Στην ζωή πολλοί επιλέγουν να ζουν με αξιακούς κώδικες, άλλοι πάλι επιλέγουν να μετρούν την «αξία» των πραγμάτων σε ευρώ. Για τους δεύτερους, που δυστυχώς ζουν και δρουν ανάμεσά μας, θεωρώ πως δεν υπάρχει λόγος ιδιαίτερης αναφοράς. Για αυτούς που επιλέγουν όμως τις «αξίες», πολιτικές, κοινωνικές, οικογενειακές, αλλά και εθνικές, θα μπορούσε να πει και να γράψει πολλά κανείς.

Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν στην αξία των διαπροσωπικών σχέσεων, πάνω από κάθε άλλον συμφέρον ή σκέψη, είμαι από τους ανθρώπους εκείνους που τιμούν το πρόσωπο και όχι την καρέκλα στην οποία κάθεται, είμαι από αυτούς που δεν «χαλάω» τις φιλίες και τους φίλους μου, ούτε για τα κόμματα, ούτε για τα αξιώματα, ούτε για τα «καμώματα».
Ίσως αυτό για κάποιους να είναι ξένο, ίσως οι ανθρώπινες σχέσεις να μην μετρούν για όσους έχουν μόνο στόχο της ζωής τους το πως θα «καβατζωθούν». Για εμάς τους υπόλοιπους όμως υπάρχει ζωή πάνω και πέρα από την μικροπρέπεια των πολιτικών συμφερόντων ή τα μικροπολιτικά συμφέροντα μεγάλων «τενεκέδων».

Προτιμώ τις αξίες μου να τις υπηρετώ με σθένος και τόλμη, να μην διστάζω να συγκρουστώ με άτομα και συμπεριφορές που απέχουν από το Συναίσθημα, την Ηθική και την Λογική.
Οι γραφικές καρικατούρες και οι φαιδροί κομματάρχες της φακής μπορεί να κάνουν πολύ θόρυβο, μπορεί καμιά φορά και να γυαλίζουν, αλλά ως γνωστόν ότι λάμπει δεν είναι χρυσός και οι άδειοι τενεκέδες κάνουν τον περισσότερο θόρυβο. Με αυτούς του «τενεκέδες», των οποίων η υποκρισία είναι τόσο μεγάλη, όχι μόνο δεν αξίζει να παραμένεις δίπλα τους, αλλά και μόνο η σκέψη ότι κάποτε συνυπήρξες μαζί τους σου προκαλεί δυσφορία.

Σχετικά με τους «πολιτικούς τενεκέδες» δεν θα κάνω κανένα σχόλιο. Αυτό όμως που πρέπει να έχουμε όλοι κατά νου και βασικό μέλημά μας, είναι ένα: Ποιος θα μπορέσει τελικά να εκφράσει τον δημοκρατικό κόσμο, ποιος θα μπορέσει να εκφράσει την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη της χώρας, ποιος θα εκφράσει τους προοδευτικούς πολίτες που «διψούν» για Δημοκρατία, Ισονομία, Δικαιοσύνη, Ανάπτυξη, Πρόοδο, απέναντι στην συντήρηση, τον νεοφιλελευθερισμό, τις «μπίζνες» και τα βολέματα των «ημετέρων»;

Πρέπει να έχουμε στο νου, και αυτούς να αφουγκραζόμαστε, τους αγνούς ιδεολόγους και προοδευτικούς πολίτες, που εναγωνίως ψάχνουν να βρουν ένα «σπίτι» για να τους καλύψει και να τους εκπροσωπήσει, μετά τις περιπέτειες των τελευταίων ετών και οι οποίοι – δυστυχώς - πέφτουν συνέχεια επάνω σε κλίκες, φατρίες, «μαγαζιά» και «παραμάγαζα».
Είμαι πεπεισμένος ότι κάποτε θα υπάρξει ο χώρος και οι κατάλληλες συνθήκες που θα βασιστούν στο τρίπτυχο «Συναίσθημα – Λογική – Ηθική». Μέσα από αυτό το τρίπτυχο θα γεννηθεί το Κίνημα μέσα από τον Λαό, μια πραγματικά ανοιχτή προοδευτική «αγκαλιά», που θα χωρέσει και θα εκφράσει όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, αυτούς που αποτελούν την λεγόμενη «Δημοκρατική Παράταξη», ενώ παράλληλα μέσα από την πραγματική Αλλαγή που θα έρθει θα αποβάλλουν κάθε «νομενκλάτορα» που φαντασιώνεται οφίτσια και δόξες στο όνομα του Λαού, ενώ στην ουσία κοιτά μόνο την ατομική του πρόοδο (πολιτική και οικονομική)...

Θανάσης Γικόνογλου

πρ. βουλευτής Ημαθίας

Ως Ένωση αστυνομικών υπαλλήλων Ν. Ημαθίας οφείλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον πρώην Βουλευτή Ημαθίας

κ. Γικόνογλου Αθανάσιο για τη δωρεά του και τον εξοπλισμό των γραφείων της Ένωσης μας με νέο υλικοτεχνικό εξοπλισμό!

Η έμπρακτη αναγνώριση του έργου των αστυνομικών του Νομού μας, από την τοπική κοινωνία, αποτελεί για εμάς τη μεγαλύτερη ηθική επιβράβευση!

Είναι γνωστό σε όλους ότι προέρχομαι από το ΠΑΣΟΚ. Όπως είναι γνωστό οι μακροχρόνιες σχέσεις της οικογένειας μου με την οικογένειά Παπανδρέου. Δεν είμαι ούτε πολιτικά αχάριστος, ούτε πολιτικά αγνώμων. Με τίμησαν και με τιμούν με την φιλία τους πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και για αυτή τη φιλία συνεχίζω να αγωνίζομαι καθημερινά. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτος όρος για την προσωπική μου πορεία. Δεν πουλάω και δεν ξεχνάω τους φίλους μου.

Στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ εντάχτηκα διότι πολιτικά πιστεύω ότι μπορεί να εκφράσει τον προοδευτικό χώρο, μετά την δεξιόστροφη πολιτική του ΠΑΣΟΚ και την συγκυβέρνηση των σαμαροβενιζέλων. Επιθυμία μου ήταν να συμβάλλω στην πολιτική και κοινωνική του διεύρυνση. Δεν αναζήτησα πολιτικό μεροκάματο και έμμισθες θέσεις όπως έπραξαν πολλοί άλλοι. Δόξα τω Θεώ και την Παναγία η επαγγελματική μου πορεία μου αποφέρει έσοδα για να πορεύεται με άνεση η οικογένειά μου.

Επιθυμώ έναν ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ανοιχτό στην κοινωνία. Ένα κόμμα που να μην είναι φοβικό. Και προς αυτή την κατεύθυνση θα συγκρουστώ με αντιλήψεις που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ να λειτουργεί ως ιδιωτική τους επιχείρηση, ως «μαγαζάκι» ή «κλειστό κλαμπ», ως χώρος μικρός, αλλά απόλυτα ελεγχόμενος. Θα συγκρουστώ με την νοοτροπία του πολιτικού χαφιεδισμού και με τους εκφραστές της.

Άλλωστε, δεν δέχομαι να με εγκαλεί για την διατήρηση της προσωπικής μου φιλίας με τον κ. Παπανδρέου μια μικρή πολιτική παρέα του κ. Τόλκα, ο οποίος προσήλθε στον ΣΥΡΙΖΑ με αντάλλαγμα την υπουργική θέση και κάνει τα πάντα για να έχει μισθό και οφίκια, ακόμη και αν χρειαστεί να χτυπήσει πισώπλατα παραδοσιακά στελέχη της παράταξης για να πετύχει τους αργόμισθους στόχους του.

Από την ημέρα που συμπορεύθηκα με τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ ακολουθώ πιστά τις πολιτικές του επιλογές. Όχι όπως μερικοί που δήθεν ανήκουν στο κόμμα και στις τοπικές εκλογές δεν στηρίζουν τις επιλογές ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αλλά τους απέναντι. Αυτά εύκολα τα ξεχνούν κάποιοι, αλλά δεν τα ξεχνούν όσοι πραγματικά πίστεψαν και πιστεύουν στο όραμα της Προοδευτικής Συμμαχίας.

Με αυτές τις προσωπικές μου επιλογές μπορώ να συνεχίσω να συνυπάρχω στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, να συνεχίσω ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του κόμματος την προσπάθεια να τελειώνουμε με όποια βάρη κρατούν χαμηλά το κόμμα και τον χώρο, ενώ η ΝΔ «αλωνίζει» σε βάρος του Ελληνικού λαού. Αυτό ευαγγελίζεται ο Αλέξης Τσίπρας, σε αυτό το κάλεσμα ανταποκριθήκαμε εγώ και χιλιάδες πολιτών και σε αυτό παραμένουμε, χωρίς να στρουθοκαμηλίζουμε για το παρελθόν μας και, φυσικά, χωρίς να ασχημονούμε σε βάρος ανθρώπων που συμπορευτήκαμε.

Κοιτώντας τις μικροπολιτικές και προσωπικές διεκδικήσεις μας, χάνουμε τον στόχο. Και όσοι χάνουν τον στόχο καλά θα κάνουν να πάνε σπίτι τους, να κλειστούν στο καβούκι τους και να μιλούν θεωρητικά για το τι πρέπει να γίνει, ενώ οι υπόλοιποι θα κάνουμε αυτό πρέπει να γίνει...

Ας μην ξεχνάμε: Συναίσθημα, Λογική και Ηθική χρειάζεται για να χτίσουμε την μεγάλη προοδευτική παράταξη που θα φέρει ξανά το χαμόγελο και την αισιοδοξία στην χώρα μας και όχι τα αντίθετα.

Θανάσης Γικόνογλου

Λένε ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Και, δυστυχώς, πολλές φορές επιλαμβάνεται ως φαρσοκωμωδία.

Μια τέτοια φαρσοκωμωδία, που όμως δεν είναι καθόλου αστεία, ζούμε τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια με την κυβέρνηση Μητσοτάκη (του νεότερου).

Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη διακυβέρνηση ενός Μητσοτάκη στη χώρα, που έφυγε κακήν κακώς κάτω από την λαϊκή πίεση, ο απόγονος Μητσοτάκης φαίνεται πως ήθελε την... ρεβάνς και βάλθηκε να ολοκληρώσει ό,τι οι αγώνες των πολιτών ματαίωσαν επί πρωθυπουργίας του πατέρα του.

Πριν σχεδόν 30 χρόνια, η νέα γενιά βγήκε μπροστά, προέταξε δυναμικά τα στήθη της στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που οραματιζόταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και εκείνος ο αγώνας δικαιώθηκε. Έκτοτε, χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, συνέβησαν ριζικές ανακατατάξεις στο πολιτικό σύστημα, πολλές πολιτικές και αντιλήψεις προσαρμόστηκαν, αλλά ένα έμεινε σταθερό και ακλόνητο: Η πίστη της οικογένειας Μητσοτάκη στον ακραίο φιλελευθερισμό, που επιβουλεύεται κάθε κοινωνικό και δημόσιο αγαθό και θέλει να το θυσιάσει στο βωμό του ιδιωτικού οφέλους. Η δημόσια Υγεία, η δημόσια Παιδεία, το Κοινωνικό Κράτος, η δημόσια ασφάλιση, η δημόσια διαχείριση των εθνικών πόρων είναι αγκάθι στο δάχτυλό τους που πρέπει να βγει και πάνω στην πληγή που θα αφήσει επιθυμούν διακαώς να βάλουν τσιρότο ιδιωτικό (συνήθως από «ημέτερη» εταιρία προμηθευμένο).

Όσον και αν διατυμπανίζουν και κοκορεύονται πως ο λαός τους παραδέχεται, μέσω αμφιλεγόμενων δημοσκοπήσεων φυσικά και ορισμένων ΜΜΕ που έχουν αναλάβει τον ρόλο του λιβανιστή τους, οι πολίτες νοιώθουν τι πάει να γίνει:

Στην κοινωνική συνοχή, με πολίτες Α και Β διαλογής, που κατά το δοκούν θα τους χωρίζει gigabyte ή χαρτζιλίκια αν είναι συνετοί και υπάκουοι
Στο ΕΣΥ, που υποτίθεται ότι στηρίζουν αλλά ουσιαστικά αφήνουν την αγγαρεία στα δημόσια νοσοκομεία (με την διαχείριση της πανδημίας) αλλά το «παντεσπάνι» το δίνουν στις ιδιωτικές κλινικές, αφού όλες οι άλλες ιατρικές πράξεις ουσιαστικά δεν γίνονται
Στην Παιδεία, που πάνε να κάνουν κολλέγια τα σχολειά μας με αξιολογήσεις και... καλλιστεία
Στην Οικονομία, που καθημαγμένη από τις κυβερνητικές παλινωδίες δεν μπορεί να ορθοποδήσει και χιλιάδες επιχειρήσεων έβαλαν λουκέτο, παρά τα χαμόγελά τους
Στην χώρα, που βυθίζεται ολοένα στο ιδιωτικό χρέος που ξεπουλήθηκε στα ξένια χέρια και αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να απομυζεί ό,τι απέμεινε στον Έλληνα μικρομεσαίο, προς τέρψιν του αδηφάγου κεφαλαίου.

Απέναντι σε όλα αυτά οφείλουμε όλοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να μην κινηθούμε δασκαλίστικα και επικριτικά στη νέα γενιά, αλλά να την αφουγκραστούμε με ειλικρίνεια. Και αν χρειαστεί να γίνουμε το σκαλοπάτι για να πατήσει αυτή η γενιά πάνω μας για να κάνει το εναρκτήριο λάκτισμά της για τον αγώνα της ανατροπής της κατάστασης.

Όπως στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έτσι και στις αρχές της δεκαετίας του ’20, η νέα γενιά θα δείξει τον δρόμο. Με άλλο ύφος και τρόπο, αλλά πάντα με την άσβεστη δύναμη της νιότης, που μάταια κάποιοι ονειρεύονται ότι μπορούν να την χωρέσουν σε μερικά gigabyte και λίγα ευρώ...

Μαζί με την νέα γενιά και όλοι μαζί θα πρέπει να αγωνιστούμε για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης. Εμείς θα είμαστε εκεί για να την ακολουθήσουμε...

Θανάσης Γικόνογλου

Μέλος κεντρικής επιτροπής ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, πρ. βουλευτής Ημαθίας

Μια διαφαινόμενη αδικία σε βάρος μεγάλης μερίδας του Αγροτικού κόσμου της Ημαθίας φοβάμαι ότι θα συντελεστεί τις επόμενες ημέρες, ενόψει των αποζημιώσεων για τις μεγάλες ζημιές που υπέστη η παραγωγή τους την περασμένη άνοιξη, λόγω των παγετών και των χιονοπτώσεων που έπληξαν την Ημαθία.

Όπως πληροφορούμαι, θα υπάρξει περικοπή επί του συνόλου της αποζημίωσης σε όσους υπέστησαν 100% ζημιά, ενώ η πολυαναμενόμενη προκαταβολή των αποζημιώσεων δεν αναμένεται να ξεπεράσει τα 120 με 130 ευρώ / στρέμμα στο συμπύρηνο ροδάκινο και λίγο παραπάνω στο επιτραπέζιο, οι τιμές της αποζημίωσης θα υπολογιστούν με την περασμένη τριετία, χωρίς να συνυπολογίζονται οι φετινές τιμές, που είναι σαφώς καλύτερες, ενώ «πετσοκομμένη» θα είναι και η συνολική αποζημίωση (θα αποζημιώθεί το 80% σε περιπτώσεις ολικής καταστροφής).

Με λίγα λόγια, αν τα στοιχεία που προκύπτουν από την πρώτη έρευνα μου επιβεβαιωθούν θα μιλάμε για μια κατάφορη αδικία σε βάρος όσων υπέστησαν πραγματικές ζημιές, για αυτό και καλώ από τώρα, πριν τελεστεί το «έγκλημα», τους βουλευτές της ΝΔ της Ημαθίας και ειδικά τον Ημαθιώτη υφυπουργό να το αποτρέψουν. Ας φροντίσουν τις σκέψεις του ποδαριού και τα «τσουβαλιάσματα» για να φύγει «το κακό από τα μάτια τους» να τα αφήσουν στην άκρη και να αποζημιώσουν δίκαια τους πληγέντες, χωρίς να αδικούν κανέναν.

Θα επανέλθω αν παραστεί ανάγκη, αν και ελπίζω να αντιληφθούν την κατάσταση, να υπάρξει άμεσα κινητοποίηση και λύση και να μη χρειαστεί να ξανασχοληθούμε με το θέμα.

Θανάσης Γικόνογλου

Μέλος επιτροπής ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, πρ. βουλευτής Ημαθίας

«Τίποτε δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος»

Daniel O’ Connell, 1775-1847, Ιρλανδός πολιτικός

Στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία ως ένα θεσμό ανυπέρβλητο που δεν επικρατεί απλά ο λαός αλλά κυριαρχεί με αγαθοσύνη και δικαιοσύνη, είναι όντως οξύμωρο να συζητάμε για την ποιότητά της και το πώς αυτή διαμορφώθηκε στις μέρες μας. Ωστόσο, αν το καλοσκεφτεί κανείς, η Δημοκρατία έχει τόση αξία ακριβώς για αυτό τον λόγο, για το γεγονός ότι αποτυπώνει το «είναι» του λαού της, ακόμα και αν αυτό ορισμένες φορές δεν είναι το καλύτερο δυνατό.

Η Πολιτική και οι πολιτικοί υπόκεινται στον ίδιο κανόνα. Εμείς, ο λαός, ο «δήμος», οι πολίτες καθορίζουμε την ποιότητά τους. Για αυτό και έχουμε στο χέρι μας τη δύναμη να «στρίβουμε» το τιμόνι σύμφωνα με αυτά που η λογική, το συναίσθημα και η ηθική μας επιτάσσει.

Αυτές τις σκέψεις έκανα το τελευταίο διάστημα, βιώνοντας προσωπικά, οικογενειακά αλλά και ως κοινωνικό σύνολο δύσκολες στιγμές, οι οποίες, όσο επώδυνες κι αν είναι, σου δίνουν την δυνατότητα να αναθεωρήσεις, να αναστοχαστείς, να αλλάξεις «πλεύση» ή να πάρεις αποφάσεις για το τι είναι σημαντικό και τι όχι, για το τι πρέπει να κάνεις ή να μην κάνεις, για το ποια είναι η θέση σου και ο ρόλος σου και ποιες ευθύνες πρέπει να αναλάβεις.

Έχοντας ζήσει από τα γεννοφάσκια μου αυτό που λέμε «πολιτική», μπορώ να πω ότι με πονάει που πολλές φορές αυτή η ιερή λέξη βεβηλώνεται, χάνει την αξία της, το νόημα μας και θεωρείται μάλιστα από πολλούς ως η αιτία όλων των κακών. Άδικα; Όχι πάντα. Διότι στο όνομα της Πολιτικής ή με όχημα αυτή είδαμε τα όνειρά μας να ποινικοποιούνται, είδαμε τα δικαιώματα να πολτοποιούνται, είδαμε την κοινωνία να εργαλοποιείται από πρόσωπα ή ολόκληρα κέντρα λήψης αποφάσεων. Είδαμε αγώνες που δόθηκαν να πολεμούνται εκ των έσω, είδαμε την προσπάθεια για υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια να θεωρούνται ουτοπικές και ανεύθυνες πράξεις, είδαμε να υπάρχουν χειρότεροι εσωτερικοί εχθροί παρά εξωτερικοί στην προσπάθειά μας να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, την εθνική μας κυριαρχία, την αξιοπρέπεια του λαού και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Μέσα στα δύσκολα και πρωτοφανή χρόνια που πέρασαν, ήρθε να προστεθεί η πανδημία, που έπληξε όλο τον πλανήτη και τις συνέπειες της οποίας ζήσαμε, ζούμε και – πολύ φοβάμαι – θα ζήσουμε και στο μέλλον. Συνέπειες υγειονομικές και οικονομικές. Χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους, περιορίστηκαν δικαιώματα και ελευθερίες, ενώ οι οικονομικές συνέπειες είναι μεν ορατές, αλλά ακόμη δεν έχουν ξεδιπλωθεί σε όλη τους την έκταση. Παράλληλα, όλοι υποκλινόμαστε στον τεράστιο αγώνα που έκαναν και κάνουν οι εργαζόμενοι στον τομέα υγείας και θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε για την εργασιακή αναβάθμιση τους και όχι να τους απαξιώνουμε με διάφορους τρόπους.

Η επόμενη μέρα φοβάμαι ότι θα βρει – δυστυχώς - λαβωμένη την Ελλάδα, τόσο με πληγές της πανδημίας, όσο και πληγές του νεοφιλελευθερισμού της κυνικής κυβέρνησης της ΝΔ που με την στάση της, δύο χρόνια τώρα, έχει καταφέρει να αφήσει μια κοινωνία διχασμένη, μια οικονομία καθημαγμένη και ένα υγειονομικό σύστημα χειροκροτούμενο μεν, προς ιδιωτικοποίηση και υπό κατάρρευση δε.

Ποιος είναι ο δικός μου αντίλογος; Θα πρέπει να κάνουμε έναν restart εδώ και τώρα. Η πανδημική κρίση να μην λειτουργήσει ως ευκαιρία για την επιβολή αντικοινωνικών και αντιεργατικών πολιτικών, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Να λειτουργήσει ως ευκαιρία να ξαναδούμε τι πραγματικά αξίζει και τι όχι, να δούμε τι Παιδεία θέλουμε, τι Υγεία, τι Οικονομία, τι Κοινωνία, πάνω σε ποιες βάσεις θα χτίσουμε το νέο κράτος και την νέα Πολιτεία μας.

Μια κοινωνία που θα βάζει το Συναίσθημα απέναντι στον κυνισμό, την Λογική απέναντι στο παράλογο, την Ηθική απέναντι στην φαυλότητα, στην ανηθικότητα, στον τυχοδιωκτισμό.
Για μια τέτοια κοινωνία αξίζει να πολεμήσουμε, ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί. Στην οικογένεια, στην δουλειά, στις κοινωνικές συναναστροφές, στον δημόσιο βίο. Με βάση αυτό το τρίπτυχο, Συναίσθημα – Λογική – Ηθική, μπορούμε να ξαναχτίσουμε μια κοινωνία αξιών και μια Δημοκρατία που θα αποτελεί πρότυπο προς μίμηση και όχι παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα, να πιστέψουμε σε αυτό και τότε θα εκπλαγούμε όλοι από την δύναμη της Δημοκρατίας...

Θανάσης Γικόνογλου

Μέλος Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία,

τ. βουλευτής Ημαθίας