Σε 57 ανέρχονται οι επιβεβαιωμένοι νεκροί που έχουν ανασυρθεί μέχρι στιγμής από τα συντρίμμια της επιβατικής αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε με την εμπορική, αργά το βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου, στην περιοχή Ευαγγελισμός, κοντά στα Τέμπη, σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση από την εκπρόσωπο Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας, αστυνόμο β', Κωνσταντία Δημογλίδου.

 

Όπως ανέφερε η κ. Δημογλίδου, αμέσως μετά το δυστύχημα και την απομάκρυνση των επιβατών και των τραυματιών δηλώθηκαν μέχρι στιγμής επίσημα, 56 επιβάτες ως αγνοούμενοι, ενώ προσέθεσε ότι υπάρχει ενδεχόμενο κάποιος να επέβαινε στο τρένο και να μην έχει δηλωθεί ως αγνοούμενος από οικείους ή συγγενείς.

 

Αμέσως μετά το δυστύχημα και την απομάκρυνση των επιβατών και των τραυματιών, είχαν δηλωθεί 56 αγνοούμενοι από συγγενείς και οικείους που δεν είχαν βρει τους ανθρώπους τους. Σύμφωνα με τον νεότερο απολογισμό, σχετικά με τους επιβεβαιωμένους νεκρούς, υπάρχει ένας άνθρωπος παραπάνω, που φαίνεται να μην έχει δηλωθεί από κάποιον ως αγνοούμενος.

 

Όλες οι σοροί ταυτοποιούνται με την μέθοδο DNA κι αυτή την ώρα συνεχίζεται η διαδικασία ταυτοποίησης των θυμάτων που έχουν μεταφερθεί στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας.

 

Παράλληλα, μέχρι σήμερα το μεσημέρι εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η επιχείρηση έρευνας στον τόπο του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Πυροσβεστικού Σώματος, πύραρχος, Βασίλης Βαθρακογιάννης, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης

 

Οι άνθρωποι διατηρούν τις ελπίδες τους για την ανεύρεση των αγαπημένων τους προσώπων, πλην όμως όσο κυλούν οι ώρες οι ελπίδες αυτές εξανεμίζονται. Παράλληλα, στην επιφάνεια έρχονται ολοένα και περισσότερες μαρτυρίες επιζώντων για τα δραματικά λεπτά μέσα στην αμαξοστοιχία που μετατράπηκε σε κινούμενο φέρετρο για τους συνανθρώπους μας.

 

Ο ΟΣΕ μετά από δύο ημέρες «αφωνίας» εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση, ενώ «τρέχουν» οι διαδικασίες της απόδοσης ευθυνών για το τραγικό δυστύχημα

 

 

Τέμπη: Συγκλονίζουν οι ανθρώπινες ιστορίες που έρχονται στο φως, δύο ημέρες μετά την ανείπωτη τραγωδία στη Λάρισα

 

Κορυφώνεται η αγωνία για τους αγνοούμενους καθώς σήμερα ολοκληρώνεται η επιχείρηση εντοπισμού θυμάτων στα Τέμπη με τους νεκρούς να έχουν φτάσει τους 57.

 

Οι περισσότεροι αγνοούμενοι είναι φοιτητές, παιδιά περίπου 20 χρονών που επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζαν μετά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας.

Σήμερα η πρώτη κηδεία θύματος - Η Κατερίνη θρηνεί την 34χρονη Αθηνά

Σήμερα, Παρασκευή (3/3), πραγματοποιείται η πρώτη κηδεία θύματος του πολύνεκρου δυστυχήματος στα Τέμπη. Στην Κατερίνη, κηδεύεται η 34χρονη Αθηνά Κατσάρα, που επέβαινε στο μοιραίο τρένο.

 

Η σορός της ταυτοποιήθηκε και βύθισε στο πένθος την οικογένειά της.

 

Η κηδεία της 34χρονης μητέρας ενός μικρού παιδιού, θα γίνει στις 4 το απόγευμα, στον Ιερό Ναό Αγίας Άννης Κατερίνης.

Η Αθηνά επέβαινε στο μοιραίο τρένο με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο σύζυγός της -και εκείνος επιβάτης του τρένου- συνεχίζει να νοσηλεύεται τραυματισμένος σε νοσοκομείο της Λάρισας.

Η Αθηνά, η οποία ήταν μητέρα ενός αγοριού μόλις δύο ετών, βρισκόταν στο μοιραίο δρομολόγιο μαζί με τον σύζυγό της.

Το ζευγάρι είχε γνωριστεί στην Κατερίνη και είχε παντρευτεί το 2019. Επαγγελματικά είχαν εργαστεί σε αρκετά μπαρ της πόλης. Η Αθηνά ήταν αδελφή του ποδοσφαιριστή του ΣΦΚ Πιερικός, Βασίλη Κατσάρα.

 

Μέχρι νωρίς το απόγευμα ο αδελφός της αναζητούσε πληροφορίες για την 34χρονη κοπέλα από την Κατερίνη. Ο ίδιος ανακοίνωσε την απώλεια της αγαπημένης του αδελφής με μια συγκινητική ανάρτηση στο Facebook.

 

«Η αδερφούλα μου δεν είναι πια κοντά μας...» έγραψε συγκλονισμένος ο νεαρός αθλητής.

 

«Καλό ταξίδι Δημητράκη μου»

 

Ανάμεσα στους νεκρούς είναι και ο 32χρονος μηχανοδηγός της αμαξοστοιχίας, Δημήτρης Μασσαλής, ο οποίος έχασε ακαριαία τη ζωή του.

 

Ο θάνατός του έχει βυθίσει στο πένθος του γονείς του, τον αδελφό του αλλά και τη σύντροφό του Κατερίνα.

 

Η κοπέλα είναι συντετριμμένη από την απώλεια του συντρόφου της, που έφυγε τόσο αιφνίδια από το σοκαριστικό δυστύχημα, ενώ οι αναρτήσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ραγίζουν καρδιές.

 

«Θα είσαι πάντα ο μηχανοδηγός της καρδιάς μου. Σ’ αγαπάω πολύ. Τόσο στοργικός, ο άντρας μου, ο σύντροφός μου, ο καλύτερος μου φίλος.

 

Καλό ταξίδι Δημητράκη μου...», έγραψε η νεαρή κοπέλα στο προφίλ της στο Instagram, ανεβάζοντας μία φωτογραφία με τον σύντροφό της.

 

Στα insta stories της έχει αναρτήσει αρκετές φωτογραφίες του 32χρονου με λεζάντες που συγκινούν.

 

Αστυνομικός σκοτώθηκε μαζί με τον 15χρονο γιο του

 

Ο 54χρονος Βαγγέλης Μπουρνάζης και ο 15χρονος γιος του είναι δύο από τα θύματα της τραγωδίας στα Τέμπη.

 

Πρόκειται για τον πατέρα του νεαρού που ξέσπασε μπροστά στις κάμερες μετά την τραγωδία στη Λάρισα, λέγοντας: «Ο αδερφός μου ήταν 15 χρονών, το καταλαβαίνετε αυτό; Είχε όλη τη ζωή μπροστά του. Και κανείς δεν κάνει τίποτα για αυτό».

 

Ο 54χρονος έφυγε από την Αστυνομία πριν από περίπου έναν χρόνο. Ήθελε να ξεκουραστεί και να αφοσιωθεί στην ανατροφή του ανήλικου γιου του. Επέστρεφαν από ταξίδι στην Αθήνα, σύμφωνα με το thestival. Είχε καημό να δει την εγγονή του, την τριών μηνών κόρη του μεγάλου του γιου.

 

Στον γυρισμό έκλεισε κουκέτα μαζί με τον γιο του. Τα τρία του παιδιά ήταν όλη του η περιουσία. Πριν από δύο χρόνια έχασε τη γυναίκα του από καρκίνο και του στοίχισε πολύ η απώλεια μα κατάφερε και στάθηκε ξανά στα πόδια του.

 

Μέσα από τα παιδιά του, έπαιρνε κι ο ίδιος ζωή.

 

Ο Βαγγέλης Μπουρνάζης υπηρετούσε στην Τροχαία Λητής. Άνθρωποι που τον γνώριζαν μιλούν για έναν υποδειγματικό αστυνομικό και έναν άξιο οικογενειάρχη.

 

Περιγράφουν με τα πιο θερμά λόγια τον αγώνα που έδωσε στο πλευρό της συζύγου του. Θαυμάζουν το πόσο περήφανος ήταν για τα παιδιά του και με πόση αγάπη τα μεγάλωσε.

 

Ταυτοποιήθηκε η σορός της 23χρονης Ιφιγένειας

 

Τραγική ήταν η εξέλιξη για την 23χρονη Ιφιγένειας Μήτσκα, η οποία μέχρι πρότινος ήταν ανάμεσα στους αγνοούμενους από το δυστύχημα στα Τέμπη.

 

Η σορός της ταυτοποιήθηκε, όπως γνωστοποίησε ο δικηγόρος της οικογένειάς της.

 

Σύμφωνα με ανάρτηση του δικηγόρου Στέλιου Σούρλα, η 23χρονη είναι νεκρή, καθώς βγήκαν τα αποτελέσματα της ανάλυσης DNA.

 

Οι γονείς της με αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έψαχναν να βρουν κάποιο στοιχείο για την κόρη τους.

 

Πολλές οικογένειες ακόμη περιμένουν αποτελέσματα για τους δικούς τους που αγνοούνται μετά τη φονική σύγκρουση τρένων.

 

Οι περισσότεροι αγνοούμενοι είναι φοιτητές, παιδιά περίπου 20 χρονών που επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζαν μετά το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Ανάμεσά τους και δύο παιδιά από την Κύπρο.

 

Ψάχνουν την 24χρονη Αναστασία, τον 23χρονο Κυπριανό, τον 23χρονο Ντένη, τον Άγγελο, την Ελένη, την Αγάπη, την Ελπίδα.

 

Μια γυναίκα έχασε και τον άντρα της και το παιδί της. «Ζήτησα τον 40χρονο άντρα μου και τον 5χρονο γιο μου και μου έφεραν στάχτες και αποκαΐδια», είπε χαρακτηριστικά.

 

Η γυναίκα με το ζόρι κρατιέται όρθια μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που συνέβη. «Είμαι με τα ηρεμιστικά. 40 χρονών έφυγε ο σύζυγός μου και 5 χρονών το παιδί μου.

Βγαίνουν κάποιοι βουλευτές και μας λένε συλλυπητήρια. Να μου πούνε τι; Θα μου φέρουν πίσω το παιδί μου και τον άντρα μου; Στάχτες πήρα και αποκαΐδια, δε μου έδωσαν τίποτα.

 

Τι; Να αναγνωρίσω μια στάχτη; Δεν μπορώ να κηδέψω τον άντρα μου και το παιδί μου».

 

«Ξέρω ότι θα την πάρω στο κουτί»

 

Ραγίζουν καρδιές τα λόγια του πατέρα 28χρονης αγνοούμενης, η οποία βρισκόταν στο μοιραίο τρένο που συγκρούστηκε στα Τέμπη.

 

Ο πατέρας συντετριμμένος με δάκρυα στα μάτια περιγράφει τον εφιάλτη που ζει ο ίδιος και η οικογένειά του μετά τον χαμό της κόρης του.

 

«Δεν έχω καμία ενημέρωση, είμαι στο περίμενε. Θα μου τηλεφωνήσουν από την αστυνομία. Δώσαμε δείγματα DNA. Έχουν χαθεί οι ελπίδες να βρω ζωντανό το παιδί μου», αναφέρει με τρεμάμενη φωνή.

 

Μιλώντας για την κόρη του είπε πως ήταν «ένα εύθυμο κορίτσι, ήταν τεταρτοετής στο ΑΠΘ», ενώ ανέφερε ότι έχει άλλα δύο παιδιά, αγόρια, τα οποία μένουν μαζί στη Θεσσαλονίκη.

 

«Θα ανοίξουν την πόρτα να μπουν μέσα, θα ανοίξουν την ντουλάπα και θα δουν τα ρούχα της αδερφής τους. Δεν εύχομαι ένα τέτοιο συναίσθημα ούτε στον χειρότερο εχθρό μου.

 

Το κορίτσι μου το ανέθρεψα με τις καλύτερες προοπτικές, όχι να μου το σκοτώσει οποιοσδήποτε αλήτης. Τι να μου πείτε. Δίνω κουράγιο στον εαυτό μου για να στηρίξω την οικογένεια.

 

Θα έρθει το Πάσχα και θα έχω σερβίτσιο στο τραπέζι άδειο και την καρέκλα της», τόνισε ο χαροκαμένος πατέρας.

 

Μάλιστα, ανέφερε ότι τα παιδιά του ταξίδευαν και τα τρία μαζί με το τρένο τα τελευταία χρόνια. «Αν ήταν μαζί θα έπαιρνα το πολυβόλο και όποιον έβρισκα», είπε λυγίζοντας.

 

Παράλληλα, ζητά να απαντηθούν τα ερωτήματα γιατί άφησαν έναν άνθρωπο μόνο στο πόστο και γιατί να είναι χειροκίνητη η γραμμή εν έτει 2023.

 

Ο τραγικός πατέρας αναφέρθηκε στη διαδικασία που περιμένουν να ολοκληρωθεί και προσέθεσε ότι «όσοι έχουν ταυτοποιηθεί, θα πάρει ο καθένας το δικό του άτομο στο κουτί, διότι επιζών δεν υπάρχει πια».

 

Στο STAR Κεντρικής Ελλάδας ανέφερε ότι τα παιδιά του είχαν έρθει στην Αταλάντη για Απόκριες.

 

Μιλώντας με λόγια αγάπης για την κόρη του, είπε πόσο έξυπνη ήταν και είχε βάλει ψηλά τον πήχη στην ζωή της, με στόχους και υπομονή, όπως περιγράφει.

 

Η Ελπίδα τελείωσε Πολιτικός Μηχανικός στην Πάτρα και με κατατακτήριες εξετάσεις πέρασε στην Αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη. «Διάβαζε μέρα νύχτα... Είχε στόχο να πάρει γρήγορα το πτυχίο της για να μην επιβαρύνει οικονομικά», τόνισε.

 

«Τα αγόρια δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι έχει γίνει. Ακόμα ψάχνουν σε νοσοκομεία, μήπως είναι παραπεταμένη, μήπως ζει... εγώ όμως ξέρω, ότι το κοριτσάκι μου θα το πάρω στο κουτί, τεμαχισμένο...», συμπλήρωσε.

Συγγενείς Κύπριας φοιτήτριας: «Το τρένο το πρόλαβε για 2 λεπτά, θα το έχανε...»

 

Φίλοι και συγγενείς απευθυνθούν έκκληση για τον εντοπισμό της νεαρής, καθώς δεν υπάρχουν πουθενά στοιχεία που να βοηθούν τις διαδικασίες για εντοπισμό τους.

 

Σε νέες δηλώσεις τους συγγενικά πρόσωπα της 24χρονης Αναστασίας, αναφέρουν ότι δεν έχει βρεθεί ούτε στους αγνοουμένους, ούτε στους νεκρούς, ούτε στην ΜΕΘ.

 

Όπως αναφέρει «η τελευταία επικοινωνία που είχαμε με την Αναστασία ήταν γύρω στις 11 το βράδυ, μετά την καθυστέρηση του τρένου στα Παλαιοφάρσαλα.

 

Έξι λεπτά πριν τη σύγκρουση την έπαιρναν τηλέφωνο και δεν απαντούσε. Το τρένο το πρόλαβε για δύο λεπτά, θα το έχανε».

 

Υπενθυμίζεται ότι, η 24χρονη, Αναστασία έχει μεταβεί στην Αθήνα για διακοπές και επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη.

Ταυτοποιήθηκε η σορός του Βάιου Βλάχου

 

Γράφτηκε ο επίλογος στην αναζήτηση του 34χρονου Βάιου Βλάχου από την Καρδίτσα που επέβαινε στο μοιραίο τρένο των Τεμπών, καθώς η σορός του ταυτοποιήθηκε χθες και το όνομά του από την λίστα με τους αγνοούμενους πέρασε σε εκείνη των νεκρών.

 

Την τραγική είδηση έκανε γνωστή και ο αδελφός του Βαγγέλης Βλάχος μέσω του λογαριασμού του στο Twitter.

 

«Δυστυχώς έχουμε άσχημα νέα για τον αδερφό μου.

Σας ευχαριστούμε όλους και όλες για όλη τη βοήθεια και τη συμπαράσταση, και όλες τις πληροφορίες που μας δώσατε.

Το μόνο που ζητάμε είναι να βρεθεί κάποιο από όλα τα παιδιά που ακόμη αγνοούνται».

 

Ο άτυχος Βάιος επέστρεφε από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη, μαζί με την σύντροφό του, η οποία νοσηλεύεται με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις στην ΜΕΘ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας.

 

Το ζευγάρι με καταγωγή από την Καρδίτσα ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Είχαν μεταβεί στην Αθήνα για το τριήμερο της αποκριάς.

«Δεν έλαβε ποτέ το μήνυμα "μαμά έφτασα"»

 

Δείγμα DNA κλήθηκε να δώσει και η μητέρα της 22χρονης Αγάπης Τσακλίδου. Η νεαρή κοπέλα είναι φοιτήτρια στο 5ο έτος ως τοπογράφος στην Θεσσαλονίκη.

 

Είχε ταξιδέψει μέχρι την Αθήνα για να περάσει λίγες μέρες ξεγνοιασιάς.

 

«Έφυγε από την Αθήνα 7:20 περίπου και θα έφτανε 11:30 στην Θεσσαλονίκη. Με πήρε κάποια στιγμή τηλέφωνο, δεν θυμάμαι τι ώρα ήταν. Είχαν στάση για ένα τέταρτο στα Φάρσαλα γιατί είχε συμβεί μια βλάβη, κάτι έγινε.

 

Αυτά, δεν μίλησα ξανά μαζί της», είπε η μητέρα αγνοούμενης.

 

Μάλιστα, όπως ανέφερε, «καθυστέρησε να έρθει το τραίνο και αρχίσαμε τα τηλέφωνα και καταλήξαμε στο νοσοκομείο της Λάρισας τέσσερις το πρωί».

 

Στην ίδια κατάσταση είναι και η οικογένεια του 29χρονου Νίκου Ναλμπάντη, ο οποίος επίσης αγνοείται. Ο 29χρονος είναι μηχανοδηγός του ΟΣΕ εδώ και δύο χρόνια.

 

«Το παιδί δεν ξέρουμε τι γίνεται, απλά περιμένουμε, είμαστε σε αναμονή, δεν μπορέσαμε να βρούμε κάτι για το παιδί και δεν ξέρουμε αν θα μας το φέρουν, μήπως μας φέρουν και στάχτες», είπε ο θείος του.

«Είμαι εδώ και περιμένω...»

 

Ανάμεσά στα θύματα είναι και ο 29χρονος Νίκος Ναλμπάντης. Ο 29χρονος είναι μηχανοδηγός του ΟΣΕ εδώ και δύο χρόνια.

 

«Το παιδί δεν ξέρουμε τι γίνεται, απλά περιμένουμε, είμαστε σε αναμονή, δεν μπορέσαμε να βρούμε κάτι για το παιδί και δεν ξέρουμε αν θα μας το φέρουν, μήπως μας φέρουν και στάχτες», είπε ο θείος του.

 

Η σύντροφός του είναι συντετριμμένη από αυτό που συνέβη και δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο άνθρωπός της έχει χαθεί.

 

Σε μια σπαρακτική ανάρτηση που έκανε στο Facebook λέει το τελευταίο αντίο στον 29χρονο.

 

«Αχ ψυχή μου, σε περιμένω εδώ να γυρίσεις. Να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα. Είμαι εδώ και περιμένω... Να με προσέχεις από εκεί ψηλά. Σ’ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ», έγραψε.

 

Από κάτω φίλοι και γνωστοί έσπευσαν να στείλουν τα συλλυπητήριά τους και να γράψουν δυο κουβέντες για να δώσουν κουράγιο στους δικούς του.

«Ψάχνω τον πατέρα μου»

 

Ο Δημήτρης Κυριακίδης μιλάει στο OPEN και λέει πως ψάχνει τον πατέρα του, ο οποίος ήταν στο πρώτο βαγόνι. Ο ίδιος αποκαλύπτει μάλιστα, πως μέχρι και σήμερα το ένα τηλέφωνο που είχε πάνω του ο πατέρας του, χτυπάει.

 

Η Ημαθία θρηνεί και δεύτερο θύμα από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών

 

Ένα ακόμη θύμα, μετά την άτυχη στρατιωτικό, μετρά η Ημαθία στο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.

 

 

Όπως μετέδωσε το sportsup.gr, o Σωτήρης Καραγεωργίου επέβαινε στην μοιραία αμαξοστοιχία και είναι μέσα στους νεκρούς.

 

Ο άτυχος νέος είχε καταγωγή από την Μελίκη και ζούσε στην Θεσσαλονίκη, όπου και εργαζόταν.

Σύμφωνα με τα ΝΕΑ, καταργούνται όλα τα προγράμματα σπουδών που είχαν ψηφιστεί το 2019 και επανέρχονται από την επόμενη σχολική χρονιά τα προγράμματα σπουδών που συντάχθηκαν το 2014, παρόλου που ούτε εκείνα δεν είχαν εφαρμοστεί. Τι όμως αλλάζει στην διδασκαλία της Ιστορίας;

Στα προγράμματα που θα προωθηθούν από την επόμενη σχολική χρονιά η διδασκαλία της Ιστορίας θα είναι θεματική. Στο Δημοτικό η προσέγγιση θα είναι πιο εθνοκεντρική και θα παρουσιάζεται η μυθολογία. Στο Γυμνάσιο θα ακολουθεί η σπειροειδής διδασκαλία Αρχαιότητας, Βυζαντίου, Νεότερης Ιστορίας. Στο Λύκειο θα μπαίνουν θεματικές ενότητες ενώ προβλέπεται και κατεύθυνση «Το εργαστήρι της Ιστορίας».

Οι διαφορές των δύο προγραμμάτων σπουδών

Oι διαφορές μεταξύ των προγραμμάτων σπουδών στο μάθημα της Ιστορίας μεταξύ του 2014 και του 2019 έστω και αν δεν εφαρμόστηκαν, είναι οι παρακάτω:

2014: Η διδακτέα ύλη χωρίζεται σε Αρχαία, Βυζαντινή-Μεσαιωνική και Νεότερη Ιστορία. Στο Δημοτικό (Α', Β' και Γ') οι μαθητές εξοικειώνονται με τις βασικές ιστορικές έννοιες. Στην Γ' τάξη διδάσκεται η Μυθολογία και η Προϊστορία - Πρωτοϊστορία. Στις Δ', Ε', Στ' η Αρχαία Ιστορία, η Βυζαντινή-Μεσαιωνική Ιστορία, η Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία.

Στις Α' Β', Γ' τάξεις του Γυμνάσιου, διδάσκονται σπειροειδώς αντίστοιχα η Αρχαία Ιστορία, η Βυζαντινή - Μεσαιωνική και, δυνητικά, η Πρώιμη Νεότερη Ιστορία, η Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία (Ελλάδα, Μεσόγειος, Ευρώπη, Κόσμος). Στο Λύκειο στην Α' τάξη θεματική διδασκαλία είναι τα «Κράτη, Θεσμοί και Δοίκηση, Ιδεολογικά Ρεύματα» (πόλη κράτος, βασίλεια, πολυεθνικές αυτοκρατορίες, εθνικά κράτη Αρχαία Δημοκρατία, Βυζαντινό Πολίτευμα,
Μοναρχία, σύγχρονες δημοκρατίες, Συντηρητισμός, Φιλελευθερισμός, Σοσιαλισμός), στην Β' τάξη η «Κοινωνία, Οικονομία, δημογραφία, Πολιτισμός» (Κοινωνικές τάξεις και ομάδες, από τη γεωργική επανάσταση στην επανάσταση υψηλής τεχνολογίας, μετακινήσεις πληθυσμών, μεταναστευτικά ρεύματα), στην Γ' τάξη ο «Πόλεμος και Ειρήνη» (συστήματα ασφάλειας - πόλεμοι και συνθήκες, από τις αρχαίες αμφικτυονίες, τις αρχαίες συμμαχίες και τη βυζαντινή διπλωματία στις σύγχρονες διεθνείς ενώσεις και οργανισμούς).

2019: Περιέχουν στην Α' Λυκείου μόνο Νεότερη Ιστορία και σταματούν στη Β' τάξη Λυκείου καθώς η πολιτική της τότε κυβέρνησης ήταν η Γ' τάξη του βαθμίδας να λειτουργήσει ως προπαρασκευαστικό έτος για τα ΑΕΙ. Γίνεται διασύνδεση της ελληνικής Ιστορίας με την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια και κυρίως με την Ιστορία των βαλκανικών και μεσογειακών λαών, «Focus» στις μη προνομιούχες κοινωνικά ομάδες (π.Χ. στη γυναίκα, στο παιδί, στα άτομα με αναπηρία, στις θρησκευτικές μειονότητες), σύνδεση με τα μουσεία, τα ιστορικά μνημεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Στο Δημοτικό σύνδεση των ελληνικών μύθων με τους μύθους άλλων λαών. Πολύ περισσότερα κεφάλαια σχετικά με τη διεθνή Ιστορία (κοινωνική και πολιτισμική) και τη σύγχρονη πλευρά της και λιγότερη ελληνική και μεσαιωνική.

Έμφαση στα γεγονότα που συνδέονται με τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά και μετέπειτα τις περιόδους δικτατορίας, μεταπολίτευσης, κ.λπ. κεφάλαια της σύγχρονης παγκόσμιας Ιστορίας: συγκρούσεις στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, εμφυλίους πολέμους και εθνικισμό (Γιουγκοσλαβία), στρατιωτικές επεμβάσεις (Πόλεμος του Κόλπου, εισβολή σε Ιράκ και Αφγανιστάν), θρησκευτικός ριζοσπαστισμός (11η Σεπτεμβρίου, ισλαμική τρομοκρατία), προσφυγική κρίση και ξενοφοβία. Αλλά και μεταπολεμική Δικαιοσύνη και γερμανικές αποζημιώσεις.

Στις 27 Αυγούστου 1922 οι Τούρκοι μπαίνουν στην Σμύρνη.Το τι ακολούθησε το περιγράφουν με τις εξαιρετικές τους πένες τρεις συγγραφείς -δύο ξένοι και η Διδώ Σωτηρίου- κι ένας διπλωμάτης.Το “Παρίσι της Μέσης Ανατολής” καταστράφηκε από τις ορδές των βαρβάρων του Κεμάλ…Η κεμαλική τουρκική δημοκρατία “γεννιόταν” με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να “γεννηθεί”: με φρίκη και αίμα.Κι όπως γεννήθηκε έτσι συνεχίζει να πορεύεται στην περιοχή.Είτε με κεμαλιστές,είτε με ισλαμιστές…

Τα κείμενα που ακολουθούν περιγράφουν στιγμές του δράματος στη Σμύρνη…

Η “Γκιαούρ Ιζμίρ” καίγεται…

Στην απερίγραπτη σύγχυση και στον τρόμο που ήδη επικρατούσε είχε τώρα προστεθεί και η φρίκη της πυρκαγιάς που θρασομανούσε, μιας πυρκαγιάς που κατέτρωγε τα πάντα στο περάσμά της. Η Γκιαούρ Ιζμίρ, η «άπιστη» Σμύρνη, όπως την αποκαλούσαν οι Τούρκοι, ήταν καταδικασμένη.

Πριν και ύστερα από την κατάληψη, οι κάτοικοι της πόλης συσσωρεύονταν στη μακριά προκυμαία εκλιπαρώντας να επιβιβαστούν σε οποιοδήποτε πλεούμενο μπορούσε και ήθελε να τους πάρει. Τώρα όμως, με την πόλη αγκαλιασμένη από τις φλόγες, η προκυμαία είχε πλημμυρίσει απ’ όλους όσοι είχαν μοναδική τους ελπίδα τη φυγή. Είναι αδύνατον να αναφερθούν ακριβείς αριθμοί αναφορικά με την καταστροφή της Σμύρνης, αλλά, διασταυρώνοντας τις πληροφορίες της μιας Αρχής με αυτές των άλλων, υπολογίζεται ότι περίπου 100.000 άτομα σφαγιάστηκαν, 280.000 είχαν συνωστισθεί στην προκυμαία ικετεύοντας για τη σωτηρία τους και 160.000 ακόμα εκτοπίστηκαν από τους Τούρκους στο εσωτερικό για να μην ξαναφανούν ποτέ. Οι λεπτομέρειες πάνω σ’ αυτά είναι τόσο πολλές, ώστε κάθε περιγραφή θα ήταν ατελής. Είναι ένας πίνακας πολύ μεγάλος και πολύ φρικτός για να τον ζωγραφίσει κανείς. Οι μαθήτριες του Αμερικανικού Κολεγιακού Ινστιτούτου κι εκείνες της Αρμενικής Σχολής Θηλέων, που βρισκόταν απέναντι, έπεσαν στα χέρια των Τούρκων. Μαζί τους βρίσκονταν 1.300 πρόσφυγες, που είχαν καταφύγει στα κτίρια του κολεγίου. Είναι πολύ οδυνηρό να αναλογίζεται κανείς την τύχη αυτών των κοριτσιών, που εκπαιδεύονταν σ’ ένα αμερικανικό ίδρυμα σύμφωνα με τα αμερικανικά ιδανικά και τον αμερικανικό τρόπο σκέψης και βρέθηκαν στο έλεος ανθρώπων ανελέητων, που συνδύαζαν τη θηριωδία του Μογγόλου με την πανούργα σκληρότητα της κατώτερης ανατολίτικης κάστας. Όμως, παρά το γεγονός ότι το λιμάνι της Σμύρνης ήταν γεμάτο συμμαχικά πολεμικά πλοία, δε βρέθηκε κανείς να τις σώσει και χάθηκαν.
Το μεγάλο πλήθος είχε συνωστισθεί τόσο ασφυκτικά στην προκυμαία, ώστε, όταν κάποιος πέθαινε, δεν μπορούσε να πέσει, αλλά συνέχιζε να παραμένει όρθιος, στηριζόμενος αναγκαστικά από τους διπλανούς του. Από τη μια πλευρά υπήρχε το λιμάνι, από την άλλη μια αραιή γραμμή ναυτών από τα συμμαχικά πλοία, τοποθετημένων εκεί, υποτίθεται, για να προστατεύσουν τους πρόσφυγες, ενώ στην πραγματικότητα αδυνατούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να προστατεύσουν τους ομοεθνείς τους και μόνο εκείνους. Οι Βρετανοί, που οι Τούρκοι τους μισούσαν, δεν μπορούσαν να κάνουν σχεδόν τίποτα. Οι Γάλλοι και οι Ιταλοί, που έτρεφαν έντονα φιλοτουρκικά αισθήματα, πρόσφεραν πολύ λίγη βοήθεια. Οι Αμερικανοί, με τα χέρια δεμένα από μια άδικη διαταγή, έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό κάτω από τις περιστάσεις. Πίσω από τη λεπτή γραμμή των Συμμάχων βρίσκονταν τα σπίτια που έβλεπαν προς τη θάλασσα και πίσω απ’ αυτά η φλεγόμενη πόλη, στεφανωμένη από σύννεφα καπνού, μέσα από τα οποία ξεπετάγονταν θριαμβευτικά γλώσσες φωτιάς. ∆εν υπήρχε κανείς να προστατεύσει τους Έλληνες και τους Αρμενίους, που αποτελούσαν το 99% εκείνων που συνωστίζονταν στην προκυμαία σε αναζήτηση καταφυγίου. Τις ημέρες και τις νύχτες που ακολούθησαν, ομάδες Τούρκων ορμούσαν στο τρομοκρατημένο ανθρώπινο κοπάδι, άρπαζαν δέκα είκοσι γυναίκες και τις έπαιρναν μαζί τους ή τις βίαζαν και τις έσφαζαν εκεί κοντά.

Εdward Hale Bierstadt, Η Μεγάλη Προδοσία

Η τελευταία εικόνα της καιόμενης Σμύρνης  από τον George Horton, Αμερικανό Πρόξενο στη Σμύρνη

Η τελευταία εικόνα της άτυχης Σμύρνης χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μου: τεράστια σύννεφα καπνού να ανεβαίνουν ψηλά, ως τον ουρανό, αμέτρητα πλήθη προσφύγων να συνωστίζονται στη στενή προκυμαία και ένας πάνοπλος και παντοδύναμος πολεμικός στόλος να παρακολουθεί αμέτοχος -από πολύ κοντά- όσα συνέβαιναν.
Όταν το αντιτορπιλικό μας απομακρύνθηκε και άρχισε να νυχτώνει, έβλεπα τις φλόγες να απλώνονται σε μια τεράστια έκταση και να γίνονται όλο και πιο έντονες, ασκώντας μια σατανική γοητεία. Οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι λένε ότι μόνο ένα προηγούμενο υπάρχει σε βαρβαρότητα: η καταστροφή της Καρχηδόνας από τους Ρωμαίους.
Της Σμύρνης δεν της έλειψε καμιά από τις πρωτόγονες ωμότητες του ανθρώπινου πάθους που υποβιβάζει τον άνδρα σε επίπεδο κατώτερο και από του κτήνους. Σε όλη τη διάρκεια αυτού του δράματος, που ήταν διαβολικής συλλήψεως, οι Τούρκοι δε σταμάτησαν ούτε λεπτό το πλιάτσικο και τους βιασμούς. Θα μπορούσα να καταλάβω ακόμα και το βιασμό, μια που σχετίζεται με ένα ακατανίκητο ένστικτο και μάλιστα σε μια φάση που τα πάθη και τα μίση είναι τόσο έντονα και τη στιγμή που ο λαός ο οποίος ξεσπάει είναι χαμηλής νοημοσύνης και πολιτισμού. Αλλά η καταλήστευση χριστιανών γυναικών και κοριτσιών δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε σε θρησκευτικό φανατισμό ούτε σε αχαλίνωτο ερωτικό πάθος. Ένα από τα πιο βασανιστικά αισθήματά μου εκείνες τις μέρες ήταν της ντροπής· ντρεπόμουν που ανήκα στο ανθρώπινο γένος. Στην καταστροφή της Σμύρνης πάντως συνέβη και κάτι που δεν είχε προηγούμενο ούτε στην περίπτωση της Καρχηδόνας. Εκεί δεν υπήρχε συνασπισμένος πολεμικός στόλος χριστιανών να παρακολουθεί αμέτοχα ένα δράμα που είχε προκληθεί από τις ομόθρησκες κυβερνήσεις του. Στην Καρχηδόνα δεν υπήρχαν αμερικανικά αντιτορπιλικά.
Οι Τούρκοι ικανοποιούσαν ελεύθερα όλες τις ζωώδεις ανάγκες τους για σφαγή, βιασμό και πλιάτσικο σε απόσταση βολής από τα συμμαχικά πολεμικά πλοία. Η συστηματική ουδετερότητα τους είχε δώσει, και πολύ ορθά όπως αποδείχθηκε, την εντύπωση ότι καμιά ∆ύναμη δε θα αναμειγνυόταν στα «εσωτερικά» τους. Οι Τούρκοι θα έρχονταν αμέσως στα συγκαλά τους αν έστω και δύο διοικητές του συμμαχικού στόλου έπαιρναν την πρωτοβουλία να ρίξουν άσφαιρα πυρά ή μια οβίδα χωρίς γόμωση προς τον τουρκικό τομέα.

Η εικόνα των πολεμικών πλοίων στο λιμάνι της Σμύρνης το σωτήριο έτος 1922, να παρακολουθούν σιωπηλά την τελευταία πράξη της τραγωδίας των χριστιανών της Τουρκίας, ήταν ίσως η πιο θλιβερή και πιο σημαντική απ’ όλες.

George Horton, Αναφορικά με την Τουρκία

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ

Τις πρώτες τρεις ημέρες της κατοχής οι λεηλασίες, οι βιαιότητες και οι φόνοι συνεχίστηκαν. Ήταν μια σφαγή με όλες τις συνακόλουθές της φρικαλεότητες, αλλά Τούρκοι φρουροί είχαν τοποθετηθεί σε όλες τις εισόδους της αρμενικής συνοικίας για να εμποδίσουν όσο ήταν δυνατόν τους Ευρωπαίους να μάθουν τι συνέβαινε. Την πρώτη ημέρα οι πρόξενοι των διάφορων ∆υνάμεων τρόμαξαν και διαμαρτυρήθηκαν στον Τούρκο στρατιωτικό διοικητή Νουρεντίν, που τους διαβεβαίωσε ότι η τάξη επρόκειτο να αποκατασταθεί. Αυτή η υπόσχεση τηρήθηκε σε γενικές γραμμές μέχρι την πυρκαγιά, όσον αφορά την ευρωπαϊκή συνοικία, αλλά στο μεταξύ απερίγραπτες σκηνές εκτυλίσσονταν στον ελληνικό και στον αρμενικό τομέα. Είναι αξιοσημείωτο ότι, όταν προτάθηκε στο γενικό πρόξενο της Γαλλίας να συνοδεύσει τους άλλους πρόξενους για να διαμαρτυρηθούν στον Νουρεντίν, εκείνος αρνήθηκε και αντιπρότεινε να πάνε όλοι μαζί και να συγχαρούν τον κυβερνήτη για την τουρκική νίκη. Η πρότασή του απορρίφθηκε.

Το Σάββατο το βράδυ σημειώθηκε η πρώτη καταστροφή αμερικανικής περιουσίας. Το σπίτι του δρα και της κυρίας Μπιρτζ, κοντά στο Αμερικανικό ∆ιεθνές Ινστιτούτο Αρρένων στον Παράδεισο, ένα προάστιο της Σμύρνης, λεηλατήθηκε άγρια αν και είχε αναρτημένη την αμερικανική σημαία. Πρέπει να σημειωθεί ότι όλο αυτό τον καιρό στο ένα μέρος της πόλης ήξεραν πολύ λίγο τα όσα συνέβαιναν στο άλλο. Στο όλο πανόραμα μπορούσες μόνο να δεις φευγαλέα τι συνέβαινε εδώ κι εκεί. Το Σάββατο, η Κυριακή, η ∆ευτέρα και η Τρίτη αφιερώθηκαν στη λεηλασία της ελληνικής και της αρμενικής συνοικίας, στη σφαγή των κατοίκων τους και στις εναντίον τους βιαιοπραγίες. Όσο ήταν δυνατόν όμως αυτά αποκρύπτονταν, γιατί ο Κεμάλ παρίστανε στον κόσμο τον ηγέτη του «νέου τουρκικού πολιτισμού» και ήταν ουσιώδες γι’ αυτόν να διατηρηθεί τούτη η αυταπάτη. Την Κυριακή, ο ίδιος ο Κεμάλ μπήκε στην πόλη επευφημούμενος σαν «γαζί», δηλαδή κατακτητής.

Edward Hale Bierstadt, Η Μεγάλη Προδοσία

Η ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙΓΕΤΑΙ

– Φωτιά!
– Φωτιά!
– Βάλαν φωτιά στη Σμύρνη!
Πεταχτήκαμε ορθοί. Κοκκινόμαυρες φλόγες τινάζονταν στον ουρανό, χοροπηδηχτές.
– Είναι κατά την Αρμενογειτονιά.
– Κατά κει φαίνεται νάναι.
– Πάλι οι Αρμεναίοι θα τα πλερώσουνε!
– Αποκλείεται να κάψουνε ολόκληρη τη Σμύρνη. Ποιο συμφέρον έχουνε; Αφού έγινε πια δική τους…
– Ποιο συμφέρον είχαμε μεις που καίγαμε τα τουρκοχώρια στην υποχώρηση;
Η φωτιά απλωνόταν παντού. Ντουμάνιασε ο ουρανός. Μαύρα σύννεφα ανηφορίζανε και μπερδευότανε το ένα με τ’ άλλο. Κόσμος, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος, τρελός από φόβο, αρχίνησε να τρέχει απ’ όλα τα στενοσόκακα και τους βερχανέδες και να ξεχύνεται στην παραλία σαν μαύρο ποτάμι.
– Σφαγή! Σφαγή!
– Παναγιά, βοήθα!
– Προφτάστε!
– Σώστε μας!
Η μάζα πυκνώνει, δεν ξεχωρίζεις ανθρώπους, μα ένα μαύρο ποτάμι που κουνιέται πέρα δώθε απελπισμένα, δίχως να μπορεί να σταθεί ούτε να προχωρήσει. Μπρος θάλασσα, πίσω φωτιά και σφαγή! Ένας αχός κατρακυλάει από τα βάθη της πολιτείας και σπέρνει τον πανικό.
– Τούρκοι!
– Τσέτες!

– Μας σφάζουνε!
– Έλεος!
Η θάλασσα δεν είναι πια εμπόδιο. Χιλιάδες άνθρωποι πέφτουνε και πνίγονται. Τα κορμιά σκεπάζουνε τα νερά σαν να ’ναι μόλος. Οι δρόμοι γεμίζουνε κι αδειάζουνε και ξαναγεμίζουνε. Νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά ποδοπατιούνται, στριμώχνονται, λιποθυμούνε, ξεψυχούνε. Τους τρελαίνουν οι χατζάρες, οι ξιφολόγχες, οι σφαίρες των τσέτηδων!
– Βουρ, κεραταλάρ! (χτυπήστε τους κερατάδες!)
Το βράδυ το μονοφώνι κορυφώνεται. Η σφαγή δε σταματά. Μόνο όταν τα πλοία ρίχνουνε προβολείς γίνεται μια πρόσκαιρη ησυχία. Μερικοί που καταφέρανε να φτάσουνε ζωντανοί ίσαμε τη μαούνα, μιας ιστορούνε το τι γίνεται όξω, στις γειτονιές. Οι τσέτες του Μπεχλιβάν και οι στρατιώτες του Νουρεντίν τρώνε ανθρώπινο κρέας. Σπάζουνε, πλιατσικολογούνε σπίτια και μαγαζιά. Όπου βρούνε ζωντανούς, τους τραβούνε όξω και τους βασανίζουνε. Σταυρώνουνε παπάδες στις εκκλησιές, ξαπλώνουνε μισοπεθαμένα κορίτσια κι αγόρια πάνω στις Άγιες Τράπεζες και τ’ ατιμάζουνε. Απ’ τον Αι-Κωνσταντίνο και το Ταραγάτς ίσαμε το Μπαλτσόβα το τούρκικο μαχαίρι θερίζει.

Η φωτιά όλη νύχτα αποτελειώνει το χαλασμό. Γκρεμίζονται τοίχοι, θρυμματίζονται γυαλιά. Οι φλόγες κριτσανίζουνε μαδέρια, έπιπλα και φτούνε σιδερικά· ξεθεμελιώνουνε την πολιτεία ολόκληρη. Απλώνουν πάνω στα έργα των ανθρώπων και τα διαλύουνε. Σπίτια, εργοστάσια, σκολειά, εκκλησίες, μουσεία, νοσοκομεία, βιβλιοθήκες, θέατρα, αμύθητοι θησαυροί, κόποι, δημιουργίες αιώνων· εξαφανίζουνται κι αφήνουνε στάχτη και καπνούς.

Αχ, γκρέμισε ο κόσμος μας! Γκρέμισε η Σμύρνη μας! Γκρέμισε η ζωή μας! Η καρδιά, τρομαγμένο πουλί, δεν ξέρει πού να κρυφτεί. Ο τρόμος, ένας ανελέητος καταλυτής άδραξε στα νύχια του εκείνο το πλήθος και το αλάλιασε. Ο τρόμος ξεπερνάει το θάνατο. ∆ε φοβάσαι το θάνατο· φοβάσαι τον τρόμο. Ο τρόμος έχει τώρα το πρόσταγμα. Τσαλαπατά την ανθρωπιά. Αρχίζει από το ρούχο και φτάνει ίσαμε την καρδιά. Λέει: Γονάτισε, γκιαούρη! Και γονατίζει. Ξεγυμνώσου! Και ξεγυμνώνεται. Άνοιξε τα σκέλια σου! Και τ’ ανοίγει. Χόρεψε! Και χορεύει. Φτύσε την τιμή σου και την πατρίδα σου! Και φτύνει. Απαρνήσου την πίστη σου! Και την απαρνιέται. Αχ ο τρόμος! Όποια γλώσσα κι αν μιλάς, λόγια δε θα βρεις να τον περιγράψεις.

Τι κάνουν, λοιπόν, οι προστάτες μας; Τι κάνουν οι ναύαρχοι με τα χρυσά σιρίτια, οι διπλωμάτες κι οι πρόξενοι της Αντάντ! Στήσανε κινηματογραφικές μηχανές στα καράβια τους και τραβούσανε ταινίες τη σφαγή και τον ξολοθρεμό μας! Μέσα στα πολεμικά οι μπάντες τους παίζανε εμβατήρια και τραγούδια της χαράς, για να μη φτάνουν ίσαμε τ’ αφτιά των πληρωμάτων οι κραυγές της οδύνης και οι επικλήσεις του κόσμου. Και να ξέρει κανείς πως μια, μόνο μια κανονιά, μια διαταγή, έφτανε για να διαλύσει όλα κείνα τα μαινόμενα στίφη. Κι η κανονιά δε ρίχτηκε κι η εντολή δε δόθηκε!

∆ιδώ Σωτηρίου, Ματωμένα Χώματα

Η ΠΥΡΠΟΛΗΣΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Την Τετάρτη, 13 του μηνός, προς το μεσημέρι, άκουσα να φωνάζουν «Φωτιά!». Ανέβηκα στην ταράτσα του σπιτιού μου. Οι πρώτες λάμψεις της πυρκαγιάς ήταν ορατές. Έδιναν την εντύπωση ενός τεράστιου μισοφέγγαρου του οποίου η μια κορυφή μπορούσε να τοποθετηθεί στα βορειοανατολικά και η άλλη στο άκρο της νοητής γραμμής από την «Τράπεζα της Ανατολής» προς τα ανατολικά· το μέσο της καμπύλης βρισκόταν στα περίχωρα του Μπασμαχανέ (του σταθμού της σιδηροδρομικής γραμμής του Κασαμπά). Αυτό το μισοφέγγαρο αγκάλιαζε όλο το ελληνικό τμήμα της πόλης και στένευε προοδευτικά, όσο προχωρούσε νοτιοδυτικά.

Το βράδυ της ίδιας νύχτας, καθώς η φωτιά πλησίαζε, αφήσαμε το σπίτι μας κουβαλώντας μόνο ένα μπόγο με τα απαραίτητα. Πήγαμε στο σπίτι του φίλου μας S. J. στην Προκυμαία. Εκεί γινόταν πανδαιμόνιο. Τα ζώα και οι βοϊδάμαξες ανακατεύονταν με τους ανθρώπους οι οποίοι στην τρελή τους βιασύνη τις είχαν φορτώσει με τα πιο αταίριαστα και συχνά τα πιο άχρηστα πράγματα.

René Puaux, Οι τελευταίες ημέρες της Σμύρνης

Η ΦΩΤΙΑ

Τη ∆ευτέρα και την Τρίτη η μια φρικαλεότητα διαδεχόταν την άλλη. Το χειρότερο δεν είχε ακόμα συμβεί. Το απόγευμα της Τετάρτης 13 Σεπτεμβρίου άρχισε η φωτιά που έμελλε να αφανίσει τα 2/3 της Σμύρνης. Καθώς μερικοί αμφιβάλλουν αναφορικά με το ποιος είναι υπεύθυνος για το άναμμα της φωτιάς, ας αναφέρουμε την αφήγηση ενός αυτόπτη μάρτυρα, της δεσποινίδας Μίνι Μιλς, διευθύντριας του Κολεγιακού Ινστιτούτου Θηλέων της Σμύρνης. Η δεσπονίς Μιλς αφηγείται:

«Λίγο μετά το γεύμα ξέσπασε πολύ κοντά στο σχολείο μια φωτιά που εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα. Είδα με τα ίδια μου τα μάτια έναν Τούρκο αξιωματικό να μπαίνει στο σπίτι κρατώντας μικρούς τενεκέδες πετρελαίου ή βενζίνης και σε μερικά λεπτά το σπίτι τυλίχτηκε στις φλόγες. Οι δάσκαλοι και οι μαθήτριές μας είδαν Τούρκους στρατιώτες, και σε πολλές περιπτώσεις ένστολους αξιωματικούς, να χρησιμοποιούν μακριά ραβδιά στην άκρη των οποίων ήταν δεμένα κουρέλια, να βουτάνε τα κουρέλια σε τενεκέδες με υγρό και να μπαίνουν σε σπίτια, που τυλίγονταν αμέσως στις φλόγες. Στους δρόμους δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή κανείς άλλος εκτός από ομάδες Τούρκων στρατιωτών. Ενώ η φωτιά άρχισε ακριβώς απέναντι από το κτίριο της σχολής μας, κάθε τρίτο ή πέμπτο σπίτι της συνοικίας – της αρμενικής συνοικίας – φλεγόταν…

Ο άνεμος, αν και όχι πολύ δυνατός, έπνεε από τη μεριά της τουρκικής συνοικίας προς αυτή των χριστιανικών συνοικιών και, όπως φαίνεται, οι δράστες περίμεναν μέχρι να εμφανιστεί αυτός ο ευνοϊκός άνεμος».

Με τη μαρτυρία της δεσποινίδας Μιλς συμφωνούν και πολλοί άλλοι μάρτυρες. Ο κύριος Τζάκουιθ της Νίαρ Ιστ Ριλίφ, στην αναφορά του στο ναύαρχο Μπρίστολ, πιστοποίησε ότι είδε άτομα να ρίχνουν πετρέλαιο σε κτίρια και, καθώς ήταν παρόντες εκεί Τούρκοι στρατιώτες, θα ήταν λογικό να συμπεράνει κανείς ότι οι εμπρηστές ήταν επίσης Τούρκοι. Ο ταγματάρχης Ντέιβις, του Ερυθρού Σταυρού, είδε Τούρκους να καταβρέχουν τους δρόμους και τα σπίτια κατά μήκος της πυρκαγιάς με ένα υγρό. Βούτηξε το δάχτυλό του στο υγρό και το έγλειψε. Ήταν πετρέλαιο. Από τον πύργο του Μακ Λάχλαν Χολ, η κυρία Μπριτζ είδε Τούρκους στρατιώτες να μπαίνουν σε σπίτια κρατώντας τενεκέδες και λίγα λεπτά αργότερα είδε τα σπίτια αυτά να τυλίγονται στις φλόγες

Edward Hale Bierstadt, Η Μεγάλη Προδοσία

ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Άλλες μαρτυρίες λένε:
«Το Ιταλικό και Γαλλικό Προξενείο μοίρασαν σε πολλά άτομα ταυτότητες που πιστοποιούσαν τάχα πως ήταν Καθολικοί· μερικοί μπόρεσαν να σωθούν μ’ αυτό το τέχνασμα. Άλλοι όμως, παρά τις ταυτότητες, είχαν συλληφθεί από τους Τούρκους χωροφύλακες που δεν αναγνώριζαν την ισχύ τους. Το Αμερικανικό Προξενείο έδειξε μεγάλη δραστηριότητα για τη σωτηρία των γυναικών και των παιδιών και διευκόλυνε την αναχώρησή τους».
Φαίνεται πως οι Ευρωπαϊκές ναυτικές δυνάμεις δεν τόλμησαν να επέμβουν με δυναμικές ενέργειες που θα ήταν απαραίτητες, για να προστατευθούν αποτελεσματικά οι δύστυχοι εκείνοι άνθρωποι, που ήθελαν να δραπετεύσουν απ’ αυτή την κόλαση. Εκτός από τις ομάδες επιφυλακής, που φρουρούσαν τα προξενεία και τις εγκαταστάσεις στις οποίες κυμάτιζε κάποια εθνική σημαία, κατά τα άλλα περιορίζονταν στην τήρηση της τάξης κατά την επιβίβαση. Αφού δηλαδή οι πρόσφυγες είχαν περάσει από το ανακριτικό κόσκινο του τουρκικού στρατού και αφού τους είχαν ήδη κλέψει τα πάντα, τα κακόμοιρα αυτά ανθρώπινα ράκη αφήνονταν από τους βασανιστές τους, που σάρκαζαν τις καλές υπηρεσίες της επίσημης Ευρώπης.
Οι μόνοι που έβαλαν πάνω απ’ όλα την ανθρωπιά είναι οι Αμερικανοί οι οποίοι με απλούστατους και δραστικούς τρόπους επιβίβαζαν όλους όσοι έφθαναν μέχρι αυτούς, χωρίς να ζητάνε διαβατήρια ή ταυτότητες και χωρίς να νοιάζονται για τις διαμαρτυρίες των Τούρκων.
Εάν εξαρχής οι Σύμμαχοι που διέθεταν ιδιαίτερα ικανοποιητικές δυνάμεις πεζοναυτών γι’ αυτό το σκοπό, είχαν δημιουργήσει στην περιφέρεια της Πούντας, όπου είχε καταφύγει η πλειοψηφία των πληγέντων, έναν προστατευμένο καταυλισμό, οι Κεμαλικοί που παρά τη διαγωγή τους σέβονταν – ή τουλάχιστον σέβονταν μέχρι τότε – τις ∆υνάμεις, δε θα τολμούσαν να παραβιάσουν το φράγμα που θα είχε υψωθεί, και η τεράστια πλειοψηφία των Σμυρναίων κατά πάσα πιθανότητα θα είχε σωθεί.

Το μόνο που χρειαζόταν ήταν πρωτοβουλία και συνεννόηση. Θα λεχθεί πως μια τέτοια τακτική ισοδυναμούσε με επέμβαση στην ελληνοτουρκική διένεξη και πως η ουδετερότητα απαιτούσε να κρατηθεί στάση παθητικού θεατή.
Το σκεπτικό αυτό είναι πολιτικά, νομικά και ανθρωπιστικά λαθεμένο.

Από πολιτική πλευρά, καμία από τις εν λόγω δυνάμεις – μιλάω για την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία – δεν είχε υπογράψει ειρήνη με την Τουρκία και το σύμφωνο της Άγκυρας το επικαλούνταν πάντοτε εκείνοι που το σύναψαν, ως ρυθμιστική συνθήκη μιας συγκεκριμένης κατάστασης στην Κιλικία· μια συνθήκη που σέβονταν τη σύναψή της, για να υποδηλώσουν την επιθυμία μιας φιλικής διευθέτησης των υπόλοιπων δυσκολιών, αλλά δεν ισοδυναμούσε με καθεστώς ειρήνης.

Από νομική πλευρά, η προστασία του άμαχου πληθυσμού μιας κατειλημμένης πόλης προβλέπεται από το ∆ιεθνές ∆ίκαιο. Από ανθρωπιστική, τέλος, πλευρά, εφόσον τα ναυτικά αγήματα προστάτευαν τα νοσοκομεία των Καθολικών, χωρίς η ενέργεια αυτή να έχει αυστηρά επίσημο χαρακτήρα, το μέτρο θα μπορούσε να επεκταθεί σε όλους όσοι αισθάνονταν ότι βρίσκονταν σε κίνδυνο. Από τη στιγμή που οι Τούρκοι δεν αναγνώριζαν τη συνθηκολόγηση, οι εγκαταστάσεις μας, που παρείχαν άσυλο, δεν έχαιραν πλέον των προνομίων συνθηκολόγησης. Βρίσκονταν υπό την καθαρά θεωρητική προστασία της γαλλικής σημαίας την οποία ναυτικά αγήματα καθιστούσαν λίγο πιο αποτελεσματική. Μια δυναμική απόβαση υπό την ακαταμάχητη προστασία των κανονιών του στόλου θα ήταν ασφαλώς αποφασιστικής σημασίας.

Θα τελειώσουμε, παραθέτοντας την ιστορική πλευρά: Υπάρχει το προηγούμενο του Ναβαρίνου το 1827 και της Κρήτης το 1897, όταν οι ναύαρχοι, χωρίς να περιμένουν οδηγίες από τις κυβερνήσεις τους, έδρασαν με δική τους πρωτοβουλία και με τα γνωστά επιτυχή και καίρια αποτελέσματα.

Όταν πληροφορήθηκαν στη Μυτιλήνη οι πρώτοι πρόσφυγες (εννοώ εκείνους που δεν είδαν την πυρκαγιά) ότι ο Νουρεντίν πασάς δεν έδινε άλλη προθεσμία από αυτή των δεκαπέντε ημερών για την αναχώρηση των χριστιανών, η ανησυχία τους κορυφώθηκε. Η Επιτροπή των Σμυρναίων της Μυτιλήνης κατάφερε, εξαιτίας των περιορισμένων οικονομικών της δυνατοτήτων, να ναυλώσει μόνο τέσσερα ατμόπλοια τα οποία μετέφεραν στη Μυτιλήνη 12.000 γυναικόπαιδα περίπου, καθώς και κάποιο περιορισμένο αριθμό ηλικιωμένων ανδρών. Όταν τα τέσσερα πλοία που ήταν προηγουμένως στη Σμύρνη, δε θέλησαν να επιστρέψουν εκεί, και οι εκκλήσεις δεν εισακούστηκαν, ένας απεσταλμένος πήγε στην Κωνσταντινούπολη και ο Οικουμενικός Πατριάρχης μπόρεσε να επιτύχει την παρέμβαση της Αγγλικής κυβέρνησης.
Πάνω από διακόσια ελληνικά ατμόπλοια με κατεβασμένες τις σημαίες τους εισήλθαν στο λιμάνι της Σμύρνης υπό την προστασία αγγλικών και αμερικανικών πολεμικών πλοίων. Τα πλοία αυτά πλεύρισαν την αποβάθρα της σιδηροδρομικής γραμμής Αϊδινίου – Πούντας, που χωρίζεται από τη στεριά με ένα σιδερένιο κιγκλίδωμα. Αλλά, για να επιβιβαστούν οι ηλικιωμένοι, οι γυναίκες και τα παιδιά, έπρεπε να περάσουν από το κιγκλίδωμα αυτό του οποίου οι έξοδοι φυλάσσονταν από ένα στοίχο Τούρκων στρατιωτών και αξιωματικών. Οι πρόσφυγες, λοιπόν, που αναγκάζονταν να διασχίσουν αυτό το στοίχο, ληστεύονταν από τους στρατιώτες. Τους έκαναν έρευνα επί τόπου και τους έκλεβαν κυνικά και με τον πιο κτηνώδη τρόπο όλα τους τα χρήματα και όλα τα αντικείμενα αξίας. Με τον ίδιο τρόπο οι Τούρκοι άρπαξαν διάφορα αντικείμενα που διασώθηκαν από την πυρκαγιά. Οι πρόσφυγες, λοιπόν, έφταναν σε κατάσταση έσχατης ένδειας και επιβιβάζονταν, έχοντας αφήσει πίσω τους ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, τα παιδιά τους, τους άνδρες, τα αδέλφια τους… στα χέρια των Τούρκων.

René Puaux, Οι τελευταίες ημέρες της Σμύρνης

Ο όχλος λυντσάρει τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο

«Μια γαλλική περίπολος είκοσι ανδρών, την οποία συνόδευα μαζί με άλλους πολιτοφύλακες, ξεκίνησε αμέσως για τη μητρόπολη για να ζητήσει από το σεβασμιότατο Χρυσόστομο να καταφύγει στη Σακρέ Κερ ή στο γενικό προξενείο της Γαλλίας. Ο σεβασμιότατος Χρυσόστομος απέρριψε αυτή την προσφορά. Ως ‘ποιμένας’, είπε, έπρεπε να παραμείνει κοντά στο ποίμνιό του. Η περίπολος είχε μόλις ξεκινήσει για να φύγει όταν μια άμαξα με έναν Τούρκο αξιωματικό και δύο στρατιώτες με εφ’ όπλου λόγχη σταμάτησε στην είσοδο της μητρόπολης. Ο αξιωματικός προχώρησε ως το γραφείο του μητροπολίτη και του ζήτησε να τους ακολουθήσει ως το στρατιωτικό διοικητή, τον Νουρεντίν Πασά. Όταν τους είδα να παίρνουν μαζί τους το μητροπολίτη, συμβούλευσα την περίπολο να ακολουθήσει την άμαξα. Φτάσαμε στους Μεγάλους Στρατώνες, όπου ήταν η διαμονή του Νουρεντίν. Ο αξιωματικός οδήγησε το μητροπολίτη ενώπιον του τελευταίου. ∆έκα λεπτά αργότερα, ξανακατέβηκε κάτω. Την ίδια στιγμή, ο Νουρεντίν εμφανίστηκε στο μπαλκόνι του κτιρίου και, απευθυνόμενος στους 1.000-1.500 μουσουλμάνους που ήταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία, δήλωσε ότι τους παραδίδει το μητροπολίτη και πρόσθεσε: ‘Αν σας έχει κάνει καλό, κάντε του καλό, αν έχει βλάψει, βλάψτε τον’. Ο όχλος παρέλαβε τον σεβασμιότατο Χρυσόστομο και τον πήρε μαζί του. Λίγο πιο κάτω, μπροστά στο κουρείο ενός Ιταλού ευνοούμενού τους ονόματι Ισμαήλ, σταμάτησαν και έντυσαν το μητροπολίτη με την άσπρη ποδιά του κουρέα. Ύστερα άρχισαν να τον χτυπάνε με τις γροθιές τους και με ραβδιά και να τον φτύνουν στο πρόσωπο. Τον μαχαίρωσαν αμέτρητες φορές. Του ξερίζωσαν τα γένια, του έβγαλαν τα μάτια, του έκοψαν τη μύτη και τα αφτιά.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η γαλλική περίπολος παρακολουθούσε τη σκηνή ως εκείνη τη στιγμή. Οι άντρες ήταν εκτός εαυτού, έτρεμαν από αγανάκτηση και ήθελαν να επέμβουν, αλλά, υπακούοντας στις διαταγές που είχε, ο αξιωματικός τους εμπόδισε να επέμβουν, απειλώντας τους με το περίστροφό του.

Ύστερα, χάσαμε το μητροπολίτη από τα μάτια μας. Του κατάφεραν το τελικό πλήγμα λίγο παρακάτω».

Edward Hale Bierstadt, Η Μεγάλη Προδοσία

πηγή: www.militaire.gr

Την πρώτη Μαΐου γιορτάζεται η μέρα των εργατών. Είναι στην πραγματικότητα η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου. Τον Μάη του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν

«Ιστορική διαδρομή» έκαναν μαθητές του 7^ου δημοτικού σχολείου Αλεξάνδρειας το πρωί της Πέμπτης 24 Οκτωβρίου με συνοδεία εκπαιδευτικών και του διευθυντή του σχολείου κ. Γρηγόρη Γιοβανόπουλου στην πόλη.

Πιο συγκεκριμένα η περιήγηση ξεκίνησε από το κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού όπου ο κ. Γιοβανόπουλος εξιστόρησε στα παιδιά της ΣΤ΄ τάξης, τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν κατά την Απελευθέρωση του Γιδά από τον Ελληνικό Στρατό, τι ρόλο έπαιξε το κτίριο του σταθμού το οποίο φιλοξένησε σημαντικές προσωπικότητες εκείνης της εποχής μεταξύ αυτών και ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ με το επιτελείο του αναμένοντας την παράδοση της Θεσσαλονίκης και πως χρησιμοποιήθηκε ο μοναδικός τηλέγραφος της περιοχής για την ανταλλαγή σημαντικών μηνυμάτων με τον τότε Πρωθυπουργό Βενιζέλο.

Ακολούθησε μια μικρή επίσκεψη στην πλατεία του Μασούτη ενώ στη συνέχεια τα παιδιά επισκέφτηκαν το «Κονάκι», έμαθαν την ιστορική του σημασία και μετά οι μαθητές κατευθύνθηκαν προς το παλιό κτίριο του ξενοδοχείου Δωδώνη.

Η περιήγηση είχε σαν τελικό προορισμό τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας όπου τα παιδιά παρακολούθησαν επιμορφωτικά βίντεο και φωτογραφίες εκείνης της εποχής.

 

Στα πλαίσια του εορτασμού της απελευθέρωσης της πόλης μας, το 4ο Νηπιαγωγείο Αλεξάνδρειας οργάνωσε στο σχολείο δράσεις, με στόχο να γνωρίσουν οι μαθητές  την τοπική παράδοση και την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Το σχολείο επισκέφτηκε την Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2019 η κ. Όλγα  Σβώλου (κατασκευάστρια παραδοσιακών φορεσιών), η οποία παρουσίασε την τοπική φορεσιά ντύνοντας μια κούκλα και εξηγώντας παράλληλα την ιστορία της τοπικής ενδυμασίας

Σήμερα Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019, επισκέφτηκαν το σχολείο ο δικηγόρος και  λαογράφος της πόλης μας κ. Ιωάννης  Μοσχόπουλος και ο αρχιτέκτονας κ. Γεώργιος Μερτζανίδης.

Ο κύριος Μοσχόπουλος, με  έναν εξαιρετικό αφηγηματικό λόγο, μάγεψε τους μαθητές με την αφήγηση του τοπικού παραδοσιακού παραμυθιού με τίτλο: «Η νεράιδα στο δάσος με τις φτελιές  του Σχοινά».

Στη συνέχεια  αναφέρθηκε στην ιστορία της πόλης μας από τα αρχαία χρόνια μέχρι και την απελευθέρωση της, στις 18 Οκτωβρίου 1912, ημέρα Πέμπτη. Οι μαθητές, υπό την καθοδήγηση του ακολούθησαν την ιστοριογραμμή της πόλης και γνώρισαν τη σχέση του Μ. Αλέξανδρου με το Γιδά. Κατόπιν παρακολούθησαν σύντομα την πορεία της πόλης κατά τα Ρωμαϊκά και Βυζαντινά χρόνια και ολοκλήρωσαν την ιστορική διαδρομή με την Τουρκοκρατία και την απελευθέρωση.

Ο κύριος Μερτζανίδης αναφέρθηκε στο μνημείο της Αλεξάνδρειας: «Το κονάκι του Μπέη».  Έκανε μνεία  στην ιστορία του μνημείου, στους κτήτορες και τη χρήση του, παρουσιάζοντας συγχρόνως  φωτογραφίες από τον εξωτερικό και εσωτερικό χώρο καθώς  και μακέτες οι οποίες ενθουσίασαν τους μαθητές, ευαισθητοποιώντας τους συγχρόνως  στη διαφύλαξη και προστασία των μνημείων.

Οι μικροί μαθητές, έφυγαν από το σχολείο, γεμάτοι γνώσεις, έτοιμοι να γιορτάσουν τη μεθαυριανή  επέτειο!

Οι μαθητές, οι νηπιαγωγοί και οι γονείς του 4ου Νηπιαγωγείου Αλεξάνδρειας ευχαριστούν θερμά τον κ. Ιωάννη Μοσχόπουλο, τον κ. Γιώργο Μερτζανίδη και την κα. Όλγα Σβώλου που πλαισίωσαν τις εορταστικές εκδηλώσεις του σχολείου.

Σε τρία διαφορετικά μαθήματα εξετάστηκαν σήμερα οι υποψήφιοι των Πανελληνίων 2019.

Οι υποψήφιοι των Πανελληνίων 2019 προερχόμενοι από την Ομάδα Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών εξετάστηκαν στην Ιστορία, οι υποψήφιοι της Ομάδας Προσανατολισμού Θετικών Σπουδών στη Φυσική και οι υποψήφιοι της Ομάδας Προσανατολισμού Σπουδών Οικονομίας και Πληροφορικής, στο μάθημα Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον.

ΦΥΣΙΚΗ

ΦΥΣΙΚΗ ΕΣΠΕΡΙΝΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΣΠΕΡΙΝΑ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΕΣΠΕΡΙΝΑ

Ριζικές αλλαγές έρχονται στα σχολεία όλης της χώρας από το υπουργείο Παιδείας και οι οποίες θα αφορούν Ιστορία,

Για ακόμη μια φορά, μέσα σε λίγες ημέρες, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν για να φωνάξουν περήφανα για τα εθνικά μας δίκαια, για

Το " Ρουμλούκι στον πόλεμο και την ειρήνη" ήταν το θέμα της ημερίδας τοπικής Ιστορίας, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 25 Ιουνίου στην Αλεξάνδρεια και είχα την τιμή να απευθύνω χαιρετισμό και να προεδρεύσω.

Η ημερίδα έγινε