Καλησπέρα Έφη και ευχαριστώ πολύ καταρχήν για την πρόσκληση για αυτή την κουβέντα. Από 4 χρονών μάλλον, όταν γέννησε μια σκυλίτσα κοντά στο σπίτι μας και είπα στους γονείς μου με την αθωότητα των παιδικών μου τότε χρόνων πως πρέπει να πάρουμε ένα από τα κουτάβια στο σπίτι, γιατί γέννησε 11 και δε θα μπορούσαν εύκολα να τα δώσουν σε οικογένειες!! Η μαμά ήταν ανένδοτη, μιας που δεν είχε καλή επαφή με τα ζώα, αλλά μάλλον έπεισα τον μπαμπά και το φέραμε τελικά στο σπίτι! Ο σκύλος εκείνος, όταν πέθανε ο πατέρας μου 4 χρόνια μετά, έκανε 3 χρόνια να βγει βόλτα έξω από το σπίτι!!
Το 1996, όταν βρήκα τον Ορφέα, 2 ημερών πεταμένο σε κάδο απορριμμάτων στη Θεσσαλονίκη, άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι τα αδέσποτα ζώα δε ζουν όπως εγώ πίστευα αρμονικά μαζί μας και όταν το 2013 βρήκα τον Πόθο πεταμένο στα σκουπίδια, τότε πείστηκα πως τίποτα τελικά δεν έχει γίνει στο δρόμο της φιλοζωίας. Από τη μέρα δε που μαθεύτηκε στην πόλη μας η σύσταση του συλλόγου Ε.Φ.ΑΛ και άρχισαν να πέφτουν βροχή οι φόλες και να πολλαπλασιάζονται τα αδέσποτα καθημερινά, άρχισα μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου να «λειτουργούμε» πλέον πολύ ενεργά ενάντια σε όλη αυτή την απανθρωπιά απέναντι στα ζώα.
2.Διαβάζουμε συνέχεια άρθρα και αναφορές στον Τύπο για σοβαρά εγκλήματα που συντελούνται σε βάρος των ζώων. Οι περισσότεροι όμως συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι οι φιλόζωοι διαμαρτύρονται για το θάνατο ενός σκύλου, ενώ παραμένουν αδιάφοροι για τον συνάνθρωπο που στερείται των βασικών του αναγκών. Τι έχεις να πεις πάνω σ’ αυτό;
Είναι θα έλεγα ο μοναδικός τρόπος να μας «πολεμήσουν» όλοι εκείνοι που αγαπούν τόσο πολύ τον εαυτό τους, ώστε δεν του επιτρέπουν να βοηθήσει κανέναν που υποφέρει είτε άνθρωπο είτε ζώο. Θεωρώ την κριτική αυτή αν μη τι άλλο αστεία. Οι περισσότεροι ζωόφιλοι τουλάχιστον έχουμε αποδείξει για το αν βοηθήσαμε συνανθρώπους μας που μας είχαν ανάγκη. Θα πρέπει να σταματήσει επιτέλους η «καραμέλα» από πολλούς πως όσοι αγαπάνε τα ζώα, μισούν τους ανθρώπους. Αντιθέτως εγώ τους θεωρώ απόλυτα κοινωνικά ευαίσθητους, ενώ από την άλλη όσοι δεν αγαπούν τα ζώα με την ίδια αδιαφορία θα αντιμετωπίσουν τον πρόσφυγα, το μετανάστη, τον ξένο και γενικότερα όποιον δε μοιάζει σ΄αυτούς. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι εξάλλου που δεν έχουν αντιληφθεί ότι ως άνθρωποι έχουμε δικαιώματα σαφώς αλλά έχουμε και πολλές υποχρεώσεις! Άλλωστε λέει πουθενά πως ο πλανήτης Γη αποκλειστικά μας ανήκει; Δε νομίζω! Μάλλον έχουμε την υποχρέωση να συμβιώσουμε και με όλα τα ζώα!
3.Σε πολλές περιπτώσεις σοβαρών κακοποιήσεων που παρουσιάζονται στο Διαδίκτυο, συχνά εμφανίζονται σχόλια με πολύ άσχημες εκφράσεις για τους δράστες και κυρίως που κατευθύνουν προς την αυτοδικία; Σε βρίσκει σύμφωνη αυτή η αντιμετώπιση;
Η βία ως απάντηση στην εγκληματική συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα σίγουρα δεν είναι η λύση. Σαφώς στις εποχές που ζούμε όπου πολύ εύκολα σηκώνεις το όπλο που παράνομα συνήθως κατέχεις για να πυροβολήσεις ζώο αρχικά και έπειτα το γείτονα, τα όρια της αυτοδικίας γίνονται πολύ δυσδιάκριτα. Αν δε, φτάσεις στο σημείο να απαντήσεις στη βία με βία, τότε ναι μεν οι νόμοι δε λειτουργούν καθόλου στη χώρα, αλλά και εσύ έχεις χάσει το παιχνίδι και σίγουρα το δίκιο σου. Θέλει πολλή δουλειά να καταλάβει κανείς το μέγεθος της μάστιγας στη χώρα μας που λέγεται «κακοποίηση ζώων».
4.Ως εκπαιδευτικός παράλληλα που έρχεσαι σε καθημερινή επαφή με τα παιδιά θεωρείς ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα ζώα εξαρτάται και από τη διαπαιδαγώγηση από την οικογένεια που πολύ συχνά μεγαλώνουν τα παιδιά απομακρύνοντας τα από τα ζώα, είτε γιατί φοβούνται πιθανούς τραυματισμούς αλλά και μετάδοση μικροβίων;
Οι γονείς όντως διαδραματίζουν σοβαρό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών με τα ζώα. Από πολύ μικρή ηλικία, από τα πρώτα τους παραμύθια για τον κακό λύκο που αργότερα γίνεται ο «Λύκος και η αλεπού που θα σε φάει, αν δε φας το φαί σου». Αυτά που ακούω καθημερινά από τα παιδιά είναι πολλές φορές σοκαριστικά, ο τρόπος δηλαδή που τα εκφοβίζουν να μην κάνουν κάτι χρησιμοποιώντας την επιθετικότητα των ζώων. Ίσως αυτός είναι και ο βασικός λόγος που καθημερινά δουλεύω χρόνια τώρα για να οργανωθούν τα προγράμματα φιλοζωικών ενημερώσεων στα σχολεία σε μια χώρα με φιλοζωική κουλτούρα δυστυχώς ανύπαρκτη, όπου τα ζώα αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα και ως παιχνίδια που, όταν χαλάνε ή τα βαριόμαστε, πολύ εύκολα τα πετάμε. Τις ωφέλειες που έχει ένα παιδί άλλωστε μεγαλώνοντας με ζώα, δεν είμαι αρμόδια εγώ να τις αναλύσω, όταν πίσω μας έχουμε τόμους βιβλιογραφίας και σπουδαίους επιστήμονες που έδωσαν τη ζωή τους για να τα μελετήσουν.
5.Επιμένω πάντως ότι τον τελευταίο χρόνο έχουμε δει εγκλήματα στη χώρα μας σε βάρος των ζώων που πολύ συχνά με κάνουν να αναρωτιέμαι τι φταίει περισσότερο και οδηγούμαστε σε τόσο σοβαρές παραβατικές συμπεριφορές; Το θέμα είναι μήπως πως αυτοί οι άνθρωποι χρήζουν και ψυχολογικής βοήθειας;
Περιστατικά κακοποίησης ανέκαθεν είχαμε. Ίσως τώρα με τη δύναμη του Διαδικτύου τα μαθαίνουμε, μιας που τα υπόλοιπα ΜΜΕ δείχνουν να έχουν μια απάθεια και μια αδιαφορία για τέτοιες ειδήσεις. Ζούμε βέβαια και σε μια χώρα δυστυχώς που είτε δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, είτε πολλοί πάσχουν από το σύνδρομο του καταδότη, είτε εφαρμόζονται οι νόμοι, ο δράστης πληρώνει το πρόστιμο και αφήνεται ελεύθερος με σύντομες, συνοπτικές διαδικασίες. Στο εξωτερικό τους δράστες των ζώων τους αναλαμβάνουν οι Αρχές του τόπου τους και είναι αμείλικτες και δικάζουν πάντα χωρίς ελαφρυντικά.
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά και οι εγκληματίες, αν έχουμε την τύχη και συλληφθούν, θα δικαστούν, θα τους επιβληθεί ένα πρόστιμο, θα το πληρώσουν και έπειτα θα αφεθούν ελεύθεροι να συνεχίσουν τη δράση τους, ίσως πιο προσεκτικά αυτή τη φορά. Τώρα εγώ προσωπικά, δεν ξέρω κατά πόσο το γεγονός πως κάποιος που έβγαλε τα μάτια ενός σκύλου, του έβαλε φωτιά με πετρέλαιο, τον ξεκοίλιασε και τον κρέμασε μαζί με τα κουτάβια του στο δέντρο ή ακόμη και του τεμάχισε τα αυτιά και την ουρά, του έδεσε τα πόδια και το στόμα και τον έριξε στη θάλασσα, είναι κατάλληλος για να ζήσει δίπλα μου. Δυστυχώς, δε νομίζω. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι νοσούν ψυχικά σοβαρά και δεν είναι ικανοί να συμβιώσουν με τους υπολοίπους, αν δεν έχουν δεχθεί ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς. Είμαι κάθετη σ’ αυτό. Όταν συλλαμβάνεται ένας τέτοιος δράστης, θα πρέπει πρώτα να ελεγχθεί από ψυχίατρο και έπειτα να δικαστεί. Το να πληρώσεις ακόμη και 270.000 ευρώ για κακοποίηση ζώου, δε σε κάνει ικανό να συμβιώσεις μαζί μου. Σε φοβάμαι. Για μένα αλλά και πρώτα για την οικογένεια σου. Άλλωστε τυχαίο είναι πως όλοι οι βιαστές και οι εγκληματίες ανά τον κόσμο, έχουν ιστορικό κακοποίησης με τα ζώα;
6. Ως αρθρογράφος της στήλης ΑγκαλιάΖΩα αλλά και μέσα από τη δράση σου στο σύλλογο πάντα μιλάς για «υπεύθυνη» υιοθεσία; Ποιες ευθύνες τελικά έχει ένας ιδιοκτήτης ζώου απέναντι στο ζώο του;
Τα πράγματα είναι απλά και βασίζονται στη λογική. Τροφή, νερό, στέγη, κτηνιατρική περίθαλψη, συντροφιά, στείρωση αν δεν είσαι νόμιμος εκτροφέας. Και νόμιμοι εκτροφείς είναι λίγοι στην Ελλάδα. Δηλαδή αν διαθέτω ένα κτήμα και 2 ζώα που γεννάνε κουτάβια κάτω από απάνθρωπες συνθήκες και μετά τα πουλάω σε καλύτερη τιμή, καθώς είναι μεν καθαρόαιμα αλλά δε διαθέτουν χαρτιά, δεν είμαι εκτροφέας, παράνομος είμαι. Όπως φυσικά και η κατοχή δεκάδων ζώων στην αυλή μου χωρίς καμιά συνθήκη ευζωίας δε με κάνει φιλόζωο, αλλά ψυχικά άρρωστο συλλέκτη ζώων. Γενικότερα, η διατήρηση ζώων στα μπαλκόνια, η μόνιμη αλυσόδεση σε αυλές, η εγκατάλειψη, η «συλλογή» ζώων χωρίς κατάλληλες συνθήκες ευζωίας τους, είναι πράξεις εγκληματικές και παράνομες και διώκονται από το νόμο.
7.Έχετε κατηγορηθεί επίσης όλοι εσείς οι «φιλόζωοι» πως έχετε τα ζώα σας σαν παιδιά σας. Τι έχεις να πεις πάνω σ’ αυτό;
Δυστυχώς δεν έχουμε δεχθεί μόνο αυτή την κριτική, αλλά ακόμη χειρότερα πως χρησιμοποιούμε τα ζώα μας ως υποκατάστατα στα συναισθηματικά κενά για τα παιδιά που πολλοί δεν έχουμε. Για τον ίδιο λόγο όλοι εμείς που ασχολούμαστε ενεργά με τη ζωοφιλία, κατηγορούμαστε γιατί αποκαλούμε τους «κατόχους» ζώων «κηδεμόνες» και όχι «ιδιοκτήτες». Αν μιλήσω προσωπικά για μένα δε χρησιμοποιώ τη λέξη ιδιοκτήτης, γιατί πολύ απλά θεωρώ πως κανείς μήτε άνθρωπος μήτε ζώο είναι κτήμα μας. Ας αγαπήσουμε βέβαια, αληθινά τα ζώα και ας αποκαλούμε τους «σκυλογονείς» όπως θέλει ο καθένας. Ας είναι μόνο εκεί το πρόβλημα. Θα πω ακόμη πως πολλοί «φίλοι» που ανέκαθεν με «λιθοβολούσαν» με εκφράσεις τύπου «μα πώς κάνεις έτσι; Ούτε παιδί σου να ήταν…..», τους βλέπω τώρα με ζώο συντροφιάς στο σπίτι και έχουν γίνει πολύ χειρότεροι από μένα. Δηλαδή, γονείς δεν κάνουν ακρότητες με τα παιδιά τους;. Εγώ ως εκπαιδευτικός γιατί χρόνια τώρα βλέπω να μεγαλώνουν παιδιά σε γυάλα, εντελώς αντικοινωνικά και όλη μέρα μπροστά σε έναν υπολογιστή για να μην τους ενοχλούν στο σπίτι. Τουλάχιστον εμείς τα σκυλιά μας ούτε τα χτυπάμε, ούτε τα μαλώνουμε, ούτε τα παρατάμε με ένα κόκκαλο να ασχολούνται όλη μέρα. Έχουν γίνει έρευνες άλλωστε και έχουν χυθεί τόνοι μελάνης ότι τα συναισθήματα που αναπτύσσονται για τα ζώα είναι ίδια με εκείνα που αναπτύσσονται και για τα παιδιά. Επιτέλους, σ’ αυτή τη χώρα, ας αξιοποιήσουμε τα αποτελέσματα από τις επιστημονικές έρευνες και ας δεχτούμε ότι είναι και πολλά που δεν τα ξέρουμε!!!
8.Θα μπορούσε να πει κάποιος όμως ότι ενώ στην προηγούμενη Διοίκηση ήσουν πιο διαλλακτική ίσως και λόγω της επιλογής σου να στηρίξεις τον τότε Δήμαρχο στις εκλογές, τώρα είσαι λίγο σκληρότερη στο λόγο σου;
Η προηγούμενη Διοίκηση είχε τουλάχιστον «λειτουργήσει» πρόγραμμα στειρώσεων ζώων, όπου στειρώθηκαν 80 ζώα, αλλά και αρκετών εμβολιασμών και αυτός ήταν και ο λόγος άλλωστε που δεν εναντιωθήκαμε, μιας που με τη σύσταση του συλλόγου μας ξεκίνησε και το πρόγραμμα εμβολιασμών και έπειτα των στειρώσεων. Η τωρινή διοίκηση, αν και ακύρωσε ήδη 2 φορές τη συνεδρίαση επιτροπής διαχείρισης αδέσποτων ζώων, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων των μελών της, είναι εδώ για να μας δείξει το πόσο μεγάλο και σοβαρό θεωρεί το θέμα των αδέσποτων ζώων και εγώ έχω, αν και απούσα από το σύλλογο πλέον, όλη τη διάθεση να τους στηρίξω και να τους βοηθήσω. Προγράμματα σαφώς τέτοια θα πρέπει να λειτουργούν μόνιμα, όπως και απαραίτητη είναι η σύσταση Δημοτικού Κτηνιατρείου. Τα περιστατικά τραυματισμών είναι πάρα πολλά και λογικό όλα τα ζωοφιλικά σωματεία να έχουν γονατίσει οικονομικά. Σύμφωνα με το νόμο αποκλειστικά υπεύθυνος για την περισυλλογή και την περίθαλψη των ζώων είναι ο κάθε Δήμος.. Άκουσα ότι αποφάσισε να δώσει τροφές στα ζωοφιλικά σωματεία της πόλης. Επιτρέψτε μου μα δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Μάστιγα είναι ο ασταμάτητος πολλαπλασιασμός των ζώων και θα λυθεί μόνο με μόνιμο πρόγραμμα στειρώσεων. Και για να απαντήσω και για το θέμα των εκλογών, ναι για να στηρίξω το έργο μας για τα ζώα μπλέχτηκα μ’ αυτή την ιστορία, μιας που προσωπικά δεν είχα καμιά ανάγκη την αυτοπροβολή και τη δημοσιότητα, την οποία είμαι πολύ περήφανη που τη διαθέτω από την οικογένεια που γεννήθηκα. Όσο για τον αριθμό των ψήφων μου που επίσης έχω διαβάσει και έχω ακούσει διάφορα σχόλια ειρωνικά, είμαι πολύ περήφανη, μιας που ήταν «καθαροί» ψήφοι καρδιάς από ανθρώπους που εκτιμούν αυτό που είμαι και υπηρετώ χρόνια τώρα.
9. Ποια είναι η πρώτη συμβουλή που θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να γίνει ιδιοκτήτης μιας γάτας ή ενός σκύλου;
Ότι η «κηδεμονία» ενός ζώου είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και πρέπει να είσαι έτοιμος για να το αποφασίσεις. Τα ζώα θέλουν χρόνο, χώρο και χρήμα. Μακάρι να μπορούσαν να «μεγαλώνουν» μόνο με αγάπη. Είναι η πρωταρχική βέβαια προυπόθεση αλλά όχι η μοναδική. Τα ζώα δεν είναι ούτε πράγματα ούτε παιχνίδια, κάνουν ζημιές αν μένουν πολλές ώρες μόνα τους στο σπίτι και γενικότερα θέλουν συνέχεια να ασχολείσαι μαζί τους. Είναι σαν μικρά παιδιά που δε μεγαλώνουν ποτέ. Όσο σκληρό και αν ακούγεται, καλύτερα αφήστε το ζώο στο δρόμο, παρά να το υιοθετήσετε και στην πρώτη δυσκολία το πετάξετε πάλι πίσω εκεί που το βρήκατε.
10. Για τις υιοθεσίες ωστόσο στο εξωτερικό ακούγονται συνέχεια πολλά. Ποια είναι η γνώμη σου;
Καταρχήν θεωρώ ότι κανενός σωματείου ή και ιδιώτη επιθυμία είναι να φεύγουν τα ζώα στο εξωτερικό καθώς είναι η πιο χρονοβόρα και η πιο δαπανηρή λύση. Δυστυχώς όμως, εδώ ελάχιστοι είναι οι ευαισθητοποιημένοι που θα υιοθετήσουν ένα ζώο από το δρόμο και μάλιστα πολλές φορές ανάπηρο, ενώ στο εξωτερικό δε δίνουν ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτό, αν ένα ζώο το έχουν πονέσει και το έχουν αγαπήσει. Σαφώς και στο εξωτερικό υπάρχουν εκείνοι που κακοποιούν βάναυσα τα ζώα. Αλλά εκεί συλλαμβάνονται και τιμωρούνται αυστηρά. Εδώ δε γίνεται ούτε αυτό.
11. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να απαντήσεις τελικά αν έχετε δεχθεί οικονομική ενίσχυση 15.000 ευρώ από την προηγούμενη διοίκηση στο σύλλογό σας αλλά και να απαντήσεις σε όλους εκείνους που θεωρούν ότι τα ζωοφιλικά σωματεία είναι ένας τρόπος πλουτισμού στις μέρες μας σε βάρος των ζωων.
Σε ένα φιλοζωικό σωματείο όλα γίνονται με απόλυτη διαφάνεια και δε μένει τίποτα μυστικό, μιας που υπάρχουν λογιστές να ελέγχουν και γίνεται και δήλωση στην εφορία. Επίσης τα οικονομικά του σωματείου είναι ανοιχτά για έλεγχο σε οποιονδήποτε το θελήσει. Αν κάποιος από την πόλη μας έχει στην κατοχή του στοιχεία πραγματικά για σπάταλη των πόρων του σωματείου οπουδήποτε αλλού πέρα από τα ζώα αλλά και για προσωπικό πλουτισμό κάτω από τον μανδύα της φιλοζωίας, ας τα καταθέσει και ας τα καταγγείλει. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν συκοφαντική δυσφήμιση και μόνο και εμένα με αφήνουν παντελώς αδιάφορη και ούτε με ανακόπτει από το έργο μου. Τα έσοδα του συλλόγου διαθέτονταν όσο ήμουν μέλος του ΔΣ σε ζώα που είχαν μεγάλη ανάγκη και σε οικογένειες όποτε μπορούσαμε.
Για παράδειγμα σε μια εκδήλωση αλληλεγγύης, συγγνώμη αλλά δεν μπορούσαμε ως σύλλογος να μείνουμε αμέτοχοι. Για το θέμα των περιβόητων 15.000 ευρώ, επίσης θα πω το ίδιο. Όποιος έχει αποδείξεις να βγει και να τις δείξει. Όπως και όποιος άλλος πιστεύει ότι «φαγώθηκε» έστω και 1 ευρώ από το ταμείο του συλλόγου. Η ταμίας του συλλόγου κ. Κουτσιούκη, είναι αξιέπαινη για μένα καθώς 1 χρόνο τώρα κράτησε το βάρος των εσόδων του συλλόγου, χωρίς ουδέποτε το παραμικρό λάθος. Όποιος μιλάει πλέον, καλύτερα να σιωπήσει, σε όποια θέση και αν είναι, καθώς όπου δεν «πίπτει λόγος, πίπτει ο νόμος». Αρκετά!
Αν η περίθαλψη αδέσποτων ήταν προσοδοφόρα και εύκολη πηγή πλουτισμού, είμαι σίγουρη ότι όλοι σχεδόν οι Έλληνες θα είχαν ξεχυθεί στους δρόμους να μαζεύουν αδέσποτα έστω και με κέρδος ελάχιστο. Δεν απέχουμε πολύ από το να γίνουμε Ρουμανία. Αν νομίζει όμως κάποιος ότι μπορεί να βγάλει χρήματα περισυλλέγοντας και περιθάλποντας αδέσποτα, γιατί δε δοκιμάζει; Από τον καναπέ δε γίνεσαι επαναστάτης. Γίνεσαι ένας κακεντρεχής μισάνθρωπος που με το πάτημα απλώς ενός κουμπιού στέλνεις νερό στην Αφρική ή σώζεις ένα δέντρο του Αμαζονίου. Ωραία….. ε και; Όταν «μπαίνεις στο χορό» της ζωοφιλίας, δυστυχώς έχεις αποδεχθεί ότι θα σπαταλήσεις άπειρο προσωπικό χρόνο, ενέργεια και χρήμα.
12. Έχεις συχνά δεχθεί και η ίδια προσωπικά επικρίσεις για την ενασχόληση σου με τη φιλοζωική. Πώς το αντιμετωπίζεις;
Να αντιμετωπίσω τι; Το γεγονός ότι εγώ απλά δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια και να προσποιηθώ ότι όλα βαίνουν καλώς όταν γύρω μου επικρατεί μια αθλιότητα στο θέμα των ζώων και των ανθρώπων; Ειλικρινά και το έχω πει πολλές φορές δεν έχω δεχθεί ποτέ καμιά κριτική από ανθρώπους που υπηρετούν τον εθελοντισμό και βρίσκουν ψεγάδια στο έργο μου. Όλες οι επικρίσεις που δέχομαι και συχνά αντιμετωπίζομαι ως άνθρωπος συναισθηματικά ανάπηρος που ικανοποιώ τα ψυχικά κενά μου με την κατοχή ενός ζώου, αν μη τι άλλο έχουν καταντήσει γραφικές και δεν έχω κανένα σκοπό να ασχοληθώ.
Ο καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του και να κοιτάξει πως θα κοιμάται ήσυχος τα βράδια. Αν δεν έχει ουδέποτε κουνήσει το δαχτυλάκι του να βοηθήσει μήτε άνθρωπο μήτε ζώο, παρά μόνο κατακρίνει όσους το κάνουν, είναι δικό του θέμα και όχι δικό μου. Ο καθένας πορεύεται όπως ο ίδιος πιστεύει πως γαληνεύει η ψυχή του. Εγώ θα παραμένω πάντα «αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά».
13. Και ενώ λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, έχτισες μαζί με άλλους μία πολύ σωστή βάση για το φιλοζωικό σύλλογο, αποφάσισες ξαφνικά να παραιτηθείς, από μια θέση που θεωρώ ότι είχες να προσφέρεις πάρα πολλά ακόμη. Θέλεις να μιλήσεις λίγο για αυτό;
Καταρχήν η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν κάτι που συνέβη τόσο ξαφνικά. Συνέβησαν πολλά γεγονότα, τα οποία συγχώρεσέ με αλλά δε θα ήθελα τώρα υπό την επήρρεια του θυμού και της πικρίας μου να θίξω, καθώς δεν έχω μάθει να προσβάλω προσωπικότητες και συνειδήσεις και δεν έχω αποφασίσει επίσης το αν θα κινηθώ νομικά εναντίον τους. Αποφάσισα να φύγω θα πω σε μια στιγμή που είχαν εξαντληθεί τα όρια της ανοχής και της αντοχής μου.
Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με το σύλλογο είχα ένα στόχο. Να κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ για τα ζώα που δεν έχουν φωνή να μιλήσουν. Δυστυχώς είδα ότι πολύ καιρό αναλωνόμουν περισσότερο στο να προσπαθώ να εξηγήσω στον καθένα που μας επιτίθεται, αλλά και στα ίδια τα μέλη του συλλόγου, και να απαντώ σε ψέματα και συκοφαντίες, πλήττοντας την ψυχική υγεία τόσο τη δική μου αλλά και όσων αληθινά με αγαπούν.
14. Επιμένω να λέω πάντως ότι είχες ακόμη να προσφέρεις πολλά και για μένα που σε γνωρίζω προσωπικά πολλά χρόνια, θεωρώ ότι είσαι από τα άτομα που πρέπει να στελεχώνουν συλλόγους εθελοντισμού που προάγουν παιδεία και πολιτισμό.
Η πορεία του συλλόγου μετά από μένα θα δείξει. Προσπάθησα σε ανθρώπους που θεωρώ πολύ κοντά μου να εξηγήσω με ειλικρίνεια τους λόγους που με οδήγησαν σ’ αυτή μου την απόφαση και θεωρώ ότι όλοι τους με κατάλαβαν και θα με στηρίξουν και πάλι όποτε τους το ζητήσω και τους χιλιοευχαριστώ για αυτό. Καμιά φορά όταν υπάρχεις σε ένα σωματείο ή και σε μια παρέα αν θέλεις, όπου υπάρχει ασυμφωνία χαρακτήρων, καλύτερο από όλα είναι να αποχωρείς, καθώς εγώ μέσα από το σύλλογο είχα ή έκανα φιλίες με πολύ αξιόλογους ανθρώπους που σε καμιά περίπτωση δε θα ήθελα να τις κλονίσω άλλο.
Η δράση μου άλλωστε δε σταματάει με την αποχώρησή μου από το σύλλογο. Θα συνεχίσω το έργο που κάνω εδώ και πάρα πολλά χρόνια των ενημερώσεων στα σχολεία, αλλά σε συνεργασία με σπουδαίους ανθρώπους του χώρου, που συναισθάνονται τη σημαντικότητα της άμεσης διαπαιδαγώγησης όλων των ευαίσθητων παιδικών ψυχών για να σταματήσουμε τα εγκλήματα σε βάρος των ζώων.
15.Σε κάποιο σημείο της παραίτησης σου διάβασα ότι ζητάς συγγνώμη από κάποιους ανθρώπους που θεωρείς «οικογένειά» σου που τους είχες φέρει σε δύσκολη θέση με την οργή που συχνά έβγαζαν τα κείμενά σου. Να θεωρήσω ότι μετάνιωσες για όλα όσα έγραφες;
Είμαι άνθρωπος που πολύ εύκολα ζητώ συγγνώμη καθώς χρόνια τώρα ζω σε μια συνεχή αυτοκριτική. Θεωρώ ότι υπήρξαν άνθρωποι που πιέστηκαν πολύ να με στηρίξουν στον αγώνα μου αυτό, παρόλο που από την αρχή δε συμφωνούσαν με το εγχείρημά μου. Τώρα στο θέμα της οργής, όταν μπλέκεις με φιλοζωικά σωματεία, κατά ένα περίεργο τρόπο αρχίζεις να αντιμετωπίζεις τη ζωή με άλλη οπτική.
Βρισκόμουν πολύ συχνά σε πολύ δύσκολη θέση όταν έπρεπε να «ποστάρω» κάποια σοβαρή κακοποίηση ζώου για να ζητήσω οικονομική ενίσχυση και έπρεπε να διαβάζω από κάτω όλες εκείνες τις κατάρες που πολύ εύκολα γραφόντουσαν για τους ανθρώπους που είχαν διαπράξει το έγκλημα και στην ουσία ψυχικά άρρωστους. Εγώ πάντως κάνοντας τον προσωπικό απολογισμό μου θεωρώ ότι έδωσα στο σύλλογο όλο τον εαυτό μου και άπειρο προσωπικό χρόνο και χρήμα που τα στέρησα από την οικογένειά μου που με τεράστια υπομονή με στήριξε, τους φίλους μου αλλά και από τα 3 κακοποιημένα ζώα μου από συμπολίτες μου, που έχουν όλα τους σοβαρά ψυχικά ελλείμματα.
Από αυτά ειδικά στέρησα τεράστιο μερίδιο αγάπης και είναι άλλωστε και εκείνα που στα μάτια τους βλέπω τους καρπούς μιας προσωπικής σπουδαίας πορείας στα φιλανθρωπικά και φιλοζωικά ζητήματα της καθημερινότητάς μας και με τη μεταμόρφωσή τους μέσα από την αγάπη μου μου δίνουν δύναμη καθημερινά να συνεχίσω.
16. Βλέπω πάντως ότι η διάθεσή σου για γνώση δε σταματά ποτέ και φέτος ξεκίνησες σπουδές για Εκπαιδεύτρια Σκύλων στο Kynagon Positive Dog Training.
Η αλήθεια είναι πως ήταν κάτι που το σκεφτόμουν αρκετά χρόνια τώρα, αλλά όπως συμβαίνει πάντα, ίσως δεν είχαν έρθει στη ζωή μου οι κατάλληλοι άνθρωποι την κατάλληλη στιγμή. Μέσα από την ενασχόλησή μου με αυτό κατάλαβα πάντως πως δε βάδιζα σε σωστά μονοπάτια στη σχέση μου με τα ζώα. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να γίνω σημαντική εκπαιδεύτρια στο χώρο, αλλά αυτό που θα κάνω σίγουρα είναι να βάλω τα δυνατά μου να επιβεβαιώνω καθημερινά θετικά όλους εκείνους που έχουν επενδύσει σε μένα. Θεωρώ τον κ. Μουμιάδη, δίπλα στον οποίο αποφάσισα να «μαθητεύσω» έναν εκπαιδευτή πολύ σπουδαίο για την Ελλάδα και όχι μόνο και θεωρώ ότι έχει ακόμη να προσφέρει πάρα πολλά στο χώρο της εκπαίδευσης των ζώων.
Είναι πολύ σημαντικό που κάθε χρόνο τώρα δίνει τόσες πολλές ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους χωρίς κανένα σύμπλεγμα ανωτερότητας ως κάτοχος της γνώσης. Με τους υπόλοιπους της Ακαδημίας συμπορευτές στον κοινό στόχο ζωής που βάλαμε, θεωρώ ότι θα χτίσουμε σχέσεις βαθιάς φιλίας και θα στηρίζουμε ο ένας τον άλλον όποτε και όσο μπορούμε.
17. Κλείνοντας και αφού σε ευχαριστήσω πάρα πολύ και σου ευχηθώ καλή επιτυχία σ’ αυτό που ετοιμάζεις, θα τολμήσω να ρωτήσω τελικά είμαστε ως Αλεξανδρινοί φιλόζωοι;
Έφη, εσύ τι λες; Είμαστε; Όταν υπάρχει τεράστιος αριθμός αδέσποτων τα οποία αργοπεθαίνουν από την πείνα και καθημερινά πολλαπλασιάζονται; Όταν χτυπούν με τα αυτοκίνητα τους ζώα και τα παρατάνε στους δρόμους και όταν οι φόλες πέφτουν βροχή και κανένας δεν ασχολείται με αυτά; Όταν οι κηδεμόνες βγαίνουν βόλτα με τα δεσποζόμενα τους και γεμίζουν παντού με τα περιττώματα του ζώου τους ή όταν τα έχουν χωρίς λουρί να επιτίθενται σε άλλα ζώα; Όταν τα αφήνουν αλυσοδεμένα ολόκληρα 24ωρα σε αυλές και μπαλκόνια να ουρλιάζουν από τη μοναξιά;
Όταν συμβαίνουν εκδηλώσεις για ευαισθητοποίηση του κόσμου και υπάρχει ελάχιστη συμμετοχή; Δε χρειάζεται νομίζω να συνεχίσω….. Τελικά θεωρώ ότι τα αδέσποτα της πόλης μας είναι πολύ τυχερά που έχουν κάποιους από εμάς που θυσιάζουμε χρόνο, χώρο και χρήμα για να τα κάνουμε ευτυχισμένα!! Πολλές φορές με κουράζει όλος αυτός ο ρυθμός ζωής, που πολλά βράδια, θα προτιμούσα να βγω με φίλους να πιω ήρεμα ένα ποτό, παρά να πρέπει να πάω σπίτι να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο της ημέρας από τη Διώνη, τον Άξελ και τον Πόθο, αλλά δε μετανιώνω και θεωρώ πως σύντομα θα γίνει και αυτό, μιας που ολοένα συμβιώνουμε αρμονικότερα. Υπάρχουν ευτυχώς βέβαια και πολλοί φιλόζωοι στην πόλη μας.
Και σε αυτούς βασίζω εγώ τις ελπίδες μου για μια πολιτισμένη κοινωνία με σεβασμό προς τα ζώα και στον ερχομό μιας μέρας που θα αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν και θα θέσουμε επιτέλους σε προτεραιότητα το γενικό συμφέρον από το προσωπικό, αφού μάθουμε να σεβόμαστε οποιαδήποτε μορφή ζωής στον πλανήτη που εγωιστικά καθημερινά καταπατούμε. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα το ξαναπώ, δεν προσφέρουμε καμία υπηρεσία στους άλλους παρά μόνο στον εαυτό μας.
