Ενα παραδοσιακό τραγούδι στάθηκε η αφορμή για να γραφτεί το νέο βιβλίο της Σοφίας Δημοπούλου που εξερευνά την ιστορία του Νάσιου και της Λισσάβως. Ένα νεαρό ζευγάρι που θα βιώσει το πέρασμα από την τουρκοκρατία στην Ελλάδα, θα χωρίσει, θ’ αλλάξει και θα προσπαθήσει να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Θα καταφέρουν, άραγε οι δύο νέοι να ζήσουν ευτυχισμένοι, όπως ονειρεύονταν;
Στο νέο της μυθιστόρημα, με τίτλο «Καλύτερα να σ’ ελεγαν Λισσάβω», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, η συγγραφέας εστιάζει στην αγάπη των δύο κεντρικών ηρώων, την οποία πλαισιώνουν τα κοινωνικά «πρέπει» και οι δυσκολίες της εποχής, ενώ οι ιστορικές συγκυρίες την παρασύρουν αλλάζοντας διαρκώς τα δεδομένα της.
Η ίδια λέει για το βιβλίο της: «Αυτό το βιβλίο ξεπήδησε από την δική μου αγάπη για τη Μακεδονία, έναν τόπο με τον οποίον με συνδέουν άσβεστοι συναισθηματικοί δεσμοί και όπου πάντα νοερά θα επιστρέφω. H ιδέα ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, τότε που μαθαίνοντας παραδοσιακούς χορούς σ’ έναν λαογραφικό Σύλλογο, ήρθα σε επαφή με το τραγούδι “Της Λισσάβως” και μέσα από αυτό γεννήθηκε η κεντρική ηρωίδα, που μου υπαγόρευσε τον τόπο και το χρόνο. Κι όταν συνάντησε το Νάσιο, η ιστορία της είχε ήδη αρχίσει.».
Πώς γεννήθηκε η επιθυμία να γράψετε για την περιοχή του Ρουμλουκιού και τι ρόλο έπαιξε σ’ αυτή σας την απόφαση η Πηνελόπη Δέλτα και τα «Μυστικά του Βάλτου»;
Όταν είχα διαβάσει μικρή το «Στα μυστικά του βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα, είχα σχηματίσει με τη φαντασία μου το σκηνικό. Η λίμνη, οι βάρκες, οι καλαμιές, είχαν στο νου μου γίνει το απόλυτο φόντο για μια ιστορία με περιπέτειες, αλλά και ανθρώπινο πόνο. Αργότερα, μαθαίνοντας περισσότερα για την περιοχή του Ρουμλουκιού, του Ρωμιότοπου της Ημαθίας, η επιθυμία μου να γράψω για την περιοχή αυτή ζωντάνεψε. Πρόκειται για μια περιοχή με πλούσια πολιτισμικά και ιστορικά στοιχεία που αξίζει να μάθει κανείς περισσότερα γι’ αυτή.
Σε ποιες ιστορικές περιόδους μας γυρίζει πίσω το καινούριο σας μυθιστόρημα και πώς αυτές επηρεάζουν την πορεία των ηρώων σας;
Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά στα 1911, λίγο μετά τον Μακεδονικό αγώνα και πριν την απελευθέρωση της περιοχής από τους Τούρκους το 1912. Διατρέχει όλο το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, παρακολουθώντας τους ήρωες, επομένως σταθμεύει στους βαλκανικούς πολέμους, στον Α’ και τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο κι έπειτα τον εμφύλιο που ακολούθησε. Ένα τόσο πλούσιο σε γεγονότα χρονικό πλαίσιο, είναι αδύνατο να μην επηρεάσει και τη ζωή των ηρώων του βιβλίου. Η Ιστορία τους παρασύρει στη δίνη της και αλλάζει τη ρότα της ζωής τους, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες κοσμοϊστορικές συγκυρίες. Όλα θα ήταν διαφορετικά και η εξέλιξη της μυθοπλασίας επίσης, αν η Ιστορία είχε αλλιώς αποφασίσει.
Ένας χορός και ένα τραγούδι, «Της Λισσάβως» έδωσαν το όνομα στην κεντρική σας ηρωίδα. Μιλήστε μου λίγο για την Λισσάβω σας. Ποια είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της, ποια τα δυνατά της σημεία και ποιες οι αδυναμίες της.
Πράγματι, εμπνεύστηκα την κεντρική ηρωίδα από ένα παραδοσιακό τραγούδι της περιοχής, «της Λισσάβως», όσο μάθαινα να χορεύω τα βήματα του χορού. Η Λισσάβω είναι μια γυναίκα με τεράστια ψυχικά αποθέματα. Παρ’ ότι έχει περάσει πολλά, βρίσκει τη δύναμη να προχωρά και να παίρνει τη ζωή στα χέρια της. Δεν αφήνεται να την παρασύρουν οι συμφορές, έχει θέληση και «τσαγανό». Από την άλλη πλευρά, η μεγάλη αδυναμία της είναι πως αποφεύγει να έχει επαφή με τα συναισθήματά της, αντιμετωπίζει τα γεγονότα της ζωής σαν πρόκληση περισσότερο, παρά σαν βιωτές καταστάσεις. Η ζωή γι΄ αυτήν είναι μια υποχρέωση που της επιβλήθηκε και πρέπει να την ακολουθήσει.
Μεγαλώνοντας η Λισσάβω γίνεται Λίζα. Η αλλαγή ονόματος είναι αποτέλεσμα της χειραφέτησής της ή απλά μια μόδα της εποχής;
Ούτε το ένα ούτε το άλλο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η Λισσάβω αλλάζει το όνομά της γιατί θέλει να σηματοδοτήσει την αλλαγή στη ζωή της. Έχει φύγει από την πατρίδα της, έχει αφήσει πίσω ό,τι αγάπησε κι ό,τι την πλήγωσε, θέλει να «αναγεννηθεί» σε μια καινούρια ζωή. Αλλάζοντας το όνομά της, εγκολπώνεται έναν νέο τρόπο ζωής, θέλει να αφήσει πίσω την πληγωμένη παιδούλα του χωριού της και κυρίως την ανάμνηση του Νάσιου.
Το μυθιστόρημα, εκτός από το ιστορικό πλαίσιο, εστιάζει και σ’ έναν μεγάλο έρωτα: Της Λισσάβως και του Νάσιου. Πολλά τα χρόνια, τεράστια τα εμπόδια. Τι κρατά το πάθος τους άσβεστο; Υπάρχουν τέτοιοι έρωτες, θεωρείτε, και στην πραγματική ζωή;
Ο Νάσιος αγαπά τη Λισσάβω με τρόπο σχεδόν εμμονικό κι αυτό γιατί ο έρωτας αυτός δεν ακολουθεί τα φυσιολογικά στάδια εξέλιξης. Καθώς οι καταστάσεις της ζωής αλλά και της Ιστορίας τους απομακρύνουν διαρκώς, ο έρωτάς παραμένει ανεκπλήρωτος, δεν προλαβαίνει να φθαρεί και να φθίνει, δεν βρίσκει το χώρο και τον χρόνο να ριζώσει και να μετεξελιχθεί. Όπως όλοι οι εμποδισμένοι δυνατοί έρωτες, κρατούν για χρόνια, σαν φωτιά που σιγοκαίει. Κι αυτό συμβαίνει και στην πραγματική ζωή.
Από ποια προσωπική ή και δημιουργική ανάγκη πηγάζει η τάση σας να επιστρέφετε στο παρελθόν μέσα από τα βιβλία σας;
Γράφοντας, αγάπησα την Ιστορία. Κι έχω την αίσθηση πως στο παρελθόν μπορούμε να βρούμε αρκετά ερείσματα για το σήμερα. Με ενδιαφέρει να μελετώ το παρελθόν για τα διδάγματα που μπορούμε να αποκομίσουμε για το μέλλον. Στο παρελθόν βρίσκονται πολλές απαντήσεις για τα λάθη μας και τα πάθη μας, δεν έχουμε παρά να τα αναγνωρίσουμε και να τα αποδεχτούμε ως άνθρωποι και ως κοινωνία. Επιπλέον, μελετώντας τις ζωές ανθρώπων μέσα στη δίνη της Ιστορίας, προσωπικά αντλώ δύναμη για να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις και τις προκλήσεις της σύγχρονης ζωής. Αν εκείνοι οι άνθρωποι τα κατάφεραν, γιατί όχι κι εγώ, γιατί όχι κι εμείς;
Είστε πολιτικός μηχανικός, συγγραφέας, μητέρα, προσφάτως και γιαγιά. Πώς ισορροπείτε ανάμεσα στους τόσους και ιδιαίτερα απαιτητικούς σας ρόλους;
Ακούγεται τετριμμένο, αλλά είναι η δική μου αλήθεια δεν υπάρχει κάτι που αγαπάς και δεν μπορείς να το καταφέρεις. Αγαπώ τη δουλειά μου, η συγγραφή είναι το μεράκι μου, για την οικογένειά μου θα έκανα τα πάντα. Ο χρόνος μου μοιράζεται λοιπόν σε ό,τι αγαπώ, δίνοντας κάθε φορά προτεραιότητα σε ό,τι και όποιον με χρειάζεται περισσότερο. Ασφαλώς και η οικογένειά μου δεν μπαίνει στη ζυγαριά, γι΄ αυτό και άργησα αρκετά να ασχοληθώ με τη συγγραφή. Δεν σας κρύβω πως υπάρχουν στιγμές που λυγίζω κάτω από το βάρος της καθημερινότητας, αλλά το επιτρέπω αυτό στον εαυτό μου, γιατί ξέρω πως την επομένη θα τα καταφέρω καλύτερα.
Γινόμαστε μάρτυρες όλο και περισσότερων περιστατικών έμφυλης βίας. Πώς μπορεί να θωρακιστεί, αλλά και να ενδυναμωθεί, μια γυναίκα σήμερα;
Πρώτα απ’ όλα να πιστέψει στην αξία και τις δυνατότητές της, ώστε να μην δέχεται κανενός είδους υποτίμηση και βία σε καμιά μορφή της, ούτε κατ’ ελάχιστο. Να αποδράσει από την σιωπή, να σπάσει τον κύκλο της βίας αν την υφίσταται, να ακολουθήσει τα όνειρά της, να αποτινάξει το φόβο. Είναι επιτακτική ανάγκη να εκπαιδεύσουμε τα αγόρια μας να δείχνουν στις γυναίκες σεβασμό κι αυτό δυστυχώς θα πάρει χρόνο. Η ισότητα των φύλων αποτελεί πια υποχρέωση και είναι η απάντηση στη βία, στο διχασμό και στον συντηρητισμό.
Θα θέλαμε να κλείσουμε αυτή την συζήτηση με μια δική σας ευχή για το μέλλον.
Ας επιτρέψουμε τη συμπόνια και την ανθρωπιά να καθοδηγήσουν τα όνειρα και τους στόχους μας. Ας επιτρέψουμε ωραίες, ειρηνικές και αξιοσέβαστες πράξεις να γίνουν οδηγοί μας. Ας στηρίξουμε κάθε τι που μας ανυψώνει προς το φως. Ας ζήσουμε όλοι με ειρήνη και γαλήνη στις ψυχές και στη σκέψη μας.
ΠΗΓΗ:marieclaire.gr
1821-2021
Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας στην Τοπική Ιστορία
Η Επανάσταση του ’21 στο Ρουμλούκι
Στα πλαίσια του εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, ο Δήμος Αλεξάνδρειας διοργάνωσε το Σεπτέμβριο του 2021, Έκθεση στο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αλεξάνδρειας με θέμα: «Οι Βιβλιοθήκες της Μακεδονίας στην Τοπική ιστορία».
Οι βιβλιοθήκες της Μακεδονίας ένωσαν τις δυνάμεις τους, με πρωτοβουλία του Δήμου Θεσσαλονίκης, για να τιμήσουν την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης μέσα από μια διαδημοτική έκθεση τεκμηρίων.
Κάθε βιβλιοθήκη δημιούργησε λάβαρα (banner) και ιστορικά – ενημερωτικά βίντεο με τεκμήρια που αφηγούνται τα ιστορικά γεγονότα, εξεγέρσεις, συγκρούσεις με τον κατακτητή, αλλά και κοινωνικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά στοιχεία που αφορούν στη ζωή των Ελλήνων.
Για τη συγκέντρωση των τεκμηριωμένων στοιχείων της ιστορίας του τόπου μας και τη δημιουργία του βίντεο, εργάστηκαν και οι ερευνητές-ιστορικοί κ. Ιωάννης Μοσχόπουλος και κ. Γρηγόριος Γιοβανόπουλος. Τα ιστορικά στοιχεία αντλήθηκαν από τη βιβλιογραφία και τις πηγές που διαθέτει ο κ. Μοσχόπουλος στα βιβλία του, σχετικά με την ιστορία του Ρουμλουκιού.
Το Ρουμλούκι κατά την Οθωμανοκρατία, έως την επανάσταση του 1821-22
Πρόσκληση εισηγητών στην Επιστημονική Ημερίδα Τοπικής Ιστορίας "Το Ρουμλούκι κατά τον 19ο και 20ο αιώνα"
18 Ιουν 2020
"Ρουμλούκι, ντόπιος γάμος" 1989
Από το αρχείο του Λαογραφικού Ομίλου Ντόπιων Αλεξάνδρειας και Περιχώρων "ΤΟ ΡΟΥΜΛΟΥΚΙ".
Το 1989 ο Λ. Ο Ν. Α. Π. "ΤΟ ΡΟΥΜΛΟΥΚΙ", πραγματοποιεί την 1η Αναπαράσταση του Ντόπιου Γάμου στην Αλεξάνδρεια, στην πλατεία Παπαντώνη.
Πλήθος κόσμου συμμετέχει στο "στήσιμο" της εκδήλωσης και σε όλα τα δρώμενα, μια εμπειρία μοναδική για όλους τους συμμετέχοντες αλλά και για τους θεατές.
Πρόεδρος του Ομίλου τότε ο Ευάγγελος Μοσχόπουλος, γαμπρός ο Σάκης Τζίκας και νύφη η Βαγγελιώ Οικονομοπούλου.
Ευχαριστούμε θερμά την κ. Έφη Στεφ. Καραγιάννη και το alexandriamou.gr
Αφιερωμένο στη μνήμη των ανθρώπων του Λ. Ο. Ν. Α. Π. που έφυγαν από κοντά μας!!!
Η Εστία Ρουμλουκιωτών ανέδειξε την παράδοση του Ρουμλουκιού στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
09 Μαρ 2020Από την Εστία Ρουμλουκιωτών ανακοινώθηκε:
Η Εστία μας με την συμβολή του πλέον καταξιωμένου στον τόπο μας και στα θέματα Λαογραφίας και παραδοσιακών χορών της περιοχής του Ρουμλουκιού Κου Τσιρογιάννη Σωτήρη και των δύο μελών μας Κας Βαρσαμοπούλου Κατερίνας και Μαργαριτοπούλου Χρυσούλας στα πλαίσια του 1ου Επιστημονικού Συνεδρίου που διοργάνωσε το ΣΕΦΑΑ-ΔΠΘ (Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού ΤΕΦΑΑ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης) και μετά από πρόσκλησή του προεδρείου της οργανωτικής επιτροπής και σύσταση και συντονισμό και οργάνωση του δασκάλου χορού της Εστίας μας και καθηγητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου κου Φιλίππου Φίλιππο, είχε την ευκαιρία στην διάρκεια του διημέρου 6 & 7 Μαρτίου να δείξει στους σπουδαστές aλλά και τους προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς δασκάλους με ειδίκευση στους Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, τον ενδυματολογικό κώδικα της γυναικείας φορεσιάς και τους αρχέγονους κεφαλόδεσμους των χωριών μας στον κάμπο της Ημαθίας Ερατεινής», το Ρουμλούκι.
Εθνογραφικά μας στοιχεία που αναφέρονταν στον γάμο και το κορυφαίο ευετηριακό λαϊκό δρώμενο του τόπου μας τις Λαζαρίνες που παρουσίασε το εφηβικό τμήμα κοριτσιών της Εστίας Ρουμλουκιωτών.
Τέλος στα πλαίσια της τελετής έναρξης του Συνεδρίου παρουσία του Δημάρχου Κομοτηνής, εκπροσώπου της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας, Θράκης και Πρύτανη και Αντιπρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου, η δική μας ομάδα ενηλίκων παρουσίασε τα Ρουγκάτσια και όλο το δρώμενο όπως αυτό λάμβανε χώρα στην περιοχή μας το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων. Ήταν ένα εξαιρετικό διήμερο από πλευράς εμπειριών φιλοξενίας αλλά και χαλάρωσης αφού κλείσαμε την βραδιά με ένα γνήσιο Ρουμλουκιώτικο γλέντι με την ορχήστρα του Διονύση Πάτμου.
Ευχαριστούμε όλους, όσους πιστεύουν και βοηθούν την προσπάθεια της Εστίας μας και δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε με ακόμη μεγαλύτερη όρεξη και δύναμη να συγκινούμε και δημιουργούμε όμορφες στιγμές για να μην απομακρύνονται οι αναμνήσεις του τόπου μας.
ΡΟΥΓΚΑΤΣΙΑ, το αγαπημένο έθιμο του ΡΟΥΜΛΟΥΚΙΟΥ που αναβίωσε το 1980 ο ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ και διέδωσε στα χωριά της περιοχής και παραπέρα σημειώνει ο Απόστολος Παδιός σε δημοσίευση στα social media.
ΦΩΤΟ από το 1980 μέχρι σήμερα για να θυμηθούν όσοι πήραν μέρος τις όμορφες στιγμές του 12ημερου των Χριστουγέννων.
Στην 1η ΦΩΤΟ αξίζει καταγραφεί ο ΘΩΜΑΣ ΤΡΟΥΠΚΟΣ απο το Νησέλι, ο άνθρωπος που ακούραστα μας έμαθε τους χορούς που περιλαμβάνονται στα ΡΟΥΓΚΑΤΣΙΑ.
Πηγή φωτογραφιών fb: Απόστολος Παδιός
Η άξια θαυμασμού Έκθεση παραδοσιακών φορεσιών και κοσμημάτων της κ. Όλγας Σβώλου στην Παναγία Αλεξάνδρειας
19 Αυγ 2019Την Τετάρτη 14 Αυγούστου 2019 στις 7μ.μ. πραγματοποιήθηκαν τα Εγκαίνια έκθεσης παραδοσιακών φορεσιών και κοσμημάτων της κ. Όλγας Σβώλου.
Περίτεχνες φορεσιές και ιδιαίτερα παραδοσιακά κοσμήματα ανεκτίμητης αξίας εκτέθηκαν στο χώρο του Επισκοπείου χάρη στην αμέριστη και
πολύτιμη βοήθεια της κ. Όλγας Σβώλου, η οποία είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα για την σπουδαία δουλειά της, γεγονός που μπορέσαμε
να διαπιστώσουμε βλέποντας τα υπέροχα και περίτεχνα εκθέματα που προκάλεσαν τα σχόλια θαυμασμού των επισκεπτών.
Το οθωμανικό κτηματολόγιο του Γιδά φυλάσσεται στο Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας. Περιέχει εγγραφές από το 1875 έως το 1913 και εμπεριέχεται στο τεφτέρι Γ/10 Γιοκλαμά. Μεταφράστηκε στις 16-03-1994 από το μεταφραστικό γραφείο του Γαβριήλ Τσαλιγόπουλου με δαπάνη του Π.Π.Κ. του Δήμου Αλεξάνδρειας και τα πρώτα στοιχεία του δημοσιεύθηκαν από τον Δ. Μπέλλο, στην έκδοση του Δήμου Αλεξάνδρειας, Αλεξάνδρεια, Σιδηρόδρομος και πόλη 1894-1994, Αλεξάνδρεια 1994, σ. 36-43, 79-85. Φωτοαντίγραφα 23 σελίδων (μεγέθους Α3) της μετάφρασής του είχε την καλοσύνη να μου δώσει, πολλά χρόνια αργότερα, η υπεύθυνη της δημοτικής βιβλιοθήκης Αλεξάνδρειας, Βέτα Ποράβου.
Από τις εγγραφές στο κτηματολόγιο του Γκινταχώρ μπορούμε να αξιοποιήσουμε αρκετές πληροφορίες και προσωπογραφικά στοιχεία για τον Γιδά στα τέλη του 19ου αι. και να συνθέσουμε έναν πρώτο κατάλογο των κατοίκων του. Τα ονόματα που περιέχονται (κατά αλφαβητική σειρά των επιθέτων) είναι τα εξής:
Ντόνα Αντρούλα, Πάνο Αντρούλα, Γκιώργκη Άσκα, Θανάς Άσκα, Ρέστε (Χρήστο) Άσκα, Βαρσάμ, Παναγιώτ (Σάση) Γκιώργκη, Γιάννο Δήμο (Γιανννόπουλος;) Δήμο Γιαννόπουλο, Μανώλ Γιάνη, Απόστολ Γιουζντέκ, Τόμο (Θωμά) Γιουζντέκ, Μέτρε Γκουάν (Γκαβάν;), Γκιώργκη Γκουράντζα, Γκουντάντζα, Ζήση Κατερίνα, Μίχο Καζά (και) Κάζα, Τάσο Καραμέτρε, Παναγιώτ Κασάκα, Απόστολ Κατράντζα, Κιορφελή (Κορφιώτη) Κότα (Κώστα), Κιορφελή Μέτρε (Μήτρη), Θανάς Κίρτζαλι, Μέτρε Κιρτζαλλή, Ληγόρ (Γρηγόρη) Κούκα (ή) Κόκα (Κούγκα), Ζήση Κόνγκα, Τόμο (και) Τομά Κόνγγα, Μπόϊζε Κόνγκα, Ντόνα Κόνγκα (Κούγκα), Πέτρε Κόνγκα, Πολίζα Κόνγκα, Ρέστε (Χρήστο) Κόνγκα, Γκιώργκη Κόκολ (Κουκουλούδης), Mέτρε Κόκολ, Κώστα Κόκολ (και) Κούκουλ, Αργύρη Κουντουρατζή, Ακριβέ (Ακρίβος) Κυριαζόπουλο, Μέτρε Κυριαζόπουλο, Βασίλ Κυρόπολο (και) Κυρόπουλο, Ζήση Κυρόπουλο, Κωσταντίν Κυρόπουλο, Ρέστε Κυρόπουλο, Ζήση Κωνσταντίν, Ντόνα Κωνσταντίν, Ντόνα Κώστα (και) Ντόνα Κωστή, κώπτη Θανάς, κώπτη Βαγγέλ, κώπτης Βάντα, κώπτης Βάρα, κώπτης Μιχάλ, κώπτης Φώτη, Θανάς Λάφζαν, Ντόνα Λαφζάν, Μέτρε Λάφζαν, Παναγιώτ Λαφζάν, Τόμο Λαφζάν, Τούσα Λαφζάν, Θανάς Λάκο (και) Λιάκο, Ντόνα Λίλα, Κωνσταντίν Μαζόπουλο (Ματόπουλο), Νάσο Μακόπουλο, Δημήτρη Μακόπουλο, Αποστόλ Μάλκο, Ντόνα Μανωλόπουλο, Αστέριο Μαυρόπουλο, Κωνσταντίν Μαυρόπουλο, Απόστολ Μίλκο, Γιάνο Μπίχο (Μίχο), Κωνσταντίν Μαυρόπουλο, Θανάς Μοσκόπουλο, Γκιώργκη Μοσκόπουλο, Ντίνα Μοσκόπουλο, Παναγιώτ Μοσχόπουλο, Μπάτζο, Τόμο Μπαλικτζή, Μέτρε Μπαλμπουζάν, Κωνσνταντίν Μπαλμπουζάν, Μανώλ Μπαλμπουζάν, Γιάνο Μπαλτζή, Πάνο (ή) Γιάννο Μπαλτζή, Θανάς Μπαρμπαγιαννόπουλο, Θανάς μπαρμπα(νόπουλο), Μανώλ μπάρμπα Γιάννη, Θανάση Μπατσόπουλο, Θωμά Μπεκιάρ, Αποστόλ Μπογιατζή, Κώστα Μπογιατζή, Γκιώργκη Μπουλγκάρ, Θόδωρ Μπουλγκάρ, Θανάς Νασόπουλο, Παναγιώτ Νασούκα, Αποστόλ Νερντέμα, Απόστολ Νερουλά, Θωμά Νικόλα, Αζούν Ντεληγιάλα, Νάσο Δεληγιάλα, Αρζέν Δεληγιάλα, Ντόνα Δεληγιάλα (και) Ντεληγιάλα, Ντόνα Ντεληπάλα, Τάσο Ντεληπάλα, Γκιώργκη Ντέσγιο, Γκιώργκη Ντέσγιο (και) Ντέσπο, Ντόμπα (Δούμπη;) Μέτρε, Ντούγια Μέτρε, Μέτρε Ντούμπα (και) Ντόμπα, Κωνσταντίν Ντόλνα (και) Ντούλνα), Κωνσταντίν Ντούλα, Γιάννη Κονομόπουλο, Γιάννο (και) Πάνο Κονομόπουλο, Λιγκόρ (και Λιγόρ) Κονομόπουλο, Κώστα Κονομόπουλο, Τσόλα Κονομόπουλο, Τσούλα (Σιούλας;) Κονομόπουλο, Βαγγέλ Πάρης (και) Παρίς (Παρίσης), Κρυστάλ Παπαδόπουλο, Ζήση Παπαθανάς, Μέτρε Παπαθανάς, Θωμά Παπαθανάς, Τόμο Παπαθανάς, Τούσα Παπαθανάση, Παπαμανώλ (και) παπά Μανώλ, Κρυστάλ Παπαντερόπουλο, Θανάς Ρέσανλη, Μέτρε Ρέσανλη, Γκιώργκη Ρούτζου, Ντίνα Ρούτσου (ή Ρούτζου), Παναγιώτ Ρούτσου (ή) Ρότσο (ή) Ρούτζου, Παναγιώτ Σάγις (ή) Σέγις, Γκιώργκη Σαμαρά, Νικόλα Σαμπουντζή (Σαπουνάς), Ντόνα Σούρα, Σταμάτ, παπά Φίλιππα, Θανάς Ισταύρη (Σταυρόπουλος), Θανάς Στούρη (ή) Αστούρη, Θανάς Αστόρη (και) Στόρη, Κριστάλ Τερζή, Αργύρ Τζάνα, Κωνσταντίν Τζίγιο, Θανάς Τζίκα, Τόδωρ Τζίκα, Λάμπο Τζούνα, Νικόλα Τσούζα, Κωνσνταντίν Τσουν, Τώμα Τσούνα, Τούση Κατερίνα, Πέτρε Τριαντάφυλλου, Μέτρε Τριαντάφυλ, Τρανταφύλ, Αργύρ Τσάγια, Γκιώργκη Τσάγια, Τόμο Τσαμούρα, Τόμο Τσομάρα, Θωμά Τσομάρα, Αρζέν Τσεσμετζή, Κωνσνταντίν Τσιούμη, Νικόλα Τσούτρα, Μέτρε Φουρτουνά.-
[Απόσπασμα από το προς έκδοση επόμενο βιβλίο μου με τίτλο «ΤΟ ΡΟΥΜΛΟΥΚΙ
(ΚΑΜΠΑΝΙΑ) ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΣΤΕΡΗ ΟΘΩΜΑΝΟΚΡΑΤΙΑ (1830-1900)»]
Αλεξάνδρεια, 04.03.2019 / Γιάννης Δ. Μοσχόπουλος / Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Ο Λ.ΟΝ.Α.Π. αποφάσισε με το ετήσιο ημερολόγιο του 2019, που ήδη κυκλοφορεί, να μας δώσει μια μικρή αναφορά στην ντόπια ανδρική φορεσιά του τόπου μας! Σε μια καλαίσθητη έκδοση και με όσο φωτογραφικό υλικό
Τα έθιμα και τους χορούς του Ρουμλουκιού θα διδάξει και θα παρουσιάσει η χοροδιδάσκαλος Όλγα Καστανά σε σεμινάριο στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας στις 1 & 2 Δεκεμβρίου 2018.
Η αεικίνητη και δραστήρια Όλγα θα προσπαθήσει να μεταλαμπαδεύσει την αγάπη της και το μεράκι της για τους παραδοσιακούς χορούς μας και να γίνει ζωντανός δότης του Ελληνικού Πολιτισμού μέσα από τους χορους, τη μουσική και τα τραγούδια του τόπου μας.
Η Ουτρέχτη είναι ένα μικρό Αμστερνταμ. Ωστόσο, η πόλη, που απέχει λιγότερο από μία ώρα από την πρωτεύουσα, είναι αυτόνομη και αυθύπαρκτη. Τα κανάλια της μοιάζουν μεν με εκείνα του Αμστερνταμ, ωστόσο η μικρότερη κλίμακά τους τα μετατρέπει σε μικρές φωλιές μέσα στην πόλη. Τα κτίρια, δίχως εκτεταμένες παρεμβάσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, διατηρούν την εσωτερική ολλανδική προσωπικότητά τους, ωστόσο και πάλι η μικρότερη κλίμακα τα κάνει να μοιάζουν πιο οικεία, πιο απτά, αν μπορούμε να το πούμε αυτό.
Βέβαια, η Ουτρέχτη έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με το Αμστερνταμ: δεν αλλοιώνεται η φυσιογνωμία και η καθημερινότητά της από τον μαζικό και πολλές φορές επιθετικό τουρισμό της ολλανδικής πρωτεύουσας. Στίφη τουριστών, που συνήθως στην Ολλανδία έχουν μια διάθεση πιο έξαλλη απ’ ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν συνωστίζονται, ενώ η ζωή εκεί μοιάζει να διατηρεί τους παραδοσιακούς ρυθμούς της χώρας: τα πράγματα απλώς συμβαίνουν.
Με ήσυχες αγορές, προσβάσιμους πεζόδρομους, αιφνίδια μικρά πάρτι σε μαγαζιά και δρόμους, οπωσδήποτε τα πάντα απειλητικά ποδήλατα, βαρκάδες στα κανάλια, και με συμπαθητικό αεροδρόμιο και σταθμούς τρένων, η Ουτρέχτη έχει καταφέρει να σε κάνει να σέβεσαι τους δικούς της ρυθμούς (κάτι που απαιτούν οι Ολλανδοί). Το φημισμένο πανεπιστήμιο, οι διάσπαρτες γκαλερί και άλλα ευαγή ιδρύματα είναι το κερασάκι στην τούρτα του επισκέπτη.
