Την Τετάρτη της Διακαινησίμου 8 Μαΐου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Νησέλι.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οὗτος ἐστιν ὁ μαθητής, ὁ μαρ­τυ­ρῶν περί τούτων καί γράψας ταῦ­τα, καί οἴδαμεν ὅτι ἀληθής αὐτοῦ ἡ μαρτυρία».

Γίναμε τίς τελευταῖες ἡμέρες μάρ­τυρες ὅλων τῶν κοσμοσωτηρίων γεγονότων τοῦ Πάθους καί τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Γίναμε μάρτυρες μέσα ἀπό τήν περιγραφή τῶν ἱερῶν εὐαγγελιστῶν, πού κατέγραψαν ὅλα ὅσα ὑπέμεινε ὁ Χριστός γιά τή σωτηρία μας ἀλλά καί τό μέγα θαῦ­μα τῆς Ἀναστάσεώς του. Καί ἕνας ἀπό τούς ἱερούς εὐαγγελιστές εἶναι καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, ὁ ἠγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου μας, τόν ὁποῖο τιμοῦμε σήμερα ἐδῶ στό Νησέλι, στόν πανηγυρίζοντα ἱερό ναό του.

Εἶναι αὐτός, τόν ὁποῖο ἀκούσαμε πρό ὀλίγου, στό εὐαγγελικό ἀνά­γνωσμα, νά μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὅσα γράφει στό Εὐαγγέλιό του γιά τόν Χριστό δέν εἶναι μύθοι καί ἱστο­ρίες, δέν εἶναι ψεύδη καί ἀποκυ­ή­ματα τῆς φαντασίας του, ἀλλά εἶναι πραγματικότητα, εἶναι ἡ ἀλή­θεια. Εἶναι ὅσα εἶδε καί ἄκουσε ἐπί τρία χρόνια κοντά στόν Διδάσκαλό του, κοντά στόν Χριστό. Εἶναι ὅσα εἶδε καί ἄκουσε, μαζί μέ τήν Πανα­γία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, κάτω ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, στόν Γολγοθᾶ, τίς τραγικές ἐκεῖνες στιγ­μές τοῦ μαρτυρίου του. Εἶναι ὅσα εἶδε καί ἔζησε στόν κῆπο τοῦ Ἰω­σήφ τό πρωί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί ὅλα ὅσα ἀκολούθησαν κατά τίς ἐμφανίσεις τοῦ Κυρίου στούς μαθητές του.

Μάρτυς αὐτόπτης καί αὐτήκοος ὅλων αὐτῶν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεο­λόγος δίδει τή μαρτυρία του γιά τόν Χριστό ὄχι μόνο στούς ἀν­θρώπους τῆς ἐποχῆς του ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς. Ὄχι γιατί ὁ Χριστός ἔχει ἀνάγκη μαρτύρων γιά νά ἐπιβεβαιωθεῖ τό σωτηριῶδες ἔργο του ἤ ἡ Θεότητά του, ἀλλά γιατί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε ἀνάγκη τῆς μαρτυρίας τῆς ζωῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χρι­στοῦ, γιά νά τόν πιστεύσουμε καί νά γίνουμε μέτοχοι τῆς σωτηρίας πού μᾶς προσέφερε μέ τήν ἐναναν­θρώ­πησή του, μέ τή θυσία του καί μέ τήν Ἀνάστασή του.

Αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυς τῆς ζωῆς καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου μας ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, δίδει τή μαρτυρία του καί γιά ἕναν ἀκό­μη λόγο. Γιατί, ὅποιος ζεῖ τόν Χρι­στό, ὅποιος ἀκούει τόν λόγο του, ὅποιος βλέπει τά θαύματά του, ὅποιος αἰσθάνεται τήν ὀδύνη τῆς θυσίας του γιά τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί ὅποιος ἀξιώνεται νά δεῖ τή δόξα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυ­ρίου καί τήν αἴγλη τῆς Θεότητός του, αὐτός δέν μπορεῖ νά κρατήσει γιά τόν ἑαυτό του τό θαῦμα. Θέλει νά κάνει, κατά τό δυνατόν, καί τούς ἄλλους ἀνθρώπους κοινω­νούς τῆς δικῆς του ἐμπειρίας.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἔγινε μάρτυς τοῦ Χρι­στοῦ, μέ τή ζωή του, μέ τό κήρυγμά του καί μέ τά ἔργα του, μέ τό Εὐ­αγγέλιό του, μέ τίς ἐπιστολές του ἀλλά καί μέ τήν Ἀποκάλυψη, μέ τά ὁποῖα γνωρίζει καί σέ μᾶς τόν Χρι­στό, τόν θεῖο Διδάσκαλό του, τόν ὁποῖο ἀγάπησε μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς του καί στήν ἀγάπη τοῦ ὁποίου ἀφοσιώθηκε ἀπόλυτα.

Καί αὐτή τή μαρτυρία, μαρτυρία πίστεως καί ἀγάπης πρός τόν ἀνα­στάντα Χριστό, ἐπαναλαμβάνει καί σήμερα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεο­λόγος, πρός ὅλους ἐμᾶς πού ἤλθα­με στόν ναό του γιά νά τιμήσουμε τή μνήμη του, γιά νά τιμήσουμε τήν πιστότητα καί τήν ἀφοσίωσή του στόν Κύριό μας, τόν ὁποῖο δέν ἐγκατέλειψε οὔτε κάτω ἀπό τόν Σταυρό, ἀλλά παρέμεινε ἐκεῖ μέχρι τέλους καί ἄκουσε τόν Χριστό νά τοῦ ἐμπιστεύεται τήν Παναγία Μη­τέρα του, καί νά ἀναθέτει σέ Ἐκεί­νη τή φροντίδα τοῦ ἀγαπημέ­νου μαθητοῦ του.

Συγχρόνως ὅμως μᾶς παρακινεῖ νά γίνουμε καί ἐμεῖς μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀναστάσεώς του στούς συνανθρώπους μας, στό πε­ρι­βάλλον μας καί στόν κόσμο.

Μπορεῖ νά μήν ἔχουμε ζήσει μέ τόν Χριστό, ὅπως ὁ ἠγαπημένος μαθητής του, ὅποιος ὅμως πιστεύει στόν Χριστό, ὅποιος ζεῖ τή χαρά τῆς παρουσίας του στήν ψυχή του, ὅποι­ος ζεῖ τήν προσωπική του ἀνά­σταση μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς μετανοίας καί τῆς ἱερᾶς ἐξομολο­γή­σεως, ὅποιος κοινωνεῖ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μετέχο­ντας στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχα­ρι­στίας καί γίνεται σύσσωμος καί σύναιμος Χριστοῦ, ὅποιος ζεῖ τήν προσωπική του μεταμόρφωση μέ τόν προσωπικό του ἀγώνα καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, αὐτός ἔχει χρέος νά γίνει μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀναστάσεώς του. Ἔχει χρέος νά μεταφέρει καί στούς ἀδελφούς του τό μήνυμα ὅτι, ἀντίθετα πρός αὐτά πού κάποιοι ἰσχυρίζονται, ὅτι ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ δέν ἰσχύει στίς ἡμέρες μας ἤ ὅτι οἱ ἐντολές καί τό θέ­λη­μά του δέν μποροῦν νά ἐφαρ­μο­σθοῦν, ἤ ἀκόμη ὅτι ἡ Ἐκκλησία του δέν ἔχει λόγο στήν κοινωνία μας, ὁ ἀναστάς Κύριος πού διακή­ρυξε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καί ὅλοι οἱ μαθητές καί ἀπόστολοί του, εἶναι «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» καί ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη ἐλπίδα καί τή μόνη λύση γιά τά προβλή­ματα καί τίς ἀνησυχίες τοῦ ἀνθρώ­που τῆς ἐποχῆς μας.

Ἄς μιμηθοῦμε, λοιπόν, τό παρά­δειγ­μα τοῦ ἠγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας καί ἄς γίνουμε καί ἐμεῖς κήρυκες τῆς ἀληθείας του, κήρυκες τοῦ θαύματος τῆς Ἀνα­στάσεώς του, ζώντας πρῶτα ἐμεῖς μία ἀναστημένη ζωή ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας μέ τή χάρη καί τίς πρεσβεῖες καί τοῦ ἑορτα­ζο­μένου ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεο­λό­γου, τοῦ ὁποίου πανηγυρίσαμε σή­μερα τήν ἱερά μνήμη.

Το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Νησέλι επί τη εορτή της μεταστάσεως του.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἰησοῦς οὖν ἰδών τήν μητέρα καί τόν μαθητήν παρεστῶτα ὅν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου». Ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ ὁ Χριστός ἀπευθύνεται στή Μητέρα του καί στόν ἀγαπημένο μαθητή του, τόν ἑορταζόμενο σήμερα εὐ­αγγελιστή Ἰωάννη τόν θεολό­γο. Καί ἐμπιστεύεται τόν ἕνα στόν ἄλ­λο. Τήν Παναγία Μητέρα του στόν μαθητή του καί τόν μαθητή του στή Μητέρα του, τήν Παρθένο στόν παρθένο! 

Ἔτσι κλείνει στόν Γολγοθᾶ ἕνας κύκλος πού ἄνοιξε στή λί­μνη τῆς Γεννησαρέτ, ὅταν συνά­ντησε τόν Ἰωάννη νά ψαρεύει μαζί μέ τόν ἀδελφό του, τόν Ἰά­κωβο, καί τοῦ πρό­τεινε νά ἐγκα­ταλείψει τά δί­κτυα καί νά τόν ἀκολουθήσει. Καί ὁ Ἰωάννης ἐγκα­τέ­λει­­ψε ἀμέ­σως τά πάντα καί τόν ἀκολού­θη­σε χωρίς νά ὑπολογίσει τίποτε. Τόν ἀγάπησε μέ μία ἀγάπη φυσική, αὐ­θόρ­­μητη, ἀνθρώ­πι­νη καί βρέθηκε πλάι στόν Χριστό σέ ὅλες τίς με­γάλες στιγμές τῆς δη­μόσιας ζωῆς του ἀπό τό ὄρος Θα­βώρ, τήν ὥρα τῆς Με­ταμορφώσεώς του, μέχρι τήν ὥρα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου στό ὑπερῶο τῆς Ἱερου­σα­λήμ καί τήν ὥρα τῆς σταυρώ­σεως στόν Γολ­γοθᾶ. 

Ὡς ἀντίδωρο αὐτῆς τῆς ἀγά­πης του ἀξιώθηκε ὁ ἀπόστολος καί εὐ­αγ­­γε­­λιστής Ἰωάννης νά λά­βει τήν πνευ­ματική ἀγάπη, τήν ἀγάπη ἐκείνη πού εἶ­ναι καρ­πός τοῦ Πα­να­γίου Πνεύματος καί τήν ὁποία χαρί­ζει ὁ Θεός σέ ὅσους τόν προ­σεγγί­ζουν μέ ἁγνότητα καί καθα­ρό­­τη­τα καρ­δίας καί προθέ­σεων, ὅπως ὁ ἅγι­ος Ἰωάννης ὁ θεολό­γος. 

Αὐτή ἡ πνευματική ἀγάπη συνί­σταται στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μιλών­τας στούς μαθη­τές του λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του· «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐ­τάς ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγα­πῶν με». Καί ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι ἀγάπη ἀμοι­βαία, διό­τι «ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μέ­νει καί ὁ Θεός ἐν αὐ­τῷ», καί εἶναι ἡ προ­ϋ­πόθεση γιά νά γνωρίσει ὁ χοϊκός ἄν­θρω­πος τόν ἄυ­λο καί ἀπερί­γρα­πτο καί ἀπρό­σιτο Θεό. Διότι ἐάν ἡ ἀγάπη, ὅπως εἶπα προη­γουμένως, περιέχει καί προ­ϋπο­­θέτει τήν καθα­ρότητα καί τήν ἁγνότητα τῆς ψυ­χῆς καί τήν συνε­πῆ τήρηση τῶν ἐν­τολῶν τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καί ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ προϋπο­θέτει τήν ἀγάπη. Ὁ Θεός εἶ­ναι ἀγά­πη καί γι’ αὐτό ὁ μόνος τρόπος νά τόν προ­σεγγίσουμε καί νά τόν κα­τα­νοή­σουμε στό μέτρο τῶν πεπερα­σμέ­νων ἀν­θρωπίνων δυνάμεών μας εἶναι ἡ ἀγάπη, καί αὐτή χρησι­μο­ποιεῖ ὁ Θεός γιά νά κάνει γνωστό στούς ἀνθρώπους τό πρό­σωπό του καί τήν θεότητά του, κατά τή δια­βε­βαίω­σή του· «ὁ ἀγαπῶν με ἀγα­πη­­θήσεται ὑπό  τοῦ πατρός μου, κἀγώ ἀγαπήσω αὐτόν καί ἐμφανί­σω αὐ­τῷ ἐμαυτόν».

Αὐτή τήν ἐμφάνιση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀποτέ­λε­σμα τῆς μεγάλης ἀγάπης του πρός τόν Χρι­στό βίωσε ὁ ἅγιος εὐ­αγγελιστής ὁ Ἰω­άν­νης, καί τήν βίωσε πολλές φορές σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του μέ ἀποκορύ­φω­μα τήν ἐμφάνιση τοῦ Θεοῦ στό σπή­λαιο τῆς Ἀποκαλύψεως. Ἔτσι ἡ ἀγάπη του πρός τόν Θεό μετου­σιώ­­θηκε σέ γνώση τοῦ Θεοῦ καί ἀπό ἁπλός καί ταπεινός κατά κό­σμον ἄν­θρωπος, ἁπλός ψαράς πού ἦταν, ἀναδείχθηκε ὁ ἅγιος Ἰω­άν­νης σέ πρῶτο καί κορυ­φαῖο θεο­λόγο.

Πολλές φορές στή ζωή μας ἀπο­ροῦμε καί ἴσως καί δυσανασχε­τοῦ­­­με, γιατί δέν κατανο­οῦ­με τήν οὐ­σία τῆς πίστεώς μας, γιατί δέν κατανοοῦμε τά μυστήρια τῆς Ἐκ­κλησίας, γιατί βρισκόμα­στε σέ ἀδυ­ναμία νά δώσουμε πειστικές ἀπαντήσεις στίς ἀπορίες εἴτε συν­αν­­θρώ­πων εἴτε καί τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ μας γιά τόν Θεό καί γιά τήν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας. Ἄλλοτε πάλι ἀναζητοῦμε στά πτυ­χία καί στά διπλώματα τοῦ κό­σμου τήν ἀλη­­­θινή γνώση γιά τόν Θεό καί ἀπο­γοητευό­μαστε για­τί δέν τήν βρίσκουμε. Εἶναι γιατί ξε­χνοῦμε πώς τό θεμέλιο τῆς γνώ­σεως τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀφετηρία γιά τήν προ­σέγ­­γισή του εἶναι ἀγάπη καί αὐτήν θά πρέπει νά ἐπιδιώ­κουμε καί νά ἀγωνιζόμαστε νά ἀποκτήσουμε, προ­σπα­θώντας νά τηροῦμε στό μέτρο τῶν δυνάμεών μας τίς ἐντο­λές τοῦ Θεοῦ. Καί ἄν δέν μποροῦμε νά φθά­σου­με στό σημεῖο πού ἔφθα­σε ὁ ἅγιος Ἰω­άν­νης ὁ Θεολόγος, δέν θά πρέπει νά ἐγκα­τα­λείπουμε πο­τέ τήν προσπά­θεια. 

Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά τόν γνω­ρίσουμε. Μᾶς καλεῖ νά τόν γνωρί­σουμε καί μέ τή συμμετοχή μας στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καί κατ᾽ ἐξοχήν στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τό ὁποῖο ὄχι μόνο μᾶς ἑνώνει μέ τόν Χριστό ἀλλά καί μᾶς δίδει τή δυνατότητα νά τόν γνωρίσουμε. «Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος», ψάλ­λουμε. 

Γι᾽ αὐτό καί ἄς μήν ἀκοῦμε ὅσους εἴτε ἀπό ἄγνοια εἴτε ἀπό σκο­πιμό­τητα συκοφαντοῦν τό ἱερό μυστή­ριο τῆς θείας Κοινωνίας, τήν ἕνωσή μας δηλαδή μέ τόν ἴδιο τόν Χριστό, ἰσχυ­ρι­ζόμενοι ὅτι μπορεῖ νά μετα­δοθεῖ δι᾽ αὐτοῦ ὁ κορωνοϊός. Ἐμεῖς ἄς προ­σερχόμεθα προε­τοι­μα­σμένοι, «μετά φόβου Θεοῦ, πί­στεως καί ἀγάπης», ὥστε νά ἑνού­μεθα μέ τόν Χριστό καί νά μένουμε ἐν τῇ ἀγάπῃ του, ὅπως καί ὁ ἠγαπη­μέ­νος μαθητής του, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής, ὁ ἐπιστήθιος, ὁ φίλος τοῦ Κυρίου μας καί παρθένος, τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε σήμερα τή Μετάσταση.

Ἄς εὐχηθοῦμε νά λάβουμε καί ἐμεῖς χάρη ἀπό αὐτή τή χάρη τῆς θεολογίας, ὄχι γιά νά θεολογοῦμε, ἀλλά γιά νά βιώνουμε αὐτή τήν ἀγάπη πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός.