Κυριακή του «Ασώτου» σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, μια που το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα μας παρουσίασε την πολύ γνωστή σε όλους μας παραβολή του «ασώτου υιού». Έτσι και το Αποστολικό Ανάγνωσμα της ημέρας, που είναι παρμένο από την πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Χριστιανούς της Κορίνθου, «βαδίζει» πάνω στα χνάρια του Ευαγγελίου, σχολιάζοντας ο θείος διδάσκαλός μας, την κακή χρήση της ελευθερίας που οδηγεί αναπόφευκτα στην αμαρτία. Αλλά ας ξανακούσουμε το ιερό κείμενο στην δική μας απλή γλώσσα για να επανέλθουμε στη συνέχεια με λίγες πνευματικές σκέψεις επ’ αυτού, χάριν ωφελείας.
Γράφει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος: «Αδελφοί μου, μερικοί μεταξύ σας λένε: «Όλα μου επιτρέπονται». Σωστά· όλα όμως δεν είναι προς το συμφέρον. Όλα μου επιτρέπονται, εγώ όμως δεν θα αφήσω τίποτε να με κυριέψει. Λένε επίσης: «Οι τροφές προορίζονται για την κοιλιά και η κοιλιά είναι καμωμένη για τις τροφές»· ο Θεός όμως θα τα αχρηστέψει και το ένα και το άλλο. Το σώμα δεν έγινε για να πορνεύουμε, αλλά για να δοξάζουμε τον Κύριο, και ο Κύριος θα δοξάσει το σώμα. Και ο Θεός, που ανέστησε τον Κύριο, με τη δύναμή του θα αναστήσει κι εμάς. Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του σώματος του Χριστού; Μπορώ, λοιπόν, να πάρω κάτι που είναι μέλος του σώματος του Χριστού και να το κάνω μέλος του σώματος μιας πόρνης; Ποτέ τέτοιο πράγμα! Ή μήπως δεν ξέρετε ότι αυτός που ενώνεται με μια πόρνη γίνεται ένα σώμα μαζί της; Γιατί, καθώς λέει η Γραφή: «οι δύο θα γίνουν ένα σώμα». Όποιος όμως ενώνεται με τον Κύριο, γίνεται ένα πνεύμα μαζί του. Μακριά λοιπόν από την πορνεία! Κάθε άλλο αμάρτημα που μπορεί να διαπράξει κανείς βρίσκεται έξω από το σώμα του· αυτός όμως που πορνεύει βεβηλώνει το ίδιο του το σώμα. Ή μήπως δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος που σας το χάρισε ο Θεός και βρίσκεται μέσα σας; Δεν ανήκετε στον εαυτό σας· σας αγόρασε ο Θεός πληρώνοντας το τίμημα. Το Θεό λοιπόν να δοξάζετε με το σώμα σας και με το πνεύμα σας, που ανήκουν σ’ Εκείνον». ( Α΄ Κορινθίους κεφάλαιο στ΄, στίχοι 12-20)
Ζούσαν οι Χριστιανοί της Κορίνθου, σε μια πόλη όπου βασίλευε κυριολεκτικά η κακώς εννοουμένη «ελευθερία των ηθών» και η ασυδοσία. Μεγάλο λιμάνι και εμπορικός σταθμός της Μεσογείου η Κόρινθος, συγκέντρωνε και διακινούσε αγαθά απ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Η χλιδή της ζωής των κατοίκων της υπήρξε παροιμιώδης και όλοι ποθούσαν να επιδεικνύουν τον πλούτο τους αυτό, μέσα από τον πολυτελή βίο, τις αχαλίνωτες διασκεδάσεις και την ικανοποίηση των πάσης φύσεως «ορέξεων» της σαρκός. Η ανηθικότητα των Κορινθίων, που σκανδάλιζε όλον τον υπόλοιπο κόσμο της εποχής, ήταν αδύνατο να μην επηρεάζει αρνητικά και τη ζωή των πρώτων Χριστιανών της πόλης και ιδιαίτερα των νέων.
Η σύνεση και η σωφροσύνη που χαρακτήριζαν τη ζωή των Χριστιανών, γίνονταν αντικείμενο χλευασμού από τους υπόλοιπους, που όπως θα λέγαμε και σήμερα, «ήξεραν να γλεντούν τη ζωή τους». Απόψεις όπως: «δικιά μου είναι η ζωή, είμαι ελεύθερος να κάνω ότι θέλω», ακούγονταν από τότε και είχαν σαν σκοπό τους να παρασύρουν και τους λίγους ενάρετους στην ακολασία. Ιδιαίτερα η έννοια της «ελευθερίας» -διαστρεβλωμένη φυσικά για να ικανοποιεί την αμαρτωλές επιθυμίες της σάρκας- κέντριζε σαν ιοβόλος ακίδα τις ψυχές των ευλαβών νέων και κάποιοι από αυτούς φαίνεται πως είχαν αποδεχθεί μέσα στην καρδιά τους τον πονηρό λογισμό.
Έτσι ο Παύλος αναγκάζεται να γράψει στους Κορίνθιους μεταξύ άλλων και για την «ελευθερία» και τις συνέπειες των επιλογών μας ως προς την καλή ή κακή χρήση της. Παραδέχεται λοιπόν ο διδάσκαλος της αληθείας πως πράγματι είμαστε ελεύθεροι και πως όλα μας επιτρέπονται. Ο Θεός μας δημιούργησε ελεύθερους και σέβεται απόλυτα το δώρο αυτό με το οποίο στόλισε την ανθρώπινη φύση. Η ελευθερία όμως αυτή μας δόθηκε όχι για να τη χρησιμοποιήσουμε εις βάρος μας, αλλά για να μπορούμε χωρίς εξαναγκασμό να Τον αγαπήσουμε και μαζί μ’ Αυτόν και τους συνανθρώπους μας, έτσι ώστε μέσα από αυτή την αγάπη να ομοιάσουμε σ’ Εκείνον και να αξιωθούμε της επουρανίου Βασιλείας Του.
Γι’ αυτό τονίζει: «Όλα μου επιτρέπονται, όλα όμως δεν είναι προς το συμφέρον. Όλα μου επιτρέπονται, όμως δεν θα αφήσω τίποτε να με κυριέψει». Γιατί η κακή και εμπαθής χρήση της ελευθερίας, μας οδηγεί τελικά στην υποδούλωση, στην σκλαβιά των σκοτεινών μας παθών και της καιροφυλακτούσας πάντοτε πίσω από αυτά, αμαρτίας. Έτσι ενώ εξαγοραστήκαμε από το Θεό προκειμένου η ύπαρξή μας να καταστεί έμψυχο κατοικητήριό Του και μέλος του σώματος του Χριστού, εμείς δια της εκούσιας παράδοσης μας στη δυναστεία των παθών, τη βεβηλώνουμε και την καθιστούμε ανάξια του υψηλού προορισμού της.
Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν προς το αιώνιο συμφέρον μας, το Θείο δώρο της ελευθερίας· χρησιμοποιώντας την με τρόπο αγαθό, ευάρεστο στο Λυτρωτή και Κύριό μας Θεό. Αμήν.
Με αγάπη Χριστού.
«ο γραφέας»
