Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή 69 γυναικών, οι οποίες βρέθηκαν στα εργαστήρια των επιστημόνων μαζί με τα παιδιά τους και κλήθηκαν να δώσουν μια σύντομη ομιλία διάρακειας πέντε λεπτών, χωρίς τα παιδιά τους να βρίσκονται κοντά.Κατά τη διάρκειά της, κάποιες δέχθηκαν την παρότρυνση του κοινού για να μιλήσουν, κάποιες αντιμετωπίστηκαν αρνητικά, ενώ άλλες δεν είχαν καν κοινό και έπρεπε να μιλήσουν σε ένα άδειο δωμάτιο.
Στο τέλος της οι γυναίκες επέστρεψαν στα παιδιά τους και οι επιστήμονες μέτρησαν τον σφυγμό τους, αλλά και τον σφυγμό των παιδιών.
Όπως διαπίστωσαν, εκείνες που ένιωθαν άγχος και πίεση εξαιτίας της αρνητικής αντιμετώπισης παρουσίαζαν πιο έντονο σφυγμό, κάτι που παρατηρήθηκε και στα παιδιά τους όσο κάθονταν μαζί τους.
Μάλιστα, όσο πιο πιεσμένη ήταν η μητέρα, τόσο πιο έντονα ήταν τα συμπτώματα και στο παιδί.«Προτού τα παιδιά αρχίσουν να μιλάνε και να εκφράζονται πλήρως, συντονίζονται με ακρίβεια με τη συναισθηματική φόρτιση των ανθρώπων που τα προσέχουν», αναφέρουν οι ερευνητές στην έκθεσή τους, η οποία δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Science.
«Η μελέτη μας έδειξε ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται και σωματοποιούν την ψυχολογική κατάσταση των μητέρων εξαιτίας του στρες, γι΄αυτό είναι σημαντικό να γίνεται σωστή διαχείριση του άγχους σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται».
