Αν και η Νάουσα ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα στην σημερινή της τοποθεσία,οι κάτοικοι της νέας πόλης προήλθαν από τις γύρω περιοχές,όπου είχαν καταφύγει μετά την καταστροφή της αρχαίας πολης Μίεζας και άλλων ίσως πόλεων,κράτησαν κάποια έθιμα από την αρχαιότητα.Διάφορες γιορτές γίνονταν τότε για την υποδοχή της άνοιξης και προς τιμή του θεού του κρασιού και του γλεντιού Διόνυσου.Τα έθιμα αυτά μετά τον εκχριστιανισμό των κατοίκων διαδραματίζονταν την περίοδο της Αποκριάς.Αυτή είναι η απαρχή του εθίμου του Γενίτσαρου και της Μπούλας,το οποίο πήρε την τελική του μορφή την εποχή της Τουρκοκρατίας,οπότε συνδέθηκε έμμεσα με τους Εθνικούς μας αγώνες κατά των Τούρκων και έφτασε ως κλεφταρματολικό έθιμο ώς τις μέρες μας.Παρ'όλο που η περιόδος της Αποκριάς διακατεχεται από μία ελευθερία έκφρασης,το συγκεκριμένο δρώμενο είναι απόλυτα ανδροκρατούμενο,έχει αυστηρή τελετουργία όσον αφορά την ενδυμασία και την τέλεση του.έχει συγκεκριμένους χορούς και πατινάδες για κάθε γειτονιά.Το δρομολόγιο είναι καθορισμένο και ακολουθείται πιστά από τα μπουλούκια των Γενιτσάρων.Έφτασε στην μεγαλύτερη ακμή του στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα και συνεχίζεται ανόθευτο μέχρι και σήμερα.
