Συντηρήσεις στα φράγματα του Αξιού ποταμού, στην περιοχή της Χαλκηδόνας, και του Αλιάκμονα, στην περιοχή Βαρβάρας, πρόκειται να γίνουν το επόμενο χρονικό διάστημα, με σκοπό την εύρυθμη λειτουργία τους, δεδομένου ότι από το πρώτο φράγμα αρδεύεται ο κάμπος της Θεσσαλονίκης και από το δεύτερο αρδεύεται ο κάμπος των Γιαννιτσών και υδρεύεται η Θεσσαλονίκη.

«Είναι πολύ μεγάλη η σημασία των φραγμάτων αυτών», εξηγεί στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η αναπληρώτρια προϊσταμένη της υποδιεύθυνσης Έργων Δομών Περιβάλλοντος, της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, Δέσποινα Ανταβαλίδου. Η ίδια διευκρινίζει ότι οι συγκεκριμένες συντηρήσεις αφορούν περιορισμένες παρεμβάσεις, ωστόσο υπογραμμίζει ότι «για την επισκευή των φραγμάτων έχουν συνταχθεί μελέτες και θα γίνουν μεγάλες δημοπρασίες».

Τα συγκεκριμένα φράγματα, όπως αναφέρει, χρειάζονται πιο εκτεταμένες παρεμβάσεις καθώς κατασκευάστηκαν και λειτούργησαν στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, συνεπώς είναι απαραίτητο να γίνουν εργασίες αναβάθμισης του ηλεκτρολογικού και μηχανολογικού τους εξοπλισμού. Παράλληλα, απαραίτητες θεωρούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Περιφέρειας και οι εργασίες καθαρισμού της λεκάνης, όπου συγκεντρώνονται οι υδάτινοι πόροι, με τη βοήθεια των φραγμάτων. «Ειδικά στο φράγμα του Αξιού πρέπει η λεκάνη που μαζεύει το νερό να καθαρίζεται από φερτά υλικά. Μια τέτοια εργολαβία εκτελέστηκε πέρσι, ωστόσο αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνεται με συνέπεια, καθώς αν γεμίσουν οι λεκάνες αυτές από φερτά υλικά, δεν μπορούν να συγκρατήσουν το νερό που χρειάζεται για την άρδευση», προσθέτει η κ. Ανταβαλίδου.

Αντίστοιχες είναι και οι ανάγκες του φράγματος της Κερκίνης, το οποίο, ωστόσο διαχειρίζεται η Περιφερειακή Ενότητα Σερρών.

Την ίδια στιγμή, συνεχίζονται οι προσπάθειες της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας για την προστασία της κοίτης του ποταμού Αξιού από πλημμύρες, αλλά και από καταπατήσεις ενώ διερευνάται η δυνατότητα δημιουργίας ενός συνολικού διαχειριστικού σχεδίου φερτών υλικών για τον Αξιό.

Το όφελος από τη δημιουργία του σχεδίου αυτού εκτιμάται ότι θα είναι η πρόληψη της συγκέντρωσης υλικών στις εκβολές αλλά και ο ακριβής προσδιορισμός των σημείων, από τα οποία μπορούν να γίνονται αμμοληψίες, ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα διάβρωσης σε αναχώματα και καλλιεργήσιμες εκτάσεις.