το Αποστολικό Ανάγνωσμα της σημερινής ημέρας, είναι παρμένο από την επιστολή του Αγίου Αποστόλου Παύλου προς τους Χριστιανούς της πόλης των Κολοσσών της Μικρασιατικής γης. Πριν όμως εμβαθύνουμε στο ψυχοφελέστατο περιεχόμενό του, ας το ξανακούσουμε καλύτερα στην απλή, καθημερινή μας γλώσσα.
Γράφει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος: «Αδελφοί μου, όταν ο Χριστός, που είναι η αληθινή ζωή μας, φανερωθεί, τότε κι εσείς, στην παρουσία Του, θα φανερωθείτε μαζί Του δοξασμένοι. Απονεκρώστε, λοιπόν, ό,τι σας συνδέει με το αμαρτωλό παρελθόν: την πορνεία, την ηθική ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία -που είναι ειδωλολατρία. Για όλα αυτά θα πέσει η οργή του Θεού πάνω σε εκείνους που δεν θέλουν να πιστέψουν. Σ’ αυτούς ανήκατε άλλοτε κι εσείς, όταν αυτά τα πάθη δυνάστευαν τη ζωή σας. Τώρα όμως πετάξτε τα όλα αυτά από πάνω σας: την οργή, το θυμό, την πονηρία, την κακολογία και την αισχρολογία. Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλο, αφού βγάλατε από πάνω σας τον παλιό αμαρτωλό εαυτό σας με τις συνήθειές του, και ντυθήκατε τον καινούριο άνθρωπο, που ανανεώνεται συνεχώς σύμφωνα με την εικόνα του δημιουργού του, ώστε με τη νέα ζωή του να φτάσει στην τέλεια γνώση του Θεού. Σ’ αυτή τη νέα κατάσταση δεν υπάρχουν πια εθνικοί και Ιουδαίοι, περιτμημένοι και απερίτμητοι, βάρβαροι, Σκύθες, δούλοι, ελεύθεροι· του Χριστού είναι όλα και ο Χριστός είναι σε όλα». (Κολασσαείς κεφάλαιο γ΄, στίχοι 4-11)
Για την ένδοξη Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τη συμμετοχή των πιστών σε αυτήν τη δόξα, μιλά τη φορά αυτή ο Απόστολος Παύλος. Τότε που ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, θα έρθει για δεύτερη φορά στον κόσμο, για να συνάξει όλους τους ανθρώπους ενώπιόν Του και όπως λέει και ο ίδιος στην παραβολή του «κακού δούλου»: «...του συνᾶραι λόγον μετά τῶν δούλων αὐτοῦ» (Ματθ. 18, 23). Όχι δηλαδή για να κηρύξει ξανά το Ευαγγελιό Του και να υποδείξει στην πλανεμένη ανθρωπότητα την οδό της επιστροφής και σωτηρίας -όπως έπραξε κατά την Πρώτη Του Παρουσία- αλλά για να κρίνει τους ανθρώπους, δίκαια και απλά, με μοναδικό κριτήριο τον ιερό νόμο της αγάπης, που η πρόνοια του Θεού φρόντισε να φωλιάζει μέσα σε κάθε καρδιά.
Ο ερχομός του Μεσσία, για δεύτερη φορά στον κόσμο, βεβαιώνεται όχι μόνο από την κοινή περί κρίσεως και αιώνιας ζωής πεποίθηση που απαντάται σε όλους τους λαούς της γης, αλλά κυρίως για μας τους Χριστιανούς από τις κατάσπαρτες στην Αγία Γραφή αναφορές. Τόσο η Παλαιά όσο και η Καινή Διαθήκη βρίθουν από πληροφορίες σχετικές με την λεγόμενη «ημέρα Κυρίου» και όσα πρόκειται να συντελεστούν, πριν και έπειτα από αυτήν. Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερη απόδειξη για την αλήθεια αυτή της πίστεώς μας, από τη μαρτυρία του ίδιου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος πολλάκις αναφέρθηκε σε αυτήν άλλοτε μέσα από παραβολές και ανθρωπόμορφες περιγραφές και εικόνες και άλλοτε ρητά και σαφέστατα με συγκλονιστικές μάλιστα λεπτομέρειες. Κάθε συνεπής μελετητής της Αγίας Γραφής είναι βέβαιο πως έχει συναντήσει πάμπολλες φορές τα χωρία αυτά, που δεν έχουν σκοπό βέβαια να τρομοκρατήσουν τον άνθρωπο, αλλά να τον ενισχύσουν στον καθημερινό πνευματικό του αγώνα και να χαλυβδώσουν την αγάπη, την ελπίδα και την πίστη του.
Αυτή η πίστη, αποτυπώθηκε και στο έβδομο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεώς μας, που όλοι το απαγγέλλουμε στις προσευχές ή μέσα στους ναούς κατά την λατρεία της Εκκλησίας μας, λιγότεροι όμως ίσως συνειδητοποιούμε τη σημασία και τη σοβαρότητά του: «Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας και νεκρούς. Οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος». Μας βεβαιώνει με άλλα λόγια, ότι ο Κύριός μας, όπως ρητά το υποσχέθηκε, θα έλθει και πάλι -με δόξα όμως τη φορά αυτή- για να κρίνει τους ζώντες και τους νεκρούς και η Βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος, αλλά θα είναι αιώνια.
Η Πρώτη Παρουσία του Μεσσία στη γη υπήρξε ευσπλαχνική και ταπεινή, η Δεύτερη όμως θα είναι ένδοξη και φοβερή. Θα φανερωθεί με λαμπρότητα και δόξα πολύ ενώπιον των ανθρώπων, συνοδευόμενος από πλήθος αγγέλων, και θα καθίσει σε υψηλό θρόνο. Θα ξεχωρίσει τους δίκαιους από τους άδικους, τους αγαθούς και ενάρετους από τους φαύλους και αμαρτωλούς. Και στους πρώτους θα δώσει τον αιώνιο «Παράδεισο», την παντοτινή ευδαιμονία και χαρά, ως επιστέγασμα της αγάπης μέσα στην οποία έζησαν όλο τους τον βίο, αγωνιζόμενοι καθημερινά να την κρατούν αγνή και καθαρή, ανιδιοτελή και θυσιαστική υπέρ του πάσχοντος και δοκιμαζόμενου «πλησίον»· ενώ στους δεύτερους θα παραχωρήσει την αιώνια «Κόλαση», ως γνήσιο αποκύημα της εγωιστικής απόφασης που πήραν στην ζωή τους να ζήσουν χωρίς αγάπη, αδιαφορώντας για τους συνανθρώπους τους, σεβόμενος πλήρως την ελεύθερη επιλογή ζωής που έκανε ο καθένας, προεκτείνοντας όμως επ’ άπειρον τις συνέπειές της. Όλα αυτά βέβαια δεν είναι δικά μας λόγια ή φαντασίες, αλλά η δική Του μαρτυρία και περιγραφή, την οποία έκανε στους μαθητές Του, όταν Τον ρώτησαν σχετικά και που ο Ευαγγελιστής και Ματθαίος κατέγραψε στο Ευαγγέλιό Του (κεφάλαιο ιε΄, στίχοι 31-46).
Το πότε ακριβώς θα συμβούν όλα αυτά, κανείς δεν γνωρίζει, παρά μόνον ο ίδιος ο Θεός, που κράτησε τον χρόνο της εκπληρώσεως τους μυστικό. Κι αυτή η «μυστικότητα» δεν αποτελεί ένα είδος Θείου «παιχνιδιού», αλλά γίνεται για το καλό μας ώστε να βρισκόμαστε πάντοτε σε ετοιμότητα, ζώντας με ευσέβεια, αρετή και αγάπη μεταξύ μας. Γιατί αυτός είναι πραγματικό ο επιδιωκόμενος στόχος και σκοπός του Θεού, να αποκαταστήσει την μεταξύ μας αγάπη, γεγονός που θα μας αξιώσει της κληρονομιάς του Παραδείσου, μια που θα κατορθώσουμε δια της αγάπης αυτής, να αποκαταστήσουμε το «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ΄ ὁμοίωσιν» της πρωτόπλαστης φύσης μας, που πλήγηκε και αμαυρώθηκε από την εισβολή στη ζωή μας της κακίας και της αμετανοησίας για την αμαρτία μας.
Για να το πετύχουμε όμως αυτό, χρειάζεται όπως μας συμβούλευσε πριν ο Απόστολος Παύλος, να αποβάλουμε πρώτα τον «παλιό αμαρτωλό εαυτό» μας με τις κακές «συνήθειές του» και να ενδυθούμε «τον καινούριο άνθρωπο, που ανανεώνεται συνεχώς σύμφωνα με την εικόνα του δημιουργού του». Αυτόν τον άνθρωπο που φρόντισε στη ζωή του να αγωνιστεί με υπομονή και επιμονή εναντίον όλων εκείνων που τον εμπόδιζαν να αγαπήσει πραγματικά τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Και ποια είναι αυτά; Μας τα ανέφερε σαφέστατα στο χωρίο της επιστολής που διαβάσαμε: «Απονεκρώστε, λοιπόν, ό,τι σας συνδέει με το αμαρτωλό παρελθόν: την πορνεία, την ηθική ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία -που είναι ειδωλολατρία», και συνεχίζει «Τώρα όμως πετάξτε τα όλα αυτά από πάνω σας: την οργή, το θυμό, την πονηρία, την κακολογία και την αισχρολογία. Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλο...».
Αυτό ας κάνουμε κι εμείς αδελφοί μου. Ας απονεκρώσουμε το αμαρτωλό μας παρελθόν, ας πετάξουμε από τη ζωή μας ότι έως τώρα τη δυνάστευε και ας βγάλουμε από πάνω μας τον αμαρτωλό εαυτό μας, για να αξιωθούμε μέσα από τη νέα ζωή που μας προσφέρει ο Ιησούς, να φτάσουμε «στην τέλεια γνώση του Θεού» και να φανερωθούμε μαζί Του δοξασμένοι στην Παρουσία Του, μαζί με τους αγγέλους και τους Αγίους Του! Αμήν.
Με αγάπη Χριστού.
«ο γραφέας»
