Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με το σύλλογο είχα ένα στόχο. Να κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ για τα ζώα που δεν έχουν φωνή να μιλήσουν. Δυστυχώς εδώ και πολύ καιρό αναλώνομαι περισσότερο στο να προσπαθώ να εξηγήσω στον καθένα που μας επιτίθεται, καθώς δεν ικανοποιούμε τις παράλογες απαιτήσεις του, να στειρώσουμε, να εμβολιάσουμε και να περισυλλέξουμε όλα τα αδέσποτα ζώα, βάζοντας τα μέσα στα σπίτια μας, μιας που αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ζωοφιλικό σωματείο.
Παράλληλα, αναλώνομαι κυρίως στο να απαντώ σε ψέματα και συκοφαντίες που αν δεν εκτιμούσα τις δυσκολίες της οικονομικής κατάστασης όλων, θα είχα εδώ και πολύ καιρό κινηθεί νομικά εναντίον όποιου χρησιμοποιεί το όνομά μου, είτε ανήκει στο σύλλογο, είτε όχι, χωρίς αποδείξεις ή καταφέρεται εναντίον του σωματείου που 1 χρόνο τώρα υπηρετεί ασταμάτητα τον εθελοντισμό, τη φιλοζωία και την φιλανθρωπία. 1 χρόνο γεμάτο τρέξιμο, αγωνία και πόνο και με απώτερο μόνο σκοπό να σώσουμε τα ζώα. Σε ένα φιλοζωικό σωματείο όλα γίνονται με απόλυτη διαφάνεια και τα οικονομικά του σωματείου είναι ανοιχτά για έλεγχο σε οποιονδήποτε το θελήσει.
Αν κάποιος από την πόλη μας έχει στην κατοχή του στοιχεία πραγματικά για σπάταλη των πόρων του σωματείου οπουδήποτε αλλού πέρα από τα ζώα, σε εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης του κοινωνικού συνόλου, σε φιλοζωικές ενημερώσεις στα σχολεία ή σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης που έλαβαν χώρα στον τόπο μας αλλά και για προσωπικό πλουτισμό κάτω από τον μανδύα της φιλοζωίας, ας τα καταθέσει και ας τα καταγγείλει. Αν η περίθαλψη και η περισυλλογή αδέσποτων ζώων ήταν προσοδοφόρα και εύκολη πηγή πλουτισμού, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι όλοι σχεδόν οι Έλληνες θα είχαν ξεχυθεί στους δρόμους να μαζεύουν αδέσποτα έστω και με κέρδος ελάχιστο.
Αν το πιστεύετε, δεν έχετε λοιπόν, παρά να δοκιμάσετε!!
Αντιμετώπισα στο σύλλογο καταστάσεις που πραγματικά σε κάνουν να πονάς, γιατί έχεις να κάνεις με αθώα πλάσματα που έχουν μεγαλείο ψυχής και είναι εντελώς ανυπεράσπιστα, έρμαια της ανθρώπινης ανευθυνότητας και αναλγησίας. Εγώ πιστεύω πως έκανα ό, τι μπορούσα, παραπάνω από τις δυνάμεις μου πολλές φορές, και σίγουρα αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν μπορείς δυστυχώς να τα σώσεις όλα.
Η πορεία του Συλλόγου μετά από μένα θα δείξει. Εύχομαι πάντως ολοένα να δέχεται την αγάπη και τη στήριξη του κόσμου, μιας που διαθέτει άξιους ανθρώπους που μπορούν να συνεχίζουν να βοηθούν όλα τα ανήμπορα ζώα, χωρίς τη συνεχή ενεργή παρουσία μου.
Για πολλούς υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι που πρέπει να αποχωρήσω από το Σύλλογο που έχτισα μαζί με άλλους με πολύ κόπο και για άλλους δεν έπρεπε καν να εμπλακώ από την αρχή. Για μένα που έχει και τη μεγαλύτερη σημασία είναι ελάχιστοι οι λόγοι αλλά πολύ σημαντικοί, που εξάντλησαν τα όρια της ανοχής και της αντοχής μου. Φεύγω από το Σύλλογο με το κεφάλι ψηλά, έχοντας κερδίσει την αγάπη των ζώων, κερδίζοντας πολλούς εχθρούς αλλά και πολλούς φίλους που από την αρχή εκτίμησαν και στήριξαν την προσπάθεια μας να φέρουμε πολιτισμό και γνώση στην πόλη. Φεύγω ακόμη, έχοντας αποχαιρετήσει πολλά ζώα που πέθαναν από απάνθρωπα χέρια αλλά και έχοντας ως δώρο 3 υπέροχα σκυλιά που γλίτωσα ένα βήμα πριν το θάνατο και ζούνε σήμερα ασφαλείς κοντά μου.
Έχω μάθει στη ζωή μου να αποχωρώ τη στιγμή που πρέπει και να αγωνίζομαι για τα ιδανικά μου με ήθος και αξιοπρέπεια μόνη, χωρίς δεκανίκια, μιας που αναγκάστηκα να αποχαιρετήσω τις «ρίζες» μου πολύ νωρίς. Και επειδή η πίστη μου στο Θεό είναι πολύ βαθιά, και μόνο κάποτε από Εκείνον θα κριθούμε, όταν τους ξανασυναντήσω, θέλω να τους κοιτάξω στα μάτια, και να είναι περήφανοι για την πορεία της ζωής μου, που χάραξα χωρίς αυτούς.
Αποχωρώντας, θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους που από το υστέρημα τους, μας στήριξαν και προσφέρανε στα ζώα απλόχερα με όποιο τρόπο μπορούσαν την αγάπη τους. Ευχαριστώ το Αστυνομικό Τμήμα Αλεξάνδρειας και την Πυροσβεστική Υπηρεσία που ήταν πάντα δίπλα μας, όταν αντιμετωπίζαμε πρόβλημα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο alexandriamou.gr και στην αδελφική μου φίλη Έφη, που δε σταμάτησε λεπτό να στηρίζει την προσπάθεια μας τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά, αλλά και μου έδωσε «βήμα» να αρθρογραφώ για όλα όσα αγαπώ. Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω, δίνοντας όμως ακόμη περισσότερο τον καλύτερο εαυτό μου, να στηρίξω μια προσπάθεια ανθρώπων που μόνοι τους με πολλή δουλειά τα έχουν ως τώρα καταφέρει. Ευχαριστώ πάρα πολύ τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ με τα οποία συνεργαστήκαμε 1 χρόνο τώρα σε ένα πνεύμα αλληλεγγύης, συντροφικότητας και ενότητας για να στηρίξουμε όλα τα ανήμπορα ζώα. Το μέλλον θα δείξει αν κατορθώσαμε να χτίσουμε και σχέσεις καρδιάς που θα αντέξουν στο χρόνο.
Το τελευταίο ευχαριστώ μέσα από τα πιο αθώα και άδολα κομμάτια της καρδιάς μου το κρατώ για την οικογένεια μου και ορισμένους φίλους που θεωρώ κομμάτι της, που πιέστηκαν πολύ ψυχολογικά να στηρίξουν την επιλογή μου και ο,τι αυτή συνεπαγόταν, για μια προσπάθεια που από την αρχή δε συμφωνούσαν.
Τους χρωστώ ακόμη ένα μεγαλύτερο συγγνώμη για όλες τις φορές που στέρησα πολύτιμο χρόνο σε προσωπικές μας στιγμές ή τους έφερα σε δύσκολη θέση με την «οργή» μου που κάποιες φορές διαπότιζε τα γραφόμενα μου, αν και δε μετανιώνω για τίποτα από όσα έχω «λογοτεχνήσει» ως τώρα. Ζούμε σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά και εγώ θα παραμένω πάντα αθεράπευτα ρομαντική.
Ένα χρόνο μετά, τους «χρωστώ» την αποχώρηση μου από ένα σωματείο που πολλές φορές θίχτηκε η αξιοπρέπεια και η προσωπικότητά μου. Μα περισσότερο από όλους τη χρωστώ στα 3 κακοποιημένα ζώα με σοβαρά ψυχικά ελλείμματα, που από επιλογή μου αποφάσισα μαζί τους να ζω, από τα οποία στέρησα όμως πολύτιμο χρόνο και μεγάλο μερίδιο αγάπης.
Από δω και πέρα πάντα θα βλέπω και πάντα θα ακούω και ανάλογα θα πράττω.
Και πάντα θα συνεχίζω να βοηθάω ανθρώπους και ζώα που έχουν την ανάγκη μου, γιατί έτσι με μεγάλωσαν, να αγαπώ με την καρδιά και να βοηθώ με τα χέρια. Όσο για τους υπολοίπους που παραμένουν ή θα αναδειχθούν μέσα από τις εκλογές του σωματείου, τους εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρνουν ολοένα και καλύτερα.
Ήταν τιμή μου που υπηρέτησα τη θέση της Αντιπροέδρου και προσωρινά τη θέση της Προέδρου αργότερα, και η όποια επιτυχία ή αποτυχία αυτής της θητείας μου είναι στην κρίση σας.
Πριν 2 μήνες όμως αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ουσιαστικά με την εκπαίδευση των ζώων και να ξεκινήσω σπουδές ως Εκπαιδεύτρια Σκύλων.
Το γεγονός ότι δε δόθηκα από την αρχή ολοκληρωτικά σ’ αυτό, λόγω έλλειψης χρόνου, με θύμωσε, με πείσμωσε ακόμη περισσότερο και ήταν κάτι που διαδραμάτισε πολύ μεγάλο ρόλο στην απόφασή μου, όπως και το γεγονός ότι συνειδητοποίησα μέσα από αυτό πως ναι όντως πορεύομαι στο δρόμο της φιλοζωίας, αλλά μέσα από λάθος μονοπάτια.
Κλείνω με την ελπίδα πως θα έρθει σύντομα η μέρα που θα αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν και θα θέσουμε επιτέλους σε προτεραιότητα το γενικό συμφέρον από το προσωπικό και θα μάθουμε να σεβόμαστε οποιαδήποτε μορφή ζωής στον πλανήτη που εγωιστικά καθημερινά καταπατούμε. Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν προσφέρουμε καμία υπηρεσία στους άλλους παρά μόνο στον εαυτό μας.
Μια διαδρομή στο Δ.Σ του συλλόγου Ε.Φ.ΑΛ, λοιπόν, σήμερα φτάνει στο τέλος της. Με απόλυτη συναισθηματική φόρτιση, θέλω να πιστέψετε ότι κρατώ στα βάθη της καρδιάς μου τις μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές που ζήσαμε όλοι μαζί και μας ένωσαν ως μια τεράστια ομάδα να «πολεμούμε» για να κάνουμε ευτυχισμένα τα ζώα. Θα πω πως είναι πολύ τυχερά που μας έχουν και πως διατηρώ μια μεγάλη ελπίδα να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για όλους εκείνους είτε έχουν δύο είτε τέσσερα πόδια και καθημερινά βασανίζονται και πονάνε, πολεμώντας να επιβιώσουν.
Παραμένω στο σύλλογο ως εθελόντρια και από την πλευρά μου θα προσφέρω
οποιαδήποτε βοήθεια μου ζητηθεί, όσο μου το επιτρέπουν οι προσωπικές και επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Θα στηρίξω το σύλλογο με όλες μου τις δυνάμεις, εφόσον αποφασίσει να συνεχίσει το πρόγραμμα ζωοφιλικών ενημερώσεων στα σχολεία, που πάντα θα αγωνίζομαι για τη σπουδαιότητα του.
Εγώ προσωπικά θα συνεχίσω το έργο μου στα σχολεία με τους κατάλληλους ανθρώπους του χώρου που θα αποφασίσουν να συμπορευτούν μαζί μου σε έναν δύσκολο αγώνα γεμάτο συγκινήσεις, να διαπλάσουμε μέσα από διαδραστικές παρουσιάσεις, θεατρικά παιχνίδια, χειροτεχνικές κατασκευές, ουσιαστική επαφή με τα ζώα, ψυχές που θα πούνε ένα τεράστιο ΟΧΙ στα εγκλήματα που συντελούνται σε βάρος όλων των έμψυχων όντων. Όταν είμαστε έτοιμοι, με χαρά θα σας ανακοινώσω μια σπουδαία δραστηριότητα που ελπίζω σε λίγους μήνες να ξεκινήσει.
Είμαστε εμείς που κατέχουμε τη γνώση και πλάθουμε ψυχές, οι υπεύθυνοι για τους μελλοντικούς εγκληματίες, για τις παιδικές ψυχές που στάλα στάλα σκληραίνουν.
Μιλώντας σας για τελευταία φορά από αυτή τη θέση, σας εκλιπαρώ: Μιλήστε στα παιδιά σας, για την υπεύθυνη υιοθεσία ζώου, για τη στείρωση και για την κακοποίηση απέναντι στα ζώα. Μην επιτρέπετε να συνεχίζεται η βαναυσότητα απέναντι σε ανήμπορες ψυχές. Μπορούμε όλοι μαζί, αν ενωθούμε, να τη σταματήσουμε.
Ήρθε η εποχή να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν.
Η αναγκαιότητα ύπαρξης ενός ζωοφιλικού συλλόγου σε μια πόλη που καθημερινά εγκαταλείπονται και βασανίζονται ζώα, είναι απολύτως εμφανής, μόνο που δεν είναι
από όλους συνειδητοποιημένη και ούτε γίνονται εύκολα κατανοητοί οι σκοποί της.
Αποχαιρετώντας σας από τη θέση αυτή, να ευχηθώ σε όλους χρόνια πολλά, καλά και ευτυχισμένα Χριστούγεννα με υγεία και αγάπη σε όλο τον κόσμο, στα μέλη του συλλόγου και στις οικογένειές τους.
Η γέννηση του Θεανθρώπου αποτελεί μήνυμα ελπίδας για όλους μας και τώρα τα Χριστούγεννα, εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να βρούμε το δικό μας "αστέρι" που θα μας οδηγήσει στην εκπλήρωση όλων των προσδοκιών μας. Είναι μακρύς ο δρόμος για την ανθρωπιά και την αγάπη και τώρα είναι μια ευκαιρία με υπομονή και ελπίδα να τον βαδίσουμε. Εις το επανιδείν.
Με εκτίμηση
Παπαποστόλου Κατερίνα, Εκπαιδευτικός
