Την Κυριακή 7 Ιουλίου πανηγύρισε η Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής στο Λουτρό Ημαθίας.

Το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο, ενώ στο τέλος της Λειτουργίας ευλόγησε το κόλυβο της Αγίας και τέλεσε τρισάγιο για τη μακαριστή Γερόντισσα Φιλοθέη.

Ομιλία Σεβασμιωτάτου

«Οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τό πλοῖον καί τόν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ».

Τήν περασμένη Κυριακή ἑορτάσαμε τούς ἁγίους ἀποστόλους καί μαθητές τοῦ Κυρίου μας, καί τιμήσαμε αὐτούς τούς ἁπλούς καί ταπεινούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀνεδείχθησαν διδάσκαλοι τῆς οἰκουμένης καί θεοφόροι κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου. Ἴσως βέβαια μᾶς κάνει ἐντύπωση γιατί ὁ Χριστός ἐπέλεξε αὐτούς τούς ἀνθρώπους ὡς μαθητές του καί ὄχι κάποιους ἐπιφανεῖς καί μορφωμένους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.

Μία ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό μᾶς δίδει τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τό ὁποῖο μᾶς παρουσίασε τήν πρώτη συνάντησή τους μέ τόν Χριστό καί τήν πρόσκληση πού τούς ἀπηύθυνε.

Ὁ Χριστός συνάντησε πρῶτα δύο ἀδελφούς, τόν Σίμωνα καί τόν Ἀνδρέα, στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ψάρευαν, καί τούς κάλεσε νά τόν ἀκολουθήσουν. Καί παρότι τούς ἔδωσε μία παράξενη, θά λέγαμε, ὑπόσχεση, ὅτι θά τούς κάνει δηλαδή ἁλιεῖς ἀνθρώπων, ἐκεῖνοι ἄφησαν ἀμέσως τά δίχτυα τους καί τόν ἀκολούθησαν.

Στή συνέχεια συνάντησε ἄλλους δύο ἀδελφούς, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, ἁλιεῖς καί αὐτούς, πού μαζί μέ τόν πατέρα τους ψάρευαν, καί τούς κάλεσε καί ἐκείνους νά τόν ἀκολουθήσουν. Καί ἄν ὁ Σίμων καί ὁ Ἀνδρέας ἄφησαν τά δίχτυα τους γιά τόν Χριστό, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης ἐγκατέλειψαν καί τό πλοῖο καί τόν ἴδιο τους τόν πατέρα γιά νά τόν ἀκολουθήσουν, χωρίς νά σκεφθοῦν καί νά ὑπολογίσουν τίς συνέπειες πού θά εἶχε αὐτή ἡ ἀπόφασή τους.

«Οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τό πλοῖον καί τόν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ», γράφει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ματθαῖος.

Αὐτή ἡ ἀμεσότητα τῆς ὑπακοῆς τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀξιοθαύμαστη καί ἀξιέπαινη καί εἶναι ἕνας ἀπό τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ὁ παντογνώστης Κύριος τούς ἐπέλεξε καί τούς ἔδωσε τόση εὐλογία καί χάρη.

Δέν ἤξεραν οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ ποιός ἀκριβῶς ἦταν αὐτός πού τούς καλοῦσε καί τί θά ἔκαναν μαζί του. Καί ὅμως ἔδειξαν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη ἀπό τήν πρώτη στιγμή. Ἔδειξαν μέ τήν ὑπακοή τους ὅτι ὁ Χριστός καί ἡ πρόσκλησή του ἦταν ἡ πρώτη προτεραιότητά τους, ἦταν ἀνώτερη ἀπό τό ἐπάγγελμά τους, ἀπό τήν περιουσία τους, ἀπό τόν πατέρα τους ἀλλά ἀκόμη καί ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους. Ἐγκατέλειψαν τά πάντα γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἀναγνωρίζοντας τή σημασία καί τήν ἀξία πού ἔχει νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος μαζί μέ τόν Χριστό.

Καί τό ἴδιο ἀκριβῶς ἔκανε καί ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Κυριακή, τήν ὁποία τιμοῦμε σήμερα, ἡ προστάτις καί ἔφορος τοῦ Ἱεροῦ αὐτοῦ Κοινοβίου. Ἀφιερώθηκε στόν Χριστό ἀπό τούς εὐσεβεῖς γονεῖς της, οἱ ὁποῖοι τῆς ἔδωσαν τό ὄνομα Κυριακή, ἀπό τήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου, τήν Κυριακή, κατά τήν ὁποία γεννήθηκε. Καί ἔκτοτε ὁ Χριστός ἦταν ἡ πρώτη προτεραιότητα τῆς ζωῆς της. Τό δικό του θέλημα ἀκολουθοῦσε στή ζωή της καί γιά τή δική του ἀγάπη ἀποφάσισε νά θυσιάσει καί τή ζωή της ἀκόμη, ἀδιαφορώντας γιά τίς ὑποσχέσεις καί τίς ἀπειλές τοῦ εἰδωλολάτρου ἡγεμόνος. Καί τό ἔκανε, γιατί, ἄν καί νέα στήν ἡλικία ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Κυριακή, θεωροῦσε μεγαλύτερο πλοῦτο «τόν ὀνειδισμόν τοῦ Χριστοῦ» καί τό μαρτύριο γιά χάρη του, παρά ὅλους τούς θησαυρούς τοῦ κόσμου. Θεωροῦσε μεγαλύτερη εὐτυχία νά ζήσει αἰωνίως μέ τόν Χριστό, παρά νά χωρισθεῖ ἀπό αὐτόν γιά τά λίγα χρόνια τῆς ἐπίγειας ζωῆς της.

Καί ὅπως οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ δέν χρειάσθηκαν χρόνο γιά νά ἀποφασίσουν νά ἀκολουθήσουν τήν κλήση του, ἔτσι καί ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Κυριακή δέν χρειάσθηκε νά σκεφθεῖ γιά νά ἀποφασίσει νά ὁμολογήσει τήν πίστη της καί νά θυσιάσει τή ζωή της γιά τόν Χριστό τόν ὁποῖο πίστευε καί ἀγαποῦσε.

Ἡ θαρραλέα καί ἀποφασιστική ἐπιλογή τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς, πού τιμοῦμε σήμερα ἐδῶ, στόν ἱερό οἶκο της, θά πρέπει νά ἀποτελεῖ πρότυπο καί γιά μᾶς, πρότυπο ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί ὁμολογίας τῆς πίστεώς μας. Καί ἄν ἐμεῖς δέν χρειάζεται νά θυσιάσουμε τή ζωή μας γιά τόν Χριστό, ἄν δέν χρειάζεται νά ἐγκαταλείψουμε τά πάντα γιά νά τόν ἀκολουθήσουμε, δέν θά πρέπει νά ἀφήνουμε τά ὑλικά πράγματα, οἱ φροντίδες τῆς καθημερινότητος, οἱ πειρασμοί τοῦ κόσμου, τά πάθη καί οἱ ἀδυναμίες μας, νά μᾶς παρασύρουν μακριά του. Θά πρέπει ὁ Χριστός καί τό θέλημά του νά ἔχει τήν πρώτη θέση στήν ψυχή μας καί στίς ἐπιλογές τῆς ζωῆς μας. Θά πρέπει ἡ ζωή μαζί του νά εἶναι τό πρῶτο ζητούμενο, αὐτό γιά τό ὁποῖο θά πρέπει νά μεριμνοῦμε καί νά ἐνδιαφερόμεθα διαρκῶς.

Καί ἄν κάνουμε αὐτή τήν ἐπιλογή καί ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό καί ἄν εἶναι ἡ ὑπακοή μας στό θέλημά του προτεραιότητα στή ζωή μας, ὅπως ἦταν γιά τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή, τότε ὁ Χριστός θά χαρίσει καί σέ μᾶς διά πρεσβειῶν τῆς ἁγίας τήν αἰώνιο ζωή κοντά του, τήν ὁποία ἀπολαμβάνει καί ἐκείνη στόν οὐρανό.

Την Δευτέρα 6 Ιουλίου στις 10:00 π.μ. τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία της Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίας Κυριακής Λουτρού, Γερόντισσας Φιλοθέης.

Το πρωί στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, όπου το σκήνωμα της μεταστάσης είχε τεθεί σε προσκύνηση, τελέσθηκαν ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία.

Στην εξόδιο ακολουθία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων,

με τη συμμετοχή κληρικών και μοναζουσών της Ιεράς Μητροπόλεως μας αλλά και άλλων ομόρων Ιερών Μητροπόλεων.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μακαρία ἡ ὁδός, ᾗ πορεύει σή­μερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοι τόπος ἀναπαύσεως». Οἱ λόγοι αὐτοί εὑρίσκουν τήν ἀπό­λυτη ἐφαρμογή τους στή Γε­ρόντισσα Φιλοθέη, τήν ὁποία μέ συγκίνηση προπέμπουμε αὐτήν τήν ὥρα.

Καί εἶναι ὄντως μακαρία ἡ ὁδός τήν ὁποία πορεύεται σήμερα, διότι πορεύεται ἀνταποκρινόμενη στήν κλήση Αὐτοῦ, τόν ὁποῖο ἀγάπησε ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος της ἀπό νεότητός της, Αὐτοῦ τόν ὁποῖο ἐπόθησε ἡ ψυχή της περισσότερο ἀπό κάθε τι ἄλλο στόν κόσμο, ὥστε νά ἀποφασίσει νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεοῦ μέ τήν παρότρυνση καί τοῦ πνευματικοῦ της πατρός, μα­κα­ριστοῦ π. Πολυκάρπου.

Γι᾽ Aὐτόn ἐγκατέλειψε τήν πατρί­δα της, τή Χαλάστρα, καί ἀφιέ­ρω­σε τόν ἑαυτό της στήν ἀγάπη του, στή διακονία του καί στήν ἀένναη λατρεία του, ἀρχικά στή Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Πανοράμα­τος Θεσσαλονίκης, καί στή συνέ­χεια στόν ἱερό αὐτό τόπο, ὅπου τήν κάλεσε ἡ Ἁγία μεγαλομάρτυς Κυριακή.

Καί ἡ Γερόντισσα Φιλοθέη, πού ἔλαβε μέ τή μοναχική της κουρά τό ὄνομα μιᾶς μεγάλης ὁσίας καί μάρτυρος, τῆς ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας, ἀγωνίσθηκε μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση νά δημιουργήσει τό μοναστήρι αὐτό, τό ὁποῖο ὅλοι θαυμάζουμε, ἀπό ἕνα μικρό προ­σκύνημα πού προϋπῆρχε, καί νά στηρίξει μέ τήν ἀγάπη καί τή φρο­ντίδα της καί τίς ἄλλες μονα­χές, οἱ ὁποῖες προσῆλθαν στήν Ἀδελ­φότητα, τίς ὁποῖες καί διακό­νη­σε θυσιαστικά μέχρι τήν κοίμη­σή τους.

Οἱ δύο ἁγίες μέ τίς ὁποῖες συνέ­δεσε τή ζωή της ἡ μακαριστή Γερό­ντισσα Φιλοθέη ἦταν τό πρότυπο της, ἦταν οἱ ὁδηγοί της στή στενή καί τεθλιμμένη ὁδό τῆς ἰσαγγέλου πολιτείας, ἦταν ἡ παρηγορία καί ἡ καταφυγή της στίς δυσκολίες, οἱ συντροφοί της στήν προσευχή καί στήν ἀγρυπνία, οἱ πρέσβεις της στόν θρόνο τῆς Χάριτος.

Καί ἐκείνη ἔγινε συμμέτοχος καί κοινωνός τοῦ μαρτυρίου τους μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή της, πού γιά τόν μοναχό λογί­ζο­νται ὡς ἀναίμακτο μαρτύριο. Ἔγι­νε συμμέτοχος καί κοινωνός στήν ἀγάπη τους πρός τούς ἀνθρώπους, ἀγκαλιάζοντας μέ στοργή ὅλους ἐκείνους πού προσέτρεχαν ἐδῶ στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Κυρια­κῆς, γιά νά προσκυνήσουν τή χάρη τῆς θαυματουργοῦ Ἁγίας καί νά ζη­τήσουν τή χάρη της. Ἔγινε συμμέτοχός τους στή φρόνηση καί τή σύνεση, μέ τίς ὁποῖες ἐπί πολλά χρόνια κατηύ­θυνε τήν Ἱερά αὐτή Μονή καί τήν Ἀδελφότητα ὡς Ἡγουμένη. Ἁπλῆ στούς τρόπους καί γλυκύφωνη ἀνέπαυε τούς πάντες μέ τόν λόγο καί τήν ψαλμωδία της.

Μιμούμενη τήν ἀγάπη τῆς ἁγίας Φιλοθέης, τῆς ὁποίας ἔφερε τό ὄνομα, καί ἡ ὁποία ἄνοιγε τίς θύ­ρες τοῦ μοναστηριοῦ της γιά νά δεχθεῖ τίς νεαρές ἐκεῖνες ψυχές πού στά δύσκολα χρόνια τῆς Τουρ­κοκρατίας ζητοῦσαν καταφύγιο στό μοναστήρι της καί στή γαλήνη τῆς μοναχικῆς πολιτείας, ἄνοιξε καί ἡ Γερόντισσα Φιλοθέη τίς θύ­ρες τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς γιά νά δεχθεῖ μέ πολλή ἀγάπη τίς ἐμπε­ρίστατες ἀδελφές ἀπό τό Χαλέπι, πού σέ μία δύσκολη ἐποχή γιά τήν πατρίδα τους, ἦρθαν ἐδῶ γιά νά βροῦν καταφύγιο καί ἀσφάλεια κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς ἁγίας Κυ­ριακῆς.

Πλήρης ἡμερῶν καί ἔργων ἀγα­θῶν ἀπέρχεται σήμερα ἀκο­λου­θώ­ντας τή μόνιμη κλήση τοῦ Κυρίου καί Νυμφίου τῆς ψυχῆς της γιά νά ἀπολαύσει στόν οὐράνιο νυμφώνα του ἦχο καθαρό ἑορταζόντων καί τήν ἀνέκφραστη ἡδονή τοῦ κάλ­λους τοῦ θείου προσώπου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στόν ὁποῖο ἀφιέρωσε τήν ὕπαρξή της καί τή ζωή της.

Εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα στόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θα­νά­του νά κατατάξει τή μακαρία ψυχή της ἐν σκηναῖς δικαίων καί νά τήν ἀναπαύσει ἀπό τῶν κόπων τῆς ἀσθενείας καί τῆς παρούσης ζωῆς στήν ἀτελεύτητη χαρά τῆς βασιλείας του, ἀπό ὅπου νά εὔ­χε­ται καί γιά τήν Ἱερά αὐτή Μονή τῆς Ἁγίας Κυριακῆς πού μέ ἀγάπη διακόνησε ἐπί τόσα ἔτη.