δουλειά τους, ιδιαίτερα ξεχώρισε και η εισήγηση της εκπαιδευτικού, εκπαιδεύτριας σκύλων και αρθρογράφου μας κ. Παπαποστόλου Κατερίνας.
Η κ. Παπαποστόλου με 15 χρόνια ενεργούς δράσης μέσα σε τάξη και εκπονώντας κάθε χρόνο με τους μαθητές της περιβαλλοντικά εκπαιδευτικά προγράμματα, μέσα σε λίγα λεπτά ξεδίπλωσε μπροστά μας το όραμα της για ένα Σύγχρονο Σχολείο που θα προσφέρει γνώση κατανοητή και θα ωθεί σε δράση και ζωοφιλική ευαισθησία όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας, κοινωνικοοικονομικής τάξης, οικογενειακής προέλευσης, πολιτισμικής ταυτότητας, ειδικών μαθησιακών ή εκπαιδευτικών αναγκών.
Για ένα Σύγχρονο Σχολείο όπου ο εκπαιδευτικός θα έχει ως απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος κατάλληλου για ενεργό συμμετοχή και αλληλεπίδραση με τους μαθητές του, καθώς θα είναι ο εμψυχωτής τους, ο βοηθός τους, ο συνεργάτης τους, ο συνερευνητής και ο καθοδηγητής στην ανακάλυψη και στην απόκτηση της γνώσης. Και όλα αυτά μέσα σε μια εποχή όπου οι ραγδαίες κοινωνικοοικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις τρέχουν και κρίνεται επιτακτική όσο ποτέ η ανάγκη της ευαισθητοποίησης απέναντι στο συνάνθρωπο που πονάει, στο ζώο που κακοποιείται και δεν έχει φωνή να μιλήσει και στο περιβάλλον που βάναυσα καταστρέφεται καθημερινά από την καθημερινή ανθρώπινη αλόγιστη χρήση.
Η παρουσίαση ανέλυε με σαφήνεια και ουσιαστικό τρόπο το εκπαιδευτικό περιβαλλοντικό πρόγραμμα «Σώζω ένα αδέσποτο….Σώζω μια ζωή!» που εκπονήθηκε με τους μαθητές της Α’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Πρασινάδας τη σχολική χρονιά 2014-2015 και συνδέθηκε τον Απρίλιο με ένα πρόγραμμα μετάβασης από το Νηπιαγωγείο στην Α’ τάξη και με τίτλο «Οι φίλοι μας τα αδέσποτα».
Και αυτά τα δύο εκπαιδευτικά προγράμματα είναι μέρος του συνολικού εκπαιδευτικού προγράμματος «Ζωο…φιλώντας μαθήματα άδολης αγάπης!» που μεταδίδει διαδραστικά, διαπολιτισμικά, πολυθεματικά και κυρίως βιωματικά ζωοφιλικά αισθήματα σε μαθητές σχολείων σε όλη την Ελλάδα μέσω της ομάδας Ζω.Ε.Σ, την οποία και ίδρυσε η κ. Παπαποστόλου εθελοντικά με συνεργάτες πολλών ειδικοτήτων τον Ιανουάριο του 2015.
Στην παρουσίαση ενημερωθήκαμε για την πορεία της ομάδας ως τώρα και μάθαμε πως η Διώνη, ένας από τους δύο σκύλους της ομάδας Ζω.Ε.Σ, διασώθηκε απέναντι από το Δημαρχείο το 2011 σε μια παρόμοια ημερίδα που είχε πραγματοποιηθεί εκεί! Και ήταν και η αρχή της πορείας της στο θέμα της εκπαίδευσης σκύλου, αλλά και η τελική ώθηση για τη σύσταση της ομάδας της, την οποία και αρκετά χρόνια προετοίμαζε μέχρι να δημοσιοποιηθεί.
Μάθαμε ακόμη πως το υλικό συγκεντρώνεται από το 2004 από τα Χανιά, όπου υπηρετούσε ως αναπληρώτρια Δασκάλα και εμπλουτίζεται συνεχώς με προτάσεις που τους στέλνουν συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι και άνθρωποι άλλων ειδικοτήτων που σχετίζονται με την εκπαιδευτική διαδικασία. Ενώ ενημερωθήκαμε πως βρίσκονται στη διαδικασία έγκρισης του προγράμματος τους από το Υπουργείο Παιδείας, αλλά και στην οργάνωση υποομάδων στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Η κ. Παπαποστόλου ενημέρωσε το κοινό, πως η ομάδα Ζω.Ε.Σ έχει στηριχθεί επιστημονικά από τον κ. Μουμιάδη Δημοσθένη, Συμπεριφοριστή- Εκπαιδευτή Σκύλων και ιδιοκτήτη της πιστοποιημένης από τον ISAP, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Ευζωίας όλων των ειδών, Ακαδημίας Kynagon Dog Trainers Academy, της οποίας απόφοιτος είναι και η ίδια, τον οποίο και ευχαρίστησε για τη στήριξή του, ενώ ανέφερε πως όλα τα μέλη της ομάδας έχουν περάσει από εξειδικευμένα σεμινάρια πάνω στη σχέση του παιδιού με το σκύλο, αλλά και υπάρχει μια συνεχής συνεργασία με τον κ. Μουμιάδη, μιας που οποιαδήποτε πληροφορία ελέγχεται επιστημονικά από αυτόν και μετά παρέχεται από την ομάδα με τρόπο απόλυτα παιδαγωγικά στους μαθητές.
Αναφέρθηκε ακόμη στη Σχολή Σκύλων Οδηγών Τυφλών «Λάρα», την οποία και στηρίζει η ομάδα της, προωθώντας το έργο της σε όλα τα σχολεία και επιβεβαίωσε τον «αγώνα» της δίπλα στην Ιωάννα- Μαρία Γκέρτσου, πρόεδρο της σχολής, ως έναν άνθρωπο που χαρακτηριστικά ανέφερε ως «ήρωα» της, που άλλαξε τα ελληνικά δεδομένα, και πέτυχε μαζί με μια ομάδα ανθρώπων που πίστεψαν στο όραμά της, την καθολική πρόσβαση των σκύλων οδηγών τυφλών παντού, «πολεμώντας» χρόνια τώρα κόντρα στους καρεκλοκένταυρους και σε όλη αυτή τη συνεχή ελληνική γραφειοκρατία.
Συνοψίζοντας την παρουσίαση της κ. Παπαποστόλου, έγινε αντιληπτό για ακόμη μια φορά πως για να πετύχεις τα όνειρά σου, δεν αρκεί μόνο να θέτεις στόχους. Θέλει απόλυτη προσήλωση στο όραμά σου, πολλή προσωπική προσπάθεια, καθημερινό αγώνα και πείσμα και να μη χάνεις το θάρρος σου, ακόμη και αν βρεις τις πόρτες στην αρχή κλειστές.
Θέλω να κλείσω με τα λόγια της ίδιας που συγκινητικά τόνισε πως: «Δεν ήταν κάτι που πραγματοποιήθηκε από τη μια μέρα στην άλλη.
Είναι μια πορεία 11 περίπου ετών γεμάτη με μοναδικές εμπειρίες παιδιών που ήταν συνοδοιπόροι σ’ αυτό το ταξίδι και συνεχώς κακοποιημένων σκύλων στο πλευρό μου. Γεμάτη πόνο, άγχος, αγωνία και ευαισθησία για όλους εκείνους που πονούσαν είτε είχαν δύο είτε τέσσερα πόδια και ολοκληρώθηκε όταν βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι την κατάλληλη στιγμή στον μοναχικό αυτό αγώνα να με στηρίξουν. Τον τελευταίο χρόνο το πρωί πήγαινα στο σχολείο, μετά συνήθως σε ζωοφιλικές ενημερώσεις, το απόγευμα δούλευα με τα 3 σκυλιά μου και μετά προετοιμαζόμουν για τις δράσεις για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην τάξη. 2 σαββατοκύριακα το μήνα φοιτούσα στην Ακαδημία και τα υπόλοιπα διάβαζα ασταμάτητα πάνω στην ψυχολογία του σκύλου και στη σχέση του με το παιδί.
Η γνώση δε σταματά ποτέ και όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί «ορκιστήκαμε» να λειτουργούμε και όχι να δουλεύουμε παίρνοντας πολλά και δίνοντας λίγα, όπως μας κατακρίνουν σχεδόν όλοι, έχοντας χρέος να πλάσουμε όλες εκείνες τις ευαίσθητες ψυχές που περιμένουν την πρώτη μέρα στο σχολείο να τους πάρεις από το χέρι και να τους μάθεις να μη φοβούνται. Έτσι είναι η ζωή….χωρίς προσωπικό αγώνα και χωρίς θυσίες δεν καταφέρνεις τίποτα και καλό είναι να ξεκινήσουμε την αλλαγή από τον ίδιο τον εαυτό μας…..».
Θα μου μείνει αξέχαστο το συγκινητικό χειροκρότημα όλων στο τέλος της εισήγησης όπου η κ. Παπαποστόλου ανέφερε πως το λογότυπο του εκπαιδευτικού προγράμματος της τάξης της είναι μια ανοιχτή παλάμη που κλείνει μέσα της όλα τα έμψυχα όντα που πονάνε και πως θα συνεχίζει ανενόχλητη το έργο της, βρίσκοντας τρόπους να μιλήσει για σεβασμό και αγάπη άδολη μέχρι και στο τελευταίο άκρο της Ελλάδας όπου υπάρχει σχολείο.
Καλή δύναμη στην τεράστια προσπάθεια σου, Κατερίνα, μέσα σε μια Ελλάδα που βουλιάζει οικονομικά, αλλά παρόλα αυτά κρατά τα σκήπτρα της κακοποίησης όχι μόνο των ζώων αλλά και όλων εκείνων που έχουν πραγματικά ανάγκη . Και με την ευχή να ενωθούμε όλοι μας μαζί σου σε αυτόν τον σπουδαίο κοινό σου σκοπό: «Να βλέπουμε όλο και περισσότερες ψυχές αληθινά να γελάνε….».
{youtube}_f4j2ZbDiXE&feature=youtu.be|610|425{/youtube}
{youtube}8IGRSIexdjI&feature=youtu.be|610|425{/youtube}
{youtube}aKJxEQBwVsE&feature=youtu.be|610|425{/youtube}
