δείχνοντας ο ίδιος απόλυτα εξοικειωμένος και κοινωνικοποιημένος τόσο με τους ανθρώπους όσο και με τα ζώα. Τη Διώνη την κατεβάσαμε από την πίσω αυλή του σχολείου μιας που ακόμη δεν έχει τόσο καλή σχέση με τα άλλα σκυλιά και δεν επιχειρήσαμε πειράματα που θα δημιουργούσαν νέα προβλήματα στην προσπάθεια αποευαισθητοποίησης που γίνεται με τα άλλα ζώα.
Τόσο η Διευθύντρια του Λυκείου όσο και οι Εκπαιδευτικοί μας περίμεναν με μεγάλη ανυπομονησία και διάθεση να διευρύνουν τις γνώσεις τους πάνω στο θέμα της κακοποίησης των ζώων, μιας που το συγκεκριμένο σχολείο χρόνια τώρα αναλαμβάνει projectsπάνω στο θέμα αυτό. Μπήκαμε στην αίθουσα του αμφιθεάτρου και ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.
Οι μαθητές χωρίστηκαν σε 2 ομάδες, στην Β’ Λυκείου που είχε αναλάβει και σχετικό projectκαι στην Α’ Λυκείου που θα αναλάβει αντίστοιχο το επόμενο 3μηνο. Καταρχήν πήραμε στα χέρια μας τα ερωτηματολόγια που είχαμε στείλει από την προηγούμενη μέρα και με μια γρήγορη ματιά είδαμε πως η παρουσία μας εκεί επιβαλλόταν και ήμασταν ήδη αρκετά ευδιάθετες για να ξεκινήσουμε. Σε γενικές γραμμές, τα παιδιά θεωρούσαν ως κακοποίηση τον ακρωτηριασμό, τις κυνομαχίες, τη διακίνηση οπτικοακουστικού υλικού με πράξεις βίας εναντίον ζώων, τη σεξουαλική συνεύρεση με ζώα, ενώ δέχτηκαν ότι υπάρχει παθητική κακοποίηση την οποία και όρισαν ως την ελλιπή κτηνιατρική φροντίδα, τις κακές συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης του ζώου, τη μόνιμη αλυσόδεση σε αυλές και μπαλκόνια. Στην περίπτωση κακοποίησης που έχει αναρτηθεί στο Διαδίκτυο, οι περισσότεροι είπαν ότι θα προωθούσαν το link, περιγράφοντας το περιεχόμενό του στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ενώ αν έβλεπαν ένα γείτονα να δέρνει το σκυλί του, θα απευθύνονταν άμεσα σε ένα ζωοφιλικό σωματείο και στην αστυνομία. Το ίδιο θα έπρατταν αν έβλεπαν έναν σκύλο μόνιμα δεμένο. Αρκετοί θα έκαναν πρώτα μια φιλική σύσταση και μετά θα απευθύνονταν στη Διεύθυνση Κτηνιατρικής της οικείας τους περιφέρειας. Αν έβρισκαν νεκρά γατάκια στα σκουπίδια, θα έκαναν μήνυση κατ΄ αγνώστου στην Αστυνομία, ενώ αν έβλεπαν το γείτονα να πυροβολεί ένα αδέσποτο ή τη γειτόνισσα να ρίχνει φόλα σε ένα παρκάκι της γειτονιάς, θα έκαναν άμεσα καταγγελία, ώστε να συλληφθεί ο δράστης, ενώ μόνο 2 θα προσπερνούσαν χωρίς να κάνουν τίποτα. Τα ερωτηματολόγια κατέληγαν με την ερώτηση για το ποια θεωρούν ως τη μόνη λύση για να εξαλειφθούν τα περιστατικά κακοποίησης, βασανισμού και θανάτωσης ζώων και σχεδόν όλοι συμφώνησαν πως είναι η δική μας άμεση παρέμβαση και καταγγελία.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ως αρχική μας εντύπωση υπήρξε ότι το projectλειτούργησε απόλυτα σωστά για το σκοπό που έγινε που ήταν και η ευαισθητοποίηση των μαθητών απέναντι σε οποιαδήποτε έμψυχη μορφή του πλανήτη. Οπότε η παρουσίαση μας είχε ακόμη μεγαλύτερη αξία, μιας που θα συνοψίζαμε όλα όσα είχαν μάθει, αλλά θα εμβαθύναμε και περισσότερο στο συγκεκριμένο θέμα.
Η παρουσίαση μας ξεκίνησε με ένα βίντεο του SteveCutts, το “Man”, όπου δείχνει με πολύ παραστατικό τρόπο όλη αυτή την καταστροφική επέμβαση του ανθρώπου πάνω στη φύση και με ένα βίντεο αμέσως μετά σχετικά με την κακοποίηση που δέχονται όλα τα ζώα του πλανήτη.
Η παρουσίαση συνεχίστηκε αναδεικνύοντας τις θετικές επιπτώσεις που έχει η στείρωση στα ζώα, μιας που είναι και η μοναδική λύση της μείωσης του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων. Μιλήσαμε για τις πρώτες βοήθειες από φόλα, αλλά και για τη διατροφή του σκύλου. Αναφερθήκαμε μέσα από κατάλληλα βίντεο στο γουνεμπόριο, αλλά και στα puppymils, την απόλυτη ντροπή της ανθρωπότητας. Αν και τα τελευταία χρόνια γίνεται μία προσπάθεια ενημέρωσης για τα PuppyMills(φάρμες κουταβιών) οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ή δεν ενδιαφέρονται για την ύπαρξη τους! Όμως το δράμα είναι πιο κοντά απ’ όσο νομίζουμε και η συνέχιση του ή όχι εξαρτάται από τον κάθε ένα από εμάς.
Μιλήσαμε ακόμη για τα ζώα παραγωγής και είδαμε σχετικά βίντεο. Αναλύσαμε διεξοδικά το νέο νόμο με τις τροποποιήσεις του σχετικά με τα αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα και δεχθήκαμε ερωτήσεις για τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν σε περίπτωση κακοποίησης ενός ζώου. Αυτό που προσπαθήσαμε να περάσουμε ως μήνυμα στους μαθητές ήταν το γεγονός ότι οφείλουν ως Νέα Γενιά να σπάσουν τη σιωπή τους, μιας που η βάναυση μεταχείριση των ζώων πολύ γρήγορα θα περάσει και στον άνθρωπο.
Είδαμε βίντεο από διασώσεις ζώων αλλά και βίντεο κακοποίησης και όλα αυτά με στόχο να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές μιας που ζούνε σε εποχές που η ψυχή τους με όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους σιγά σιγά σκληραίνει.
Μιλήσαμε για τη γλώσσα σώματος του σκύλου αλλά και για τις βασικές αρχές της εκπαίδευσής του, στην οποία δε χρησιμοποιούμε καμιά μορφή βίας, είτε λεκτική είτε σωματική. Είχαμε μαζί μας και φυσική παρουσία σκύλου μιας που μας συνόδευσαν ο Αxelκαι η Διώνη, δύο πρώην πολύ κακοποιημένα αδέσποτα που μέσα από την αγάπη, την επιμονή και την υπομονή, έχουν περάσει από την εκπαίδευση της βασικής υπακοής και μπορούν να μας συνοδεύουν στις ενημερώσεις μας στα σχολεία, μιας που είναι και οι δύο απόλυτα ανεκτικοί στο χάδι. Ενημερώσαμε τα παιδιά να αποφύγουν το χειροκρότημα, καθώς η Διώνη είναι κροτοφοβική, ενώ να αφήσουν τον Axel, μόνος του να τους πλησιάσει, όπως και έγινε, εκπλήσσοντάς μας πολύ ευχάριστα. Και τα δύο σκυλιά έδειχναν πολύ εξοικειωμένα με τους ανθρώπους εκεί, παρόλο που στο διάλειμμα είχαν να «αντιμετωπίσουν» περίπου 130 αγκαλιές!
Κλείσαμε την παρουσίαση μας, τονίζοντας στα παιδιά ότι αν επιθυμούν μια συγκεκριμένη φυλή σκύλου για μια καθορισμένη εργασία, πρέπει να απευθυνθούν μόνο σε κάποιον επίσημο εκτροφέα, ενώ αν επιλέξουν έναν σύντροφο ζωής από το δρόμο, θα πρέπει να είναι έτοιμοι να υπομείνουν όλα τα ψυχικά ελλείμματα που για καιρό θα τον συνοδεύουν. Και στις δύο περιπτώσεις προσπαθήσαμε να περάσουμε το μήνυμα στα παιδιά πως ένας σκύλος είναι σχέση ζωής, μια πολύ σοβαρή απόφαση και η συμβίωση μαζί του απαιτεί χώρο, χρόνο και χρήμα.
Η παρουσίασή μας κράτησε περίπου 2 ώρες σύνολο και άλλη μία ώρα καθίσαμε να μιλήσουμε με την Διευθύντρια και να αναλύσουμε τα πορίσματά μας, τα οποία και σαφώς θα ολοκληρώνονταν με τη διεξοδικότερη μελέτη των αποτελεσμάτων των ερωτηματολογίων, αλλά και με μια έκθεση αποτίμησης που θα μας έστελναν τα παιδιά μετά.
Αναλύοντας μετέπειτα τα ερωτηματολόγια, η πρώτη μας εκτίμηση είναι ότι στο συγκεκριμένο Λύκειο, τα projects«δουλεύουν» απόλυτα σωστά και παρέχουν ουσιαστική γνώση στα παιδιά, μιας που οι απαντήσεις τους έδειχναν μελλοντικούς πολίτες συνειδητοποιημένους και ευαισθητοποιημένους απέναντι σε οποιαδήποτε ομάδα πληθυσμού πονάει, βασανίζεται και αγωνίζεται να επιβιώσει.
Κλείνοντας την πρώτη μας ζωοφιλική ενημέρωση ως Ζω.Ε.Σ με απόλυτη συγκίνηση θα πω ότι είναι γεμάτος αγάπη ο δρόμος που επέλεξα εγώ προσωπικά πριν 11 χρόνια να διαβώ. Και ο δρόμος που ανοίχτηκε μπροστά μου ένα περίπου μήνα πριν γεμάτος ελπίδα και αγκαλιά γεμάτη χάδι.
Μαζί μου πλέον η κ. Μποζαγλυκίδου Ζωή, Οδοντίατρος και απόλυτα ενημερωμένη πάνω στα ζωοφιλικά ζητήματα, ως ακτιβίστρια και πρόεδρος του ζωοφιλικού σωματείου Κουφαλίων. Η κ. Μελιδώνη Αλεξία, Εκπαιδευτικός και Νοσηλεύτρια με μεγάλη εμπειρία σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου και σε projectsπου αναλαμβάνουν. Η κ. Παράσχου Παναγιώτα, Δασκάλα Χορού και με άρτια κατάρτιση στο Παιδικό Θεατρικό Παιχνίδι. Όλες μας αποφασίσαμε το καλοκαίρι να εκπαιδευτούμε μέσα από σεμινάρια στο θεατρικό παιχνίδι που αφορά τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού, ώστε με τη νέα χρονιά να διαθέτουμε την κατάρτιση να επισκεφθούμε και αυτά τα σχολεία.
Στην ομάδα μου θα είναι ακόμη, όποτε κριθεί απαραίτητο, η κ. Δούκα Αλεξάνδρα, Διατροφολόγος με εμπειρία στα παιδιά, μέσα από επισκέψεις της στα σχολεία και η κ. Πανταζάκη Αντζι, Ιστορικός και Ζωγράφος που θα μας βοηθήσει στο καλλιτεχνικό κομμάτι των ζωοφιλικών ενημερώσεων.
Τις ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που αποφάσισαν να συμπορευτούν μαζί μου σε ένα ταξίδι που απαιτεί να δοθείς ολοκληρωτικά για να προσφέρεις κοινωνικό έργο. Βλέπεις, θέλει αγώνα να κάνεις τον κόσμο να γελάσει, θέλει μόχθο να γεμίσεις καρδιές με αγάπη και να τους κάνεις μέρος της αλυσίδας που έχεις δημιουργήσει για να κλείσεις μέσα όλα τα έμψυχα όντα που πονούν. Η ουσία είναι να βρίσκεσαι σ’ αυτή τη ζωή με ανθρώπους που αγαπούν να ακολουθούν το όνειρό σου και τότε μόνο βαδίζεις στα μονοπάτια της ζωοφιλίας, όπως ακριβώς πρέπει, χωρίς ακρότητες και σίγουρα χωρίς ματαιοδοξία. «Όλα να τα σώσεις δεν μπορείς……για αυτό και εμείς αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ένα τεράστιο ταξίδι να σταματήσουν να γεννιούνται άλλα, αν δεν υπάρχει για αυτά μια ζωή στρωμένη με τεράστια αποθέματα ειλικρινούς αγάπης…..»
Αγαπημένοι μαθητές του Λυκείου Αξιούπολης, μιας και το «ταξίδι» μας ξεκίνησε από εσάς, θα έχετε πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας…..
Καλή σταδιοδρομία σε ότι αποφασίσετε να κάνετε…..Με όπλο την υπομονή, την πίστη και την αγάπη, όλα θα τα καταφέρετε…… Εις το επανιδείν
Παπαποστόλου Κατερίνα, Εκπαιδευτικός
Υπεύθυνη Ομάδας Ζω.Ε.Σ
