δεδομένα που ίσχυαν από παλιά μέχρι και σήμερα και να τα προσαρμόσουν στις δικές τους ανάγκες.
Μια χώρα χωρίς γέλιο ελπίδα και αξιοπρέπεια. Μια ανθρωπότητα χωρίς όνειρα! Θέλουν εργατικά χέρια, φτωχούς και αμόρφωτους να κάνουν ότι ζητάνε χωρίς αντιδράσεις.. Η σύμπτυξη των τμημάτων έχει σαν αποτέλεσμα να χάνεται η ατομικότητα και η διαφορετικότητα των μαθητών. Πως ο καθηγητής θα ασχοληθεί με παιδιά που έχουν περισσότερα προβλήματα ;
Πως θα προλάβει μέσα σε 30 μαθητές να διακρίνει προβλήματα και ιδιαιτερότητες ; Και μετά έρχεται το νέο σύστημα του Λυκείου με την τράπεζα θεμάτων, εκεί όπου παραμερίζεται και ο μαθητής και η κριτική σκέψη του αλλά και οι καθηγητές, κι όλοι απλά γίνονται εκτελεστικά όργανα προκαθορισμένων οδηγιών, εργαλεία ενός απρόσωπου αναλυτικού προγράμματος.
Ο καθηγητής χάνει το δικαίωμα να διαχειριστεί την << ύλη >> του ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της τάξης του και τρέχουν όλοι μαζί και ιδιαίτερα οι μαθητές σε σχολεία και φροντιστήρια επιβαρύνοντας τους γονείς τους οικονομικά για να καλύψουν την πολυπόθητη ύλη και να ανταποκριθούν στις εξετάσεις. Η γνώση που μας δίνεται δεν είναι πια προσωπική και προσαρμοσμένη στις προσωπικές ανάγκες αλλά είναι μια γνώση όχι για την μάθηση αλλά για τις επιδόσεις , τυποποιημένη, που όσοι πειθαρχήσουν και την παπαγαλίσουν θα είναι έτοιμοι για να καταλάβουν θέσεις στην αγορά.
Όσοι θελήσουν να κοιτάξουν και λίγο πιο πίσω από τις σελίδες του βιβλίου είναι οι απροσάρμοστοι, οι ενοχλητικοί. Όσοι δεν έχουν τα χρήματα για τα φροντιστήρια που είναι πια απαραίτητα είναι οι <<άτυχοι >> που δεν χωρούν στο εξελιγμένο μας εκπαιδευτικό σύστημα.
Μετά από όλα αυτά θεωρώ απαραίτητο να ακουστεί η φωνή μας , που δεν είναι η φωνή της τεμπελιάς και του να χάσουμε μάθημα αλλά η φοβισμένη φωνή μας γι' όλα αυτά που θα έρθουν για εμάς χωρίς να μας ρωτήσουν και χωρίς να μας υπολογίζουν.
Θα πρέπει να είναι ένας αγώνας κόπος. Γονείς, μαθητές και καθηγητές. δεν μας χωρίζει τίποτα. Μη ξεχνάτε δεν είμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα.''
Εκ μέρους των μαθητών των λυκείων της Αλεξάνδρειας
ο μαθητής Π.Κ.
