Την Τετάρτη 6 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού.

Την Πέμπτη 7 Ιουλίου το πρωί θα τελεστεί Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Καλλιέρημα ὤφθης καί θῦμα ἅγιον, προσενεγκοῦσα τῷ Πλάστῃ τήν καθαράν σου ψυχήν».

Θυσία εὐπρόσδεκτο καί θύμα ἅγιο προσέφερες στόν Θεό τήν καθαρά σου ψυχή, ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογρά­φος, ἀπευθυ­νό­με­νος πρός τήν ἁγία μεγαλο­μάρ­τυρα Κυριακή, τήν προ­στά­τιδα ὄχι μόνο τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς καί τῶν εὐλαβῶν μοναζου­σῶν, οἱ ὁποῖες ἐγκαταβιοῦν ὑπό τή σκέ­πη της, ἀλλά καί ὅλης τῆς περιοχῆς καί τῶν εὐσεβῶν προσκυ­νητῶν της.

Σέ τί ἀναφέρεται καί τί ἐννοεῖ ὅμως μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ ἱερός ὑμνογράφος;

Ἀναφέρεται στό μαρτύριο τῆς ἁγίας Κυριακῆς. Διότι, ἄν καί πολύ νεαρή στήν ἡλικία ἡ ἁγία, δέν δίστασε νά ὁμολογήσει τήν πίστη καί τήν ἀγάπη της στόν Χριστό, ὅταν κατά τόν μεγάλο διωγμό τοῦ Διοκλητιανοῦ ἐναντίον τῶν χρι­στιανῶν συνελήφθη καί αὐτή ὡς χριστιανή καί ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ρωμαίου διοικητοῦ γιά νά ἀπο­λογηθεῖ, ἐπειδή δέν ὑπήκουε στίς ἐντολές τοῦ αὐτοκράτορα καί δέν πίστευε στούς ψεύτικους θεούς.

Καί ὄχι μόνο δέν δίστασε νά ὁμο­λο­γήσει τήν πίστη της, ὄχι μόνο δέν ἑλκύσθηκε καί δέν παρασύρ­θηκε ἀπό τίς ὑποσχέσεις τοῦ ἡγε­μόνος γιά νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, ἀλλά δέν φοβήθηκε οὔτε τίς ἀπει­λές του καί ἀπέδειξε μέ τήν καρ­τερία της στά βασανιστήρια τήν ἀκράδαντη πίστη της καί τή θέλη­σή της, ἀντί νά θυσιάσει στά εἴδω­λα, νά θυσιάσει τή ζωή της γιά τόν Χριστό. Καί εἶχε τή δύναμη ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Κυριακή νά θυσι­άσει καί τή ζωή της γιά τόν Χριστό, γιατί πρίν ἀπό τή ζωή της τοῦ εἶχε προσφέρει τήν ψυχή της.

Ὁ Χριστός δέν ζητᾶ ἀπό τούς ἀνθρώπους, δέν ζητᾶ ἀπό ὅσους τόν πιστεύουν, ἀνθρωποθυσίες. Ζη­τᾶ τήν ψυχή τους, ζητᾶ τήν καρ­διά τους, γιά νά τήν μεταποιήσει σέ κατοικητήριό του καί νά τήν δοξά­σει, ὅπως ἔκανε καί μέ τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή.

Ἡ ψυχή μας εἶναι ἡ δική του πνοή καί ἡ δική του εἰκόνα, γι᾽αὐτό καί εἶναι ὅ,τι πιό πολύτιμο ἔχει ὁ ἄν­θρω­πος νά προσφέρει στόν Θεό, ἀλλά καί γιατί εἶναι αὐτή πού μπορεῖ νά ἑνωθεῖ μαζί του καί νά ζήσει αἰώνια κοντά του.

«Υἱέ μου», λέγει ὁ Θεός, «δός μοι σήν καρδίαν». Δός μου τήν καρδιά σου, λέγει ὁ Χριστός. Αὐτήν ζητᾶ μόνο καί αὐτή τοῦ προσέφερε καί ἡ ἁγία Κυριακή ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, εἴτε συνό­δευσαν τήν προσφορά τους μέ τό μαρτύριο εἴτε ὄχι. Καί ὁ πόθος τῆς ἁγίας Κυριακῆς νά προσφέρει τήν ψυχή της στόν Χριστό ἦταν τόσο διακαής, ὥστε, ὅταν λίγο πρίν ἀπό τό μαρτύριό της γονάτισε νά προσευχηθεῖ, ἡ ψυχή της πέταξε στόν Χριστό πού ἀγαποῦσε καί γιά τόν ὁποῖο θυσίαζε καί τή ζωή της, πρίν ὁ δήμιος τῆς ἀφαιρέσει τή ζωή.

Ὁ Χριστός ὅμως ζητᾶ τήν ψυχή μας καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο. Διότι ἡ ψυχή μας εἶναι κάτι πού ὁ καθέ­νας μας ἔχει καί μπορεῖ νά τοῦ τό προσφέρει, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἡλικία καί τή μόρφωσή του, τήν οἰκονομική του κατάσταση καί τήν κοινωνική του θέση, τόν τόπο καί τήν ἐποχή στήν ὁποία ζεῖ. Ἡ ψυχή μας εἶναι αὐτό τό ὁποῖο μποροῦμε ὅλοι ἀνεξαιρέτως νά τοῦ προσφέ­ρουμε.

Δέν μᾶς ζητᾶ βέβαια νά τοῦ τήν προσφέρουμε μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τοῦ τήν προσέφερε ἡ ἁγία Κυριακή, δηλαδή θυσιάζοντας γιά χάρη του καί τή ζωή μας, ἀλλά μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μπορεῖ ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς. Μᾶς ζητᾶ νά τοῦ τήν προσφέρουμε καθαρή, γιά νά ἐνοικήσει σέ αὐτήν, ὅπως εἶπα, καί νά τήν ἁγιάσει. Τήν ζητᾶ ὅμως καί ὅταν ἀκόμη δέν εἶναι καθαρή, ὅταν εἶναι ἀμαυρωμένη ἀπό τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη μας, ἄν τοῦ τήν προσφέ­ρουμε ἐν μετανοίᾳ, καί ὑπόσχεται νά τήν καθαρίσει καί νά τήν ἀπαλ­λάξει ἀπό τούς ρύπους τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας. Τήν ζητᾶ, σέ ὅποια κατάσταση καί ἄν εὑρίσκε­ται, ἀρκεῖ νά τοῦ τήν προσφέρουμε μέ συναίσθηση τῆς ἀδυναμίας μας, γιά νά τήν θεραπεύσει ἀπό τίς πλη­γές καί τά τραύματα πού φέρει καί νά τήν ἀποκαταστήσει στήν προτέ­ρα της κατάσταση.

Συχνά, δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι διστάζουμε ἤ καί ἀρνούμεθα νά προσφέρουμε στόν Χριστό τήν καρ­διά μας, γιατί νομίζουμε ὅτι θά δεσμευθοῦμε, ὅτι δέν θά μποροῦμε νά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε καί νά τήν διαχειρισθοῦμε ὅπως θέλουμε. Ὅμως κάνουμε λάθος, γιατί, ἀντί­θε­τα ἀπό ὅ,τι πιστεύουμε, ὁ Χρι­στός ἐλευθερώνει τήν καρδιά μας, ὅταν τοῦ τήν προσφέρουμε μέ ἀγά­πη. Τήν ἐλευθερώνει ἀπό κάθε τι πού τήν δεσμεύει, εἴτε αὐτό εἶναι τά πάθη καί οἱ ἀδυναμίες μας, στά ὁποῖα προσκολλᾶται εὔκολα ἡ ψυχή μας, εἴτε εἶναι ὑλικά ἀγαθά, πλοῦτος, δόξα, ἀνέσεις, εἴτε εἶναι ἀπολαύ­σεις ἤ μέριμνες κοσμικές, εἴτε ἀκόμη καί οἱ ἄνθρωποι, στούς ὁποίους προσκολλώμεθα. Ὅλα αὐτά στά ὁποῖα παραχω­ροῦμε ἤ προσφέ­ρουμε τήν ψυχή μας, ἀργά ἤ γρή­γορα τήν καθιστοῦν ὑποχείριό τους καί δέν τῆς ἐπιτρέπουν νά στρα­φεῖ πρός τόν Χριστό στόν ὁποῖο ἀνήκει καί ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος πού τήν ἐλευθερώνει, πού τήν ἐξυψώνει, πού τήν ἁγιάζει καί πού τήν δοξάζει.

Αὐτό ἔκανε καί μέ τήν ἁγία μεγα­λομάρτυρα Κυριακή, ἡ ὁποία ἦταν μία νεαρή κοπέλα, καί ὅμως ἔλαβε ἀπό τόν Χριστό τόση τιμή καί τόση δόξα, ὥστε μέχρι σήμερα νά τήν τιμοῦμε καί νά προστρέχουμε στή χάρη της, ἐπικαλούμενοι τή βοή­θεια καί τίς πρεσβεῖες της.

Ἄς ἀξιοποιήσουμε τό προσκύνη­μά μας στήν ἱερά πανήγυρη τῆς Μονῆς της καί ἄς προσπαθή­σουμε νά ἀκολουθήσουμε τό παρά­δειγμά της, γιατί ὁ Χριστός περι­μένει νά τοῦ προσφέρουμε καί τή δική μας ψυχή.

Τη μνήμη της Αγίας Κυριακής της Μεγαλομάρτυρος εόρτασε την Τρίτη 7 Ιουλίου 2020 η Αγία Εκκλησία μας και ο φερώνυμος Ιερός Ναός

στην Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού Ημαθίας πανηγύρισε με εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια παρουσία πλήθους πιστών όπως κάθε χρόνο.

Την κυριώνυμη ημέρα της εορτής τελέσθηκαν ο Όρθρος, η αρτοκλασία και η Προηγιασμένη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία χοροστατούντος

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ.κ. Παντελεήμονα.

Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας ο Μητροπολίτης Βεροίας προέβη σε κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης στην χειροτονία του διακόνου Κοσμά Καραγιάννη (κατά κόσμον Κωνσταντίνος).

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ.κ Παντελεήμονας ευχήθηκε στον νεοχειροτονηθέντα Διάκονο Κοσμά Καραγιάννη, ο οποίος είναι προπτυχιακός φοιτητής του Τμήματος Κοινωνικής και Ποιμαντικής Θεολογίας Α.Π.Θ, να φανεί αντάξιος του νέου Διακονήματος που του αναθέτει η εκκλησία υπηρετώντας πάντοτε με πίστη και αγάπη το θέλημα του Θεού.

Τη Δευτέρα 6 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Πανηγυρικό Εσπερινό στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού.

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εἰς ὀσμήν μύρου σου ἔδραμον, Χριστέ ὁ Θεός, ὅτι τέτρωμαι τῆς σῆς ἀγάπης ἐγώ».

Μέ τή νύμφη τοῦ Ἄσματος τῶν Ἀσμάτων παρομοιάζει ὁ ἱερός ὑ­μνο­­γράφος τήν ἑορταζομένη ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή, τήν προ­στά­τιδα καί ἔφορο τῆς Ἱερᾶς αὐ­τῆς Μονῆς. Καί εἶναι πολύ ἐπι­τυ­χημένη ἡ παρομοίωσή του, γιατί ἡ ζωή καί ἡ στάση τῆς ἁγίας ἐνώ­πιον τῶν διωκτῶν της αὐτό ἔλεγε καί αὐτό ἀποδείκνυε. 

Μικρή στήν ἡλικία ἀλλά μέ με­γά­λη πίστη ἡ ἁγία Κυριακή, τέκνο εὐσεβῶν γονέων πού τήν εἶχαν ἀνα­θρέψει «ἐν παιδείᾳ καί νου­θε­σίᾳ Κυρίου» καί τῆς εἶχαν δώσει τό ὄνομά του, ἦταν φυσικό νά ἀκολουθήσει τό παράδειγμα τῶν γονέων της στήν ὁμολογία τῆς πί­στεως καί νά ἐντυπωσιάσει τόν Ρω­­μαῖο ἔπαρχο πού νόμιζε ὅτι τό μαρτύριο τῶν γονέων της θά τήν ἔκα­νε νά λυγίσει, καί ἔτσι θά μπο­ροῦ­σε εὔκολα νά τήν πείσει νά ἀρ­νη­θεῖ τήν πίστη της στόν Χριστό.

Ἡ ἁγία Κυριακή ὅμως ὄχι μόνο τόν προειδοποίησε ὅτι δέν πρό­κει­ται νά ἀθετήσει τήν πίστη της καί νά προδώσει τήν ἀγάπη της πρός τόν Χριστό, ἀλλά καί τό ἀπέδειξε μέ τή γενναία στάση της καί τήν ἐμ­μονή της μέχρι τέλους στήν πί­στη στόν σωτήρα καί λυτρωτή της.

«Εἰς ὀσμήν μύρου σου ἔδραμον, Χριστέ ὁ Θεός, ὅτι τέτρωμαι τῆς σῆς ἀγάπης ἐγώ».

Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ ἀγάπη τῆς ἁγίας Κυριακῆς πρός τόν Χριστό, ὥστε δέν ἤθελε ὁτι­δήποτε ἄλλο παρά νά εἶναι μαζί μέ τόν Χριστό, νά αἰ­σθάνεται τήν παρου­σία του στή ζωή της, νά νιώθει καί τή δική του ἀγάπη στήν ψυχή της καί νά βρίσκεται κοντά του αἰώνια.

Γι᾽ αὐτό καί δέν ὑπολόγιζε οὔτε τό μαρτύριο οὔτε τόν θάνατο· δέν ὑπολόγιζε οὔτε τόν πόνο οὔτε τή θλίψη πού θά τῆς προκαλοῦσαν, για­­τί θεωροῦσε ὅτι ὁ χωρισμός της ἀπό τόν Χριστό καί ἡ στέρηση τῆς ἀγάπης του εἶναι πολύ πιό ὀδυνη­ρά, πολύ πιό δυσάρεστα ἀπό τά βα­σανιστήρια καί τόν θάνατο. 

Καί ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ πιό ἰσχυρός δεσμός, εἶναι ἡ πιό με­γάλη δύνα­μη πού διαθέτει ὁ ἄν­θρω­πος καί τόν συνέχει καί τόν ἐνισχύει καί τοῦ δίδει δύναμη, ὥστε νά μπορεῖ νά ὑπερβαίνει καί νά νικᾶ τά πάντα, ἀκόμη καί τό μαρτύριο καί τόν θάνατο. 

Καί αὐτή τήν ἀγά­πη τῆς ἁγίας Κυριακῆς τῆς τήν ἀνταπέδωσε καί ὁ Χρι­στός, ὁ ὁποῖος τήν κάλεσε κο­ντά του, λίγο πρίν τό ξίφος τοῦ δημίου τῆς ἀφαιρέσει τή ζωή, γιά νά τῆς χαρίσει τή δόξα τοῦ οὐ­ρα­νοῦ, αὐτήν πού ἔχει ἑτοιμάσει σέ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τόν ὁμο­λογοῦν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώ­πων καί δέν θέλουν νά χωρισθοῦν γιά κανένα λόγο καί γιά καμία τιμή καί δόξα ἀπό τήν ἀγάπη του.

Aὐτή τήν ἀγάπη πού ἔθελγε τήν ψυχή τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς ἀλλά καί ὅλων τῶν ἁγίων μαρτύρων καί τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ἄς ζηλώσουμε καί ἐμεῖς. Γιατί αὐ­τή τήν ἀγάπη περιμένει καί ἀπό μᾶς ὁ Χριστός καί αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη πού τοῦ ἀξίζει, καθώς καί Ἐκεῖνος μᾶς ἀγά­πησε τόσο πολύ, ὥστε ἦλθε στή γῆ, ἔγινε ἄνθρωπος γιά μᾶς καί σταυρώθηκε γιά τή σω­­τηρία μας. 

Δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά μαρτυρή­σουμε. Δέν ζητᾶ νά θυσιάσουμε τή ζωή μας. Ζητᾶ νά τοῦ δείξουμε τήν ἀγάπη μας τηρώντας τίς ἐν­το­λές καί τό θέλημά του. 

«Ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγα­πῶν με», λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Διότι, ὅπως, ὅταν ἀγαποῦμε ἕναν ἄν­θρωπο, θέλουμε νά κάνουμε ὅ,τι μᾶς λέει γιά νά τόν εὐχα­ρι­στοῦμε καί νά τόν χα­ρο­ποιοῦμε μέ τήν ὑπακοή μας, τό ἴδιο ἰσχύει κατά μείζονα λόγο γιά τόν Χριστό, τοῦ ὁποίου οἱ ἐντολές δέν εἶναι ὁ λόγος ἑνός ἀνθρώπου, ἔστω καί ἀγαπητοῦ, ἀλλά εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού θέλει μέ τίς ἐντολές του νά μᾶς βοηθήσει νά κερδίσουμε τή σωτηρία.

Καί γι᾽ αὐτό ὁ Χριστός βεβαιώνει ὅτι ὅσοι τηροῦν τίς ἐντολές του, ἀποδεικνύοντας μέ τόν τρόπο αὐ­τό τήν ἀγάπη τους, αὐτοί θά ἀπο­λαύσουν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί θά ἀξιωθοῦν νά δοῦν τό πρό­σω­πο του. 

Αὐτή τή θεία ἀγάπη καί τή θέα τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ ἀπο­λαμβάνει καί ἡ ἁγία μεγαλομάρ­τυς Κυριακή εἰς ἐκπλήρωση τοῦ πόθου καί τῆς ἀγάπης της γιά τόν Χριστό, καί αὐτή τήν ἀγάπη κα­λού­μεθα ἀπό τόν Χριστό νά ζή­σου­με καί ἐμεῖς.

Ἄς μήν ἀπεμπολήσουμε αὐτή τήν προσφορά καί αὐτή τή δωρεά τοῦ Χρι­στοῦ, ἀλλά ἄς μιμηθοῦμε τό πα­ρά­δειγμα τῆς ἁγίας Κυρια­κῆς, πού ἤλθαμε γιά νά τιμήσουμε ἀπόψε ἐδῶ στήν πανηγυρίζουσα Ἱερά Μονή της· ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τῆς δικῆς της ἀγά­πης, ὥστε καί διά τῶν πρε­σβει­ῶν της νά τήν ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς καί στή γῆ καί πολύ περισ­σότερο αἰώνια στόν οὐρανό, ἐκεῖ ὅπου πο­ρεύθηκε σήμερα καί ἡ μακα­ριστή Γερόντισσα Φιλοθέη, τήν ὁποία, ἀφοῦ ἐπί πολλές δεκαετίες δια­κόνησε τήν ἁγία Κυριακή, ἐδῶ στό μοναστήρι της τό ὁποῖο δημιούρ­γησε, τήν κάλεσε ἡ ἁγία γιά νά ἑορτάσει κοντά της τήν παμφαῆ μνήμη της, παρισταμένη καί νοερά ἀνάμεσά μας στήν ἱερά πανήγυρη τῆς Μονῆς της καί χαίρουσα γιά τήν εὐλάβεια τῶν προσκυνητῶν της πρός τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή.