Την Παρασκευή 24 Ιουλίου το απόγευμα στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας τελέστηκε η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου της Υπεραγίας Θεοτόκου χοροστατούντος και ομιλούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.

Σε μία στιγμή εξαιρετικά κρίσιμη για την πατρίδα και το έθνος μας, σε μία στιγμή που η απόφαση για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, μία απόφαση με την οποία βεβηλώνεται όχι μόνο το ιερό σύμβολο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού αλλά και ένα μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού, κλήρος και λαός κατέφυγε στην Παναγία Μητέρα μας, την υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους μας, όπως το έκαναν πάντοτε οι πατέρες μας επικαλούμενοι σε κάθε δύσκολη ώρα, σε κάθε πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως, τη χάρη και τη βοήθεια της.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπρο­σμάχητον ἐκ παντοίων με κινδύ­νων ἐλευθέρωσον». Μέ βαθύτατη ὀδύνη καί θλίψη ἀπευθύναμε ἀπόψε τήν ὁλόθυμη ἱκεσία μας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ εὐσεβοῦς Γένους μας, ψάλλο­ντας τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο της, ὅπως ἔκαναν καί οἱ πατέρες στίς δύσκολες ὧρες, κατά τίς ὁποῖες οἱ ἐχθροί ἀπει­λοῦσαν τήν Πόλη της, τήν Κων­σταντινούπολη, ἀλλά καί ὅλες τίς κρίσιμες ὧρες τῆς ἱστο­ρίας τοῦ ἔθνους μας.

Γιατί αὐτή ἡ Παρα­σκευή, γιατί αὐτή ἡ ὥρα, εἶναι μία ὥρα πικρή καί ὀδυνηρή γιά ὅλον τόν Ἑλλη­νισμό, γιά ὅλη τήν Ὀρ­θο­δοξία, γιά ὅλη τήν οἰκουμένη. Γιατί δέν βε­βη­λώνεται καί πάλι μόνο ἕνα μνη­μεῖο ἀπείρου κάλ­λους καί ἀνυ­πέβλητης τέχνης καί τεχνικῆς, πού θαύμαζε καί θαυμά­ζει ὅλος ὁ κόσμος 1500 χρόνια τώ­ρα καί πού κανείς δέν κατόρθωσε, παρά τήν ἐξέλιξη τῆς ἀρχιτεκτο­νι­κῆς, νά τόν ξεπεράσει σέ ἁρμονία, βεβη­λώ­νεται ἕνας χῶρος ἱερός, ἀφιε­ρω­μένος στή Σοφία τοῦ Θεοῦ, στόν Θεό Λόγο, βεβηλώνεται ἕνα μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο πνευ­­ματικό σύμβολο τοῦ Ἑλληνι­σμοῦ, τό καύχημα τοῦ Γένους μας.

Γιατί ἄν ἡ αὐθαίρετη ἀπόφαση τῆς τουρκικῆς ἡγεσίας νά μετα­τρέ­ψει τήν Ἁγία Σοφία καί πάλι σέ τζαμί ἀποτελεῖ πρόκληση γιά κάθε σκε­πτόμενο ἄνθρωπο, ἀποτελεῖ μιά βαθειά προσβολή στήν ἱστορία μας, στήν πίστη μας, στήν ἑλλη­νι­κή καί χριστιανική ψυχή μας.

Γι᾽ αὐτό καί τήν ὥρα αὐτή πού μετά ἀπό 86 χρόνια ἀκούονται καί πάλι μέσα στόν ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας ἀνίερες προσευχές μέ σκο­πό νά προκαλέσουν καί νά βεβη­λώ­σουν τόν ἱερό χῶρο, ἐμεῖς προ­σευ­χηθήκαμε στήν Παναγία μας, ἡ ὁποία, παρότι οἱ ἱστορικές συν­θῆκες ἄλλαξαν, συνεχίζει νά σκέ­πει καί νά προστατεύει μέ τή χάρη της τή Ρωμιοσύνη τῆς Πόλης, πού εἶναι ἀνατεθειμένη στήν κραταιά προστασία της, συνεχίζει νά προ­στατεύει καί νά σκέπει ὁλόκληρο τόν Ἑλληνισμό.

Προσευχήθηκαμε γιά τήν Ἁγία Σο­φία, γιά τόν ναό αὐτό, στόν ὁποῖο κτυπᾶ διαχρονικά ἡ καρδιά τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τοῦ Χριστια­νισμοῦ.

Γιά τόν ναό αὐτό, στόν ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά μείνει ἀσυγκί­νητος στρέφοντας τό βλέμ­μα του στήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ Βή­ματος, ὅπου δεσπόζει ἡ ἱερή μορ­φή της καί συναντᾶ τό βλέμμα κάθε εὐλαβοῦς προσκυνητοῦ, καί τήν ὁποία προσπάθησαν νά καλύ­ψουν ἐπειγόντως στό πλαίσιο τοῦ ἀνόσιου σχεδίου τους, νά ἁλώ­σουν γιά δεύτερη φορά τό καύχη­μα αὐτό τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Γιά τόν ναό αὐ­τό, ὁ ὁποῖος γα­ληνεύει τήν ψυχή κάθε πιστοῦ πού ἀτενίζει τή γλυ­κύτατη μορφή τῆς Παναγίας μας, στό ψηφιδωτό τῆς Δεήσεως, νά ἱκε­τεύει τόν Υἱό της γιά τή σω­τηρία τῶν ἀνθρώ­πων.

Καί εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ Ὑπερα­γία Θεοτόκος ἄκουσε τήν ταπεινή μας δέηση, ἄκουσε τή δέηση ὅλων τῶν παιδιῶν της, ὅλων τῶν Ἑλ­λήνων καί τῶν Ὀρθοδόξων, πού συγκεντρωμένοι αὐτό τό βράδυ στούς ναούς τῆς πατρίδος μας ἑνώ­­νουμε τίς προσευχές μας γιά τήν Ἁγία Σοφία, καί παρακαλοῦμε καί ἱκετεύουμε τήν Ὑπέρμαχο Στρα­τηγό καί στοργική μητέρα μας νά μήν ἐπιτρέψει νά βεβηλώ­νεται ἡ Ἁγία Σοφία ἀπό τήν ὑπε­ροψία καί τή βαρβαρότητα ἐκεί­νων πού ἐπιχειροῦν καί πάλι μία γενοκτονία, πολιτιστική καί θρη­σκευτική αὐτή τή φορά. Γιατί ἡ Ἁγία Σοφία κτίσθηκε γιά νά ὑμνεῖ­ται ἀποκλειστικά καί μόνο ὁ τρια­δικός Θεός, κτίσθηκε γιά νά δοξά­ζεται τό ὄνομά του, κτίσθηκε γιά νά πλημμυρίζουν οἱ θόλοι του ἀπό τίς ἁγνές καί καθαρές φωνές ἐκεί­νων πού τόν ἀγαποῦν καί τόν λα­τρεύουν.

Προσευχόμαστε γιά τήν Ἁγία Σο­φία καί τή δοκιμασία πού ὑφί­στα­ται καί πάλι τό ἔθνος μας καί πα­ρακαλοῦμε τήν Παναγία μας «ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμά­χητον» νά μᾶς ἐλευθερώσει «ἐκ παντοίων κινδύνων».

Καί θά τήν παρακαλοῦμε μέχρι νά γίνει τό θαῦμα καί νά τήν ἀπαλ­λάξει ἀπό αὐτή τήν νέα ἅλω­ση, τή νέα βεβή­λωση. Νά τήν ἀπαλ­λάξει ἀπό κάθε ὑπερόπτη καί βέβηλο, πού νομίζει ὅτι μέ τήν ἰσχύ τῆς πρόσκαιρης ἐξουσίας του μπορεῖ νά αἰχμα­λω­τίζει καί νά βε­βηλώνει ἕναν ναό πού οἰκοδο­μήθηκε πρός δόξαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί σέ Ἐκεῖνον ἀνήκει, ἀφοῦ καί τό παραμικρό στοι­χεῖο καί δο­μικό ὑλικό ἀπό τά θε­μέ­λια μέχρι τόν τροῦλο ἔχει τή σφραγίδα τῆς πίστεως στόν Χριστό καί θά τήν ἔχει ὅ,τι καί ἄν προ­σπα­θήσουν νά κάνουν, ὅσο καί ἄν προσπαθήσουν νά καλύψουν τά ἴχνη τῆς πίστεως καί τῆς ἱστορίας.

«Αὐτή εἶναι ἡ μοίρα σου, Ἐρντο­γάν καί λαέ τῆς Τουρκίας», ἔγρα­ψε κάποιος αὐτές τίς ἡμέρες, «νά προσκυνᾶτε μέσα στόν μεγαλύ­τε­ρο ναό τῆς Ὀρθοδοξίας.

Αὐτή εἶναι ἡ μοίρα τοῦ Χριστια­νι­σμοῦ, τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς Ἁγί­ας Σοφίας.

Χαίρεστε, τί χαίρεστε; Προδότες τοῦ ἑαυτοῦ σας εἶστε, τῆς πατρίδος σας, τῆς θρησκείας σας. Οἱ ἁγιο­γρα­­φίες δέν σβύνουν, δέν ἀποκρύ­πτονται, θά εἶναι πάντα ἐκεῖ νά σᾶς θυμίζουν πόσο ἀδύναμοι, πόσο ἄδειοι ἄνθρωποι εἶστε χωρίς τά ὅπλα καί τό χρῆμα σας.

Ἔτσι, Τοῦρ­κε, προσκύνα μέσα στήν Ἁγιά-Σοφιά, στόν ναό τῆς Ὀρ­θο­δοξίας! Τόσο ἀμόρφωτος εἶσαι πού δέν σέβεσαι καί τόν δικό σου Θεό. Καί αὐτή εἶναι ἡ διαφορά μας. Ἕλληνας σέ τζαμί δέν θά προ­σκυ­νοῦσε οὔτε μέ τή βία. Θά ἔβρισκε τρόπο νά αὐτοκτονήσει.

Εὐχαριστοῦμε Ἐρντογάν πού ἔδει­­ξες παγκοσμίως ποιά εἶναι ἡ δύναμη τῆς Ἁγιά-Σοφιᾶς, τῆς Ὀρ­θο­δοξίας, τοῦ Χριστιανισμοῦ».

Καί ἐάν ἐκεῖνοι ἀπόψε θριαμβευ­τές θά κραυγάζουν ὅτι ὁ Θεός τους εἶναι μεγάλος, ἐμεῖς γνωρίζουμε καί πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε ὅτι κανένας Θεός δέν εἶναι «ὡς ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ ποιῶν θαυμάσια με­γά­λα μόνον», καί γνωρίζει τήν ἀδι­κία καί τή βεβήλωση πού γίνε­ται καί ἀκούει τήν προσευχή καί τίς δεήσεις τῆς Παναγίας Παρθέ­νου, καί δι᾽ αὐτῶν θά λυτρώσει καί τήν Ἁγία Σοφία καί τό ἔθνος «ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλί­ψεως», ἀρκεῖ ἐμεῖς νά παραμέ­νουμε κο­ντά του καί νά ἐπικα­λού­μεθα μέ πίστη τή βοήθειά καί τήν προστα­σία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτό­κου.