Λίγο πριν ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά, συνομιλήσαμε με την Εκπαιδευτικό και Εκπαιδεύτρια Σκύλων κ. Παπαποστόλου Κατερίνα, η οποία το 2015 ίδρυσε τις Ζω.Ε.Σ. Οι Ζω.Ε.Σ., κυρίως με αποκλειστικά έξοδα της δημιουργού τους, των εθελοντών ανά περιοχές, αλλά μια των τριών σκύλων της ομάδας, έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να επισκεφθούν 210 σχολεία και να συνομιλήσουν με 45.000 μαθητές με απώτερο στόχο την αρμονική συμβίωσή μας με κάθε έμψυχη μορφή του πλανήτη. Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, μας άνοιξε την καρδιά της, για να ξεδιπλώσει τόσο το όραμά της για ένα Νέο Σχολείο, όσο και για την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας με τα αδέσποτα, γεγονός που όλους εκείνους που είναι ευαισθητοποιημένοι στο θέμα αυτό πολύ συχνά θεωρούν ότι μάχονται άοπλοι.
Πότε ξεκινήσατε την ενασχόληση σας με τα φιλοζωικά δρώμενα και η δημιουργία της ομάδας Ζω.Ε.Σ. ήταν αποτέλεσμα κάποιου συγκεκριμένου γεγονότος;
Τον πρώτο μου σκύλο τον έφερε ο μπαμπάς μου σπίτι μας από το δρόμο, όταν ήμουν τριών ετών και την πρώτη μου διάσωση την έκανα σε ένα κουτάβι 2 ημερών από τα σκουπίδια το 1996. Έκτοτε ακολούθησαν αμέτρητες άλλες και πολλά χρόνια γεμάτα αγωνία, πόνο και θλίψη για όλα αυτά τα πλάσματα που άλλοι πέταξαν σαν σκουπίδια.
Λατρεύω όλα τα ζώα αλλά έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τον σκύλο. Θεωρώ πως πέρα από την έννοια της άδολης αγάπης και της συγχώρεσης που καθημερινά μας διδάσκει, έχει τόσα πολλά ακόμη να δώσει στην ανθρωπότητα. Η διαμονή μου επίσης στην Κρήτη ως Δασκάλα με σόκαρε φιλοζωικά με όλα όσα είδα εκεί ενάντια στα ζώα και μετά από μια σειρά εκπαιδευτικών προγραμμάτων φιλοζωίας μέσα στα σχολεία οραματιζόμουν ήδη από το 2004 τη ριζική αλλαγή του ζωοφιλικού εκπαιδευτικού συστήματος ως τη μοναδική λύση στο θέμα των αδέσποτων ζώων.
Στις 6 Σεπτέμβρη 2011 βρήκα σε κεντρικό σημείο της Αλεξάνδρειας Ημαθίας τη Διώνη αιμόφυρτη να εκλιπαρεί για βοήθεια. Μαχαιρωμένη στο λαιμό και στην ουρά, χτυπημένη, αφυδατωμἐνη με το κεφάλι χαμηλωμένο όπως όλα τα πλάσματα αυτά που λες και ντρέπονται για την κατάντια τους. Δίπλα της ακριβώς μια παρέα συναδέλφων εκπαιδευτικών οι οποίοι έπιναν τον καφέ τους ανενόχλητοι πλάι σε μια ψυχή που είχε μόνο μια επιλογή μπροστά της. Έναν φρικτό, ανάξιο θάνατο! Και τότε μάλλον είχε έρθει η ώρα! Αν και θύμωσα, μάζεψα όλη τη δύναμή μου, την αγκάλιασα και της ψιθύρισα πως οφείλει να ζήσει για να αλλάξουμε οι δυο μας την ελληνική ζωοφιλική πραγματικότητα. Είναι ο ήρωας μου!
Οι Ζω.Ε.Σ. ήταν, είναι και θα είναι πάντα αφιερωμένες σε εκείνη. Αγωνίστηκε να νικήσει τους δαίμονες της, συγχώρεσε, δεν λύγισε στιγμή, είναι ατρόμητη και κατάφερε το ακατόρθωτο! Να ενώσει μέσα σε δύο μόλις χρόνια 70 ανθρώπους σε 20 διαφορετικά σημεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο οι οποίοι παλεύουν μαζί μου για ένα κοινό όραμα: ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Πόσα σχολεία επισκεφθήκατε μέχρι σήμερα και ποια είναι η ανταπόκριση των συναδέλφων σας εκπαιδευτικών αλλά και των ίδιων των παιδιών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα;
Οι Ζω.Ε.Σ. «γεννήθηκαν» τον Ιανουάριο του 2015 και αριθμούν σήμερα 20 ομάδες στην Ελλάδα και 1 στην Κύπρο όπου η Διώνη με μένα, τον Άξελ, τον Πόθο αλλά και τους 70 εθελοντές, έχουμε καταφέρει να επισκεφθούμε 210 σχολεία και να συναντήσουμε μέχρι σήμερα 45.000 παιδιά! Τον Σεπτέμβριο θα είμαστε σε θέση να καλύψουμε την Ημαθία, την Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Χαλκιδική, την Βοιωτία, την Εύβοια, την Άρτα, την Λευκάδα, την Φλώρινα, τα Ιωάννινα, τα Τρίκαλα Θεσσαλίας, την Ρόδο, την Αστυπάλαια, την Κάλυμνο, τη Σάμο, την Μυτιλήνη, το νομό Αργολίδας, τον νομό Μεσσηνίας, το νομό Ηλείας, τα Χανιά, την Ξάνθη, την Αλεξανδρούπολη αλλά και τις κοντινές περιοχές τους.
Έχουμε πάρα πολλές προσκλήσεις σε όλη την Ελλάδα, αλλά συνήθως όχι από εκπαιδευτικούς! Δυστυχώς και ειδικά στο νομό Ημαθίας. Ωστόσο υπάρχουν σαφέστατα φωτεινές εξαιρέσεις σε όλη την Ελλάδα, συνάδελφοι εκπαιδευτικοί που συλλειτουργούμε και οραματιζόμαστε ένα καλύτερο αύριο για τα πλάσματα αυτά που δεν έχουν φωνή. Σε αυτούς στηρίζω τις ελπίδες μου για τη ριζική αλλαγή του ελληνικού ζωοφιλικού κατεστημένου το οποίο θεωρώ απόλυτα αναχρονιστικό, με μηδαμινές ευαισθησίες και σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνο.
Πολλά σχολικά βιβλία εξακολουθούν να παρουσιάζουν με τρόπο τα ζώα ως «δούλους» του ανθρώπου και «μέσα» για να τραφεί, να ντυθεί, να εξυπηρετηθεί, να γίνει όμορφος! Τα βιβλία σαφώς είναι άπιαστο όνειρο να τα αλλάξω, όχι όμως ακατόρθωτο! Μέχρι τότε θα προσπαθήσω να αλλάξω τη ματιά με την οποία εκλαμβάνουν την κάθε πληροφορία οι μαθητές. Ξέρω περιστατικό με συνάδελφο εκπαιδευτικό που έκανε παρατήρηση στο μαθητή όταν σε μάθημα γεωγραφίας που είχε αναλάβει να παρουσιάσει τη Σαντορίνη, δεν έβαλε εικόνες από τα γαϊδουράκια που κουβαλούν στην πλάτη τους τουρίστες ως το πιο χαρακτηριστικό «έθιμο» της περιοχής! Αυτόν τον μαθητή λοιπόν που ήξερε για ποιο λόγο δεν έδειξε στους συμμαθητές του αυτές τις εικόνες, ώστε να ενημερώσει και όσους τυχόν δεν το γνώριζαν, τον θέλω πλάι μου για την αλλαγή που επιθυμώ να φέρω!
Τον συνάδελφο εκπαιδευτικό σίγουρα όχι! Με λίγα λόγια η αλλαγή έρχεται ίσως από τους λίγους, τους «τρελούς» που δεν κοιτούν ουδέποτε το «μα ο διπλανός μου δεν κάνει κάτι εγώ γιατί να κάνω;». Η ανταπόκριση των παιδιών σε όλο αυτό είναι πολύ συγκινητική! Θέλουν να μάθουν να αγαπούν αληθινά και άδολα. Αυτό εγώ αντιλαμβάνομαι. Μεγαλωμένα πολύ συχνά σε οικογένειες όπου γεννάει η σκύλα της οικογένειας την οποία και έχουν συχνά δεμένη στην αυλή και πετάνε τα κουτάβια της δεμένα σε τσουβάλια στα ποτάμια παρουσία των παιδιών αυτών..... με αυτά τα δίποδα θηρία-γονείς συχνά έχουμε κληθεί να παλέψουμε....
Ποια είναι θεωρείται η κατάσταση σήμερα στη χώρα με τα αδέσποτα;
Στην Ελλάδα η κατάσταση με τα αδέσποτα είναι τραγική και δυστυχώς ίσως και χειρότερη από όσο αφήνουν οι φιλόζωοι και μη να φανεί. Το ίδιο φυσικά και με έναν μεγάλο αριθμό δεσποζόμενων που ζούνε κάτω από άθλιες συνθήκες μηδενικής ευζωίας. Τα αδέσποτα δεν είναι πλάσματα που πετάχτηκαν από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης αναισθησίας που βλέπει τα ζώα ως άψυχα αντικείμενα, της κρατικής αναλγησίας που δεν επιθυμεί να διαθέσει κανένα κονδύλι για τα ζώα αυτά, ούτε καν και εκείνα που δικαιούνται και της παντελούς έλλειψης φιλοζωικής σχολικής παιδείας!
Ο νόμος λέει ότι ο Δήμος είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τα αδέσποτα ζώα μέσα από τις επιτροπές του. Ε ωραία ε και; Αν δηλαδή ένας Δήμος θεωρήσει ως μέσο μείωσης του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων την συγκέντρωση όλων τους σε κυνοκομεία κολαστήρια όπου μετά από λίγες μέρες παραμονής τους θα ευθανατώνονται με συνοπτικές διαδικασίες, σημαίνει ότι εγώ ως πολίτης αυτού του Δήμου κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια γιατί ο Δήμος έκανε το χρέος του; Διαχείριση αδέσποτων ζώων δεν είναι η ιδρυματοποίησή τους μέσα σε άθλια κλουβιά που ως μοναδικό προορισμό έχουν τον θάνατο.
Τον ψυχικό είτε την κατάληξη από τις ασθένειες ή ακόμη και τις εσωτερικές διαμάχες τους. Κλείστε έναν άνθρωπο για όλη του τη ζωή σε ένα σκοτεινό κλουβί. Θα κοινωνικοποιηθεί ή θα παραμείνει ένα αγρίμι; Ο σκύλος γιατί να δράσει διαφορετικά. Έχει νόηση, έχει συναισθήματα, έχει βούληση, έχει και γλώσσα. Και όσο η επιστήμη προχωρά σε μελέτες θα αποδειχθεί πως είναι ένα πλάσμα ισότιμο με μας! Η διαχείριση του αδέσποτου πληθυσμού από έναν Δήμο θα πρέπει επιτέλους να ξεκινήσει από την διαχείριση του δεσποζόμενου πληθυσμού όπου ο κάθε ανεγκέφαλος ιδιοκτήτης ζευγαρώνει το ζώο του και με την δικαιολογία ότι τάχα δεν τα πουλάει διοχετεύει τους δρόμους με νέες αδέσποτες ψυχές.
Οι Έλληνες είναι φιλόζωοι σε γενικές γραμμές;
Πολλές φορές όταν έχω δηλώσει δημόσια ότι θεωρώ ότι οι Έλληνες είμαστε ο πιο οπισθοδρομικός λαός φιλοζωικά κατηγορήθηκα με δικαιολογίες μα στο εξωτερικό έχουν σκύλους σε οίκους ανοχής, τους τρώνε αφού τους καίνε σε καζάνια και πολλά άλλα. Στη ζωή για να πας μπροστά δεν κοιτάς τα χειρότερα! Σαφώς και στο εξωτερικό όλα τα παραπάνω υπάρχουν.
Γιατί στην Ελλάδα τι γίνεται; Ο άλλος βίαζε τον σκύλο του και η γειτόνισσα ενώ άκουγε τα ουρλιαχτά του δεν μίλαγε με τη δικαιολογία της κλειστής κοινωνίας. Ένας πολύ μικρός πληθυσμός συνδυάζει να έχει τα ζώα του τσιπαρισμένα και εμβολιασμένα από κτηνίατρο, τους παρέχει πλήρη ιατρική περίθαλψη, τους σιτίζει όπως τους αξίζει, τα έχει εκπαιδεύσει απόλυτα θετικά χωρίς πνίχτες και ηλεκτρικά κολάρα και γενικότερα τα θεωρεί μέλη ισότιμα της οικογένειας του.
Όλοι οι υπόλοιποι το μόνο που κάνουν είναι να γίνονται μέρος του προβλήματος των αδέσποτων ζώων. Δε γίνεται να γνωρίζεις ότι 6.000.000 περίπου ψυχές βασανίζονται καθημερινά στο δρόμο και στα κυνοκομεία και εσύ να πας να αγοράζεις σκύλο από παράνομα εκτροφεία. Να μαθαίνεις ότι κάθε μέρα πετιούνται στα σκουπίδια χιλιάδες κουτάβια και εσύ να λες ότι δεν στειρώνω τη σκύλα μου γιατί δεν πάω κόντρα στη φύση και θέλω ένα παιδί από το παιδί μου. Πολύ απλά δε γίνεται! Ξαναλέω όμως ότι όαση στην έρημο της μισο-ζωίας αυτοί οι λίγοι, οι φωτεινές εξαιρέσεις που έσκυψαν με στοργή σε ένα πλάσμα που πονούσε και πολλές φορές ακόμη και ανάπηρο του έδωσαν μια ευκαιρία να ζήσει!
Αυτούς από το χέρι θα πάρουν οι Ζω.Ε.Σ. και θα φέρουν την πολυπόθητη αλλαγή! Αν δεν έχεις κοιτάξει κατάματα ένα πλάσμα που πονάει, απλώνοντας του το χέρι να σηκωθεί, ελάχιστα έχεις καταφέρει σε αυτή τη ζωή. Θεωρώ πως ένα σοκαριστικό ποσοστό Ελλήνων πολιτών δεν έχουν ιδέα από το τι σημαίνει «6.000.000 περίπου αδέσποτα στην χωρίς κανένα έλεος για αυτά Ελλάδα». Πουθενά μηχανισμοί πρόληψης, και τα μέτρα καταστολής παντελώς ανεπαρκή και αναποτελεσματικά. Υπάρχουν όμως Δήμοι που ξεκινούν μαζί μας κινητοποιήσεις στον ζωοφιλικό τομέα μέσα στα σχολεία και αυτό μου δίνει μεγάλο θάρρος για το μέλλον!
Οι Ζω.Ε.Σ. θεωρείτε μπορούν να λύσουν το θέμα με τα αδέσποτα;
Όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε παράνομα εκτροφεία που ξεπετάγονται από παντού, ανεύθυνους ιδιοκτήτες που θεωρούν τα ζώα τους αντικείμενα με ημερομηνία λήξης, βίαιους εκπαιδευτές που τραμπουκίζουν καθημερινά ιντερνετικά και μη, pet shop που πουλάνε ζώα και ψυχασθενείς δολοφόνους που εγκληματούν, όχι μόνες τους σίγουρα δεν μπορούν!
Παρόλα αυτά δε βαδίζω στα τυφλά. Έχω όραμα με δυνατές προοπτικές και τρομερές προδιαγραφές και αστείρευτη πίστη σε αυτό. Ξέρω πού πάω αλλά και το πώς θα φτάσω εκεί. Κατανοώ επίσης απόλυτα ότι χρειάζομαι πολύ χρόνο. Παρόλα αυτά δεν το βάζω κάτω. Από το 1996 παλεύω πολύ συχνά εντελώς μόνη με δίποδα θηρία.. όπως πολλοί άλλοι. Τώρα με την οικογένειά αυτή, δεν έχω να φοβηθώ πλέον τίποτα! Μαζί με τους τρεις σκύλους μου αλλά και με όλους εκείνους που διέσωσα περάσαμε δια πυρός και σιδήρου, είδαμε το θάνατο κατάματα και τον νικήσαμε. Τους έπεισα να με εμπιστευθούν και να μου δώσουν την ευκαιρία να τους αποδείξω πώς πρέπει να είναι η ζωή τους μέσα στην απόλυτη ευζωία. Αφού κατάφερα αυτό, μπορώ να καταφέρω τα πάντα!
Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται να έχει μια ομάδα ζωοφιλικών ενημερώσεων σε Έλληνες πολίτες γενικότερα ώστε να είναι αποδοτική στο έργο της;
Αυτό που χρειάζεται η οποιαδήποτε ομάδα για να περάσει την πόρτα ενός σχολείου είναι πρωταρχικά και αποκλειστικά η επιστημονική δομή των όσων επιθυμεί να περάσει στις παιδικές ψυχές. Που σημαίνει πως ο κάθε που δηλώνει φιλόζωος δεν είναι απαραίτητα και αρμόδιος για να αναλάβει και την φιλοζωική διαπαιδαγώγηση των μαθητών! Δυστυχώς στην Ελλάδα ο οποιοσδήποτε έμπαινε τουλάχιστον μέχρι τώρα μέσα στα σχολεία. Έχω δει γουναράδες και κυνηγούς μέσα στα σχολεία, για να προωθήσουν το επάγγελμά τους. Το να πουλάω κασκόλ γούνινα για τα οποία θυσιάστηκαν 160 μινκ σχεδόν νεογέννητα είναι δουλειά;
Για να πονάς για όλα τα ζώα, δε χρειάζεται ούτε να είσαι ακτιβιστής, ούτε να είσαι vegan! Χρειάζεσαι πολύ απλά μια απόλυτη ευαισθησία πως ό, τι ζει και αναπνέει διαθέτει ψυχή! Με γνώμονα αυτό εμείς ως εκπαιδευτικοί θα καθοδηγήσουμε τους μαθητές στο πως θα απομακρύνουν μια μέλισσα που μπήκε μέσα στην τάξη προς την ελευθερία της και όχι στο με ποιο τρόπο θα καταφέρουμε να την σκοτώσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα! Αν κάνετε μια ιστορική αναδρομή οι μεγαλύτεροι δολοφόνοι της παγκόσμιας ιστορίας είχαν κακοποιήσει ζώο πριν φτάσουν στον άνθρωπο. Και πριν φτάσουν στον σκύλο ή στη γάτα είχαν πρώτα εξασκήσει τις δολοφονικές τους ικανότητες σε κάποιο έντομο! Η ψυχή σκληραίνει λίγο λίγο....Για να εισέλθεις σε ένα σχολείο οφείλεις να έχεις εκπαιδευτεί άριστα πριν σε όσα θέλεις να πεις.
Εγώ πάντως ενώ ήμουν ήδη Δασκάλα και έχοντας κάνει πάρα πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα φιλοζωίας μέσα στην τάξη, δεν τόλμησα να δημιουργήσω την ομάδα αυτή πριν σπουδάσω και εκπαιδεύτρια σκύλων και πριν παρακολουθήσω αναρίθμητα σεμινάρια σχετικά με αυτό. Όταν επισκέφθηκα το πρώτο σχολείο ως Ζω.Ε.Σ. με σκύλους, είχαν ήδη συναντήσει σχεδόν 5000 παιδιά ο καθένας τους κατά τη διαδικασία κοινωνικοποίησής τους. Η ομάδα μου αποτελείται από επιστημονικούς συνεργάτες ο καθένας στον δικό του τομέα και εθελοντές που δε σταματούν να εκπαιδεύονται στα νέα ζωοφιλικά δεδομένα.
Δεν επισκεπτόμαστε σχολεία πάντως για να πείσουμε τα παιδιά να υιοθετήσουν ένα ζώο ούτε να τους παρουσιάσουμε την θλιβερή ελληνική πραγματικότητα, εμφυτεύοντάς τους τύψεις για την αντιμετώπιση των ζώων από τους συνανθρώπους τους! Με τον τρόπο αυτό το μόνο που καταφέρνεις να κάνεις είναι να «δίνεις ιδέες» για κακοποίηση και εγκατάλειψη ζώου ακόμη και σε κάποιον που δεν το είχε σκεφτεί. Με όπλο μόνο την αγάπη δεν μπαίνεις μέσα σε σχολεία. Η αγάπη σε οδηγεί συχνά σε λάθη!
Πώς συντηρείται οικονομικά όλος αυτός ο αγώνας σας πανελλαδικά;
Ο αγώνας αυτός έχει συντηρηθεί μέχρι σήμερα αποκλειστικά και μόνο από δικά μου χρήματα στο μεγαλύτερο μέρος του. Σε κάθε περιοχή οι εθελοντές μου καλύπτουν μόνοι τους τα δικά τους έξοδα. Υπήρξαν φυσικά και σχολεία και φιλοζωικά σωματεία που μας κάλυψαν τα μεταφορικά και τη διαμονή μας, σε περιοχές απομακρυσμένες, αλλά ελάχιστα!
Ανεκτίμητη η στήριξη του www.alexandriamou.gr , χορηγού επικοινωνίας μας που κάλυψε μέχρι σήμερα όλο το υλικό μας, αλλά και του κ. Γουλιέλμου Βασίλη, διοργανωτή φεστιβάλ για κατοικίδια που από την αρχή είναι δίπλα μας, παρέχοντάς μας χώρους δωρεάν στις δράσεις του και μεταδίδοντας το όραμά μας μέσα από κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Καμιά εταιρία άλλη που δραστηριοποιείται στο χώρο των κατοικιδίων δε με έχει πλησιάσει, γεγονός που σημαίνει πως είναι δύσκολο να χρηματοδοτηθεί μια προσπάθεια που τα αποτελέσματά της θα αργήσουν να φανούν.
Όταν φανούν όμως, πιστέψτε με, θα οριστικοποιήσουν ένα νέο ζωοφιλικό ελληνικό κατεστημένο με γερές βάσεις για να διαμορφώσει έναν καλύτερο κόσμο. Από δω και πέρα στηριζόμαστε στις δωρεές οποιουδήποτε θελήσει να στηρίξει αυτό το όραμα, εμάς, τον αγώνα μας, αλλά και πολλά ζώα αδέσποτα που έχουμε επίσης μόνοι μας αναλάβει! Οποιοσδήποτε θελήσει να μας βοηθήσει μπορεί να απευθυνθεί με ένα μήνυμα στη σελίδα μας στο facebook μιας που η ιστοσελίδα μας βρίσκεται υπό κατασκευή και είναι χορηγία της εταιρίας WellDone του κ.Γουλιέλμου Βασίλη.
Κόντρες ανάμεσα σε φιλόζωους κόντρες ανάμεσα σε όσους φροντίζουν ζώα και υποτίθεται όχι ανθρώπους; Πόσο δυσχεραίνει την επίτευξη της αλλαγής, αυτή η σχεδόν καθημερινή ελληνική πραγματικότητα;
Σε αυτή την ερώτηση θα μπορούσα να απαντήσω γεμίζοντας σελίδες ολόκληρες. Έχω δηλώσει δημόσια τις θέσεις μου πολλές φορές. Όσοι μας κατηγορούν ότι φροντίζουμε ζώα ενώ άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα, δεν έχουν απλώσει ουδέποτε χέρι να βοηθήσουν κανέναν, μήτε δίποδο μήτε τετράποδο. Η κατηγορία επίσης ότι είμαστε ψυχικά ελλειμματικοί όπου την αγάπη που δε μας έδωσαν άνθρωποι την αναζητούμε πχ σε έναν σκύλο πάντα θα με αηδιάζει.
Δε θα φτάσω ποτέ να πω φυσικά αυτό που λένε πολλοί «γνώρισα την αγάπη των ανθρώπων και τελικά πήρα σκύλο», γιατί αυτός ο εξανθρωπισμός των ζώων έχει οδηγήσει τις κοινωνίες σε βαθύτερα προβλήματα αλλά και έχει οπλίσει το χέρι δολοφόνων για αυτά. Με απλά λόγια όταν εγώ που είμαι κηδεμόνας σκύλου δε σέβομαι τον διπλανό μου που δεν θέλει τα ζώα, τότε ναι τον οπλίζω για να τους κάνει κακό!
Δεν είναι ανεπίτρεπτο να μην αγαπούν όλοι τα ζώα, άλλωστε δε γεννηθήκαμε και δε μεγαλώσαμε όλοι με ευαισθησίες. Ανεπίτρεπτο όμως είναι να ξυπνάς το πρωί και να οργανώνεις το επόμενο έγκλημά σου εναντίον τους. Και έγκλημα είναι ακόμη και το να δηλώνεις δημόσια ότι φοράς πνίχτη στον σκύλο σου. Είναι ποινικό αδίκημα πολύ απλά.
Τώρα για την αθλιότητα ανάμεσα στους «φιλόζωους» τι να δηλώσω εγώ πια όταν τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Όταν ένα ζώο πεθαίνει και από πάνω του «σκοτώνονται» για το ποιος τελικά το έσωσε, ποιος έδωσε τα περισσότερα χρήματα, ποιος είναι τελικά ο περισσότερο φιλόζωος. Σήμερα αν δεν ποστάρεις στο facebook πόσα ζώα έχεις σώσει, δε θεωρείσαι αποδοτικός φιλοζωικά. Και αν δε το κάνεις κατηγορείσαι πως δεν κάνεις τίποτα! Γιατί; Ποιος το ορίζει αυτό; Εμείς ως Ζω.Ε.Σ. δε θα μας δείτε ποτέ να εμπλακούμε σε αυτούς τους διαδικτυακούς καβγάδες και ίσως είναι και ο μοναδικός λόγος για τον οποίο θα αναγκαστώ να απομακρύνω κάποιον συνεργάτη μου στο όραμα αυτό. Κατάρες, ύβρεις και χυδαιολογίες δεν ταιριάζουν σε όσους διαβαίνουν τις πόρτες σχολείων και δεν τις υπηρέτησα ούτε τις επιδοκίμασα ποτέ μου! Πόσο μάλλον τώρα που θέλω να είμαι εκείνη που θα υπογράψει την πολυπόθητη αλλαγή! Έχω κατηγορηθεί πολύ και από πολλούς δηλωμένους φιλόζωους. Ότι σε μια χώρα όπου ζώα πεθαίνουν κάθε μέρα, εγώ μιλάω για μεγάλα οράματα αντί να βγω στους δρόμους να μαζέψω όσα περισσότερα μπορώ. Δεν ακούω τίποτα, γυρίζω την πλάτη μου και οραματίζομαι το μέλλον και τον κόσμο που θέλω εγώ να ζήσω! Και σε αυτόν δεν χωρούν όλοι οι παραπάνω! Όσο πιο γρήγορα αντιληφθείς πως ακόμη και αν σπαταλήσεις όλα σου τα χρήματα, όλο σου τον χρόνο και όλο σου το χώρο, πως και τότε όλα δε θα τα σώσεις, τόσο πιο γρήγορα απομακρύνεσαι από την τρέλα του συλλέκτη και του ανισόρροπου φιλοζωικά! Οι Ζω.Ε.Σ. πάντως δεν δημιουργήθηκαν για την περισυλλογή και την περίθαλψη του αδέσποτου πληθυσμού, μα για να καταφέρουν μελλοντικά να μη χρειάζονται τα παραπάνω.
Αναφέρετε σχεδόν πάντα ότι ψυχή αυτού του οράματος είναι η Διώνη. Θα καταφέρει τελικά πιστεύετε αυτός ο σκύλος να φέρει την πολυπόθητη αλλαγή;
Αν δεν πίστευα πως αυτός ο σκύλος θα φέρει την αλλαγή, δε θα είχα ξεκινήσει καθόλου αυτόν τον αγώνα! Το βλέμμα της σε κάθε ενημέρωση που έχει παραβρεθεί αλλά και σε κάθε δημόσια δράση τα λέει όλα και αυτό είναι και το σύνθημά μας: «Όταν μετράω τι μπορώ, σε όλη τη Γη πια δε χωρώ!». Εγώ δεν το ξεκίνησα όλο αυτό ούτε για να γίνω διάσημη, ούτε για να χαίρω εκτίμησης και αποδοχής από ανθρώπους που δε θα είχα άλλον τρόπο να προσεγγίσω. Βαδίζω άλλωστε αθόρυβα χρόνια τώρα, μιλούν τα έργα μου πρώτα και έπειτα εγώ, δε σταματώ να επιμορφώνομαι, να λειτουργώ ως Δασκάλα και να βοηθώ εθελοντικά όπως και όσο μπορώ. Όσοι εκπαιδευτικοί αποφάσισαν να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα για τον σταθερό μισθό και μόνο επιτέλους ας γυρίσουν σπίτι τους! Παιδεία δεν είναι μόνο εκμάθηση γραφής, ανάγνωσης και μαθηματικών!
Είναι παίρνω από το χέρι ένα παιδί και το βοηθώ να ζει με κίνητρό του την άδολη αγάπη. Οραματίζομαι ένα σχολείο με παιδιά ικανά να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα τους και των άλλων, τις ανάγκες τους, να έχουν ορθή κρίση, αυτοπειθαρχία, αυτοέλεγχο, να σέβονται το συνάνθρωπό τους αλλά και τις αξίες και τα δικαιώματα όλων των έμψυχων όντων στον πλανήτη. Να φέρονται με δικαιοσύνη, να συνεργάζονται για την ευημερία όλων των ζωντανών οργανισμών, να συμβιώνουν αρμονικά και να αντιλαμβάνονται τη σημασία της κοινωνικής προσφοράς και του εθελοντισμού στο κοινωνικό σύνολο.
Με συνοδοιπόρο τη Διώνη που αντιπροσωπεύει εκείνον που δε στείρωσε το σκυλί του και πέταξε το κουτάβι του στα σκουπίδια, εκείνον που το βρήκε στο δρόμο του και το προσπέρασε, εκείνον που το κακοποίησε, εκείνον που το εκπαίδευσε με απόλυτη βία και εκείνον που δεν κατανόησε τι είναι το ουρλιαχτό τους μέσα στον ύπνο τους από την απελπισία και τι η αίσθηση του να ζεις ως περιττός, επιζήμιος και επικίνδυνος για πολλούς, θα νικήσουμε!
Είστε να υποθέσουμε κατά της αγοράς σκύλου;
Το γεγονός πως εγώ δρω ακτιβιστικά και ποτέ μα ποτέ δε θα αγόραζα καθαρόαιμο σκύλο δε σημαίνει πως απαιτώ τον αφανισμό της καθαροαιμίας! Κάποτε ρωτήθηκα δημόσια αν είμαι υπέρ η κατά της αγοράς σκύλου. Ένας άνθρωπος που έχει θάψει με τα ίδια του τα χέρια αμέτρητες ψυχές μετά από βασανισμό από ανθρώπινα χέρια στο δρόμο, όχι δεν μπορεί να είναι υπέρ της αγοράς ενός σκύλου. Παρόλα αυτά σαφέστατα και υπάρχουν εκτροφείς που διοχετεύουν την αγορά με σκύλους εργασίας τους οποίους και εκτρέφουν σε άριστες συνθήκες με αμέριστη αγάπη καλύτερα και από τα παιδιά τους.
Δεν έχω διακρίνει πάντως τα όρια του τι είναι τελικά «σκύλος εργασίας». Πάντως για το αν ένας πρώην αδέσποτος σκύλος δεν μπορεί λόγω γονιδίων ή πρότερου βίου, εξίσου να «εργαστεί» για το καλό της ανθρωπότητας, αφήστε με να διατηρώ τις αμφιβολίες μου και να μας το αποδείξει το μέλλον! Δουλεύω ήδη αθόρυβα και για αυτό. Υπό την ίδια λογική δε θα αποδεχτώ ποτέ το ποια φυλή είναι πιο έξυπνη, ώστε να με πείσει να την αγοράσω, όταν δεν έχουν γίνει μετρήσεις ανάλογες και στον ημίαιμο πληθυσμό!
Οι νόμιμοι εκτροφείς, όσο μπορεί να αποκαλείται κάποιος έτσι σε μια χώρα με «περίεργους» νόμους, δεν είναι η πληγή για τα αδέσποτα. Πληγή είναι όλοι εκείνοι οι τάχα χομπίστες του «αθλήματος» που δε διστάζουν να προωθούν στο διαδίκτυο το εμπόρευμα τους και να τα πουλάνε σε χαμηλές τιμές σε ανεγκέφαλους που προτιμούν το ζώο τους να μοιάζει με καθαρόαιμο και ας μην είναι! Είναι και θέμα ματαιοδοξίας άλλωστε! Για αυτό και μόνο οι περισσότεροι αγοράζουν! Εγώ ευτυχώς διαθέτω τεράστια αποθέματα ενσυναίσθησης για να έκανα κάτι τέτοιο, μα αυτό είναι και κάτι που δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλωστε!
Πώς αντιμετωπίζετε όλους εκείνους που εγκαταλείπουν τα ζώα τους;
Πώς να τους αντιμετωπίσω; Με μηδενικές ευαισθησίες που δε θα διστάσουν αύριο να εγκαταλείψουν και τους ίδιους τους γονείς τους! Ανέκαθεν σκεφτόμουν μια έρευνα σε όλα τα γηροκομεία της χώρας ή τα ορφανοτροφεία όπου να μελετηθεί αν κάποιος που «παράτησε» το γονιό του εκεί, έχει στο ενεργητικό του εγκατάλειψη ζώου πριν. Εγώ είμαι σίγουρη πως έχει! Το γεγονός πως ετοιμάζεσαι να πας διακοπές με την οικογένειά σου και ετοιμάζεις την «προίκα» του σκύλου σου και τον δένεις με νερό και τροφή στην πρώτη κολώνα που θα βρεις για να μεταθέσεις το πρόβλημα στον πρώτο ευαίσθητο που θα περάσει, είσαι επικίνδυνος για την οικογένειά σου και για το κοινωνικό σύνολο γενικότερα.
Εμείς ως Ζω.Ε.Σ. μέσα στα σχολεία εκπονούμε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα καθαρά πρόληψης, όπου τα παιδιά μαθαίνουν τι ακριβώς σημαίνει να υιοθετώ υπεύθυνα ένα ζώο. Όλες αυτές οι εγκαταλείψεις προέρχονται από ανθρώπους κοινωνικά ανεύθυνους και ανίκανους να συμπονέσουν και να αγαπήσουν! Η εγκατάλειψη είναι καταδίκη σε θάνατο και όποιος εγκαταλείπει το ζώο του δεν διαφέρει από εκείνον που το κακοποιεί. Τελεία και παύλα.
Τι συμβουλές θα δίνατε σε έναν νέο κηδεμόνα κατοικίδιου ζώου ως εκπαιδεύτρια σκύλων;
Οι σκύλοι εκπαιδεύονται καταρχάς με απόλυτη αγάπη, υπομονή και κατανόηση. Εκπαιδεύονται αφού μάθουμε εμείς τη γλώσσα των σκύλων. Και σε αυτό μας βοηθούν οι εκπαιδευτές σκύλων. Δεν εκπαιδεύονται μέσα από βίντεο που βλέπουμε στο διαδίκτυο, από συμβουλές φίλων, ούτε από υποθέσεις που κάνουμε! Οι απόψεις που ακούγονται και προωθούνται μέσα από άρθρα στο διαδίκτυο «δείξε στον σκύλο σου ποιος είναι το αφεντικό», έχουν καταστρέψει ψυχικά πολλά ζώα. Όταν αποφασίζουμε την κηδεμονία ενός σκύλου, δεν είμαστε ιδιοκτήτες του, μιας που δεν είναι αντικείμενο, αποφασίζουμε ταυτόχρονα πως κρατάμε από το χέρι ένα παιδί που δε μεγαλώνει ποτέ και στεκόμαστε δίπλα του μέχρι την τελευταία του πνοή.
Ένα πλάσμα, το οποίο αγαπάει άδολα, συγχωρεί και ξεχνάει τα πάντα, είναι δυνατόν να του φέρεσαι με βία; Ούτε η λέξη θετικός εκπαιδευτής μου αρέσει! Τι σημαίνει θετικός; Τα αυτονόητα θα απαιτούμε; Οι σκύλοι χρειάζονται χώρο, χρόνο και χρήμα. Όχι πολλά, αλλά χρειάζονται! Για να ζουν με απόλυτη ευζωία που σημαίνει πως «ξοδεύω» τον απαραίτητο χρόνο, χώρο στη ζωή μου και χρήμα που απαιτείται για να νιώθει το ζώο μου καλά και ασφαλές κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη της ζωής του.
Αυτή η διαδρομή μέσα από τις Ζω.Ε.Σ., αν και νωρίς για να το λέμε αυτό, κάποτε όμως θα τελειώσει. Τι θα θέλατε να έχετε καταφέρει στο τέλος του δρόμου κοιτώντας πίσω;
Αυτό που θέλω με σιγουριά είναι να κοιτώ το κάθε βήμα αυτού του δρόμου με περηφάνια και να ξέρω πως έκανα ό, τι καλύτερο μπορούσα. Μέσα από πολλή ώριμη σκέψη έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τελικά είμαι πολύ τυχερή που μπορώ να μπαίνω στη θέση του άλλου. Πως πολύ συχνά φαντάζομαι πως θα ήταν να ζούσα έστω για μια μέρα στο δρόμο χωρίς ρούχα, χωρίς τροφή και νερό, με χιόνι, με βροχή, με φρικτή ζέστη, να με χτυπάνε με ξύλα, να με καίνε, να με μαχαιρώνουν, να με πυροβολούν, να μου ρίχνουν φόλες, να με τραυματίζουν με τα αυτοκίνητα τους και να με εγκαταλείπουν και να με δένουν χειροπόδαρα να με πετάνε στα ποτάμια.
Να συνεχίσω; Αυτή είναι η ζωή ενός αδέσποτου. Και αυτή η πραγματικότητα εμένα δε με αφήνει να κοιμηθώ ήσυχη και ευτυχισμένη τα βράδια. Όταν μπήκα πρώτη φορά σε τάξη να διδάξω το 2000, έχοντας ήδη στο ενεργητικό μου πολλές διασώσεις σκύλων κυρίως, ορκίστηκα πως όσο περνάει από το χέρι μου δε θα επιτρέψω να βγει από τα ελληνικά σχολεία άλλος δολοφόνος ζώων. Και αυτό ακριβώς θα παλέψω με όλη μου τη δύναμη να πετύχουν οι Ζω.Ε.Σ. Στη μια χούφτα ισορροπημένων εθελοντών που θυσιάζουν χρόνο, χώρο και χρήμα για αυτά τα βασανισμένα πλάσματα και στα παιδιά βασίζω εγώ τις ελπίδες μου για μια πολιτισμένη κοινωνία με σεβασμό προς τα ζώα και στον ερχομό μιας μέρας που θα αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν και θα θέσουμε επιτέλους σε προτεραιότητα το γενικό συμφέρον από το προσωπικό, αφού μάθουμε να σεβόμαστε οποιαδήποτε μορφή ζωής στον πλανήτη που εγωιστικά καθημερινά καταπατούμε.
Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν προσφέρουμε καμία υπηρεσία στους άλλους παρά μόνο στον εαυτό μας. Έχω μέσα μου γκρεμίσει συθέμελα όλο το σημερινό ζωοφιλικό κατεστημένο, βαδίζω βήμα βήμα και χτίζω από την αρχή νέους δρόμους με προοπτικές. Δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια και να προσποιηθώ ότι όλα βαίνουν καλώς όταν γύρω μου επικρατεί μια αθλιότητα στο θέμα των ζώων και των ανθρώπων. Ο καθένας μας ας κάνει την αυτοκριτική του. Εγώ πάντως θα παραμένω πάντα «αθεράπευτα ρομαντική σε καιρούς σκοτεινούς με συναισθήματα νεκρά», περήφανη για τις επιλογές μου και τυχερή για τους σπουδαίους ανθρώπους που τις πλαισιώνουν.
Οι εικόνες της κόλασης που λέγεται «αδέσποτη ζωή στους δρόμους και τα κυνοκομεία-κολαστήρια της Ελλάδας» και τα ουρλιαχτά «μωρών» που πετάχτηκαν σαν σκουπίδια στοιχειώνουν τον ύπνο μου χρόνια τώρα. Δε μένω όμως εκεί. Μαζεύω τα κομμάτια μου κάθε ϕορά και προχωράω. Ακόμη και μόνη να μείνω πάλι θα προχωράω! Σταθερή στις εξαιρέσεις, γίνομαι η αλλαγή που θέλω σε αυτόν τον κόσμο να δω, γιατί ξέρω πως τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία τις ξεκίνησαν πάντα οι λίγοι, εκείνοι οι «τρελοί» για πολλούς που όμως ποτέ δε λύγισαν!
Και εγώ μαζί με όλους εκείνους που απαρτίζουμε τις Ζω.Ε.Σ. ανήκουμε περήφανα σ’ αυτούς. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να μην τα κατάφερουμε!
πηγή:alfavita.gr
