφενείο, μέχρι τον κάθε είδους αιρετό, βουλευτή, δήμαρχο, υπουργό, πρωθυπουργό, πρόεδρο της δημοκρατίας, δημοσιογράφο ή δημόσια γράφοντα, τι έκανε για το κοινό καλό.
- Φαίνεται λοιπόν πως όλα εξαρτώνται από εμάς. Αλλά όχι μόνο από εμάς.
- Στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας εξαρτώνται και από αυτούς που διαλέγουμε, και στα πλαίσια της πολιτικής οικονομίας από την αξία του χρήματος.
- Νά τι έλεγαν από τα παλιά χρόνια για την αξία του χρήματος: “το κράτος καθορίζει αυτήν την αξία, και η εμπιστοσύνη στο κράτος φέρνει την εμπιστοσύνη στο νόμισμά του”.
- Αυτό δεν είναι ψέμα με δυο επιφυλάξεις όμως.
α) Το κράτος δεν μπορεί να διατηρήσει την αξία που καθόρισε στο χρήμα του, αν πρώτα δεν αισχροκερδήσει και
β) το κράτος δεν μπορεί να καθορίσει την αξία του χρήματος παρά μόνον στο έδαφός του.
- Το πρόβλημα της δεύτερης αυτής περίπτωσης σ' ότι αφορά την ΕΟΚ το έλυσε η χρήση του ευρώ γιατί είναι βέβαιο ότι στη δική μας περίπτωση με τη δραχμή, ήταν γνωστό πως ανάμεσα στα κράτη συνιστάται μια αξία που κανένα από τα ενδιαφερόμενα κράτη δεν καθορίζει ελεύθερα.
- Επειδή όμως το χρήμα και οι εκλογές σχεδόν πάντα οδηγούν σε αδιέξοδο έναν δήμο, μια Νομαρχία ή μια χώρα μπορούμε να θυμηθούμε πως ανάμεσα στις εκλογές υπάρχουν οι ανικανοποίητοι, που είναι έτοιμοι να πιστέψουν στις πιο παράλογες υποσχέσεις, υπάρχουν όλοι εκείνοι που ψηφίζουν δίχως να σκεφτούν και δίχως να ξέρουν ποιους εκλέγουν, που δεν βλέπουν με τι είδους ανθρώπους έχουν να κάνουν, με οχλαγωγούς, και μνησίκακους, ξεχνώντας πως ο ολοκληρωτισμός δεν συνδέεται με καμιά ιδεολογία γιατί τις χρησιμοποιεί όλες, με σκοπό να μαγέψει το θύμα του για να το καταβροχθίσει καλύτερα και πιο εύκολα.
- Έτσι φτάνει κανένας στο πιο ουσιώδες σημείο, το οποίο δεν είναι άλλο από τη διαπίστωση ότι τα πολιτικά μορφώματα που κυβερνούν σήμερα οδηγούν στην οικονομική στέρηση, η οποία οδηγεί τον κόσμο να είναι γεμάτος από μίση και έτσι να οδηγείται στο πολιτικό αδιέξοδο.
Τάσος Τασιόπουλος
ΥΓ1. Οι βουλευτές, οι δήμαρχοι, οι Νομάρχες, οι υπουργοί, οι πρωθυπουργοί, οι πρόεδροι της δημοκρατίας δεν είναι ανεύθυνοι και γι' αυτό όταν δεν τα καταφέρνουν και οδηγούν τα πράγματα στο μη παρέκει παραιτούνται.
ΥΓ2. Τον αιρετό τον ψηφίζει ο δημότης για να ανοίγει δρόμους και όχι να χτίζει αναχώματα ευνοιοκρατίας στον κάθε απίθανο.
ΥΓ3. Γιατί τάχα το ΔΝΤ και ο Σόϋμπλε είναι οι κακοί στην ιστορία; Μήπως επειδή όλοι οι αντιμνημονιακοί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους;
ΥΓ4. Ποιος είναι ο ορισμός του αντιμνημονιακού; Μήπως ο Αντώνης, ο Αλέξης, ή ο άλλος που σέρνεται με τα τέσσερα επειδή ως μπούλης έμαθε να αρκουδίζει;
ΥΓ5. Και ποιός είναι ο ορισμός του μνημονιακού; Μήπως ο Γιωργάκης ο αρχηγός των ατάκτων κηπουρών;
ΥΓ6. Η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα του Σημίτη έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μήπως αυτό βοηθάει στη λύση του Κυπριακού; και μήπως αν οι Κυπουροί και ο Γιωργάκης δέχονταν την εισήγηση του Βαγγέλη για ψήφιση με 180 βουλευτές το πρώτο μνημονίο το πρόβλημα μνημονιακού – αντιμνημονιακού και άρα η έξοδος από το μνημόνιο, θα λύνονταν από το 2010;
