Η βούληση του λαού, σε σχέση με την συμφωνία των Πρεσπών, είναι σε συντριπτικό ποσοστό απόρριψη αυτής.

Ο αριστερός πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, ευθυγραμμιζόμενος με την θέληση της Γερμανίδας συντηρητικής καγκελαρίου κας. Μέρκελ και σε ευθεία σύγκρουση με την βούληση των πολιτών, επιχειρεί να περάσει τη συμφωνία αυτή με τη βοήθεια και κάποιων περιέργως "πρόθυμων".

Ο εν αναμονή πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αρνείται τη σύμπλευση απόψεων με την ανήκουσα στον ίδιο κύκλο Ευρωπαϊκών Λαϊκών κομμάτων και ευθυγραμμίζεται με τη βούληση των Ελλήνων πολιτών.

Αν κατά την πάλαι ποτέ αριστερά και κάνοντας χρήση των χαρακτηρισμών που με περισσή ευκολία εκστόμιζε όταν θεωρητικολογούσε και κυνηγούσε ανεμόμυλους, ένας εκ των δύο είναι ο "ελεεινός, προσκυνημένος και ξεπουλημένος Γερμανοτσολιάς"!

Θα μπορούσε να μας πει το ποιος;

Νίκη Καρατζιούλα

Περιφερειακή Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας

Στην αφετηρία κάθε χρονιάς κυριαρχεί η ελπίδα και η προσδοκία. Ο καθένας ευελπιστεί για βελτίωση της καθημερινότητάς του, αλλαγή προς το καλύτερο του τρόπου ζωής του, αναζήτηση νέων ευκαιριών και νέων προοπτικών. Μπαίνει εκ των πραγμάτων στη λογική να πάρει αποφάσεις, να θέσει στόχους, να κάνει όνειρα. Προσπαθεί να σχεδιάσει, να χαράξει στρατηγικές, να οριοθετήσει τα επόμενα βήματα. Είτε πρόκειται για ρεαλιστικές είτε για ονειροπόλες προσεγγίσεις το σίγουρο είναι πως ο καθένας δικαιούται να παλέψει και να ονειρευτεί.

Όμως, δεν αρκούν μόνο οι υποσχέσεις που δίνουμε στον εαυτό μας, ούτε η γενική και αόριστη αναζήτηση της ευημερίας. Το κρίσιμο ζητούμενο είναι το σχέδιο, η μέθοδος που θα ακολουθήσουμε και η στοχευμένη προσήλωση που θα επιδείξουμε. Τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς αγώνα, χωρίς κόπο, χωρίς κούραση. Η αυτοκυριαρχία και η συνειδητή ένταξη σε ένα πρόγραμμα, καθώς και η ολοκληρωτική προσπάθεια για τήρησή του χωρίς παρεκκλίσεις συνιστούν την πλέον αξιόπιστη γραμμή πλεύσης.

Ανάλογο τρόπο λειτουργίας οφείλουν να ακολουθούν και όσοι τιμήθηκαν με θέσεις ευθύνης, έχοντας στα χέρια τους τις τύχες και άλλων προσώπων. Στην περίπτωση αυτή η ανάγκη για αποτέλεσμα καθίσταται ενίοτε αμείλικτη, μια και αντανακλά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο που επενδύει προσδοκίες στην παρουσία του επικεφαλής. Η ικανή ηγεσία αποτελεί το ζητούμενο στη σημερινή πολύπλοκη πραγματικότητα που μας επιφυλάσσεται, κάτι που επιτείνει το βάρος της ευθύνης σε όσους βρίσκονται στις καρέκλες της όποιας εξουσίας.

Άλλωστε η «καρέκλα» οφείλει να αποτελεί για τον κάτοχό της τρόπο και μέσο υπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος και των πολιτών. Επ’ ουδενί λόγο συνιστά απόλαυση και κατάκτηση που χρήζει επίδειξης ή προβολής. Τα όρια είναι ρευστά και πολλές φορές δυσδιάκριτα. Οι υποσχέσεις δίνονται για να επαληθεύονται και όχι για να ξεγελούν και εκ των υστέρων τεχνηέντως να ξεχνιούνται.

Όσο ειλικρινείς εκ των πραγμάτων είμαστε με τον εαυτό μας, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο δεσμευόμαστε απέναντι στους πολίτες.

Για να μπορούμε να τους κοιτάμε στα μάτια και στο τέλος της ημέρας.

Για να προσδοκούμε βάσιμα ότι στη ζυγαριά τα θετικά θα υπερκεράσουν τις αποτυχίες μας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι λάθη δεν κάνουν μόνον όσοι μένουν αδρανείς και μοιραίοι παρατηρητές.

90 χρόνια σχεδόν έχουν περάσει από τη μέρα που πρωτοπαρουσιάστηκε σ' ένα συνέδριο περιβαλλοντολόγων στη Φλωρεντία το θέμα των δικαιωμάτων των ζώων και ακριβώς 40 χρόνια από τη θέσπιση της

Ο συμβιβασμός σε μια διαπραγμάτευση είναι το κλειδί για να κλείσει η όποια συμφωνία. Ειδικά στην περίπτωση της ονομασίας της πΓΔΜ ο συμβιβασμός ήταν αναμενόμενος μετά από μια πολυετή διαδικασία.

Σε μια διαπραγμάτευση υπάρχουν τρεις στρατηγικές: χάνω – χάνεις, κερδίζω – χάνεις και κερδίζω – κερδίζεις. Στη συμφωνία Ελλάδας και πΓΔΜ υπάρχουν πολλές αναγνώσεις,

αλλά μην είχε κανείς την ψευδαίσθηση ότι η διαπραγμάτευση θα ήταν μια διαδικασία κερδίζω (δηλ. η Ελλάδα) και χάνεις (δηλ. η πΓΔΜ).

Εάν προσπαθήσει κανείς να το δει ψυχρά και αποστασιοποιημένα και χωρίς κομματικές παρωπίδες, υπήρξαν όπως ήταν και αναμενόμενο εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Εξάλλου από μια διαπραγμάτευση ο στόχος δεν είναι να εξέλθει η μια πλευρά νικήτρια και η άλλη ταπεινωμένη και ηττημένη.

Κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. Που κλίνει η ζυγαριά; Ανάλογα που τοποθετείται κανείς πολιτικά και πως αντιλαμβάνεται τις διεθνείς σχέσεις, ενώ το δυσάρεστο είναι ότι η αξιολόγηση δεν γίνεται με αντικειμενικά κριτήρια αλλά με όρους εμπάθειας για τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Ο διεθνής παράγοντας στο σύνολό του και με όλες τις εκφράσεις του χαιρέτησε τη συμφωνία, ακόμα και οι ομοϊδεάτες της ΝΔ που αντιδρά λησμονώντας το παρελθόν και τα όσα έγιναν. Αυτό λέει πολλά για το πως οι ξένοι βλέπουν τα όσα συνέβησαν.

Ο Τσίπρας εξ αρχής ήταν στη γραμμή να λυθεί το ονοματολογικό της πΓΔΜ. Έπαιξε τα.. ρέστα του σε αυτό το ζήτημα και περιμένει να του βγει, ενώ ήδη έχει χαράξει τη γραμμή μεταξύ προόδου και συντήρησης και πάνω σε αυτή θα πορευθεί.

Θα κερδίσει; Αυτό θα φανεί σύντομα. Εξάλλου υπάρχει μια μεγάλη αίρεση στη συμφωνία που αφορά τις αναγκαίες και προαπαιτούμενες κινήσεις που πρέπει να κάνει η πΓΔΜ για να προχωρήσει η συμφωνία, δηλ. αλλαγές στο Σύνταγμα, απάλειψη των αλυτρωτικών, κ.ά.

Μπορεί όμως να λέει με άνεση πως έκλεισε επί πρωθυπουργίας του μια εκκρεμότητα ενός τετάρτου του αιώνα και άρα είναι αναβαθμισμένος στα μάτια των ξένων, αναμένει μια καλή ρύθμιση για το χρέος που όπως φαίνεται η Ελλάδα θα πάρει και θα μπορεί να υποστηρίζει σε περίπου 9 εβδομάδες ότι έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια.

Από την άλλη πλευρά η αντιπολίτευση οχυρώνεται πίσω από το όχι στη συμφωνία, όχι βασικά γιατί διαφωνεί σε ζητήματα ουσίας, αλλά διότι υπάρχει ο παράγοντας Τσίπρας. Το θέμα είναι πως θα χειριστεί την πίεση από το εξωτερικό, ειδικά η ΝΔ από το ΕΛΚ και δευτερευόντως το ΚΙΝΑΛ από τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές.

Η ώρα της κρίσης έφθασε για όλους και το ονοματολογικό της πΓΔΜ δύναται να γίνει καταλύτης πολιτικών εξελίξεων, ανακατατάξεων στον πολιτικό χάρτη και επαναπροσδιορισμού πολιτικών συμμαχιών και νέων συνεργασιών.

Η εξίσωση δεν έχει λυθεί ακόμα. Υπάρχει δρόμος μπροστά, καθώς και η αίρεση υπάρχει για να προχωρήσει η πΓΔΜ στα βήματα που πρέπει, αλλιώς δεν υπάρχει συμφωνία, αλλά και η συμφωνία στην ελληνική Βουλή δεν προβλέπεται να έρθει προς κύρωση, εάν δεν εξελιχθούν όλα ομαλά στην γειτονική χώρα, πριν το τέλος του 2018 ή αρχές του 2019.

Το βέβαιο είναι ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο μεγάλης εσωτερικής έντασης και σύγκρουσης, η οποία δεν θεωρείται λογική σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και ΗΠΑ που θεωρούν καλή τη συμφωνία και αδυνατούν να κατανοήσουν τη διαφωνία τουλάχιστον των κεντρικών πολιτικών κομμάτων.

Και όπως έχει πει και ο Βρετανός πολιτικός Νέβιλ Τσάμπερλεν πριν από περίπου έναν αιώνα, «στην πολιτική είναι ανώφελο να κοιτάς πιο μακριά από δυό εβδομάδες». Η ζωή, η στάση της κοινωνίας και η δράση της οικονομίας κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, θα τα λύσει όλα...

άρθρο του Άρη Ραβανού

Πηγή:in.gr

- Είναι λογικό να διαφωνεί δημόσια ένας υπουργός με την πολιτική που ασκεί ένας συνάδελφός του στην ίδια κυβέρνηση;

- Πριν λίγο καιρό παραδόθηκε από τον Κομματικό Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου κ. Κώστα Πουλάκη το σχέδιο Νόμου που αφορά την Τ.Α. , με την επισήμανση ότι “παραδίδεται μετά από ένα χρόνο εξαντλητικής συζήτησης και με τους πολίτες σε όλη την Ελλάδα” προφανώς εξαιρουμένου του Ν. Ημαθίας γιατί εδώ δεν έγινε καμιά συζήτηση όχι μονάχα με τους πολίτες αλλά απ΄ότι γνωρίζουμε ούτε καν με τα θεσμικά όργανα της αυτοδιοίκησης, ούτε με τους αυτοδιοικητικούς.

- Γιατί αλήθεια δεν έγινε συζήτηση;
- Προφανώς επειδή από πέρυσι (3/4/2017) η ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας) πρόταξε 11 “κόκκινες γραμμές” αφού η μεταρρύθμιση στην Τ.Α. δεν είναι κομματικός σχεδιασμός αλλά εθνική υπόθεση.
- Ποιες αλλαγές όμως προβλέπονται στο κατατεθέν προσχέδιο νόμου;
- Ουσιαστικά μόνον η απευκταία διαλυτική απλή αναλογική ως θέσπιση μιας των μορφών άμεσης δημοκρατίας και παρεμπιπτόντως, η αναβάθμιση των τοπικών λαϊκών συνελεύσεων, ο θεσμός των τοπικών δημοψηφισμάτων, η θέσπιση εδικών συμβουλίων για μεγάλα θέματα κάθε περιοχής, οι διαδικασίες πλατιάς κοινωνικής διαβούλευσης και η παράλληλη θέσπιση διερευνητικών επιτροπών μαζί με την υπό προϋποθέσεις ανακλητικότητα των αιρετών- αυτό δεν σημαίνει κατάργηση εκλογών και κατάργηση της δημοκρατίας; - με κύριο στόχο, λέει, τον περιορισμό των δημαρχοκεντρικών χαρακτηριστικών του σημερινού συστήματος.
- Φέξε μου και γλίστρησα!!!!
- Πέρα όμως από τα ακαταλαβίστικα περί την εφαρμογή προτεινόμενα, είναι προφανές ότι το ενδιαφέρον του νόμου εστιάζεται στο να καταστεί δυνατό στις προσεχείς εκλογές να εκλέγει και ο ΣΥΡΙΖΑ καμιά έδρα αφού “η κατανομή του συνόλου των εδρών του δημοτικού συμβουλίου θα γίνεται με το σύστημα της απλής αναλογικής” και σε περίπτωση που κανένας συνδυασμός δεν συγκεντρώσει το 50% +1 από τον πρώτο γύρο – πράγμα σχεδόν αδύνατο – τότε ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ θα εκλέγεται με επαναληπτική εκλογή σε 2ο γύρο μεταξύ των δύο πρώτων, χωρίς παραταξιακή πλειοψηφία, έρμαιο λοιπών παρατάξεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται περί την συναλλαγή για τη διοίκηση ενός δήμου.
- Βέβαια είναι αναγκαίο να αλλάξουν τα πράγματα στους δήμους καθώς επί πάρα πολλά χρόνια οι δημότες είναι μάρτυρες ενός τρόπου διοίκησης που περιλαμβάνει υποκρισία, παρατυπία, παρανομία, πελατειακές σχέσεις, έλλειψη οργάνωσης, προσωπικά οφέλη, εκμετάλλευση ανθρώπων και θεσμών, παρασκήνιο, ανηθικότητα και κυρίως συναλλαγές κάτω από το τραπέζι.
- Αν όμως αυτά συνέβαιναν με το μέχρι τώρα δημαρχοκεντρικό σύστημα με το προτεινόμενο από το υπουργείο θα εμπλακεί και η πρόταξη των δημοτικών αρχόντων σε μικρά και εξουσιαστικά σύνδρομα, σε μισαλλοδοξίες και σε ότι βόλευε, βολεύει και θα βολεύει άρχοντες και συνάρχοντες.
- Το πρόγραμμα “Καλλικράτης” έφτιαξε λιγότερους και δυνατότερους δήμους για να είναι ικανοί να ανταποκριθούν στις καινούριες απαιτήσεις και να αξιοποιήσουν την τεχνολογία και τις σύγχρονες μεθόδους διοίκησης.
- Μερικοί το πίστεψαν, αλλά ήταν μακριά νυχτωμένοι αφού σχεδόν καμιά από τις προβλέψεις του “Καλλικράτη” δεν επαληθεύτηκε.
- Όμως επειδή η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν είναι μόνον εκλογές ούτε άτακτες συναθροίσεις όπως πιστεύουν στην κυβέρνηση, αλλά είναι θεσμοί και δικαιώματα, είναι στάση σεβασμού απέναντι σε όλους γι' αυτό πρέπει πράγματι κάτι να αλλάξει.
- Πρώτη αλλαγή είναι η θεσμοθέτηση θητειών.
- Δυο τετραετίες είναι ικανές και να σχεδιαστεί και να εκτελεστεί ένα σοβαρό έργο.
- Μαζί με την θεσμοθέτηση δύο τετραετιών προτεραιότητα πρέπει να δοθεί και στην αξιοκρατία, καθώς το μέγα πρόβλημα είναι η διαχειριστική ανεπάρκεια η οποία προκύπτει μετά τις εκλογές.
- Επειδή όμως η Τ.Α. δεν πρέπει να είναι χωνευτήρι ανίκανων λειτουργών αλλά ως απαύγασμα της Τοπικής Κοινωνίας πρέπει να μπορεί να παρέχει υπηρεσίες ποιότητας σε πρώτο χρόνο και μάλιστα με μικρότερο κόστος για το δημότη, οφείλει να ιδωθεί ως κομμάτι της εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος και αυτό ως ιδέα έχει κατατεθεί στο πρόσφατο συνέδριο της Κεντροαριστεράς. Ενδιαφέρον έδειξε ο Νίκος Ανδρουλάκης.

- Το πρόβλημα είναι πολιτικό και πολιτικά πρέπει να επιλυθεί με την εκλογή ΔΗΜΑΡΧΟΥ σε ξεχωριστό ψηφοδέλτιο από την εκλογή των δημοτικών συμβούλων, οι οποίοι θα εκλέγονται εκτός παρατάξεων από κοινό ψηφοδέλτιο.

- Ο δήμαρχος που θα εκλεγεί χωρίς να χρειάζεται να ξοδεύει πακτωλό χρημάτων, χωρίς ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ, αλλά με δικό του πρόγραμμα, για να εξασφαλίζει τις απαραίτητες πλειοψηφίες πρέπει να είναι άνθρωπος που έχει σαφές γνωστικό αντικείμενο, εμπειρία και γνώση του χώρου που θα κληθεί να διοικήσει αφού ΔΕΝ θα στηρίζεται σε μια εν πολλοίς προπληρωμένη και σίγουρα προεπιλεγμένη ΟΜΑΔΑ που λειτουργεί στα πλαίσια μιας παραταξιακής λογικής η οποία ποτέ δεν είναι μακριά από την υποκρισία, την παρανομία και την συναλλαγή.

- Με την εκλογή του ένας ΔΗΜΑΡΧΟΣ χωρίς παραταξιακό στρατό δεν θα είναι πουθενά αλλού υποχρεωμένος εκτός από τον αυτοσυνείδητο δημότη στον οποίο θα λογοδοτούν για τις αποφάσεις τους και οι δημοτικοί σύμβουλοι.

- Σε μια τέτοια περίπτωση γίνεται πράξη το ότι ο χώρος της Τ.Α. καθίσταται χώρος προσφοράς καταξιωμένων ανθρώπων της τοπικής κοινωνίας αφού θα επιλέγονται από κοινή λίστα χωρίς κομματισμούς, χωρίς παρατάξεις, χωρίς συναλλαγές και χωρίς πληρωμένες καταχωρήσεις σε κάθε είδους σωτήρες των τοπικών κοινωνιών.

Τάσος Τασιόπουλος

ΥΓ1. Άρχισαν τα καραγκιοζιλίκια στο δήμο Αλεξάνδρειας μεταξύ δημοσιολογούντων και δημόσια γραφόντων καθώς ξευτελίζονται δημόσια προβάλλοντας άλλοτε σαν τον Ρωμανό τον υμνωδό τα έργα και τις ημέρες του δήμου -γιατί άραγε;- και άλλοτε ως δημόσιοι κατήγοροι στήνουν στον τοίχο- ποιος τους ακούει- τον ίδιο άνθρωπο.
- Ποιος να τους πιστέψει!!!
- Ιδιαίτερα τον “προεκλογικό διώκτη” που με καναδυό δεκάρες αλλάζει άποψη.
- Πάντα βέβαια ξεθωρριασμένο είναι το δεκάρικο για το καλό του τόπου.
ΥΓ2. Τρανό παράδειγμα η επίσκεψη του δημάρχου στο εξωκλήσι του Σχοινά που αυτές τις μέρες είναι στο επίκεντρο πανελληνίως.
- Ο πρώην υμνωδός “κατακεραυνώνει” την επίσκεψη προφανώς επειδή “του έφαγε η γομάρα το ψωμί” και ο πρώην ορκισμένος εχθρός “αποθεώνει” την επίσκεψη μάλλον επειδή τώρα “γεννούν και τα κοκόρια δίκροκα αυγά”.
- Δίκιο έχει αυτός ιδιαίτερα αν “τα αυγά” είναι πάπιας, δηλαδή πρασινωπά.
ΥΓ3. Ακούγεται πως οσονούπω στο χώρο της ΝΔ θα σκάσει 4η υποψηφιότητα καθώς τώρα που ωρίμασαν οι εποχές και έλειψαν οι ανόητοι θα χτυπήσει πόρτες “σοβαρή υποψηφιότητα” με διψήφια νούμερα ψήφων στο παρελθόν, προφανώς για το καλό του τόπου.

ΥΓ4.Πανελληνίως ξεφτιλίζονται και όσων η υποκρισία τρέχει από τα αυτιά, σχετικά με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα, με την ιστορία του ΙΒΑΝ ΣΑΒΒΙΔΗ.
- Εξάλλου δεν είναι πρώτη φορά που κλέβουν πρωταθλήματα.
- Είναι πολλά τα λεφτά και όχι μόνον Βαγγέλη. Τί ήθελε τώρα και αυτός ο ΙΒΑΝ και χάλασε την σούπα.

- Ξεκινήσαμε και συμμετέχουμε, στην διαδικασία της δημιουργίας του νέου πολιτικού σχηματισμού της κεντροαριστεράς, πιστεύοντας ότι

- Στις 14.12.2014 ο σημερινός υπουργός Άμυνας κ. Π.ΚΑΜΜΕΝΟΣ ως αρχηγός των ΑΝΕΛ έλεγε τα εξής:

- Είναι βέβαιο ότι από τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ απουσιάζει η πολιτική – τί πολιτική τώρα να κάνεις στον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ – και στην ΚΟΛΑΣΗ το μόνο

- Η επιτυχία ή η αποτυχία ενός οικονομικού προγράμματος ή κάποιων έστω οικονομικών μέτρων, εξαρτάται