Η 19η Μαΐου αποτελεί μια άκρως σημαντική επέτειο για ολόκληρο τον ελληνισμό, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, όπως αυτή καθιερώθηκε το 1994 με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων.

Στις 19 Μαΐου 1919, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα του Πόντου και δρομολόγησε τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, η οποία έλαβε χώρα στο πλαίσιο του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων κατά των Δυτικών Συμμάχων (Αγγλογάλλων, Ιταλών και Ελλήνων), που κατείχαν εδάφη της Μικράς Ασίας.

Από ένα σύνολο 750.000 περίπου Ελληνοποντίων, υπολογίζονται σε 200.000 έως 350.000 εκείνοι που εξολοθρεύτηκαν από τους Νεοτούρκους κατά την περίοδο 1916-1923.

Το ιστορικό υπόβαθρο

Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων, το 1915, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοποντίους, το εκλεκτό τμήμα του ελληνισμού που ζούσε στο βόρειο τμήμα της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν είχε αλλοιώσει το φρόνημα και την ελληνική συνείδηση των κατοίκων της εν λόγω περιοχής, παρότι αυτοί ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό.

Οι Ελληνοπόντιοι, μολονότι αποτελούσαν μειονότητα (περί το 40% του πληθυσμού), είχαν καταφέρει να κυριαρχήσουν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και πνευματική τους άνοδο.

Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ού αιώνα άγγιζαν πλέον τις 700.000.

Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1.400, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας.

Εκτός από σχολεία, οι Ελληνοπόντιοι διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό πνευματικό τους επίπεδο.

Το κίνημα των Νεοτούρκων

Το 1908 ήταν μια χρονιά-ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Τη χρονιά εκείνη εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεοτούρκων, που έθεσε στο περιθώριο το σουλτάνο.

Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν.

Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το Κρητικό Ζήτημα, δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Διωγμοί και εκτοπισμοί – Τα «Τάγματα Εργασίας»

Οι Τούρκοι, με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους», προέβησαν στον εκτοπισμό ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα μέσω των λεγομένων «Ταγμάτων Εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»).

Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό.

Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες.

Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν.

Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων, το 1915, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοποντίους.

Ό,τι δεν είχε καταφέρει ο σουλτάνος σε 5 αιώνες, το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια.

Το 1919 οι Έλληνες, μαζί με τους Αρμενίους και με την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου, προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος.

Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Η «τελική λύση» – Η δεύτερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του.

Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922, οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τις 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα.

Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρεια Ελλάδα.

Η Βουλή των Ελλήνων αποφάσισε ομοφώνως στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

Την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 11.00 το πρωί, πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η εκδήλωση βράβευσης των μαθητικών δημιουργιών, που διακρίθηκαν στο 3ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα «Ποντιακός Ελληνισμός, μνήμες και όνειρα, παρελθόν, παρόν και μέλλον».

Το πρόγραμμα υλοποιήθηκε με την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και τελεί υπό την Αιγίδα της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την Unesco. Ο διαγωνισμός οργανώθηκε από τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών και το τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών μέσων του Υ.ΠΑΙ.Θ.

Στην εκδήλωση βράβευσης συμμετείχαν  819  μαθητές και εκπαιδευτικοί από όλη την Ελλάδα, που παρέλαβαν τα βραβεία τους και παρουσίασαν τις δημιουργίες τους. Οι μαθητές  και οι νηπιαγωγοί  Γιάγκογλου Δήμητρα και Τζήμα Αγορίτσα του 12^ου Νηπιαγωγείου Βέροιας  διακρίθηκαν με το 1^ο βραβείο στην διαγωνιστική κατηγορία : «Παραμύθια»  με το ποντιακό παραμύθι « Κωνσταντίνος Μάραντον» και με έπαινο (για τη διάσωση και αξιοποίηση ιστορικών τεκμηρίων και προφορικών μαρτυριών) στη διαγωνιστική κατηγορία: «Ταινίες» με  την ταινία « Πρόσφυγες:  Χθες – Σήμερα – Αύριο»

Το απόγευμα της Κυριακής επικράτησε συγκίνηση στο Μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη στην πλατεία Συντάγματος, λόγω της Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Κατά τη διάρκεια της αλλαγής της Προεδρικής Φρουράς, Πόντιοι Εύζωνες αντικατέστησαν τους Τσολιάδες, σε ένα τελετουργικό που προκάλεσε τα χειροκροτήματα των Ελλήνων, αλλά και των ξένων επισκεπτών.

Το βράδυ η Βουλή φωτίστηκε με κόκκινο και μαύρο χρώμα. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Βουλής των Ελλήνων, το κόκκινο και το μαύρο «συμβολίζουν το αίμα των αθώων θυμάτων της γενοκτονίας και το διαχρονικό πένθος».

Το 2019 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τότε που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στην μαρτυρική Αμισό και με συγκεκριμένο σχέδιο και ενέργειες, συνέχισε ή μάλλον αποτελείωσε το «έργο» που είχε αρχίσει η εγκληματική τριάδα των Νεοτούρκων, Ταλαάτ, Τζεμάλ και Ενβέρ, το 1914, που ήταν η εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ επικέντρωσε τις προσπάθειές του στον Πόντο, γιατί εκεί είχε αναπτυχθεί ένοπλη αντίσταση, το ποντιακό αντάρτικο, που έγινε κυρίως από φυγόστρατους από τη μια ως ασπίδα στα θανατηφόρα «τάγματα εργασίας», όπου εξολοθρευόταν με πρόγραμμα ο ανδρικός πληθυσμός και από την άλλη για να προστατέψει τον τοπικό πληθυσμό από την οργανωμένη από το «βαθύ κράτος» δράση των συμμοριών εναντίον των ελληνικών χωριών. Ο Κεμάλ επικέντρωσε στον Πόντο γιατί θεωρούσε ότι η κατάσταση στον Πόντο ήταν δυνατόν να επηρεάσει αρνητικά τις επιχειρήσεις του κεμαλικού στρατού εναντίον του ελληνικού στρατού, στο μέτωπο της Μικράς Ασίας.

Γράφει ο ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ για το PONTOS NEWS

Το έγκλημα που τελέστηκε εναντίον όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, ήταν η πρώτη γενοκτονία της ανθρωπότητας στη σύγχρονη ιστορία.

Άσχετα με τις δικαιολογίες που επικαλέστηκαν τότε και συνεχίζουν να επικαλούνται μέχρι σήμερα, οι Τούρκοι, ήταν σχεδιασμένο με διαβολικό τρόπο και λεπτομέρειες, από το Κίνημα των Νεοτούρκων και την τριανδρία Ταλαάτ, Τζεμάλ και Ενβέρ.

Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του εγκλήματος, αρκεί αναλογιστεί το εξής: Ότι η ηγεσία των Νεοτούρκων αποφάσισε να βγάλει από τις φυλακές βαρυποινίτες, με τους οποίους συγκρότησε τις ομάδες των παραστρατιωτικών της Τεσκιλάτι-ι-Μαχσούσα που ανέλαβαν το έργο της εξόντωσης των χριστιανών με επιθέσεις σε πόλεις και χωριά. Μάλιστα, ο αρμόδιος εισαγγελέας εξέτασε τον φάκελο του καθενός εγκληματία και τελικά αποφυλάκισε μόνο εκείνους που είχαν διαπράξει τέτοια εγκλήματα, που «ταίριαζαν» στη νέα τους αποστολή.

Το δόγμα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η απόφαση και το σχέδιο για τη Γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολίας, ήταν το εξής: Με δεδομένη και επερχόμενη τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα έπρεπε να εκκαθαριστεί η Ανατολία από τους χριστιανικούς πληθυσμούς, που αποτελούσαν το ένα τρίτο του συνόλου, και στη θέση τους να μεταφερθούν μουσουλμάνοι από τα Βαλκάνια, έτσι ούτως ώστε να ιδρυθεί η «νέα Τουρκία» η οποία θα στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες: Ένα κράτος, ένα έθνος, μια γλώσσα μια θρησκεία.

Έτσι, άρχισαν να εφαρμόζουν το σχέδιο από τα Χριστούγεννα του 1913, εναντίον των Ελλήνων της ανατολικής Θράκης, για να επεκταθεί σταδιακά εναντίον όλων των Ελλήνων της Ανατολίας, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Τι έκαναν οι Αρμένιοι

Οι Αρμένιοι, αμέσως μετά τη λήξη του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και τη φυγή της ηγεσίας των Νεοτούρκων από την Κωνσταντινούπολη στο εξωτερικό, παρότι δεν είχαν δικό τους κράτος, κατέστρωσαν ένα σχέδιο, μια στρατηγική για τη δικαίωσή του.

Η στρατηγική είναι γνωστή ως «Η Στρατηγική των Τεσσάρων Τ», από τέσσερις τουρκικές λέξεις: Tanitim-Tanima-Tazminat-Toprak.

Δηλαδή, «Ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης – Αναγνώριση της γενοκτονίας από ξένα κράτη – Διεκδίκηση αποζημιώσεων από το τουρκικό κράτος – Διεκδίκηση των πατροπαράδοτων αρμενικών εδαφών από την Τουρκία».

Μάλιστα, πριν αρχίσουν να εφαρμόζουν αυτήν την στρατηγική, επεξεργάστηκαν και εφάρμοσαν το «Σχέδιο Νέμεσις» τα πρώτα χρόνια μετά την τέλεση των εγκλημάτων, με βάση το οποίο «απέδωσαν δικαιοσύνη», εκτελώντας την εγκληματική τριάδα Ταλαάτ, Τζεμάλ και Ενβέρ και άλλους 22 υψηλόβαθμους αξιωματούχους των Νεοτούρκων, που είχαν κεντρικό ρόλο στη γενοκτονία των Αρμενίων.

Αυτή ήταν και παραμένει σε γενικές γραμμές η στρατηγική των Αρμενίων για την δικαίωση, οι οποίοι, σημειωτέον, δεν χωρίστηκαν σε Αρμενίους του Πόντου, της Γαλατίας, της Κιλικίας και της Παφλαγονίας, για να τιμά ο καθένας ξεχωριστά τους νεκρούς του, σε άλλες ημερομηνίες και να επιδιώκει ξεχωριστά την αναγνώριση από τις ξένες χώρες. Και μετρώντας τις επιτυχίες τους μέχρι σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι και λίγες, λαμβανομένου υπόψη ότι δεν διέθεταν δικό τους κράτος και από το 1991 που απέκτησαν, αυτό δεν είναι και τόσο ισχυρό πολιτικά, διπλωματικά και οικονομικά. Πάντως, παρόλα αυτά, το κράτος της Αρμενίας είναι στην υπηρεσία εκείνων που μάχονται μέρα και νύχτα για τη δικαίωση των θυμάτων της γενοκτονίας 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων.

Οι Έλληνες και η στρατηγική της υπονόμευσης

Αν από την άλλη πλευρά αναζητήσει κανείς ένα σχέδιο, μια στρατηγική από πλευράς των Ελλήνων και του ελληνικού κράτους, εκεί το μόνο που θα μπορέσει να διακρίνει κανείς τη στρατηγική της υπονόμευσης από το ελληνικό κράτος και τις αθηναϊκές ελίτ αυτής της μείζονος εθνικής σημασίας υπόθεσης.

Ενώ οι Αρμένιοι την επόμενη της κατάρρευσης των Νεοτούρκων έθεσαν σε εφαρμογή το «Σχέδιο Νέμεσις», το ελληνικό κράτος, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ακολούθησε στην ουσία το δόγμα του «σφάξε με πασά μου ν’ αγιάσω», χαρίζοντας στους Τούρκους τις περιουσίες των γενοκτονηθέντων και ανταλλαγέντων Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της λοιπής Μικράς Ασίας και υπογράφοντας «συμφωνίες ελληνοτουρκικής φιλίας» που εμπεριείχαν το πνεύμα του προαναφερθέντος δόγματος.

Με τον τρόπο αυτό δώσαμε ξεκάθαρα το μήνυμα στην Άγκυρα ότι μπορεί να συνεχίσει την πολιτική της Γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων και ότι αυτό θα γίνει χωρίς κόστος, δεδομένης της στάσης της Αθήνας.

Γι’ αυτό, επειδή η Ελλάδα δεν είχε στρατηγική αναγνώρισης και δικαίωσης των θυμάτων της Γενοκτονίας, ούτε αποτροπής νέων ανάλογων εγκλημάτων, τα Χριστούγεννα του 1942, μόλις δώδεκα χρόνια μετά την υπογραφή του Ελληνοτουρκικού Συμφώνου Φιλίας (1930), ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης έφαγε πισώπλατη μαχαιριά με το Βαρλίκ Βεργκισί, με το οποίο οι Τούρκοι άρπαξαν τις περιουσίες των Ελλήνων, ενώ η Ελλάδα ήταν υπό τριπλή κατοχή, γερμανική, ιταλική, βουλγαρική.

Επειδή η Ελλάδα συνέχισε να δίνει μηνύματα ότι στην πολιτική της απέναντι στην Τουρκία εφαρμόζει το δόγμα «σφάξε με πασά μου ν’ αγιάσω», ακολούθησαν τα Σεπτεμβριανά του 1955, οι απελάσεις των Ελλήνων της Πόλης, το 1964, η εισβολή στην Κύπρο…

Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, όταν τη δεκαετία του 1990 αποφασίσαμε να αποκτήσουμε στρατηγική δικαίωσης, τότε δεν μπορέσαμε να δούμε ότι τιμώντας σε ξεχωριστές ημερομηνίες τα θύματα και διεκδικώντας δικαίωση και αναγνωρίσεις από ξένα κράτη ξεχωριστά Πόντιοι, Μικρασιάτες και Θρακιώτες, τότε στην ουσία υπονομεύουμε το στόχο της δικαίωσης.

Το 2019 θα είναι έτος δράσεων και εκδηλώσεων, γιατί συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την αποβίβαση του Κεμάλ στην Αμισό. Ας ελπίσουμε οι απλοί Έλληνες, όλοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, να συστρατευτούν με συλλόγους και ομοσπονδίες στην Ελλάδα και τον κόσμο, και να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός σχεδίου, με βάση το οποίο οι δράσεις και οι εκδηλώσεις για τα εκατόχρονα, να έχουν το μέγιστο αποτέλεσμα.

Οι νεκροί και οι ζωντανοί ζητούν δικαίωση.

ΠΗΓΗ: PONTOS NEWS

Το τελικό πρόγραμμα του 14^ουπανελλαδικού φεστιβάλ ποντιακών χορών της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΠΟΕ), το οποίο θα γίνει στο κλειστό αθλητικό στάδιο της Νέαπολης στη Λάρισα, το Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018, στις 7 το βράδυ, ανακοινώθηκε από την Ομοσπονδία και είναι αφιερωμένο στο μεγάλο Έλληνα πολιτικό Λεωνίδα Ιασονίδη και αναμένεται να πάρουν μέρος περίπου 2.500 χορευτές από όλη την Ελλάδα και χιλιάδες θεατές, οι οποίοι θα κατακλύσουν το αθλητικό στάδιο.

Το φεστιβάλ διοργανώνεται με την ευθύνη της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, του Συνδέσμου Ποντιακών Σωματείων Κεντρικής Μακεδονίας – Θεσσαλίας και τη συνδιοργάνωση του δήμου Λαρισαίων και δεν είναι μόνο χορός και τραγούδι, αλλά θα παρουσιαστεί μία ιστορική αναδρομή στη διαχρονική πορεία του ποντιακού ελληνισμού, ενώ θα τιμηθεί και δήμαρχος Λαρισαίων, για την υποστήριξή του σε δράσεις του ποντιακού ελληνισμού.

Την οργανωτική επιτροπή αποτελούν οι, συντονιστές, Χρήστος Δημήτριος – Τοπαλίδης και Αντώνιος Κεγκελίδης, υπεύθυνος ροής προγράμματος Ευστάθιος Κατσίδης, καλλιτεχνική επιμέλεια – σενάριο Αχιλλέας Λέρας, παρουσίαση Αιμίλιος Σαπρανίδης και Λένα Σαββίδου, μουσική επιμέλεια δρωμένων Θεόδωρος Κοτίδης, μουσικοί Θεόδωρος Κοτίδης λύρα, Κλεάνθης Σιαμλίδης νταούλι, επιμέλεια κειμένων – οπτικοακουστικού υλικού, σχεδιασμός έντυπου υλικού Λένα Σαββίδου.

Υπεύθυνοι ομάδας εθελοντών: Νατάσσα Τρανουλίδου (σύλλογος Ποντίων Λάρισας), Ιωάννης Παπαδόπουλος (σύλλογος παλλινοστούντων Ποντίων Λάρισας «Ο Πόντος»), Χάρης Τερζόπουλος (σύλλογος Ποντίων φοιτητών Λάρισας «Το Ροδάφνον»).

Το βιογραφικό κείμενο για τον Λεωνίδα Ιασονίδη, έγραψε ο Νικόλαος Κωνσταντινίδης. 

Την εισαγωγή βίντεο «Ιστορίες που γίνανε εικόνες», ο Γιώργος Γκότσης.

Ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας και η Αντιπεριφερειάρχης Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης Παρασκευή Πατουλίδου σας προσκαλούν να τιμήσετε με την παρουσία σας τις εκδηλώσεις για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, που θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 20 Μαΐου 2018.
Κατά το φετινό εορτασμό της Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας έχουν προγραμματιστεί οι εξής εκδηλώσεις:
   α.  Γενικός σημαιοστολισμός  σε όλη τη διοικητική περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας από τις 8 το πρωί μέχρι τη δύση του ηλίου της 20ης Μαΐου 2018.
   β.  Φωταγώγηση  όλων των  καταστημάτων του δημοσίου, των καταστημάτων Ν.Π.Δ.Δ., Ο.Τ.Α. και των τραπεζών κατά τις βραδινές ώρες της 20ης Μαΐου 2018 μέχρι τις πρωινές ώρες της επόμενης ημέρας, σε ολόκληρη τη Διοικητική Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας.
    γ. Ομιλίες –εκδηλώσεις σε όλα τα σχολεία της Περιφέρειας για τα δραματικά γεγονότα του διωγμού του Ποντιακού Ελληνισμού.
 
2.       Ειδικότερα στην πόλη της Θεσσαλονίκης, έδρα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, θα πραγματοποιηθούν οι ακόλουθες εκδηλώσεις:
 
- Ομιλίες και εκδηλώσεις σε ημέρα και ώρα που θα καθορισθούν από την Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας  Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας.
 
Κυριακή 20 Μαΐου 2018

• 10 π.μ. Επιμνημόσυνη Δέηση  στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας. Ομιλία του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολου Τζιτζικώστα
• 11 π.μ. Τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού (πλατεία Αγίας Σοφίας) από τους κ.κ.:

- Εκπρόσωπο της κυβέρνησης
- Στρατηγό Διοικητή του Γ΄ Σώματος Στρατού,
- Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας,
- Αντιπεριφερειάρχη Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης,
- Δήμαρχο Θεσσαλονίκης,
- Εκπροσώπους Ποντιακών Ομοσπονδιών και Παλιννοστούντων, καθώς και  όποιον εκπρόσωπο νομικού προσώπου επιθυμεί να τιμήσει την εκδήλωση για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
 
3. Εκδηλώσεις για την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 20 Μαΐου 2018 και στις έδρες των υπόλοιπων περιφερειακών ενοτήτων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Το αναλυτικό πρόγραμμα εκδηλώσεων θα εκδοθεί με μέριμνα της κάθε Περιφερειακής Ενότητας, σε συνεργασία με τα Ποντιακά Σωματεία και τους οικείους Δήμους και θα περιλαμβάνει επίσημη επιμνημόσυνη δέηση, ομιλία του οικείου Αντιπεριφερειάρχη που θα εκφωνηθεί μετά το τέλος της επιμνημόσυνης δέησης, τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων από τις Αρχές, τα Ποντιακά Σωματεία και από όποιο Νομικό Πρόσωπο επιθυμεί να τιμήσει την ημέρα μνήμης, όπως ειδικότερα ορίζεται στα άρθρα 2 και 3 του Π.Δ. 99/1994 και στις ισχύουσες διατάξεις περί προβαδίσματος.

Την Πέμπτη 10 Μαϊου 2018 πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της εορτής των Αγίων Κυρίλλου & Μεθοδίου Αλεξάνδρειας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ΄αρτοκλασίας.

O Σύλλογος Ποντίων Πλατέος “OI KOMNHNOI” πραγματοποίησε τον ετήσιο χορό του τη ΔΕΥΤΕΡΑ 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018,ανήμερα Πρωτοχρονιάς  στο

Μικροί και μεγάλοι έψαλαν τα κάλαντα συνοδεία ποντιακής λύρας και νταουλιού, μοιράζοντας ευχές για τα Χριστούγεννα. Ο λόγος για τα μέλη των Ποντίων Αλεξάνδρειας που