--Ο Σάκης Κουγκας είναι παραδεκτά φίλος, γνώστης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όσο λίγοι στο δήμο μαςκαι από τιυς πολύ λιγότερους που κατά το κοινώς λεγόμενο, φοράνε παντελόνια.

--Αυτα δεν αποτελούν διαφήμιση γιατι είναι πραγματικά περιστατικά.

--Διαφημιση η ακόμα και αρνητική συχνή αναφορά που του γίνεται με την διατήρηση του ονόματος του στον αφρό της επικαιρότητας, αλλά και αυτό είναι κομμάτι της *μαγκιάς* του.

--Ο Σάκης δημιούργησε εναν μύθο από την συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο του Μπάμπη και την μεγάλη συμβολή του στην επικράτηση του συνδυασμού στις τότε εκλογές απέναντι στα *κομματικά* ψηφοδέλτια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

--Απο τότε ήταν σχεδόν βέβαιο πως σε οποιαδήποτε ψηφοδέλτιο συμμετείχε κέρδιζε τις εκλογές και αυτό μέχρι το 2010.

--Απο τότε αντιστράφηκαν οι όροι και όπου συμμετείχε ο Σάκης -- και με τις υπερβολές που ήδη ειχε κάνει ( φωτο με γάιδαρο, ή με το βρακί) το ψηφοδέλτιο έχανε τις εκλογές.

--Αυτα βεβαια είναι ιστορία γιατί ακολούθησαν και θρησκευτικά που έχουν να κάνουν πως αντιδημαρχος ων κατήγγειλε με απαίτηση να γραφτεί στα πρακτικά τον δημαρχο ως *κλέφτη* με λόγια που δεν παίρνονται πίσω, γιατί έχοντας και ποινική διάσταση δεν αποσύρονται και θα φτάσουν στο εδώλιο!!!!

--Εκεινο τον καιρό ο Σάκης προωθεί παντοιοτρόπως την υποψηφιοτητα Κουρκουτά .

--Ομως η κ Κουρκουτα στην πρώτη της δημόσια εμφάνιση δεν εχει τίποτα άλλο να πει απο του να κόψει την συμμετοχή του.

--Οποιος ακούγονταν για υποψηφιος δήμαρχος και ο Σακης μέσα , αλλά τίποτα δεν *τέκνιζε* μεχρι που έφτασε να τον αποδεχτεί *η ωρα ευθυνης* αλλά και σωστα να αντιδράσουν 3 πρωτοκλασάτα στελέχη και να απορριφθεί το αίτημα.

--Μεχρι που στένεψαν τα γάλατα και ως φαινεται την ανάγκην φιλοτιμία ποιών εκαναν αποδεκτή την υποψηφιότητα και οπως ακουγεται ο επικεφαλής χρησιμοποίησε το εξης επιχειρημα::
Φερτε μου εσεις 600 ψηφοδελτια για να μην τον δεχτώ!!!!!

Προφανώς αυτό ειναι το συνδρομο Κούγκα.

--Φυσικα δεν ακουμπάει μονον την αποφαση του συνδυασμού *ωρα ευθύνης* να υιν δεχτεί, ουτε καν την απόφαση της Κουρκουτα να μην τον αποδεχτει αλλά τους 600 του αγκαζε που εχει ο καθε Σάκης ειτε της ΤΑ ειτε της κεντρικης περι βουλευτων επιλογής.

--Υπαρχει περίπτωση μια τετοια συλλογικοτητα να κανει ενα βήμα???

Μπορει.

Μπορει και οχι!!!!

Γράφει ο Τάσος Τασιόπουλος

Οι ΠΡΟΕΔΡΟΙ...

--- Τις μέρες αυτές εξελισσονται επικοινωνιακά δύο πράγματα.

Το ένα αφορά την ονοματολογία και τις ανακοινώσεις υποψηφίων και πιθανών υποψηφίων που κατά πάσα πιθανότητα θα συγκροτήσουν τους Συνδυασμούς που τελικά θα πάρουν μέρος στις δημοτικές εκλογές.

Το άλλο αφορά την συμμετοχή σε αυτά ΟΣΩΝ λειτούργησαν συμμετέχοντας ήδη ως εκλεγμένοι πρόεδροι κοινοτητων τα περασμένα χρόνια.

Τα πράγματα γι αυτούς δυσκόλεψαν καθώς δεν μπορούν να επικαλεστούν το ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ αφου είναι υποχρεωμένοι να μπουν σε λίστα υποψηφίου ΔΗΜΑΡΧΟΥ και γίνονται απείρως δυσκολότερα σε οσους ,ανα την Ελλάδα, διαλέξουν εν ενεργεία δήμαρχο!!

---Αν οι δημότες που εκλέγουν ξανά και ξανά ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ δεν ειναι θύματα αλλά συνεργοί ΤΟΤΕ οι προεδροι που τους είχαν στην γωνία χωρίς καν *ξεροκομματο* τι είναι?????

Φυσικά ευθύνονται και οι ιδιοι αφού χωρις γνώση ενίοτε γνώμη ΔΕΝ μπορεί να υπάρχει και αυτό πρέπει ειδικά να αφορά όσους συντάσσονται με αυτους που τους κρατούσαν απαξιωμενους!!

Συμφωνα με το άρθρο 82 του νομου 3852/10 οι αρμοδιότητες του προέδρου της Τοπικης Κοινότητας, μεταξύ άλλων είναι να μεριμνά:

1) για το δίκτυο των δρομων, ακόμα και των αγροτικών
2) την καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων
3)ζημιες στα δίκτυα υδρευσης και αποχέτευσης
4) φωτισμο του χωριού
5) ασφαλεια στις παιδικές χαρές
6) ευταξια κοιμητηρίων
7) πρόληψη πυρκαγιών
8)προστασία δημοτικής περιουσίας
9) εισηγήσεις στο δημοτικό συμβούλιο θεμάτων που αφορούν το χωριό ( υποψη ότι αν δεν υπάρχει *γνώμη* η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου είναι άκυρη)
και το κυριότερο
10) επειδή πολλά απο αυτά απαιτούν χρήματα ΕΝΕΡΓΕΙ πληρωμές νε το σύστημα της ΠΑΓΙΑΣ Προκαταβολής.

Δηλαδή ο νόμος πριβλεπει ο πρόεδρος να διαχειρίζεται ένα μικρό ποσό με απόδοση λογαριασμού στο τέλος κάθε χρόνου.

Εγινε αυτό???

ΟΧΙ!!!

Γιατι???

Το προφανές είναι ότι αν τα εκαναν αυτά οι προεδροι , οι δήμαρχοι θα έχαναν ψηφαλακια, αφού οι μισοί και περισσότεροι προεδροι δεν ήταν *δικοί τους* και έτσι η επιλογή ήταν ούτε δραχμή στον Πρόεδρο , αλλά μαζί με την απαξίωση του προέδρου ηρθε και η κατάντια του χωριού!!

Τιθεται συνεπώς ένα ζήτημα εμπιστοσύνης στα πρόσωπα των προέδρων οι οποίοι για να εκλεγούν σε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο είχαν την εμπιστοσύνη των συγχωριανών τους , αλλά ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ, δεν είχαν τβν εμπιστοσύνη των δημάρχων!!!!!
Ετσιομως μεγάλωσε η απόσταση του Δημαρχείου με τα χωριά.

Για να μικρύνει προφανώς αυτή η απόσταση επιλεχτηκε η διακριτική *εξυπηρέτηση* ΟΣΩΝ εξ των προέδρων δήλωσαν υποταγή και συμπόρευση με το μοίρασμα επί προσωπικού χαρίσματα στους κάδους ή στο καθάρισμα εγκαταλελειμμένων οικοπέδων.

Εδώ η κατάντια αφορά τους τοπικούς γιατι εξαφανίζουν τα δίκια των προέδρων που απαξιώθηκαν..και μέσα σ' αυτούς ήταν και οι ίδιοι!!!!!

Φυσικά ο κανονικός άνθρωπος έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του , αλλά μερικές φορές στο όνομα των εντυπώσεων θυσιάζουμε και την ψυχή μας , αν έχουμε!!!!!!

Το τελευταίο καιρό δημιουργούνται μεγάλες ουρές στα φαρμακεία στην προσπάθεια των χρόνιων ασθενών να προμηθευτούν τα απαραίτητα φάρμακά τους αλλά και γονέων να βρούνε φάρμακα καθημερινής χρήσης (αντιβιοτικά, αντιπυρετικά) για τα παιδιά τους.

Μια τραγική εικόνα που έρχεται να συμπληρώσει την δεινή θέση των Ελλήνων που μαζί με την μεγάλη απώλεια της αγοραστικής δύναμης των εισοδημάτων τους, τα ρεκόρ ακρίβειας και τα κάθε λογής δελτία αντιμετωπίζουν και τα άδεια ράφια των φαρμακείων.

Μετά την διάλυση του ΕΣΥ και τους χιλιάδες θανάτους έρχεται να προστεθεί και η μεγάλη έλλειψη των φαρμάκων πρώτης ανάγκης.

Το πρόβλημα των ελλείψεων αποτελεί πρωταρχικό ζήτημα της Δημόσιας Υγείας και το μεγαλύτερο πρόβλημα της καθημερινότητας αναφέρει ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος και απευθύνει δημόσια έκκληση για την επίλυση του προβλήματος.

Ενώ ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην ηγεσία του Υπουργείου Υγείας η οποία όπως αναφέρει κινείται προς λάθος κατεύθυνση.

Η ΝΔ κάτω από την επίκληση της διεθνούς διάστασης του προβλήματος καλύπτει την νεοφιλελεύθερη αντίληψη της περί δήθεν δυνατότητας της αγοράς να αυτορρυθμίζεται!

Το αποτέλεσμα είναι επιχειρηματικά συμφέροντα στον χώρο των ιδιωτικών φαρμακαποθηκών να κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα διαθέτοντας στο εξωτερικό σκευάσματα σε πολύ υψηλότερη τιμή και να τα στερούν από την εγχώρια αγορά στοχεύοντας στην αύξηση των τιμών τους.

Στην ίδια λογική κινείται και ο ΙΦΕΤ (κρατική φαρμακαποθήκη) που ενώ θα πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες της χώρας με φάρμακα προωθεί εξαγωγές φαρμάκων όπως έχει καταγγελθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η μόνη λύση είναι

• η επ΄ αόριστον απαγόρευση εξαγωγής των σκευασμάτων που είναι σε έλλειψη
• η αυστηρή τήρηση των υποχρεώσεων των φαρμακευτικών εταιρειών και φαρμακαποθηκών για απόθεμα τρίμηνης διάρκειας
• η δημιουργία “εθνικού αποθέματος“ σε ζωτικής σημασίας φάρμακα
• εμπιστευόμαστε τα φάρμακα της Ελληνικής βιομηχανίας.

Η πανδημία απέδειξε ότι η ελεύθερη αγορά βλάπτει σοβαρά την υγεία.

Η πολιτεία πρέπει να εξασφαλίσει με ισχυρή κρατική παρέμβαση την απρόσκοπτη πρόσβαση των ασθενών στα αναγκαία φάρμακα.

Είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα!

Το εκρηκτικό μείγμα ακρίβειας, φτωχοποίησης και κοινωνικών ανισοτήτων, εν μέσω μάλιστα της κορωνολαίλαπας, φέρνει την Ελληνική κοινωνία μπροστά σε σοβαρά διλήμματα, τα οποία τείνουν να οδηγήσουν τελικά την κοινωνία σε νέα αδιέξοδα.

Ο κ. Μητσοτάκης, που ήταν... ακριβός στα πίτουρα, εμφανίζεται τώρα... φθηνός στο αλεύρι. Μοίρασε χωρίς φειδώ και κριτήρια πολλά δις ευρώ από το «μαξιλάρι» των 37 διςτου ΣΥΡΙΖΑ σε απευθείας αναθέσεις και καμπάνιες ενημέρωσης, εν μέσω κρίσης σε εξοπλιστικά προγράμματα κ.α.(μόνο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έδωσε 5 δισ. ευρώ σε απευθείας αναθέσεις, 1 δισ. ευρώ σε funds και 7 δισ. ευρώ σε εξοπλιστικά) και τώρα φοβάται τον «εκτροχιασμό» από την μείωση του ΦΠΑ ακόμα σε βασικά είδη διατροφής, όπως στο ψωμί.

Πέρα όμως από τα σοβαρά προβλήματα στην επιβίωση ή στην αξιοπρεπή διαβίωση του μεγαλύτερου μέρους της μικρομεσαίας τάξης, ελλοχεύει ένας ακόμα σημαντικός κίνδυνος, που δεν αντιμετωπίζεται ούτε με επιδόματα, ούτε με «χαρτζιλίκια», ούτε μεβαλίτσες τύπου Π. Δούκα ή Αττικής Οδού. Είναι ο κίνδυνος να «ξυπνήσει» και πάλι ο κοιμώμενος όφις του φασισμού, που όλοι ζήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει για την χώρα.

Ο εναγκαλισμός της ΝΔ με εκπροσώπους της ακροδεξιάς στην σημερινή κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι ο προπομπός για ακόμα πιο απροκάλυπτες συνέργειες στο μέλλον, ενώ η αναζωπύρωση του φασισμού θα ήταν το τέλειο άλλοθι για να συνεχιστούν πολλά από τα κατασταλτικά μέτρα της κυβέρνησης με το πρόσχημα του κορωνοϊού , τα οποία επιδιώκει να διατηρήσει για όσο την συμφέρει.

Απέναντι, λοιπόν, στον επαπειλούμενο νέο εκφασισμό της κοινωνίας, ο δημοκρατικός κόσμος πρέπει να στήσει ένα μέτωπο αρραγές, αφήνοντας στην άκρη τις επιμέρους διαφορές. Με διάθεση αυτοκριτικής από κάθε πλευρά, πρέπει να αποφασίσουμε αν θα είμαστε κομμάτι αυτού του ενιαίου μετώπου κόντρα στο νεοφιλελευθερισμό και ταυτόχρονα στον φασισμό ή θα στεκόμαστε κάπου στη μέση.

Τελικά, πρέπει να αναλογιστούμε: Θέλουμε μια προοδευτική κυβέρνηση αποτελούμενη από υγιείς δημοκρατικές δυνάμεις ή μια κυβέρνηση – Ανώνυμη Εταιρία, που θα αποτελείται από ανάλγητους νεοφιλελεύθερους, φθηνούς πατριδοκάπηλους, επικίνδυνους ακροδεξιούς και αβασάνιστα goldenboys;

Φρόσω Καρασαρλίδου

πρ. βουλευτής Ημαθίας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ

Η τρέχουσα περίοδος χαρακτηρίζεται σαν περίοδος πολιτικής μετάβασης, η κατεύθυνση της οποίας θα καθοριστεί από τα όσα βιώνουν οι πολίτες και κυρίως από τις απαντήσεις που θα δώσουν οι πολιτικές δυνάμεις στο άμεσο μέλλον.

Φυσικά δεν θα ήταν υπερβολή να περιγράψει κανένας ως καταλύτη αυτών των εξελίξεων τα όσα συνέβησαν στην εκλογική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη Κυριακή, ιδίως αν συνεχιστεί η πανηγυρική συμπόρευση στην προτίμηση της ανανέωσης, της ενότητας και της αυτοδύναμης πορείας που προτείνει ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ παρακολουθώντας τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται τόσο διεθνώς όσο και τις εντοπισμένες μέσα στην ελληνική κοινωνία και οι οποίες θα καθορίσουν όχι μόνον βραχυπρόθεσμα αλλά και μεσομακροπρόθεσμα την πορεία της χώρας μας.

Ειπώθηκε πολλές φορές πως αθώοι υπάρχουν πολλών ειδών όταν όμως κάποιος εκλαμβάνει το προνόμιο σαν προκατάληψη και επιδιώκει μέσα από κληρονομική εξουσία να ζητιανεύει δίψα για περισσότερη εξουσία τότε κάτι δεν πάει καλά στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Και δυστυχώς την Κυριακή θα γίνει μια απελπισμένη προσπάθεια το ΠΑΣΟΚ αντί να πάει στην ανανέωση να οδεύσει στην ανακύκλωση.

Βέβαια οι πολίτες δεν έτρεξαν να υποστηρίξουν έναν 70χρονο βουλευτή με δύστινο σύνδρομο εγώ, ενός των τριών ενδόξων οίκων που μας κυβερνάνε εδώ και καμιά 70αρια χρόνια, έναν πρώην πρόεδρο τεμαχιστή του ΠΑΣΟΚ και νυν του ένδοξου ΚΙΔΗΣΟ έναν πρώην Πρωθυπουργό και νυν ίσως και αεί πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς, όχι μόνον γιατί μύριζε “μούχλα”, όπως ακούστηκε ή γιατί αποτελεί ανακύκλωση αλλά γιατί ένα υπόγειο ποτάμι νέων ανθρώπων αρνήθηκε τις κληρονομικές ιεραρχίες και αιφνιδίασε τους αόμματους πρεσβύωπες της κομματικής νομενκλατούρας και ακύρωσε επίσης τις εστίες των μηχανισμών μέχρι και τα τελευταία γρανάζια τους, όπως και στο χωριό μας εδώ δίπλα μας στην Αλεξάνδρεια που γυροφέρνουν μεταξύ Παπανδρέου και Συριζα κατά πως φυσάει ο άνεμος.

Αυτοί οι νεολαίοι διάλεξαν ένα νέο 42χρόνο πολιτικό που δεν έχει καμία από τις παλιές νοοτροπίες, αλλά είναι το ακριβώς αντίθετο και στην πολιτική νοοτροπία και προπαντός τις αξίες και τις πρακτικές.

Ψεύδεται ασύστολα και απροκάλυπτα ο αντίπαλος του, όταν τον κατηγορεί για παλαιοκομματισμό και το θεωρεί αυτό ως απότοκο ζορίσματος και το εκλαμβάνει ως ανέκδοτο που κάποιες φορές λέγονται από ζορισμένους υποψήφιους προεκλογικά.

Δεν αναφέρεται σε καμία από τις πάμπολλες αδυναμίες του αντιπάλου, στα καταστροφικά για το ΠΑΣΟΚ και για τη χώρα χρόνια, γιατί θέλει να επαναφέρει στο προσκήνιο το ΠΑΣΟΚ που συνομιλεί με ευρωπαϊκά ρεύματα αλλά και την ελληνική διανόηση.

Ε, ναι λοιπόν με την εκλογή του ΝΙΚΟΥ η δημοκρατική παράταξη επανέρχεται και το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει σαν κύμα μέσα στα ευρωπαϊκά ρεύματα γιατί ο νέος πρόεδρος μπορεί να μεταφράσει σωστά τα προτάγματα της εποχής , τις επιθυμίες της εκλογικής βάσης και να επιδείξει αρετήν και τόλμην και να πάει μπροστά.

Πέρασε ήδη 1,5 χρόνος από τότε που ο κορωνοϊός μπήκε στη ζωή μας, αλλάζοντας τα πάντα. Από τα δικαιώματα μέχρι την οικονομία και από τις συνήθειες μέχρι τις συνθήκες διαβίωσης. Στο πρώτο lock down το μεγαλύτερο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας κράτησε στάση υπεύθυνη (και αναγκαστική), ακούγοντας την Κυβέρνηση να λέει πως πρέπει να μείνουμε μέσα για να προετοιμαστούμε απέναντι στον «ύπουλο εχθρό» που ήδη είχε περάσει τις πύλες. Αυτή όμως η καλή διάθεση ερμηνεύθηκε μάλλον ως εθελοδουλία, αλλά και ένα πρώτης τάξεως «crash test» για τα αντιλαϊκά σχέδια της ΝΔ. Μέσα στην γενικότερη αταξία και αγωνία, η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν θωράκισε επαρκώς το ΕΣΥ και την οικονομία , αλλά βρήκε την ευκαιρία να περάσει «νύχτα» ό,τι πιο αντιλαϊκό είχε στο μυαλό της.

Ωστόσο, οι καταστάσεις πιέζουν. Τα τραύματα της πανδημίας είναι πλέον εμφανή δια γυμνού οφθαλμού. Οι χιλιάδες κλειστές επιχειρήσεις έρχονται να επιβεβαιώσουν την καταστροφή, ενώ η ακρίβεια που επηρεάζει οριζόντια όλα τα πρώτης ανάγκης αγαθά έρχεται απλά να ρίξει την χαριστική βολή. Τα μέτρα στήριξης 18 ευρώ το μήνα για το ρεύμα ή αύξησης του επιδόματος θέρμανσης κατά μερικά ευρώ, που στην ουσία δεν είναι παρά επιδότηση μερικών κιλοβατώρων και λίγων λίτρων πετρελαίου, δεν αποτελούν στήριξη, αλλά εμπαιγμό.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει πρόβλημα με τις ανισότητες που δημιούργησε, αλλά μάλλον έχει εμμονή με αυτές. Ανισότητες στην οικονομία, στα εργασιακά, στην κοινωνία, ακόμα και στα σχολεία, σύμφωνα με τα σχέδιά της. Αρνείται να προχωρήσει σε μειώσεις των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα, γεγονός που θα συνέβαλε στην προστασία του εισοδήματος των πολιτών, κρατά καθηλωμένο τον κατώτατο μισθό, ενώ έχει ήδη εξασφαλίσει μηδενική αύξηση των μισθών .Παράλληλα εκχωρεί τον ενεργειακό πυλώνα της χώρας σε ιδιώτη αποδεικνύοντας ότι οι πολίτες ήταν και θα παραμείνουν απροστάτευτοι απέναντι στο σαρωτικό κύμα ακρίβειας .Η μεγαλύτερη επιδίωξη αυτής της Κυβέρνησης είναι το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, των δημοσίων αγαθών, ακόμα και της Δημόσιας Υγείας.

Πλέον, το επιχείρημα της «έκτακτης ανάγκης» πήγε περίπατο, μαζί και οι δικαιολογίες. Η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί όλο αυτό το διάστημα να επιβάλλει τα πιο αντιλαϊκά μέτρα, εκμεταλλευόμενη την έκτακτη κατάσταση της πανδημίας και την αδυναμία της κοινωνίας να αντισταθεί. Είναι σαν το λύκο, που περιμένει την «αναμπουμπούλα» για να επιτεθεί.

Ας μην γελιούνται όμως. Η κοινωνία έχει αντανακλαστικά, όσο και αν προσπαθούν να την αποχαυνώσουν. Και θα πάρουν τις απαντήσεις που τους αξίζουν.

Φρόσω Καρασαρλίδου πρώην βουλευτής Ημαθίας (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ)

Λένε ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Και, δυστυχώς, πολλές φορές επιλαμβάνεται ως φαρσοκωμωδία.

Μια τέτοια φαρσοκωμωδία, που όμως δεν είναι καθόλου αστεία, ζούμε τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια με την κυβέρνηση Μητσοτάκη (του νεότερου).

Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη διακυβέρνηση ενός Μητσοτάκη στη χώρα, που έφυγε κακήν κακώς κάτω από την λαϊκή πίεση, ο απόγονος Μητσοτάκης φαίνεται πως ήθελε την... ρεβάνς και βάλθηκε να ολοκληρώσει ό,τι οι αγώνες των πολιτών ματαίωσαν επί πρωθυπουργίας του πατέρα του.

Πριν σχεδόν 30 χρόνια, η νέα γενιά βγήκε μπροστά, προέταξε δυναμικά τα στήθη της στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που οραματιζόταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και εκείνος ο αγώνας δικαιώθηκε. Έκτοτε, χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, συνέβησαν ριζικές ανακατατάξεις στο πολιτικό σύστημα, πολλές πολιτικές και αντιλήψεις προσαρμόστηκαν, αλλά ένα έμεινε σταθερό και ακλόνητο: Η πίστη της οικογένειας Μητσοτάκη στον ακραίο φιλελευθερισμό, που επιβουλεύεται κάθε κοινωνικό και δημόσιο αγαθό και θέλει να το θυσιάσει στο βωμό του ιδιωτικού οφέλους. Η δημόσια Υγεία, η δημόσια Παιδεία, το Κοινωνικό Κράτος, η δημόσια ασφάλιση, η δημόσια διαχείριση των εθνικών πόρων είναι αγκάθι στο δάχτυλό τους που πρέπει να βγει και πάνω στην πληγή που θα αφήσει επιθυμούν διακαώς να βάλουν τσιρότο ιδιωτικό (συνήθως από «ημέτερη» εταιρία προμηθευμένο).

Όσον και αν διατυμπανίζουν και κοκορεύονται πως ο λαός τους παραδέχεται, μέσω αμφιλεγόμενων δημοσκοπήσεων φυσικά και ορισμένων ΜΜΕ που έχουν αναλάβει τον ρόλο του λιβανιστή τους, οι πολίτες νοιώθουν τι πάει να γίνει:

Στην κοινωνική συνοχή, με πολίτες Α και Β διαλογής, που κατά το δοκούν θα τους χωρίζει gigabyte ή χαρτζιλίκια αν είναι συνετοί και υπάκουοι
Στο ΕΣΥ, που υποτίθεται ότι στηρίζουν αλλά ουσιαστικά αφήνουν την αγγαρεία στα δημόσια νοσοκομεία (με την διαχείριση της πανδημίας) αλλά το «παντεσπάνι» το δίνουν στις ιδιωτικές κλινικές, αφού όλες οι άλλες ιατρικές πράξεις ουσιαστικά δεν γίνονται
Στην Παιδεία, που πάνε να κάνουν κολλέγια τα σχολειά μας με αξιολογήσεις και... καλλιστεία
Στην Οικονομία, που καθημαγμένη από τις κυβερνητικές παλινωδίες δεν μπορεί να ορθοποδήσει και χιλιάδες επιχειρήσεων έβαλαν λουκέτο, παρά τα χαμόγελά τους
Στην χώρα, που βυθίζεται ολοένα στο ιδιωτικό χρέος που ξεπουλήθηκε στα ξένια χέρια και αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να απομυζεί ό,τι απέμεινε στον Έλληνα μικρομεσαίο, προς τέρψιν του αδηφάγου κεφαλαίου.

Απέναντι σε όλα αυτά οφείλουμε όλοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να μην κινηθούμε δασκαλίστικα και επικριτικά στη νέα γενιά, αλλά να την αφουγκραστούμε με ειλικρίνεια. Και αν χρειαστεί να γίνουμε το σκαλοπάτι για να πατήσει αυτή η γενιά πάνω μας για να κάνει το εναρκτήριο λάκτισμά της για τον αγώνα της ανατροπής της κατάστασης.

Όπως στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έτσι και στις αρχές της δεκαετίας του ’20, η νέα γενιά θα δείξει τον δρόμο. Με άλλο ύφος και τρόπο, αλλά πάντα με την άσβεστη δύναμη της νιότης, που μάταια κάποιοι ονειρεύονται ότι μπορούν να την χωρέσουν σε μερικά gigabyte και λίγα ευρώ...

Μαζί με την νέα γενιά και όλοι μαζί θα πρέπει να αγωνιστούμε για την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης. Εμείς θα είμαστε εκεί για να την ακολουθήσουμε...

Θανάσης Γικόνογλου

Μέλος κεντρικής επιτροπής ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, πρ. βουλευτής Ημαθίας

Μια διαφαινόμενη αδικία σε βάρος μεγάλης μερίδας του Αγροτικού κόσμου της Ημαθίας φοβάμαι ότι θα συντελεστεί τις επόμενες ημέρες, ενόψει των αποζημιώσεων για τις μεγάλες ζημιές που υπέστη η παραγωγή τους την περασμένη άνοιξη, λόγω των παγετών και των χιονοπτώσεων που έπληξαν την Ημαθία.

Όπως πληροφορούμαι, θα υπάρξει περικοπή επί του συνόλου της αποζημίωσης σε όσους υπέστησαν 100% ζημιά, ενώ η πολυαναμενόμενη προκαταβολή των αποζημιώσεων δεν αναμένεται να ξεπεράσει τα 120 με 130 ευρώ / στρέμμα στο συμπύρηνο ροδάκινο και λίγο παραπάνω στο επιτραπέζιο, οι τιμές της αποζημίωσης θα υπολογιστούν με την περασμένη τριετία, χωρίς να συνυπολογίζονται οι φετινές τιμές, που είναι σαφώς καλύτερες, ενώ «πετσοκομμένη» θα είναι και η συνολική αποζημίωση (θα αποζημιώθεί το 80% σε περιπτώσεις ολικής καταστροφής).

Με λίγα λόγια, αν τα στοιχεία που προκύπτουν από την πρώτη έρευνα μου επιβεβαιωθούν θα μιλάμε για μια κατάφορη αδικία σε βάρος όσων υπέστησαν πραγματικές ζημιές, για αυτό και καλώ από τώρα, πριν τελεστεί το «έγκλημα», τους βουλευτές της ΝΔ της Ημαθίας και ειδικά τον Ημαθιώτη υφυπουργό να το αποτρέψουν. Ας φροντίσουν τις σκέψεις του ποδαριού και τα «τσουβαλιάσματα» για να φύγει «το κακό από τα μάτια τους» να τα αφήσουν στην άκρη και να αποζημιώσουν δίκαια τους πληγέντες, χωρίς να αδικούν κανέναν.

Θα επανέλθω αν παραστεί ανάγκη, αν και ελπίζω να αντιληφθούν την κατάσταση, να υπάρξει άμεσα κινητοποίηση και λύση και να μη χρειαστεί να ξανασχοληθούμε με το θέμα.

Θανάσης Γικόνογλου

Μέλος επιτροπής ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, πρ. βουλευτής Ημαθίας

«Τίποτε δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος»

Daniel O’ Connell, 1775-1847, Ιρλανδός πολιτικός

Στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία ως ένα θεσμό ανυπέρβλητο που δεν επικρατεί απλά ο λαός αλλά κυριαρχεί με αγαθοσύνη και δικαιοσύνη, είναι όντως οξύμωρο να συζητάμε για την ποιότητά της και το πώς αυτή διαμορφώθηκε στις μέρες μας. Ωστόσο, αν το καλοσκεφτεί κανείς, η Δημοκρατία έχει τόση αξία ακριβώς για αυτό τον λόγο, για το γεγονός ότι αποτυπώνει το «είναι» του λαού της, ακόμα και αν αυτό ορισμένες φορές δεν είναι το καλύτερο δυνατό.

Η Πολιτική και οι πολιτικοί υπόκεινται στον ίδιο κανόνα. Εμείς, ο λαός, ο «δήμος», οι πολίτες καθορίζουμε την ποιότητά τους. Για αυτό και έχουμε στο χέρι μας τη δύναμη να «στρίβουμε» το τιμόνι σύμφωνα με αυτά που η λογική, το συναίσθημα και η ηθική μας επιτάσσει.

Αυτές τις σκέψεις έκανα το τελευταίο διάστημα, βιώνοντας προσωπικά, οικογενειακά αλλά και ως κοινωνικό σύνολο δύσκολες στιγμές, οι οποίες, όσο επώδυνες κι αν είναι, σου δίνουν την δυνατότητα να αναθεωρήσεις, να αναστοχαστείς, να αλλάξεις «πλεύση» ή να πάρεις αποφάσεις για το τι είναι σημαντικό και τι όχι, για το τι πρέπει να κάνεις ή να μην κάνεις, για το ποια είναι η θέση σου και ο ρόλος σου και ποιες ευθύνες πρέπει να αναλάβεις.

Έχοντας ζήσει από τα γεννοφάσκια μου αυτό που λέμε «πολιτική», μπορώ να πω ότι με πονάει που πολλές φορές αυτή η ιερή λέξη βεβηλώνεται, χάνει την αξία της, το νόημα μας και θεωρείται μάλιστα από πολλούς ως η αιτία όλων των κακών. Άδικα; Όχι πάντα. Διότι στο όνομα της Πολιτικής ή με όχημα αυτή είδαμε τα όνειρά μας να ποινικοποιούνται, είδαμε τα δικαιώματα να πολτοποιούνται, είδαμε την κοινωνία να εργαλοποιείται από πρόσωπα ή ολόκληρα κέντρα λήψης αποφάσεων. Είδαμε αγώνες που δόθηκαν να πολεμούνται εκ των έσω, είδαμε την προσπάθεια για υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια να θεωρούνται ουτοπικές και ανεύθυνες πράξεις, είδαμε να υπάρχουν χειρότεροι εσωτερικοί εχθροί παρά εξωτερικοί στην προσπάθειά μας να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, την εθνική μας κυριαρχία, την αξιοπρέπεια του λαού και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Μέσα στα δύσκολα και πρωτοφανή χρόνια που πέρασαν, ήρθε να προστεθεί η πανδημία, που έπληξε όλο τον πλανήτη και τις συνέπειες της οποίας ζήσαμε, ζούμε και – πολύ φοβάμαι – θα ζήσουμε και στο μέλλον. Συνέπειες υγειονομικές και οικονομικές. Χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους, περιορίστηκαν δικαιώματα και ελευθερίες, ενώ οι οικονομικές συνέπειες είναι μεν ορατές, αλλά ακόμη δεν έχουν ξεδιπλωθεί σε όλη τους την έκταση. Παράλληλα, όλοι υποκλινόμαστε στον τεράστιο αγώνα που έκαναν και κάνουν οι εργαζόμενοι στον τομέα υγείας και θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε για την εργασιακή αναβάθμιση τους και όχι να τους απαξιώνουμε με διάφορους τρόπους.

Η επόμενη μέρα φοβάμαι ότι θα βρει – δυστυχώς - λαβωμένη την Ελλάδα, τόσο με πληγές της πανδημίας, όσο και πληγές του νεοφιλελευθερισμού της κυνικής κυβέρνησης της ΝΔ που με την στάση της, δύο χρόνια τώρα, έχει καταφέρει να αφήσει μια κοινωνία διχασμένη, μια οικονομία καθημαγμένη και ένα υγειονομικό σύστημα χειροκροτούμενο μεν, προς ιδιωτικοποίηση και υπό κατάρρευση δε.

Ποιος είναι ο δικός μου αντίλογος; Θα πρέπει να κάνουμε έναν restart εδώ και τώρα. Η πανδημική κρίση να μην λειτουργήσει ως ευκαιρία για την επιβολή αντικοινωνικών και αντιεργατικών πολιτικών, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Να λειτουργήσει ως ευκαιρία να ξαναδούμε τι πραγματικά αξίζει και τι όχι, να δούμε τι Παιδεία θέλουμε, τι Υγεία, τι Οικονομία, τι Κοινωνία, πάνω σε ποιες βάσεις θα χτίσουμε το νέο κράτος και την νέα Πολιτεία μας.

Μια κοινωνία που θα βάζει το Συναίσθημα απέναντι στον κυνισμό, την Λογική απέναντι στο παράλογο, την Ηθική απέναντι στην φαυλότητα, στην ανηθικότητα, στον τυχοδιωκτισμό.
Για μια τέτοια κοινωνία αξίζει να πολεμήσουμε, ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί. Στην οικογένεια, στην δουλειά, στις κοινωνικές συναναστροφές, στον δημόσιο βίο. Με βάση αυτό το τρίπτυχο, Συναίσθημα – Λογική – Ηθική, μπορούμε να ξαναχτίσουμε μια κοινωνία αξιών και μια Δημοκρατία που θα αποτελεί πρότυπο προς μίμηση και όχι παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα, να πιστέψουμε σε αυτό και τότε θα εκπλαγούμε όλοι από την δύναμη της Δημοκρατίας...

Θανάσης Γικόνογλου

Μέλος Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία,

τ. βουλευτής Ημαθίας

Είναι αναμφισβήτητο ότι κανένας ηγέτης δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά μόνος του, καθώς τα όρια μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας είναι πολύ κοντά και συνήθως απροσδιόριστα.
Κανένας δεν μπορεί μόνος του να σχεδιάσει και να εκτελέσει μία πετυχημένη στρατηγική, γιατί κανένας ηγέτης δεν υπόσχεται μόνον όσα μπορεί να δώσει, για να έχει την ευκαιρία να κάνει περισσότερα από όσα έχει υποσχεθεί.

Το χάσμα τις πιο πολλές φορές είναι πολιτικό και ιδεολογικό, αλλά στη σημερινή πραγματικότητα είναι κυρίως προσωπικό, καθώς αυτό που λείπει ως ηγετικό έλλειμμα, είναι η πασιφανής έλλειψη στις κορυφές των κομμάτων μίας ξεχωριστής προσωπικότητας.

Η πολιτική και ιδεολογική αδυναμία του αρχηγού ή της αρχηγού οδηγεί σχεδόν πάντα στην έλλειψη ξεκάθαρων πολιτικών και κατευθύνει το εκκρεμές ανάμεσα στον λαϊκισμό, την ανευθυνότητα, την αναξιοπιστία και την οπισθοδρόμηση.

Η έλλειψη προσωπικότητας δίνει το δικαίωμα στον Γερμανό ΥΠΕΞ να σιωπά μπροστά στις απειλές του Τούρκου υπουργού εξωτερικών κατά της χώρας μας και είναι έλλειψη προσωπικότητας το παράδειγμα της κυβερνητικής αφωνίας και όχι μόνον, απέναντι στους ισότιμους συμμάχους στην αυθάδεια του Τούρκου προέδρου.

Κάπως έτσι ήταν η κατάσταση και με το «ΧΟΡΑ», ή και κατά το 1994, όμως άλλη ήταν η προσωπικότητα του ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ όταν πήρε ημερομηνία έναρξης διαπραγματεύσεων για ένταξη της ΚΥΠΡΟΥ στην Ε.Ε. χωρίς να κάνει πίσω σε ζητήματα κυριαρχικών δικαιωμάτων και κάπως έτσι και χειρότερα ήταν τα πράγματα όταν η προσωπικότητα του ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ του πρεσβυτέρου αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.

Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα με μία διαφορά.

Στο τιμόνι της χώρας δεν ήταν ουτιδανοί, ήταν ηγετικές προσωπικότητες.

Μοιάζει απίστευτο και όμως είναι αληθινό.

Στην ελληνική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα – κεντρικά και τοπικά – εκτός εξαιρέσεων, η ατομική πολιτική ανυπαρξία είναι η αποτελεσματικότερη συνταγή για την πολιτική επιτυχία, πράγμα που πολύ παραστατικά απέδωσε από την αρχαιότητα ο Ξενοφών με ο γνωστό: «εν ουδεμία γαρ πόλει το βέλτιστον ευνούν εστί τω δήμω, αλλά το κάκιστον» που σημαίνει: «πουθενά δεν αρέσουν στο πλήθος οι εκ των πολιτών καλύτεροι, αλλά οι χειρότεροι είναι αρεστοί για να κυβερνούν».

Ο πολιτικά ανεπαρκής δηλαδή, είναι αινιγματικά ανέκφραστος και γι’ αυτό περιμένουν τις δικές του ενδεχόμενες κινήσεις όσοι αποβλέπουν στην ανυπαρξία σαν την μοναδική μήτρα ανάδυσης ενός ηγέτη.

Η αυτογνωσία της χώρας ή του δήμου είναι σαν ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος στο οποίο οι ευκαιρίες κέρδους των μεν προκύπτουν από τα βάσανα των δε και όπου η ζημία των πολλών είναι κέρδος των λίγων.

Έτσι συνήθως αντί έργων π.χ. στο δήμο έχουμε αφηγήσεις με ιστορίες που έχουν συνήθως προσδιορισμένους ήρωες και κακούς ρόλους που είναι θολοί και συγκεχυμένοι, γιατί είναι ρόλοι τιποτένιων.

Είναι ρόλοι που φανερώνουν π.χ. σε κεντρικό επίπεδο, πως το προνόμιο γίνεται προκατάληψη και είναι αυτό που οδηγεί στην κληρονομική εξουσία η οποία υφίσταται στη χώρα εδώ και δεκαετίες.

Έτσι όμως ποτέ δεν σταματάει να φυσάει ο άνεμος της καταστροφής και έτσι βρίσκουν ανοιχτές πόρτες οι διάφοροι «γείτονες» τύπου Ερτογάν στον οποίο επιτρέψαμε το ύφος γάτου που μυρίζει, γιατί αυτός δεν ασχολείται με την κολοβή ουρά του σκύλου του.

Τάσος Τασιόπουλος

Υ.Γ.1 Όταν ρώτησαν τον ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ γιατί έκοψε την ουρά του σκύλου του, απάντησε πως το έκανε γιατί ήθελε να συζητούν για την κολοβή ουρά, παρά να σχολιάζουν τις πράξεις του.
Καλό παράδειγμα ακολουθούν κυβέρνηση και ματσωμένα κανάλια της Τ/V όσον αφορά τον κορονοϊό και όχι μόνον.

Υ.Γ.2 «Καθηγητάδες τρεις και εχάθη η πατρίς» έλεγαν στα χρόνια του 1821.
Μάλλον είχαν δίκιο αν παρατηρήσει κανένας τους κηπουρούς του Γιωργάκη ως κουμανταδόρους του Κυριάκου.
Ένα, ένα μέτρο, που να απέδωσε ρε παιδία!!!

Υ.Γ.3 Οι ιδεολογικές μετακομίσεις της ΔΕΞΙΑΣ και της λεγόμενης ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ προς το ΚΕΝΤΡΟ είναι ξεδιάντροπα φανερές.

Φανερό είναι επίσης πως το ορφανό ΚΕΝΤΡΟ περιμένει νέο και φρέσκο σοσιαλδημοκράτη, με ηγετική προσωπικότητα για να απαλλαγεί η χώρα τόσο από τα τριτοκλασάτα υπολείμματα τζακιών, όσο και από ακροδεξιούς ΚΝΙΤΕΣ, αφού της ατομικής ευθύνης προηγείται η κυβερνητική, της οποίας το «λέω και ξελέω» δεν παραπέμπει σε ευθύνη, αλλά σε ανευθυνότητα και καραγκιοζιλίκια.