Καρπουζάκια μου, πολύ καλημέρα σας. Υπάρχουν δύο σύνδρομα τα οποία δεν έχει ξεπεράσει ακόμα ο Έλληνας. Το ένα είναι «τι θα πει ο κόσμος;» και το άλλο «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Το μόνο που δεν ξέρουν ή δεν φαντάζονται είναι πως και στις δύο περιπτώσεις η απάντηση είναι η ίδια, «στα αρχ…..@ μας». Γιατί τα λέω όλα αυτά; Είναι πολύ απλό, καθήστε αναπαυτικά και διαβάστε.
Έχω τρεις εβδομάδες τώρα που λέω και ξαναλέω για τα νεκροταφεία της Αλεξάνδρειας πως τιγκάρησαν και δεν υπάρχει χώρος για νέες ταφές. Βγήκε λοιπόν ανακοίνωση (άμα γκρινιάζει το παιδί….) από τον αρμόδιο αντιδήμαρχο στην οποία μας γνωστοποιεί πως πρέπει να ξεθάψουμε όποιον νεκρό έχουμε από το 1972 έως το 2016. Μάλιστα μας λέει πως αν θέλουμε μπορούμε να επικοινωνήσουμε με το Δήμο για να μας τους ξεθάψουν αυτοί εντελώς δωρεάν (μαζί με το κουτί για τα κόκκαλα).
Μέχρι εδώ είμαι μαζί τους και έχουν απόλυτο δίκιο. Υπάρχουν μνήματα που στοίχειωσαν και δεν λένε να τα χαλάσουν. Το θέμα είναι τι γίνεται με τα οστά. Το κοιμητήριο είναι σε κακά χάλια και μαθαίνω πως είναι γεμάτο και το χωνευτήρι (αν δεν κάνω λάθος έτσι το λένε) ανύπαρκτο. Άρα, που θα τα βάλουμε τα οστά;
Θα τα πάρουμε σπίτι μας; Σε κάποια θυρίδα ίσως; Αλλά και πάλι θα πω, ντεφ να γίνει, κάπου θα τα βολέψουμε. Πόσο σίγουροι είμαστε ότι θα τα μαζέψετε όλα τα κόκκαλα και δεν θα βρούμε τίποτα πεταμένα εδώ και κει; Και το χειρότερο, πώς να δούμε κάτι τέτοιο.
Ας ελπίσουμε να κάνουν τη δουλειά τους με σεβασμό και όχι φύγε κακό από τα μάτια μου. Και μεις ας μην είμαστε και τόσο κάθετοι, ας βάλουμε και λίγο νερό στο κρασί μας. Τι πειράζει δηλαδή που στο κουτί του παππού μου βρέθηκαν 3 πόδια; Μήπως θα τα χρειαστεί;
Πως έψαχνα λοιπόν για θέματα έπεσε το μάτι μου πάνω σε μια αφίσα. Μια αφίσα που μας παρακινεί να πάρουμε τα ποδήλατα μας και να βγούμε τσάρκα να απολαύσουμε το ατελείωτο ροζ των ροδάκινων μας. Να, δείτε και μόνοι σας.
Εγώ τόσο ρομαντικός δεν υπήρξα ποτέ, ρεαλιστής όμως και με το παραπάνω. Ζήλεψα λοιπόν την ιδέα και είπα να την προσαρμόσω στην πραγματικότητα. Το Καρπουζάκι λοιπόν διοργανώνει και αυτό μια ποδηλατάδα λιγάκι…. διαφορετική. Πιο ας πούμε μέσα στην πραγματικότητα. Ελάτε λοιπόν να δούμε το έργο της Δημοτικής Αρχής ……Live.
Ελάτε λοιπόν να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια πως ο απέραντος κάμπος του Ρουμλουκιού μετατράπηκε σε καταπράσινη ζούγκλα του Κογκό. Αν μας φέρει και τίποτα λιοντάρια, γορίλες και τίγρεις τότε σίγουρα θα αποκτήσουμε και τουρισμό. Πόσο μπροστά αυτή η διοίκηση πια, πόσο;
Είδα ένα post που έλεγε πως η ΔΕΥΑΛ έκοψε το νερό σε ένα άτομο με ειδικές ικανότητες. Αυτά τα θέματα είναι πολύ ευαίσθητα και δεν παίζουμε με αυτά. Επικοινώνησα λοιπόν με τον πρόεδρο Σωτήρη Τόκα και μου εξήγησε την όλη κατάσταση. Για να είμαι και σίγουρος το επιβεβαίωσα και από αλλού.
Όχι μόνο δεν του έκοψαν το νερό αλλά……τέλος πάντων, δεν μπορώ να πω τίποτα παραπάνω. Ο κύριος Τόκας με διαβεβαίωσε πως ουδέποτε θα κόψει το νερό σε ευπαθείς ομάδες και ΑΜΕΑ για όσο αυτός θα είναι στα ηνία της ΔΕΥΑΛ. Πριν λοιπόν γράψουμε κάτι για να την πούμε σε κάποιον καλά θα ήταν να το διασταυρώσουμε πρώτα.
Και πάμε στα του νομού μας. Υφυπουργός Ανάπτυξης ο Λάζαρος Τσαβδαρίδης. Το μάθαμε, το εμπεδώσαμε. Όπως λοιπόν είναι λογικό έπρεπε ο Γκυρίνης να του ευχηθεί. Δεν ξέρω αν το έκανε με μισή καρδιά (με άλλον τα είχε τάτσι μίτσι κότσι) πάντως το έκανε. Ορίστε.
“Αξιότιμε κ. Τσαβδαρίδη, Εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την ανάληψη των καθηκόντων σας, ως Υφυπουργός Ανάπτυξης, ευχόμενος για κάθε επιτυχία, ώστε να φέρετε εις πέρας το δύσκολο έργο σας. Είμαι βέβαιος ότι θα ανταποκριθείτε στα υπουργικά σας καθήκοντα.”
Απλό, λιτό κι απέριττο. Οι πληροφορίες μου λένε πως πριν από Αυτή τη δημόσια ανάρτηση, προηγήθηκε τηλεφωνική συνομιλία στην οποία τα πράγματα έγιναν λιγάκι…..πως να το πω….πιο περίπλοκα. Φήμες λένε ότι ο νέος υπουργός του είπε πως υπάρχει μια αδικία αυτή τη στιγμή στον δήμο και θα πρέπει τα πράγματα να αλλάξουν. Τι σημαίνει αυτό;
Επιστρέφει η Μοσχοπούλου στην πολιτική σκηνή του τόπου μας; Μετά από το δημόσιο κράξιμο που τους πάτησε; Όλα τα περιμένω από βδομάδα, τίποτα δεν με σκιάζει. Κι αν αληθεύει πως δεν θέλει να ξαναγίνει πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου τότε μια θέση αντιδημάρχου την περιμένει. Άρα; Μία θέση λιγότερη για όλους αυτούς που έχασαν τον ύπνο τους και αναμένουν τον ανασχηματισμό για να δούνε αν θα κάτσουν στην καρέκλα.
Με αυτή την κίνηση όμως ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου. Που πας, Μοσχοπούλου όταν μέχρι προχθές τους έκραζες; Πως θα κάτσεις δίπλα στη Λαφαζάνη όταν μέχρι προχθές έλεγες ότι οι εκδηλώσεις της έμοιαζαν με σκυλάδικο; Θα υποκύψει ο Γκυρίνης και θα κάνει την Όλγα, Αντιδήμαρχο;
Από την άλλη όμως όλοι εμείς οι ψηφοφόροι έχουμε μικρή μνήμη. Θα πούμε, θα πούμε, θα περάσει ο καιρός και θα ξεχάσουμε. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Δυο πράγματα μας ενοχλούν μόνο, η αδικία και η ετικέτα στο βρακί. Το πρώτο το παραβλέπουμε χρόνια τώρα. Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια χώρα που μιλάν για ηθική μόνο οι ανήθικοι.
Και μιας και ανέφερα όλα τα παραπάνω ας πάμε σε μια δήλωση που έκανε ο βουλευτής (και όχι υφυπουργός όπως θα περίμενε) του νομού μας, Τάσος Μπαρτζώκας.
«Απαράδεκτη»; Τι λόγια είναι αυτά Τάσο μου; Που έμαθες εσύ τέτοιες λέξεις; Το θέμα με το ΕΚΑΒ υπήρχε και πριν τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Τότε τη λέξη «απαράδεκτη» δεν την ήξερες; Τώρα την έμαθες, Τάσο μου; Μήπως θα ακούσουμε και άλλες τέτοιες λέξεις από εδώ και πέρα;
Φοβάμαι, Τάσο μου πως, αυτή τη χρονική στιγμή, κανένας δεν σε πιστεύει πως ξαφνικά θυμήθηκες πόσο «απαράδεκτα» έπαιξε με το θέμα αυτό η κυβέρνηση. Ίσως να άργησες λιγάκι αλλά παρόλα αυτά σε ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σου.
Πάρε τον Αποστόλη παραμάσχαλα και πάτε να δείτε αν πάγωσαν οι ροδακινιές γιατί από το Λάζαρο δεν το περιμένουμε πια. Έγινε υπουργός, που σημαίνει ότι θα ξαναπατήσει σβώλα όταν ξαναγίνει απλός βουλευτής. Φέξε μου και γλίστρησα.
Δεν ξέρω αν το μάθατε αλλά δεν θα γίνει κατάθεση στεφάνων για την 25η. Ναι βρε παιδιά αφού δεν υπάρχει μνημείο, θα παραδοθεί προεκλογικά όπως και όλα τα άλλα. Λες και στο Παρίσι μένετε και δεν ξέρετε πως δουλεύει το σύστημα. Εγώ πάντως έχω να σας προτείνω ένα μνημείο. Και την ελευθερία συμβολίζει και από εμένα θα απαλλαγείτε αν το κάνετε. Δείτε το.
Εγώ ως άγαλμα της Ελευθερίας. Σας υπόσχομαι πως θα σταματήσω να γράφω το Καρπούζι αν με κάνετε άγαλμα.
Αλλά ας πάμε στο εορταστικό των ημερών και ας σας δείξω δύο σημερινούς ήρωες που δεν το τρώνε γλυκό μεταξύ τους. Φιλιππόπουλος – Λαφαζάνη. Η μία προσπαθεί να μας αποδείξει ότι αυτά που κάνει έχουν ενδιαφέρον και πάνε τον πολιτισμό μας μπροστά και ο άλλος (εγώ δηλαδή) την κατηγορεί πως τα ρήμαξε όλα. Αν αυτό δεν σηκώνει επανάσταση τότε ποιο;
Αυτά τα πατριωτικά για σήμερα. Λέω στη μάνα μου, τέρμα ο μπακαλιάρος, τέρμα η χωριατίλα, που ακούστηκε με 7 σαιζόν Master chef να τρώμε ακόμα μπακαλιάρο σκορδαλιά; Φέτος θα φάμε χρυσαφένιες μπουκίτσες βακαλάου με μοριακή σως σκόρδου. Μόνο το κεφάλι κούνησε και έβγαλε το φιλέτο να το ξαρμυρίσει.
Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
