επιβεβαίωσε τη φήμη που τον ακολουθεί ως ένα γοητευτικό ομιλητή με άνεση λόγου. Μιλώντας χωρίς χειρόγραφα δεν περιορίστηκε στην περίοδο του τίτλου της ομιλίας του, αλλά ξεκίνησε από τα δύο δάνεια που έλαβαν οι Έλληνες κατά τη διάρκεια του πολέμου της Εθνικής Ανεξαρτησίας το 1824 και το 1825 και έφθασε μέχρι την Ανόρθωση επί Βενιζέλου και τους Βαλκανικούς Πολέμους. Σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων έχει, κατά την άποψη του ομιλητή, η έννοια της «προστασίας» των ξένων δυνάμεων προς υο ελληνικό κράτος, τα δάνεια εκλαμβάνονται ως ευκαιρία πειθαναγκασμού και άρσης της εθνικής κυριαρχίας, ο παρεμβατικός ρόλος των ξένων αποτελεί τον 19ο αι. οργανικό στοιχείο της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Τα ιδιαίτερα προβλήματα του Ελληνικού κράτους στο τέλος του 19ου αι. (υπερπαραγωγή σταφίδας, υπερατλαντική μετανάστευση, σύγκρουση τσιφλικάδων-κολλήγων, υποτίμηση δραχμής πτώχευση το 1893, κρητικό ζήτημα, ελληνοτουρκικός πόλεμος 1897, ληστοκρατία, επιβολή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898) αντιμετωπίζονται και φθάνουμε με επιτυχία στην ετοιμοπόλεμη Ελλάδα του 1912-13 με την ανασύνταξη των πολιτικών δυνάμεων, το νοικοκύρεμα της οικονομίας, τον εκσυγχρονισμό του κράτους.
Κυριότερο όμως λόγο επιτυχίας θεωρεί ο ομιλητής την ευνοϊκή διεθνή συγκυρία, το κατόρθωμα του Βενιζέλου να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας και να κάνει τις κατάλληλες διεθνείς συμμαχίες στο σωστό χρόνο. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι στρατιωτικές δαπάνες στη διάρκεια του 19ου αι. πλησιάζουν ή και ξεπερνούν κάθε χρόνο το 30% των δαπανών του Ελληνικού κράτους.
Τον ομιλητή προλόγισε εκ μέρους των Φίλων του Βυζαντινού Μουσείου η κ. Καρακώστα Ζώγια και η εκδήλωση έκλεισε με υποβολή ερωτήσεων και η συζήτηση του ομιλητή με το κοινό.
