περίμεναν να σταματήσει το «καρπούζι» για να ξεκινήσουν. Αν και καθυστερημένα λοιπόν εγώ θα ασχοληθώ λιγάκι μαζί τους (για να μη λένε κάποιοι ότι τη γλύτωσαν δηλαδή).
Όρεξη να έχετε να διαβάζετε
Σαν σήμερα (βρήκα μέρα να ξεκινήσω) πριν από 42 χρόνια ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ. Ιστορική μέρα θα έλεγαν κάποιοι και μέσα σ΄ αυτούς και εγώ αφού όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ΠΑΣΟΚ ψήφιζα. Δεν με ένοιαζε και πολύ τότε. ΠΑΣΟΚ έλεγε ο μπάρμπα Λάκης, ΠΑΣΟΚ έριχνα και εγώ. Διάφορες εκδηλώσεις γίνονται φέτος για τον εορτασμό της ίδρυσης του κινήματος και επίσης για τη συμπλήρωση των 20 χρόνων από τον θάνατο του ιδρυτή του, Ανδρέα Παπανδρέου. Έψαχνα ένα φιλαράκι μου προχθές και τον πήρα τηλέφωνο. «Που είσαι τον ρωτάω» για να πάρω απάντηση «σε μια γιορτή του ΠΑΣΟΚ». «Και γιατί ακούω κόσμο;» του απάντησα.
Μπορεί το κίνημα να έχασε πάνω από 30% των ψηφοφόρων του αλλά «ζει και βασιλεύει». Όχι, όχι στις καρδιές μας, πολύ ρομαντικοί μη γίνεστε. Κανονικά, ζει και βασιλεύει.
Έχει να πει κανένας τίποτα; Όταν κάποιος κλέβει και μπαίνει φυλακή, όταν αποφυλακίζετε, κανένας δεν τον παίρνει στη δουλειά του γιατί λένε «το έκανε μία, θα το ξανακάνει». Όταν κάποιος κλέβει αλλά μετά αλλάζει κόμμα, τότε τον κάνουμε υπουργό. Τα ξεχνάμε όλα. Και να κλείσω το θέμα, δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που Πασοκοφέρνει. Ουουυυ έχει πολλά ακόμα κόμματα που ενώ νομίζουν ότι διαφέρουν γίνονται μέρα με τη μέρα ίδια και χειρότερα. Διαλέξτε.
Πάμε κάπου αλλού τώρα. Εδώ και κάτι μήνες ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Αλεξάνδρεια πρόσθεσε στο πρόγραμμα του (εκτός από το κατηχητικό και τα άλλα ομολογουμένως θεάρεστα προγράμματα που έχει) και μαθήματα παραδοσιακών χορών. Όταν ρωτήθηκε ο εφημέριος, Πατέρας Διονύσιος, για πιο λόγο γίνονται τα μαθήματα αυτά έδωσε την απάντηση ότι πολλά παιδιά δεν έχουν χρήματα για να δίνουν σε συλλόγους και έτσι πηγαίνουν εκεί που τα μαθήματα γίνονται δωρεάν. Θέλω να πω στον Πατέρα Διονύσιο, που δεν γνωρίζω προσωπικά αλλά εκτιμώ το έργο του όλα αυτά τα χρόνια, πως αν πάρει στα χέρια του τα βιβλία συνδρομών των συλλόγων θα φρίξει αν δει από πότε έχουν να πληρώσουν πολλά παιδιά.
Παρόλα αυτά κανένας σύλλογος δεν έχει διώξει ποτέ κανένα από αυτά.
Πως θα σας φαινόταν αν ο κάθε σύλλογος έβαζε στον χώρο του από δύο – τρεις εικόνες, κανά δυο μανουάλια και πρόσφερε δωρεάν κεριά στον κόσμο; Ποιος ιερέας θα αρνιόταν να έρθει να μας διαβάσει και καμιά προσευχή. Είναι λίγο τραβηγμένα τα όσα γράφω αλλά για σκεφτείτε το, στην Ελλάδα ζούμε, όλα γίνονται. Υπάρχουν τα super market για όσους έχουν χρήματα και το κοινωνικό παντοπωλείο για όσους δεν έχουν. Υπάρχουν ιδιώτες οδοντίατροι για όσους έχουν χρήματα και οδοντίατροι στα νοσοκομεία (σπανίζουν βέβαια) για όσους δεν έχουν. Υπάρχουν σύλλογοι αποκλειστικά για οργανωμένα μέλη (στις μεγάλες πόλεις) και υπάρχουν και οι δικοί μας σύλλογοι που πασχίζουν με τα ψίχουλα να μεταδώσουν την παράδοση σε όλους, έχοντες και μη. Πολιτιστικοί Σύλλογοι είναι, όχι τράπεζες.
Και μιας και είπα τράπεζες, τι τράπεζες θα ληστέψει για να την πληρώσει είπαν, τι δεν έχουμε να φάμε, συναυλία μας χρειάζεται είπαν, τι τα 20.000 ευρώ να τα δώσουμε στο κοινωνικό παντοπωλείο αντί σ΄ αυτήν είπαν, τι ότι θα πληρώνουμε για τα επόμενα 3 χρόνια από την τσέπη μας είπαν. Μια συναυλία της προκοπής είπε να κάνει ο πρόεδρος της ΚΕΔΑ Στέφανος Δελιόπουλος με την Μελίνα Ασλανίδου και έπεσαν να τον φάνε. Τελικά η συναυλία έγινε, το αμφιθέατρο τίγκαρε και τα λεφτά της τα έβγαλε. Αχ Στέφανε μου, πέρυσι που δεν σου έκατσε καμία συναυλία κανείς δεν μίλησε, λες και πέρυσι το είχαμε λυμένο το οικονομικό και φέτος μας στράβωσε.
Αλλά έτσι γίνετε πάντα, να ψοφήσει ο σκύλος του γείτονα. Η επιτυχία (και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι φέτος οι εκδηλώσεις του δήμου πήγαν τέλεια) είναι δυσκολοχώνευτη. Όσοι έχουμε τη δυνατότητα να γράφουμε σε εφημερίδες καλά θα κάνουμε να επισημαίνουμε τα κακώς κείμενα αλλά να μη λαϊκίζουμε. Και πριν την κρίση κάποιοι δεν είχαν να φάνε αλλά εμείς τρέχαμε στα μπουζούκια. Δεν είδα κανέναν να δίνει τα 160 ευρώ που κάνει το μπουκάλι σε κάποιον φτωχό και μετά να τη βγάζει με sprite στο παγκάκι ακούγοντας Πάολα στο ραδιόφωνο! Η φτώχεια δε λύνετε έτσι. Φτωχοί δεν είναι μόνο όσοι δεν έχουν να φάνε. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι τόσο φτωχοί που η μόνη τους περιουσία είναι τα λεφτά τους.
Εάν αφήναμε πάντως κάτι τέτοιους να διοικήσουν την πόλη τότε αυτή θα έμοιαζε σαν πόλη στο far west. Σκέτο γουέστερν. Καταζητείτε η Μελίνα Ασλανίδου γιατί έκλεψε από τους φτωχούς 20.000 ευρώ. Ποινή.... θάνατος με σφαίρα.
Καταζητείτε ο Χρήστος Νικολόπουλος γιατί δεν πάτησε το πόδι του στο Καψοχώρι τα τελευταία 24 χρόνια και ήρθε τώρα με 14.000 ευρώ (έτσι αγαπάω και γω το χωριό μου Χρηστάκι). Ποινή... θάνατος με αγχόνη.
Καταζητείτε ο Ερυθρός Σταυρός γιατί σε περίπτωση λιποθυμίας σε υποχρεώνει να πάρεις το φιλί της ζωής από τον Χρήστο Μακρυγιάννη (να δεις τι καλά έρχονται όλα στα πράσινα και αισθάνεσαι περδίκι). Χρήστο μου δεν έχω τίποτα μαζί σου αλλά γκαγκανάς πασά μου. Τουλάχιστον αν δεν το γλυτώσω, να μου είσαι πιο βελούδο, να μη μου κακοφανεί και πολύ. Ποινή.... Χαλάουα.
Στην παρακάτω φωτογραφία καταζητούνται πολλοί. Πρώτον η L’Oreal για όλες τις αποχρώσεις του ξανθού που μας σέρβιρε. Κυρίες μου το «ξανθή αγαπημένη Παναγιά» το λέει ο Βοσκόπουλος. Σε λάθος συναυλία πήγατε (αλλά τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από 3 ξανθιές). Και δεύτερον, καταζητούνται οι Άλκης Γιαννακάς και Ανδρέας Μπάρκουλης που τραβάν τις ξανθιές όπως ο Σύριζα τους (πρώην) Πασοκσήδες. Ποινή.... Ευνουχισμός.
Και μιας και είμαστε στο χώρο της ΚΕΔΑ, δηλαδή του πολιτισμού ας μιλήσουμε και για τη διαμάχη μεταξύ του αντιπροέδρου Μανώλη Σταυρή με κάποιο site της περιοχής. Το site κατηγόρησε τον αντιπρόεδρο ότι πάρκαρε παράνομα σε θέση που προορίζετε για άτομα με ειδικές ικανότητες και δημοσίευσε φωτογραφία που έστειλε αναγνώστρια. Αυτός δικαιολογήθηκε ότι πήγε τον πατέρα του πριν 10 ημέρες, που είναι άτομο με ειδικές ανάγκες στον γιατρό, και αναγκάστηκε να παρκάρει εκεί και το site τον διέψευσε λέγοντας πως οι αφίσες που έβαλε η εκκλησία στις κολόνες είναι προ 2 ημερών και όχι 10.
Τι μου άρεσε στην όλη υπόθεση και τι όχι. Μου άρεσε το ύφος της επιστολής Σταυρή γιατί ακόμα και ψέματα να γράφει έχει στυλ και μαγκιά. Δεν μου άρεσε ο χαρακτηρισμός «περιθωριακός». Περιθωριακός είναι αυτός που βρίσκετε ή ζει στο περιθώριο της κοινωνίας. Ζει στην απέξω δηλαδή. Είναι όπως λέμε «τα λαμόγια παίρνουν όλα τα δημόσια έργα κι εμάς μας έχουν στην απέξω». Όταν ο φίλος σας κύριε Σταυρή, έστω από επαγγελματική διαστροφή, διαβάζει «περιθωριακά site» αμέσως περιθωριοποιείτε και ο ίδιος. Θα μου πεις, αν κάποιος βλέπει όλη μέρα τσόντες γίνετε πορνοστάρ; Όχι αλλά μια ανωμαλία την έχει σίγουρα. Οπότε αφού κάνετε παρέα μαζί του αμέσως μπαίνετε και σεις σε αυτό που αποκαλείτε περιθώριο. Τι θα πει «τέρμα τα χαρτζιλίκια» κύριε Σταυρή μου; Τι εννοεί αγαπητό site ο κύριος Σταυρής όταν λέει «τέρμα τα χαρτζιλίκια»; Του είπατε τα κάλαντα και σας χαρτζιλίκωσε;
Αν ρωτήσω τον αντιπρόεδρο σίγουρα θα μου πει ότι μιλούσε για παλιότερες διοικήσεις που χαρτζιλίκωναν γι΄ αυτό και δεν θα μπω στον κόπο. Εγώ απλά θέλω να κάνω και στους δύο από μία ερώτηση. Στον Μανώλη τον Σταυρή «τι κακό είχε ο Γόλης; Δεν ήταν επιλογή του να γεννηθεί έτσι Μανώλη μου, να το θυμάσαι αυτό.. Όσο για το site έχω την εξής ερώτηση: δεν θα πω ότι έκανε σωστά και πάρκαρε εκεί αλλά από πότε γίναμε τόσο ευρωπαίοι πια; Γιατί δεν μιλάμε για τις συνθήκες που επικρατούν σε ιδρύματα που νοσηλεύονται άτομα με ειδικές ικανότητες και κολλήσαμε στο παρκάρισμα; Γιατί δεν μιλάμε για μαγαζιά στα οποία δεν έχουν καν πρόσβαση; Δεν πάτησε κανέναν, απλά στάθμευσε. Λάθος αλλά έγινε. Μέχρι σήμερα έχω δει άπειρα αυτοκίνητα με αναπηρικές πινακίδες να είναι παρκαρισμένα έξω από τον Μασούτη. Έχει θέση παρκινγκ για ανάπηρους εκεί ή μήπως έπρεπε οι άνθρωποι να παρκάρουν στη Βετσοπούλου για να πάνε για ψώνια στο market; Και δεν τελειώνει εδώ το θέμα. Θαυμάστρια του Σταυρή τραβάει την εξής φωτογραφία.
Στην οποία απεικονίζετε το αυτοκίνητο του ιδιοκτήτη του site διπλοπαρκαρισμένο μπροστά σε θέση παρκινγκ ΑΜΕΑ. Παιδιά, εδώ και 20 χρόνια έχω χαμένο το σταυρουδάκι της βάπτισης μου, δεν ξαμολάτε αναγνώστες και θαυμάστριες μπας και μου το βρούνε;
Μήπως το παρατραβάμε γιατί κάτι άλλο θέλουμε; Ε; Μια συγνώμη δε λύνει πάντα τα προβλήματα. Δείτε τι γίνετε γύρω σας. Σε όλες τις χώρες βάζουνε βόμβες και σε μας τίποτα. Μας έχουν εμπιστοσύνη. Θα καταστραφούμε μόνοι μας.
Για άλλη μια φορά το Φεστιβάλ Γκάιντας στα Τρίκαλα έκλεψε τις εντυπώσεις. Όχι τόσο για την διοργάνωση (ούτος η άλλως μας έχουν αποδείξει ότι τα καταφέρνουν μια χαρά) αλλά για τον παππού της αφίσας που παίζει γκάιντα... αιωρούμενος.
Έχω δει τον Ρουβά να κατεβαίνει από τον ουρανό με ελικόπτερο, έχω δει τη Βίσση να τραγουδά μέσα σε γυάλα με νερό αλλά γκαϊτατζή φακίρη πρώτη φορά είδα. Άιντε του χρόνου εύχομαι και σε καρφιά.
Μέσα από αυτή τη στήλη πολλές φορές σας έδειξα παραστάσεις και εκδηλώσεις συλλόγων που πιστεύω και εκτιμώ. Σήμερα θα σας πω για μια ιδιαίτερη εκδήλωση γιατί πολύ απλά πρέπει. Ο Σύλλογος Ποντίων Πλατέος διοργανώνει έναν φιλανθρωπικό αγώνα ποδοσφαίρου την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου στο γήπεδο Πλατέος. Τα έσοδα του αγώνα θα διατεθούν για τις ανάγκες ενός μικρού αγγέλου, του Κωνσταντίνου από το Πλατύ, που πάσχει από μία πολύ σοβαρή ασθένεια. Το εισιτήριο του αγώνα είναι μόλις 3 ευρώ. Όταν πρόκειται για ένα παιδί ο χρόνος απλά σταματά. Ας δείξουμε την αγάπη μας, αξίζει την προσπάθεια.
Πριν σας χαιρετήσω για σήμερα να σας πω ότι πριν λίγο καιρό πήγα στη Γερμανία και μία μέρα πριν γυρίσω πήρα τη μάνα μου τηλέφωνο και της είπα «έλα μάνα, αύριο το μεσημέρι φτάνω με την Λουφτχάνσα» για να πάρω την αλησμόνητη απάντηση «πάλι με στριπτιτζού έμπλεξες». Συμβαίνει και σε άλλα σπίτια αυτό ή να αρχίσω να ανησυχώ;
