Υπάρχουν πολλοί τρόποι προστασίας από αυτά. Αλλά μερικά καλά «όπλα» προέρχονται από την ίδια τη φύση. Για παράδειγμα, με τη χρήση συγκεκριμένων φυτών.
«Aπό τα αρωματικά φυτά, αυτά που απωθούν κουνούπια είναι ο βασιλικός, το μελισσόχορτο, η μέντα και η αρμπαρόριζα. Τα 3 πρώτα θέλουν νερό κάθε μέρα, αλλά επαναλαμβάνουμε, προσέχουμε να μην ενροκρατεί το μέρος», δήλωσε στο ΑΠΕ ο γεωπόνος Νίκος Θυμάκης.
Ενα άλλο φυτό που απωθεί τα κουνούπια είναι ο κατηφές, με την άσχημη μυρωδιά του. «Τέλος, αν υπάρχει η δυνατότητα να βρούμε σιτρονέλα, μη λησμονήσουμε να την βάλουμε σε ευήλια θέση», επισημαίνει ο κ. Θυμάκης.
Πέρα από τα φυτά- και βέβαια τα εντομοαπωθητικά του εμπορίου- υπάρχουν και τα έλαια που βοηθούν σε αυτό τον... πόλεμο κόντρα στα κουνούπια. Η μίξη του ελαίου του ευκαλύπτου με έλαιο λεμονιού αποτελεί ένα από τα παραδείγματα. Μπορεί κανείς να το απλώσει στο σώμα του χωρίς να φοβάται παρενέργειες. Ίδιες ιδιότητες έχει και το έλαιο της μέντας το οποίο μπορεί να εφαρμοστεί στο σώμα ή να ψεκαστεί στο χώρο. Η έντονη μυρωδιά του σκόρδου, το καθιστά επίσης ένα πρώτης τάξης φυσικό εντομοαπωθητικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε στο σώμα είτε στο χώρο. Αρκεί πρώτα να βραστεί λιωμένο σε νερό.
Από την πλευρά του, ο καθηγητής Λοιμωξιολογίας και Διευθυντής της Ε' Παθολογικής Κλινικής του «Ευαγγελισμού», Αθανάσιος Σκουτέλης υπενθυμίζει ότι τα κουνούπια είναι πολλές φορές ενδιάμεσοι φορείς διάφορων μεταδοτικών νοσημάτων.
«Υπάρχουν μερικές λοιμώδεις νόσοι οι οποίες είναι χαρακτηριστικά μεταδιδόμενες με αυτόν τον τρόπο, όπως είναι η ελονοσία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μεταδοθεί και να μην ξεχνάμε ότι η ελονοσία θέριζε στην Ελλάδα, ιδίως στη νότια Ελλάδα περίπου πριν τον πόλεμο. Μετά την αποξήρανση της λίμνης Κοπαΐδας, που ήταν μεγάλο επίτευγμα, σχεδόν εξαφανίστηκε η ελονοσία στην περιοχή. Που σημαίνει ότι όταν εξαφανιστούν οι φορείς εξαφανίζονται και μερικές από τις ασθένειες οι οποίες μεταδίδονται με τα κουνούπια. Γι αυτό και τώρα τελευταία υπάρχουν θύλακες ελονοσίας σε μερικές περιοχές της χώρας, όπως επίσης υπάρχουν και μερικές καινούργιες μεταδιδόμενες νόσοι, όπως είναι ο ιός του Δυτικού Νείλου, αρκετά κρούσματα του οποίου έχουν παρατηρηθεί. Βέβαια, κατά κανόνα είναι καλοήθης νόσος εκτός από ορισμένες περιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλίτιδα. Σπάνιο μεν, τα νούμερα δεν είναι τόσο ψηλά αλλά υπάρχουν», αναφέρει μιλώντας στο ΑΠΕ.
Ενα άλλο παράδειγμα, όπως λέει ο κ. Σκουτέλης είναι ο ιός Τσικουνγκούγια ο οποίος δεν είναι πολύ συχνός στην Ελλάδα, αλλά παρόλα αυτά υπήρχαν μερικά κρούσματα παλιότερα και ουσιαστικά οφειλόταν σε κουνούπια τα οποία φώλιαζαν σε παλιά λάστιχα αυτοκινήτων που ήταν εγκαταλελειμμένα και είχαν κρατήσει λίγο νερό κι αυτό καθιστούσε δύσκολο να εντοπιστούν και να γίνει ψεκασμός.
Αναφορικά με τα συμπτώματα που πρέπει να θεωρηθούν ανησυχητικά ο καθηγητής λοιμωξιολογίας λέει: «Κυρίως τοπικές αντιδράσεις, όπως είναι ένα ερύθημα ή πυρετός, μπορεί να προκύψουν από ένα τσίμπημα. Ο πυρετός δεν εμφανίζεται αμέσως μετά το τσίμπημα, χρειάζεται κάποιος χρόνος επώασης αλλά σαν ιστορικό πρέπει να το αναφέρουμε στο γιατρό, ότι δηλαδή ήμασταν σε περιοχή όπου υπάρχουν κουνούπια ή ότι μας τσίμπησαν κουνούπια. Δεν σημαίνει φυσικά ότι κάθε φορά που θα μας τσιμπάει ένα κουνούπι θα μας μεταδίδει κάποια αρρώστια. Επειδή όμως ξέρουμε πώς μεταδίδονται κάποιες λοιμώδεις νόσοι καλό θα είναι να αποφεύγουμε να μας τσιμπάνε κουνούπια ή να φροντίζουμε να μην υπάρχουν κουνούπια στην περιοχή».
