Την Παρασκευή 2 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη Μεγάλη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε το θείο λόγο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Μαρία δέ τήν ἀγαθήν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾽ αὐτῆς».

Δεύτερη Παράκληση τοῦ Δεκαπενταυγούστου καί στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε προηγουμένως, ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λουκᾶς μᾶς περιγράφει τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἰησοῦ στήν οἰκία δύο ἀδελφῶν, τῆς Μάρθας καί τῆς Μαρίας.

Δύο ἀδελφές, διαφορετικές μεταξύ τους, πού ἐκπροσωποῦν τίς διαφορετικές τάσεις καί συμπεριφορές τῶν ἀνθρώπων. Ἡ μία «μεριμνᾶ καί τυρβάζῃ περί πολλά», τήν ἀπασχολοῦν πολλά καί φροντίζει γιά πολλά, γήινα καί ὑλικά, ὄχι ἁμαρτωλά ἤ ἀντίθετα πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα ὅμως τήν ἀποσποῦν ἀπό τά οὐσιαστικά, ἀπό τά πνευματικά, τά σωτήρια καί οὐράνια.

Ἡ Μαρία ἀντίθετα ἀσχολεῖται μέ αὐτά καί ἀφοσιώνεται σέ αὐτά. Τήν βλέπουμε καθισμένη δίπλα στόν Χριστό νά ἀκούει τόν λόγο του, ἀλλά καί τόν θεῖο ἔπαινό του γιά τήν ἐπιλογή της. «Μαρία δέ τήν ἀγαθήν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾽ αὐτῆς». Ἡ Μαρία ἐπέλεξε τήν ἀγαθή μερίδα καί κανείς δέν θά τήν ἀφαιρέσει ἀπό αὐτήν.

Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου γιά τήν Μαρία δέν ἰσχύει μόνο γι᾽ αὐτήν. Ἰσχύει κατά μείζονα λόγο γιά τήν Παναγία Μητέρα του, τή θεόπαιδα Μαριάμ, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν ὁποία τιμήσαμε καί ἀπόψε, ψάλλοντας τόν Μεγάλο Παρακλητικό της Κανόνα.

Γιατί τί ἄλλο ἔκανε ἡ Παναγία Παρθένος παρά νά ἐπιλέξει τήν ἀγαθή μερίδα ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς της;

Τριετίζουσα τήν παρέδωσαν οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς της στόν ναό τοῦ Θεοῦ καί ἐκεῖ παρέμεινε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, μελετώντας καί προσευχόμενη, χωρίς νά μποροῦν οἱ φροντίδες καί οἱ μέριμνες τοῦ κόσμου, ὅλες αὐτές πού ἀπορροφοῦν τόν νοῦ καί τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί τόν παρασύρουν, νά ἀποσπάσουν ἀπό τό ἔργο της καί νά ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό.

Καί μετά τόν ναό τοῦ Θεοῦ, ὅπου παρέμεινε μέχρι νά φθάσει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος στήν κατάλληλη ἡλικία, ἔγινε ἡ ἴδια ναός τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἀξιώθηκε μέ τή συγκατάθεσή της στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, πού τῆς ἐκόμισε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, νά χωρέσει στά σπλάγχνα της τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν σωτήρα καί λυτρωτή τῶν ἀνθρώπων, στόν ὁποῖο ἀφοσιώθηκε ἀποκλειστικά.

Καί ὅταν ὁ Κύριός μας ἀναλήφθηκε, ἡ Παναγία Μητέρα του ἀφοσιώθηκε στήν προσευχή, συνομιλώντας δι᾽ αὐτῆς μέ τόν Υἱό καί Θεό της, μέχρι νά τόν συναντήσει καί πάλι στούς οὐρανούς, ὅπου παρακάθηται ἐκ δεξιῶν τοῦ θρόνου τῆς δόξης του, καί ἀπολαμβάνει τήν ἀγαθή μερίδα στήν πληρότητά της.

Τό παράδειγμα τῆς Μαρίας τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού ἀκούσαμε, κυρίως ὅμως τό παράδειγμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν ὁποία ὑμνήσαμε καί παρακαλέσαμε ἀπόψε, ἄς μᾶς παρακινήσουν νά ἐλέγξουμε τή ζωή μας, τή στάση μας καί τίς ἐπιλογές μας. Ἄς μᾶς παρακινήσουν νά ἐλέγξουμε γιατί ἐνδιαφερόμαστε καί γιατί φροντίζουμε στή ζωή μας. Εἴμαστε σάν τή Μάρθα, ἡ ὁποία ἦταν βυθισμένη στίς μέριμνες καί τίς φροντίδες τοῦ κόσμου καί στεροῦσε ἀπό τόν ἑαυτό της τίς εὐκαιρίες νά ἀκούσει τόν λόγο τοῦ Κυρίου καί νά τόν πλησιάσει; Ἤ εἴμαστε σάν τή Μαρία καί σάν τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία ποθοῦσε νά βρίσκεται κοντά του, ἤθελε νά τόν ἀκούει, ἀδιαφορώντας γιά ὅλα ὅσα συνέβαιναν γύρω της;

Ἄν ἀξιολογήσουμε τίς ἐπιλογές τῆς ζωῆς, ἄν ἀξιολογήσουμε τίς προτιμήσεις μας, δέν θά δυσκολευθοῦμε νά κατανοήσουμε ὅτι τά περισσότερα ἀπό ἐκεῖνα πού μᾶς ἀπασχολοῦν καί μᾶς κάνουν νά ἀγωνιοῦμε καί νά ἀνησυχοῦμε στή ζωή μας, εἶναι προσωρινά καί μάταια. Καί ἄν ἀφοσιωθοῦμε σέ αὐτά, εἶναι προφανές ὅτι μπορεῖ εἴτε νά μήν τά ἐπιτύχουμε εἴτε, ἀκόμη καί ἄν τά ἐπιτύχουμε, θά ἔχουμε χάσει τό σημαντικότερο. Θά ἔχουμε χάσει τή ζωή μας, καί τήν παροῦσα καί τή μέλλουσα. Διότι ἡ μέλλουσα ζωή εἶναι τό σπουδαιότερο πράγμα πού μποροῦμε νά ἐπιθυμήσουμε καί νά ἐπιδιώξουμε, εἶναι ἡ ἀγαθή μερίδα, ἡ ὁποία μᾶς ἀναμένει, ἐφόσον βεβαίως ἀγωνισθοῦμε γι᾽ αὐτήν καί προσπαθήσουμε νά τήν ἐπιτύχουμε.

Ἄς ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμα τῆς Μαρίας τοῦ εὐαγγελίου ἀλλά πολύ περισσότερο τῆς Κυρίας Θεοτόκου, καί ἄς ἐπιλέξουμε τήν ἀγαθή μερίδα πού ἔχουμε ἀνάγκη, προσπαθώντας νά καλλιεργήσουμε τήν ψυχή μας μέ τήν ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, μέ τή μελέτη τοῦ θείου λόγου καί μέ τήν προσευχή, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ θείου ἐπαίνου καί τῆς οὐρανίου μερίδος πού ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Υἱός της γιά μᾶς.