Το απόγευμα της Τετάρτης, 8^ης Νοεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου Κυμίνων, όπου υποδέχθηκε την Ιερά Εικόνα της Παναγίας Σηλυβριανής από την Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών και πλήθους ευλαβών πιστών.

 

 

Εν συνεχεία ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό, ενώ κηρύττοντας  τον θείο λόγο εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανο και προς τον π. Ηλία Κωνσταντινίδη, ο οποίος συνόδευσε την Ιερά Εικόνα, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Σηλυβρίας τόν γόνον καί Αἰγί­νης τόν ἔφορον … Νεκτάριον τιμή­σω­μεν πιστοί».

 

 

Αὐτόν τόν μεγάλο ἱεράρχη τῆς Ἐκ­κλησίας μας, αὐτόν τόν προσφι­λῆ καί θαυματουργό ἅγιο, τόν ἅγιο Νεκτάριο ἐπίσκοπο Πενταπόλεως,  στόν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένος ὁ ἱερός μας ναός, συγκεντρωθήκαμε γιά νά τιμήσουμε καί ἐμεῖς ἀπόψε μέ τόν πανηγυρικό Ἑσπερινό τῆς μνήμης του.

 

 

Συγκεντρωθήκαμε ὅμως γιά νά τιμήσουμε μαζί μέ τόν ἑορταζό­μενο ἅγιο καί τήν Ὑπεραγία Θεο­τό­κο, τήν ὁποία καί ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος τιμοῦσε ὑπερβαλλόντως, καθώς πρό ὀλίγου εἴχαμε τήν εὐλογία νά ὑποδεχθοῦμε τήν ἱστορική καί θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Σηλυβριανῆς, τήν ὁποία μέ τήν ἄδεια καί τήν εὐλογία τοῦ Σεβα­σμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλίπ­πων, Νεαπόλεως καί Θάσου κ. Στε­φάνου μετέφερε ὁ προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προ­δρόμου Καβάλας, π. Ἠλίας Κωνσταντινίδης, ὅπου θησαυρίζεται, ἀνταποκρινόμενοι στήν παράκληση τῆς ἐνορίας τῶν Κυμίνων καί τῆς Ἱερᾶς μας Μητρο­πόλεως.

 

 

Ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς καί χαριτο­βρύ­του εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Σηλυβριανῆς, τήν ὁποία μετέφε­ραν ἀπό τή Σηλύβρια τῆς Ἀνατο­λικῆς Θράκης, τή γενέτειρα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, στήν Καβάλα οἱ πρόσφυγες τό 1922, προσευχόταν ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἀπό μικρό παιδί, ἀλλά καί εἶχε σέ ὅλη του τή ζωή ἕνα ἀντίτυπό της, ἀκόμη καί ὅταν συνέθετε τούς ὡραίους ἐκείνους καί κατανυκτικούς ὕμνους πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πού ὅλοι γνωρίζουμε, τό «Ἁγνή Παρθένε, Δέσποινα».

 

 

Γι᾽ αὐτό καί εἴμεθα εὐγνώμονες τόσο πρός τόν Σεβασμιώτατο Ἅγιο Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου, γιά τήν ἀνταπόκριση στήν παρά­κλη­σή μας καί τήν εὐλογία του, ὅσο καί πρός τόν αἰδεσιμολογιώτατο π. Ἠλία, ὁ ὁποῖος ὑπεβλήθη στόν κόπο νά μεταφέρει τήν ἱερά αὐτή καί ἱστορική εἰκόνα μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ὥστε νά τήν προσκυνήσουμε καί νά λάβουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία της, καί συγ­χρόνως νά διδαχθοῦμε καί ἐμεῖς ἀπό τήν εὐλάβεια τοῦ ἁγίου Νε­κτα­ρίου πρός τήν Κυρία Θεοτόκο.

 

 

Καί εἶχε ὄντως μεγάλη εὐλάβεια πρός τήν Παναγία μας ὁ ἅγιος Νε­κτάριος, γιατί τήν αἰσθανόταν ὡς πραγματική μητέρα του, ὅπως καί εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος γιά ὅλους τούς χριστιανούς. Τήν αἰσθανόταν ὡς πραγματική μητέρα, στήν ὁποία ἐμπιστευόταν τούς πόθους καί τίς λαχτάρες του, τούς φόβους καί τίς ἀγωνίες του, τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες πού ἀντιμετώπιζε, καί ὅταν ἦταν παιδί μιᾶς φτωχῆς οἰκογένειας στή Σηλύβρια, ἀλλά καί ἀργότερα, ὅταν ἀντιμετώπισε ὡς νεαρός μαθητής στήν Κωνστα­ντι­νούπολη τήν κακία τῶν ἀνθρώ­πων, καί ἀκόμη περισσότερο ὅταν ὑπέ­φερε ἄδικα καί ἀναίτια διωγ­μούς καί συκοφαντίες, τίς ὁποῖες ὑποκινοῦσε ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος ὁρισμένων κύκλων τοῦ Πατριαρ­χείου Ἀλεξανδρείας, ὅπου διακο­νοῦ­σε ὁ ἅγιος, ἀλλά καί ἀργότερα, ὅταν ἦρθε στήν Ἑλλάδα καί ὅταν προ­σπάθησε νά ἱδρύσει τήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν Αἴγινα.

 

 

Ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα ὑπέμενε ὁ ἅγιος Νεκτάριος, τά ἐμπιστευόταν στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Στή χάρη της εὕρισκε παρηγορία καί ἐνί­σχυ­ση γιά νά συνεχίσει. Τή δική της βοήθεια ἐπεκαλεῖτο, καί ἀπό τή μητρική της ἀγάπη ἀντλοῦσε δύ­να­μη γιά νά μήν λυγίσει, γιά νά μήν διαμαρτυρηθεῖ, ἀλλά νά ὑπο­μεί­νει τήν ἀδικία καί τήν κακία τῶν ἀνθρώπων, ἔχοντας ἐμπιστο­σύνη στή δική της μέριμνα καί στίς δικές της πρεσβεῖες πρός τόν Υἱό της.

 

 

Ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο διδά­χθηκε ὁ ἅγιος Νεκτάριος τή σιωπή· καί ὅπως ἡ Παναγία μας στεκόταν σέ ὅλη της τή ζωή σιωπηλή δίπλα στόν Υἱό της, τόν Κύριό μας, ἔτσι καί ὁ ἅγιος Νεκτάριος ὑπέμενε σιωπηλός τούς πειρασμούς καί τίς δοκιμασίες, μιμούμενος τό παρά­δειγ­μά της.

 

 

Μέ αὐτό τόν τρόπο βάδισε ὁ ἅγιος Νεκτάριος τόν δύσκολο δρόμο τῆς ζωῆς του καί ἀντιμετώπισε μέ πρα­ό­τητα καί ἀνεξικακία τήν ἐχθρό­τητα καί τήν κακία ἀκόμη καί τῶν «οἰκειακῶν» του, ὅπως λέγει ὁ Χρι­στός, μέσα στήν Ἐκκλησία. Καί ἔτσι ἁγιάσθηκε ἀπό τόν Θεό καί ἔλαβε καί τή χάρη τῶν θαυμάτων, τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

 

 

Ἑορτάζοντας τή μνήμη του ἀπό σήμερα καί ἔχοντας τήν εὐλογία νά προσκυνοῦμε τή χαριτόβρυτη εἰκό­να τῆς Παναγίας τῆς Σηλυβριανῆς πού προσκυνοῦσε καί ἐκεῖνος, καί ἡ ὁποία μᾶς κάνει πιό αἰσθητή τήν παρουσία του ἀνάμεσά μας, ἀλλά καί ψάλλοντας τήν Ἀκολουθία του, τήν ὁποία συνέθεσε ὁ νέος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὅσιος Γεράσι­μος ὁ Ὑμνογράφος, ὁ Μικραγιαννανίτης,  ὁ ὁποῖος νεα­ρό παιδί εἶχε γνωρίσει προσωπικά τόν ἅγιο Νεκτάριο στήν Ἀθήνα, ὅταν ἦταν διευθυντής στή Ριζάρειο, ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τή μεγάλη ἀγάπη του γιά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, καί ἄς μάθουμε νά καταφεύγουμε πά­ντοτε ἐν προσευχῇ στήν Παναγία μας, γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ, γιά ὅ,τι μᾶς θλίβει, γιά ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη, ἐπικαλούμενοι καί τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Νεκταρίου. Καί ἄς ἔχουμε τήν ἐλπίδα ὅτι μέ τή βοήθειά τους θά ἀνταπεξέλθουμε καί ἐμεῖς στίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς τῆς παρούσης ζωῆς καί θά ἀξιωθοῦμε νά κερδίσουμε τή σωτηρία μας.

 

 

Θά ἤθελα ἀπό καρδίας νά εὐχαριστήσω τόν προϊστάμενο τοῦ ναοῦ τῶν Κυμίνων καί τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο, διότι πάντοτε τήν ἡμέρα αὐτή τοῦ ἁγίου Νεκταρίου φροντίζουν νά εὑρίσκεται ἐδῶ, στό Προσκύνημα, μία ἱερά εἰκόνα, ἕνα ἱερό λείψανο, οὕτως ὥστε νά πάρουμε δύναμη, νά πάρουμε κουράγιο, νά ἀποκτήσουμε ὑπομονή, γιά νά ἀντέξουμε τίς δυσκολίες αὐτῆς τῆς ζωῆς, τίς θλίψεις, τίς συκοφαντίες, τίς κατηγορίες, ὅλα αὐτά τά ὁποῖα ἑτοιμάζει ὁ πονηρός προκειμένου νά κλονίσει τή δική μας ἐμπιστοσύνη καί τή δική μας ἀγάπη πρός τόν Θεό.

 

 

Ἄς εὐχηθοῦμε νά εἶναι πλούσια ἡ χάρη τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τοῦ ἁγίου Νεκταρίου καί στήν ἐνορία σας καί στή Μητρόπολή μας ἀλλά καί στήν πατρίδα μας.