δείγματα γόνιμης κριτικής .
Κι είναι , όλα αυτά και τέχνης δείγματα." (BERTOLT BRECHT, «ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ», «Uber die kritische Haltung»)
Και είμαστε ευτυχείς που για 6 μέρες, σε 15 παραστάσεις, από 16 θεατρικές ομάδες ξεδιπλώθηκε μπροστά μας αβίαστα, τόσο το ημέρωμα κάθε ποταμού και το μπόλιασμα κάθε δέντρου, όσο και η μόρφωση κάθε ανθρώπου και η διάθεση αλλαγής κάθε κράτους, μα προπάντων πέρασαν από μπροστά μας δείγματα γόνιμης κριτικής και τέχνης δείγματα.
Και αν σκοπός της τέχνης είναι να δώσει σχήμα στη ζωή, κι αν πάλι η τέχνη έχει τον ανιδιοτελή χαρακτήρα ενός μικρού παιδιού, είμαστε ευτυχείς που ανιδιοτέλεια και εκφραστικότητα συνυπήρξαν για να σχηματοποιηθεί η ζωή μας έστω και για 6 μέρες.
Είμαστε τυχεροί που η δύναμη των συναισθημάτων και η δύναμη της ψυχής άρρηκτα συνδεδεμένα χάραξαν πατήματα καθάρια.
Είμαστε ευδαίμονες που δεκάδες μαθητές και μαθήτριες δεν μας εξέπληξαν μόνο με την αισθαντική τους διάνοια, αλλά κατάφεραν να συγκινηθεί η αίσθηση μας ως δέκτες.
Για αυτό και τους ευχαριστούμε από ψυχής θερμά, όλους μαζί και τον καθένα χωριστά….
Τους στεφανώνουμε με του Θέσπιδος της πρωτοτυπίας στεφάνι….
Τους αποδίδουμε διθυράμβους ευ-καλλιτεχνίας….
Πάρα ταύτα η τέχνη δεν είναι καθρέφτης όπου καθρεφτίζεται ο κόσμος, αλλά ένα σφυρί με το οποίο του δίνουμε σχήμα και επίσης η ζωή είναι ένας δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις …..
Και το 2ο Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας με τον «Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου κατάφεραν και τον κόσμο να σχηματοποιήσουν εκ νέου και τον δρόμο τους να βρουν και στην Ιθάκη τους να φτάσουν πιο σοφοί και με περίσσια πείρα.
Η πρόταση της θεατρικής ομάδας καθάρια, λιτή και απέριττη.
Σεμνή και συνεπής στην δραματουργία του μύθου.
Χωρίς βερμπαλισμούς και υπερφλύαρους σχολιασμούς.
Μια παράσταση με ρυθμό και καθάρια νεανική πνοή. Δεμένη και με αλληλουχία.
Αισθαντικής ποιότητας.
Μια παράσταση όπου επικό και δραματικό μέρος συνυπήρξαν και λειτούργησαν. Όπου η αφήγηση λειτούργησε ξεκάθαρα προς την επική της καταβολή. Όπου η υποκριτική υποστήριξε και ανάδειξε τον μύθο.
Με σκηνικά και κοστούμια που υπηρέτησαν την φιλοσοφία του κειμένου και λειτούργησαν μαζί με τους ηθοποιούς υπηρετώντας τους. Με σκηνικά αντικείμενα και μάσκες λεπτομερώς δουλεμένα και καλλιτεχνικά άρτια.
Μια παράσταση όπου η μουσική υπογράμμισε και τόνισε την λυρική διάσταση της δράσης.
Μια παράσταση συνόλου. Ομάδας. Συνύπαρξης και σύμπλευσης. Συμπόρευσης και σύμπνοιας….γιατί πώς αλλιώς; Το ταξίδι της Ιθάκης …. Μακρύ….και μόνο με συντρόφους μπορεί να πραγματωθεί.
Και προπάντων…..μια παράσταση που κατάφερε με ευστοχία να σχολιάσει καίρια την επικαιρότητα.
Κατάφερε να σημειώσει πως το θέατρο χωρίς Σημαινόμενο δεν μπορεί να σταθεί ούτε ως Σημείο.
Πέτυχε να παραλληλίσει και να ταυτίσει το χθες με το σήμερα. Επεσήμανε πως η ιστορία του ανθρώπινου είδους δεν μπορεί κύκλους να κάνει, παρά ελικοειδής η πορεία της πως πρέπει να είναι.
Και επιπλέον….μας υπενθύμισε πως η Πατρίδα μπορεί απλά και να είναι η ίδια μας η ζωή και πως Χώρα μας μπορεί απλά να είναι ο εαυτός μας, πως η Τέχνη μπορεί να είναι απλά ένα τραγούδι που εξημερώνει και το Θέατρο μπορεί απλά να είναι μια χίμαιρα….. ένα είναι όμως σίγουρο …. Πως η παράσταση είναι μια προτροπή για αλλαγή…..και επειδή κάθε αλλαγή είναι προσωπική υπόθεση, μακάρι να το πάρουμε προσωπικά…
"Περισσότερο φως , ηλεκτρολόγε , στη σκηνή ! Πως θες ,
δραματουργοί κι ηθοποιοί , να δείξουμε τ' αντικαθρεφτίσματα
του κόσμου , μέσα στο μισοσκόταδο ; Τούτο το σύθαμπο
καλεί σε ύπνο . Ενώ εμείς θέλουμε ξύπνιους
θεατές - κι ακόμα πιο πολύ : ξύπνιους ! Καν' τους
να ονειρευτούν στο πλέριο φως !" (BERTOLT BRECHT, O Φωτισμός, Die Beleuchtung, 1950 )
H Ηρώ Γεωργίου είναι θεατρολόγος, μέλος της κριτικής επιτροπής της 4ης Θεατρικής Άνοιξης
Φωτογραφίες: faretra.info
