Καθαρά Δευτέρα: Η Αποκριά λήγει και η Μεγάλη Σαρακοστή, «Οι Μεγάλες 40 Ημέρες», αρχίζει!

Το έθιμο των αποκριάτικων εορτασμών, που κορφώνεται την «τυρινή» Κυριακή με τις καρναβαλικές εκδηλώσεις, το μασκάρεμα και την ξέφρενη διασκέδαση, διαδέχεται η κατ’ εξοχήν περίοδος νηστείας, η σωματική και ψυχική κάθαρση του ανθρώπου. Το καρναβάλι με μασκαράτες ομαδικές, χορούς, γλέντια, σάτιρα και διάφορα ιδιαίτερα έθιμα σε κάθε μέρος της πατρίδας ρίχνει αυλαία...

Η Σαρακοστή, η μεγαλύτερη σε διάρκεια, αλλά και η αυστηρότερη περίοδος νηστείας του εκκλησιαστικού μας έτους κάνει την αρχή και μαζί της η σωματική και ψυχική εγκράτεια, η μετάνοια, η κατάνυξη, η προσευχή.

Σήμερα είναι η αφετηρία της. Οι Χριστιανοί «καθαρίζονται» πνευματικά και σωματικά, εξ ου και Καθαρά Δευτέρα.

Τα «Κούλουμα», ημέρα νηστείας αλλά και αργίας. Ιδιαίτερη ημέρα, που γιορτάζεται κατά κύριο λόγο με διάφορα σαρακοστιανά εδέσματα, την παραδοσιακή λαγάνα, την ταραμοσαλάτα, τον χαλβά, τα θαλασσινά και τις ελιές.

Η νηστεία θα διαρκέσει 40 ημέρες, όσες ήταν και οι ημέρες νηστείας του Χριστού στην έρημο. Εορτάζεται, μάλιστα, 48 ημέρες πριν από την Κυριακή της Ανάστασης του Χριστού, το χριστιανικό Πάσχα. Την εορτή των εορτών!

Είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθιερώθηκε τον 4ο αι. Αρχικά, διαρκούσε έξι εβδομάδες, ενώ αργότερα προστέθηκε και η έβδομη εβδομάδα, και πλέον διαρκεί 48 ημέρες. Ημέρες που διέπονται από προσευχή και άσκηση για κάθε Χριστιανό.

Τι σημαίνει το πέταγμα του χαρταετού

Όμως, σήμερα, πετάμε τον χαρταετό. Με τη δύναμη των χεριών ανυψώνουμε την ανθρώπινη ψυχή προς τον Δημιουργό της. Γιατί, μέσω αυτής της διαδικασίας ερχόμαστε πιο κοντά στον Θεό και αυτή η επαφή συμβολίζεται με τον χαρταετό που επίσης πλησιάζει προς τον Θεό, καθώς πετάει ψηλά στον ουρανό.

Μετά το πέταγμα του χαρταετού, η ψυχή μας είναι καθαρή και έτοιμη να ξεκινήσει τη νηστεία της Σαρακοστής, και η αρχή γίνεται σήμερα.

Μεγάλη εορτή του Χριστιανισμού είναι τα Θεοφάνεια - Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Ιανουαρίου και λέγεται επίσης Φώτα ή Επιφάνια

«...Και με των νερών τ' αγιάσματα, τα Φώτα», ζωγραφίζει τόσο απλά και αποτυπώνει με την πένα του ο Γεώργιος Δροσίνης τη χρονιάρα μέρα των Θεοφανίων, την τρίτη και τελευταία των εορτών των Χριστουγέννων.

Την εορτή των Φώτων, από τις ιερότερες στη ζωή των Χριστιανών, η Εκκλησία γιορτάζει τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας στον κόσμο, τη φανέρωση του Θείου Λόγου, που συνέβη σύμφωνα με σχετικές ευαγγελικές περικοπές του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά, κατά τη Βάπτιση του Ιησού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Αυτή, μάλιστα, είναι και η μοναδική φορά της εμφάνισης, στη Γη, της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος.

Ακριβέστερα, το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (Κεφάλαιον Γ', 1-17) περιγράφει ότι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος έπειτα από θεία εντολή αφήνει την έρημο και πηγαίνει στον Ιορδάνη ποταμό όπου κηρύττει τον λόγο του Θεού και βαπτίζει τους πιστούς. Κάποια ημέρα, έρχεται ο Ιησούς από τη Γαλιλαία και ζητά από τον Ιωάννη να τον βαπτίσει. Στην αρχή, αρνείται να τον βαπτίσει και του λέει ότι αυτός έχει ανάγκη βάπτισης από Εκείνον. Ο Ιησούς, όμως, τον πείθει. Κατά την τελετή της Βάπτισης το Άγιο Πνεύμα με μορφή περιστεριού κάθεται στην κεφαλή του Χριστού, ενώ ταυτόχρονα από τους ουρανούς ακούγεται η φωνή του Θεού και Πατρός να λέει «Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα». Με αυτό τον τρόπο στη Βάπτιση έχουμε την τρισυπόστατη παρουσία του Θεού.

Άγια Θεοφάνια, Επιφάνεια ή Φώτα, τρεις διαφορετικές ονομασίες για τη φανέρωση της Αγίας Τριάδας

Η ονομασία Θεοφάνια είναι και η αρχαιότερη και έχει την αρχή της στον λόγο του Αποστόλου Παύλου «Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α', Τιμ., γ' 16). Η ονομασία Επιφάνεια είναι μεταγενέστερη, έχει όμως την αρχή της στην Αγία Γραφή και συγκεκριμένα στα Τίτ., β', 11 «Επεφάνη γαρ η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις» και Τίτ., β', 13 «και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού».

Το Βάπτισμα του Κυρίου συνδέθηκε με το βάπτισμα των κατηχούμενων, που λέγεται και «φώτισμα», και έδωσε την τρίτη ονομασία στη γιορτή, «Τα Φώτα» ή «Τα Άγια Φώτα».

«Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη, και το φως σου, Κύριε, εσημειώθη εφ' ημάς, εν επιγνώσει υμνούντας σε·

Ήλθες, εφάνης, το φως το απρόσιτον», υμνεί ο Ρωμανός ο Μελωδός.

Τα Επιφάνεια δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα πότε καθιερώθηκε να εορτάζονται. Ωστόσο, αποτελούν μια από τις αρχαιότερες εορτές της Εκκλησίας μας.

Ως κύριες τελετές των Θεοφανίων θεωρούνται ο Μέγας Αγιασμός, θρησκευτική τελετή που λαμβάνει χώρα εντός των Εκκλησιών, και ακολουθεί η Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού.

Τα ύδατα αγιάζονται

Ο ιερέας ρίχνει τον Σταυρό στη θάλασσα ή στο ποτάμι (όπου δεν υπάρχουν, αγιάζονται δεξαμενές με νερό, όπως στην Αθήνα), κατά μίμηση της Βάπτισης του Θεανθρώπου. Οι νέοι πέφτουν για να τον πιάσουν, ενώ θεωρείται ευλογία για εκείνον που θα τον πιάσει και την οικογένειά του.

Στην Αττική, η επίσημη κατάδυση του Σταυρού ορίστηκε να γίνεται από τις αρχές του 1900 στον Πειραιά, ενώ παρόμοιες τελετές λαμβάνουν χώρα σε όλους τους νομούς της χώρας.

Και... στα χείλη κάθε πιστού, ο εκκλησιαστικός ύμνος, το Απολυτίκιο των Θεοφανίων «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις· του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα· και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ