σειρά ζητημάτων που απαιτούν λύσεις, όχι – όπως ο ίδιος εδώ και καιρό τονίζει – πρόσκαιρες και εφήμερες, αλλά μόνιμες και ριζοσπαστικές.
Πιο συγκεκριμένα, κατά την συνάντηση με αντιπροσωπεία του Αγροτικού Συλλόγου Βέροιας, έγινε δέκτης των παρακάτω θεμάτων:
- Οι αποζημιώσεις από τις χαλαζοπτώσεις που δεν έχουν καταβληθεί στο σύνολο των πληγέντων
- Οι αποζημιώσεις από ζημιές λόγω των βροχοπτώσεων του περασμένου Σεπτεμβρίου στα βαμβάκια, οι οποίες, επίσης, δεν έχουν καταβληθεί
- Το σοβαρό πρόβλημα που παρουσιάζεται στα βιομηχανικά ροδάκινα(συμπύρηνα) και τα αχλάδια, τα οποία έχουν εξαιρεθεί από τις δηλώσεις ζημιάς από τον παγετό των αρχών του περασμένου Απριλίου
- Οι εργάτες γης και η αναγνώριση των μεροκάματων ως έξοδα των παραγωγών
- Η επιστροφή του ΦΠΑ από το πετρέλαιο
Από την άλλη, οι Αγρότες από το Δ. Αλεξάνδρειας έθεσαν στον Τάσο Μπαρτζώκα δύο σημαντικά ζητήματα:
- Την ένταξη της ακαρπίας σε βιομηχανικά ροδάκινα (συμπύρηνα) και αχλάδια, λόγω παγετού, στις δηλώσεις ζημιάς παγετού του Απριλίου
- Τη μη φορολόγηση εξολοκλήρου των αγροτικών επιδοτήσεων
Μετά από τις επιμέρους συναντήσεις και τις πληροφορίες που έλαβε από τους αγρότες του Νομού, σε συνδυασμό με την γνώση της κείμενης νομοθεσίας και καταθέτοντας την προσωπική και πολιτική του πρόταση, ο Τάσος Μπαρτζώκας τόνισε τα παρακάτω:
«Το θέμα είναι τόσο απλό, όσο και σύνθετο: Αν οι ιθύνοντες, υπηρεσιακοί και πολιτικοί παράγοντες, επιθυμούν τις αλλαγές και εάν οι αγρότες, μικροί και μεγάλοι, είναι έτοιμοι να τις αποδεχτούν.
Λαϊκισμός δεν χωράει πλέον. Ο κανονισμός του ΕΛΓΑ πρέπει να αναθεωρηθεί και να ακολουθήσει τις επιταγές της σύγχρονης – υγιούς – αγοράς. Δίκαια ασφάλιστρα, δίκαιες εκτιμήσεις, δίκαιες και έγκαιρες αποζημιώσεις. Ομοίως, είναι αυτονόητη η διευθέτηση του θέματος της ένταξης των βιομηχανικών ροδακίνων και αχλαδιών στις δηλώσεις ζημίας λόγω παγετού, της έγκυρης επιστροφής του ΦΠΑ από το πετρέλαιο και της κατάργησης της – αδιανόητης – φορολόγησης των επιδοτήσεων!
Όπως έχω πει πολλές φορές, δεν είναι δυνατόν, ζώντας στο 2015, οι αγρότες να είναι έρμαια των πολιτικών προθέσεων και των υπηρεσιακών διαθέσεων.
Δυστυχώς, μέχρι και σήμερα, ακολουθήθηκε η πεπατημένη. Το θέμα να φτάσει στο παρά πέντε, οι αγρότες μας να ζητούν έως και να παρακαλούν για τα αυτονόητα.
Φτάνει πια. Οι αγρότες μας, πλέον εν πολλοίς καλλιεργημένοι και “ψαγμένοι”, δεν θα ανεχτούν άλλο να παίζονται επικοινωνιακά και πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη τους.
Ελπίζω και καλώ τη σημερινή πολιτική ηγεσία να τολμήσει να παρέμβει σε ό,τι, επί δεκαετίες , συντηρήθηκε έντεχνα».
