σας αποδείξω κιόλας ότι μοιάζει με το επάγγελμα του ζογκλέρ! Μια μαμά μόνο δεν φτάνει. χρειάζεται ομάδα, αλλιώς ξέχνα το...Ας το πάρουμε από την αρχή λοιπόν...
Όταν πήγα στον γιατρό πριν από περίπου 20 χρόνια και μου ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη μου χάρηκα δε λέω αλλά το σημαντικότερο το ένιωσα όταν μου είπε οτι ακούει 2 καρδούλες ,ξαφνικά φτερούγισε η ψυχή μου ώστε στα φτερά της να μπορέσει να χωρέσει τη διπλή ευτυχία μου! Περίμενα δίδυμα!!!
Ηταν τόσο απερίγραπτη η χαρά μου που δεν σκέφτηκα,ούτε για μια στιγμή τη διπλή ευθύνη ,τη διπλή δέσμευση, τις διπλές υποχρεώσεις , τα διπλά έξοδα!
Αντίθετα ευχαριστούσα το Θεό για την διπλή χαρά με την οποία με ευλόγησε!
Η σκέψη προχώρησε... θα έκανα μόνο μια εγκυμοσύνη, μια μόνο φορά θα υπέμενα καρτερικά την 9μηνη περίοδο που με είχε καθηλώσει(λόγω έντονης αιμορραγίας) και δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο, μια μόνο φορά θα είχα το άγχος και τον πόνο της επικείμενης γέννας!(Σκεπτόμενη λοιπόν όλα αυτά ήμουν τρισευτυχισμένη)
Γέννησα λοιπόν δυο υγιέστατα μωράκια - αγοράκια και η ευτυχία μου δεν περιγραφόταν με λόγια! Μπορεί να ταλαιπωρήθηκα όταν τα μωράκια μου ήταν στην κοιλιά μου, καθώς μία πολύδυμη κύηση είναι αρκετά δύσκολη...
Όμως τα κρατούσα και τα δυο στην αγκαλιά μου και όλα μου φαινόταν ονειρεμένα... Μήπως όμως χρειαζόταν να πάρω μια βαθιά ανάσα για να ανταποκριθώ στις ανάγκες τους αφού χωρίς να το καταλάβω έβαλα το κεφάλι μου κάτω από το νερό...για χρόνια...
Στο τέλος προσαρμόζεις τη ζωή με τα διδυμάκια σου μια χαρά και όλα κυλούν ομαλά ή περίπου!!!
Συχνά σκέφτομαι ότι θα μου ήταν δύσκολο να ακολουθήσω την ίδια διαδικασία για δεύτερη φορά...
Με ¨ένα σμπάρο λοιπόν έπιασα 2 τρυγωνάκια¨ και είμαι ειλικρινά πολύ τυχερή κι ευγνώμων γι αυτό...αφού μία εγκυμοσύνη, μία η βάπτιση, μία η πρώτη μέρα στο σχολείο, μία φορά το διάβασμα για κάθε τάξη κ.τ.λ.
Η σκέψη αυτή μου γεννήθηκε όμως σε δεύτερο χρόνο...γιατί τα περισσότερα πράγματα ήταν διπλά και ταυτόχρονα...μία τρέλα...μία καθημερινή άσκηση επί χάρτου... θα μπορούσα να γράψω απλά...για δυνατούς λύτες...
Οι ατάκες που ακούμε όλες οι μαμάδες διδύμων απερίγραπτες! Ξεμπέρδεψες με τη μία σου λένε... ναι βεβαίως αν δεν βγεις νοκ άουτ αλλά αυτό δεν σου επιτρέπεται πρέπει να φανείς δυνατή και για σένα αλλά περισσότερο για τα παιδιά σου...μιζέρια και δεν μπορώ δεν έχει...άσχετα που μεγαλώνεις 2 παιδιά ταυτόχρονα – με διπλή κούραση, ξενύχτι και ταλαιπωρία. Έχει πολλή πλάκα...αλλά έχει και άπειρο τρέξιμο. Σας λέω ατελείωτο, και είμαι ανθεκτικό και υπομονετικό άτομο... Τη βγάζεις με 3-4 ώρες ύπνο και διευθετείς τα πάντα μηχανικά παριστάνοντας το...φάντασμα από την αϋπνία γιατί έίσαι πάνω από τα προσκέφαλά τους συνέχεια!
Θυμάμαι την πρώτη νύχτα στο μαιευτήριο... Αισθανόμουν κατάκοπη αλλά χαρούμενη, πονούσα λίγο, έγινα μαμά, θα το νιώσω πού θα πάει, θα μάθω να τα θηλάζω, μου έδειξαν, πρέπει να κοιμηθώ, η καισαρική δεν ήταν παίξε-γέλασε, τα ήθελα όμως δίπλα μου τα μωρά μου...
Η πρώτη νύχτα στο σπίτι... Τη θυμάμαι κι αυτή... Που όλοι κοιμούνται και εσύ δεν μπορείς να κλείσεις μάτι; Τι στο καλό θα τα κάνω αυτά τα πλάσματα εγώ...δικά μου είναι;...εδώ θα μείνουν...ω θεέ μου... Πού είναι οι γιατροί και οι νοσοκόμες να είναι συνέχεια από πάνω τους, πού ξέρω εγώ αν αναπνέουν, αν πονάνε, αν πεινάνε, πώς θα τα πιάσω να τα πλύνω, να τα αλλάξω, αστειεύεστε που μας διώξατε από το μαιευτήριο μέσα σε λίγες ημέρες...
Και έρχεται η νύχτα με τον πρώτο πυρετό ή τα πρώτα δόντια... Πλάκα κάνεις...Αντιπυρετικό,πόσα ml, με τη σύριγγα...όρθιο να μη μου πνιγεί, βλέπεις τη ¨ρουκέτα¨ να φεύγει, πάει το γάλα, πάει και το φάρμακο, τι κάνουν τώρα, σε πόση ώρα ξημερώνει επιτέλους;
Απομονώνεσαι σπό όλους σιγά σιγά και βασανιστικά...οι μαμάδες με ένα παιδί έπιναν κι ένα καφέ. Εγώ;
Παιδικές ασθένειες εις διπλούν, ό,τι έχει ο ένας το κολλάει κι ο άλλος, από γρίπη μέχρι ανεμοβλογιά...(γυρίζω από συνέδριο στην Αθήνα, τα έχω αφήσει στους παππούδες για πρώτη φορά και τα βρίσκω μέσα στο σπυρί και την κοκκινίλα...να κλάψω με την τύχη μου ή να γελάσω με το θέαμα...αναρωτιόμουν)
Ανταγωνισμός χωρίς όρια, συνέχεια τρώγονται ποιος είναι ο καλύτερος, κι εσύ απλώς λες κάτι απλά για να πεις, «δεν έχει σημασία ποιος είναι καλύτερος, και οι δύο τέλειοι και μοναδικοί είστε!» και σε γράφουν κανονικά...σαν να μην υπάρχεις!
Φυσικά και κάνουν κόμμα, δύο παιδιά εναντίον μίας μαμάς... Ποτέ δεν ξέρεις ποιος έκανε τι, ή ποιον να μαλώσεις...Ποιος το έκανε αυτό: Τη ζημιά εννοείται...και να σου ξαφνικά εμφανίζονται δυο χεράκια να δείχνουν ο ένας τον άλλον...για βγάλε συμπεράσματα και απόδωσε δικαιοσύνη αν μπορείς...
Τα δίδυμα έχουν ενδοσυνεννόηση...ενδοεπικοινωνία...ξέρουν τι λέει το ¨αντίπαλο δέος¨ αλλά δε θα στο πουν ποτέ...να χτυπιέσαι δε θα μπεις ανάμεσά τους...ξέχνα το!
Ο Καλός και ο Κακός αλλάζουν συνέχεια ρόλους. Δεν ξέρεις πότε θα είναι Κακός ο ένας και πότε ο άλλος Καλός.
Ο ένας κοιμάται σαν πουλάκι, ο άλλος σαν τον Μπάτμαν δηλαδή ποτέ...Στη χειρότερη περίπτωση έχεις δυο Μπατμαν μαζί...Έλεος... Όταν πάντως ακούω βήματα στις 4 το πρωί ξέρω ότι είναι ο ¨μεγάλος¨(κατά 10 ολόκληρα λεπτά) και μετά από πίσω και ο άλλος...στάνταρ...μεγάλη επιτυχία...στο κρεβάτι τρεις τρεις...η μαμά στη μέση...ο μπαμπάς στο άλλο δωμάτιο...
Έχουν διαφορετικές δεξιότητες, είναι διαφορετικές προσωπικότητες... πολλές φορές αντιλαμβάνεσαι ότι ο ένας συμπληρώνει τον άλλο... ο ένας είναι καλός στα αρχαία,ο άλλος...στο διάλλειμμα...δεν πρέπει όμως να τα συγκρίνεις μεταξύ τους ποτέ!
Είναι δύο ξεχωρισές οντότητες, η μαμά το καταλαβαίνει πρώτη, οι λοιποί με χρονοκαθυστέρηση...
.
Είναι αξιολάτρευτα σας λέω, πουθενά δεν περνάς απαρατήρητος κι έχει πλάκα να πηγαίνεις σχολείο με δύο παιδάκια, κρατώντας το ένα από το ένα χέρι και το άλλο από το άλλο. (Δεν έχει πλάκα να κουβαλάς 2 σακίδια, οπότε παίρνεις σακίδια με ρόδες και εκπαιδεύεις τα δίδυμα να τραβάει ο καθένας την τσάντα του). Γενικά, τα δίδυμα έχουν πολλή πλάκα...
Παίζουν μεταξύ τους υπέροχα και ασταμάτητα, ακόμα κι αν μαλώνουν πότε πότε..
Τρώνε εντελώς διαφορετικά πράγματα...κουίζ παραμένει το τι θα μαγειρέψεις την επόμενη μέρα(;)
Βρίσκεις πράγματα που αρέσουν και στα δύο παιδιά ώστε να μην τρέχεις το ένα από δω και το άλλο από κει ή προσπαθείς τουλάχιστον... Δυστυχώς αν ο ένας θέλει θάλασσα και ο άλλος όχι, ο ένας καράτε, ο άλλος μπάσκετ...μα ποτέ να μη συμφωνούν;;;
Δεν μπορείς να τα πάρεις και τα δύο στα χέρια ταυτόχρονα. Στην ανάγκη, εννοείται, ότι όλα μπορείς να τα κάνεις. Αλλά ¨το φόρτωμα¨ δύο παιδιών είναι δύσκολο...
Κι όταν μεγαλώσουν λίγο και αρχίσουν να περπατάνε, δεν μπορείς να πας στην παιδική χαρά ή θάλασσα μόνη σου. Όταν τρέχουν προς διαφορετική κατεύθυνση το καθένα, ανάμεσα σε κούνιες που πηγαινοέρχονται στον αέρα με δύναμη, ποιο να πρωτοκυνηγήσεις;
Μια βόλτα στο πάρκο...Όμορφο ακούγεται! Μακάρι να ήταν έτσι... Με το που πηγαίναμε ο καθένας ¨έμπλεκε¨ σε διαφορετική κατεύθυνση, σε άλλο παιχνίδι, με άλλους ¨φίλους¨, βρίσκονταν οι δυο τους, ξαναχώριζαν, δεν προλαβαίνεις να δεις πού είναι ο ένας και έχεις χάσει από τα μάτια σου τον άλλον... Και οι μαμάδες με ένα παιδί παραπονιούνται και δεν τις καταλαβαίνεις...!
Δεν μπορείς να βγεις βόλτα χωρίς καρότσι...νόμος... Οκ, καλό το περπάτημα, αλλά πώς να φορτωθείς τσάντα και να κυνηγάς δύο μικρά παιδιά ταυτόχρονα;
Τα πράγματα για ταξίδι είναι όλα επί δύο και το πορτ παγκάζ πάντα γεμάτο!
Δεν μπορείς να πας στον παιδίατρο μόνη σου, ειδικά για εμβόλιο! Κάθε παιδί θέλει την δική του παρηγοριά και αγκαλιά!
Δεν μπορείς να πας σούπερ μάρκετ με δίδυμα μικρά, χωρίς δεύτερο άτομο.
Είναι πολλές οι φορές που θα πεις όχι σε πολλές προσκλήσεις και είναι πολλές οι φορές που ένα απλό πράγμα για μια μαμά με ένα παιδί, είναι βουνό για μια μαμά με δίδυμα!
Το να πρέπει να φροντίζεις ένα μωρό που έχει αρρωστήσει, το λες και τεράστια πρόκληση... Κλαίει, γκρινιάζει, ανεβάζει πυρετό, έχει διάρροια, κάνει εμετό... Και εκεί που λες ότι πάει, πέρασε, κολλάει... και το άλλο! Για φαντάσου...και μετά κολλάς κι εσύ...θρίαμβος!!!
Δικό μου, όχι δικό μου! Συγγνώμη, αλλά υποτίθεται ότι τα δίδυμα μοιράζονται, έτσι δεν είναι; Τα δικά μου μόλις έπαιρνε ένα παιχνίδι ο ένας, ξαφνικά θυμάται ο άλλος ότι το ήθελε. Τι να κάνω; Τον διαιτητή ή να τα αγοράζω όλα διπλά;
Διπλά έγραψα...τριπλά χρειαζόταν...
Αυτό που τους συνέβαινε όταν όλα κυλούσαν όμορφα στη βόλτα και ξαφνικά έπεφτε το ένα στο δρόμο, στο διάδρομο του σούπερ μάρκετ και αρχίζει να χτυπιέται. Ακολουθούσε αμέσως μετά και το άλλο...μη χάσει... Διπλά εκνευρισμένη...
Το θέμα δεν είναι τι κάνουν πίσω ενώ εσύ οδηγείς... Το θέμα είναι να καταφέρεις να τα βάλεις στα καρεκλάκια τους ενώ τα μαλλιά σου πέφτουν στα μάτια σου κι εκείνα γκρινιάζουν. Άθλος. Απλά...Ξεκινάς μαμά...γάλα...
μα αφού τα έχεις βάλει στη θέση τους, είναι καθαρά, έχουν φάει, καταχαρούμενα και ήσυχα- απλά δεν το πιστεύεις...
Εδώ παιδιά και τσάντες διπλασιάζονται. Βάρη, πολλά βάρη οικογενειακά...
Το καλό με τα δίδυμα είναι ότι μπορεί να μαλώνουν ομηρικά, αλλά έχουν απίστευτη επικοινωνία και αγάπη μεταξύ τους,παίζουν ασταμάτητα το ένα με το άλλο, τους αρέσουν τα ίδια παιχνίδια,οι ίδιοι ήρωες ταινιών, οι ίδιες παιδικές χαρές ,οι ίδιοι παιδοτόποι..Δεν προσπαθείς να βρεις άλλα παιδάκια για να παίξουν με το δικό σου παιδί...
Η μεγάλη ευτυχία μου ήταν να παρατηρώ τους απίστευτουs διαλόγους των δίδυμων,για τους οποίους δεν έχω λόγια και ακόμη και τώρα μου προκαλούν γέλιο όταν τους σκέφτομαι!
Πόσες φορές ευχήθηκα να είχα άλλα δύο χέρια! Καθόμουν στο πάτωμα, τα έπαιρνα αγκαλιά, και όλα ήταν καλύτερα, ησυχία...μετά τα δάκρυα...μέχρι φυσικά να αρχίσει να σπρώχνει ο ένας τον άλλον!
Μαμά με πειράζει...Έλα παραμύθι...τραγούδι...παιχνίδι...και όλα καλά!!!
Ζητώ συγγνώμη για όσες φορές κι αν έχω πέσει στα πατώματα και έχω ανοίξει διάπλατα τα χέρια μου να σας αγκαλιάσω και τους δύο μαζί, ξέρω πως εκείνη τη στιγμή κανείς από τους δύο σας δεν πήρε όλη μου την αγάπη. Ούτε τις φορές που σας καμάρωνα να παίζετε, ούτε εκείνες δεν έδινα όλη μου την προσοχή στον έναν, από τους δυο... Κι όταν έκλαιγες και όταν παρακαλούσες να σε σηκώσω στα χέρια και τα χέρια μου ήταν κατειλημμένα από τον αδερφό σου, πάλι ένιωθα άσχημα που δεν είχα άλλο ένα ζευγάρι χέρια να σε πάρω αγκαλιά κι εσένα! Κι όταν ψυχές μου σας ταΐζα, πάλι η φροντίδα μου και η περιποίηση μου μοιραζόταν. Τελικά όλα διαιρούνταν...η αγάπη μου όμως πολλαπλασιαζόταν!!!
Δεν σου φτάνει ο χρόνος ποτέ... Οι ώρες κυλάνε χωρίς να το καταλαβαίνεις... Και οι μέρες, και οι μήνες, και τα χρόνια...και πάντα κάτι μένει μισό... Πάντα κάτι τρέχεις να προλάβεις. Μονίμως...
Όσο πιο πολύ τα αγαπάς τα διδυμάκια σου όμως, τόσο περισσότερο αγαπιούνται μεταξύ τους και σε αγαπάνε και σένα στο μέλλον...
Τα διδυμάκια θα μάθουν να μοιράζονται τα πάντα και για πάντα! Μαθαίνουν να περιμένουν, να νιώθουν εμπιστοσύνη και να ξέρουν ότι κάτι μπορεί να αργεί να γίνει, αλλά στο τέλος μαγικά γίνεται...το ίδιο μαθαίνει και η μαμά που γίνεται ¨κατά συνθήκη¨ πιο δυνατή!
Και εκεί που σκέφτεσαι πόσο εξοντωτικό είναι να είσαι μαμά διδύμων, έρχονται ξαφνικά κοντά σου εκεί που δεν το περιμένεις και σε αγκαλιάζουν με αυτά τα χεράκια τα τρυφερά, τα λατρεμένα και σου δίνουν και ένα φιλί...και αν σου πούνε και σ’ αγαπώ...μανούλα,είσαι η καλύτερη του κόσμου έχεις ήδη ξεχάσει το όνομά σου και όλα όσα έγραψες παραπάνω...
Αχ, ευτυχία διπλή... Με ΜΕΡΕΝΤΑ κολλημένη και στα δύο μάγουλα. Πόσο γλυκό είναι να είσαι μαμά διδύμων! Τελικά είναι ευλογία!
Τελικά...Τα καταφέρνεις. Και τα καταφέρνεις μια χαρά. Ηρέμησε...εσύ που το περνάς τώρα...τα καλύτερα έρχονται...όλα κάποια στιγμή είναι παρελθόν...οι νύχτες πάντα ξημερώνουν κι έρχεται η αυγή με την καλύτερη ανατολή...
Και έρχονται και άλλες που ακούς τα παιδιά σου να διαβάζουν ως τα ξημερώματα, να μιλούν στο τηλέφωνο με την κοπέλα τους ως αργά, να χασκογελούν στο fb, να μένoυν έξω ως αργά, κάτι έπαθαν, γιατί αργούν, σίγουρα κάτι έπαθαν και δεν απαντούν στο τηλέφωνο, αγωνιάς μέχρι να τα δεις να γυρίζουν στο σπίτι και μετά έρχονται οι εξετάσεις, τα ξενύχτια, οι πορτοκαλάδες, τα κλάματα, οι επιτυχίες,οι αποτυχίες, γελάς, θυμώνεις, αστειεύεσαι, «τι να κάνουν απόψε, είναι φοιτητές, σε ξένη πόλη και εγώ μακριά τους...σας λατρεύω»
Χρόνια μας πολλά!!!
Υ.Γ.1 Απόλαυσα το μεγάλωμα των διδύμων με όλο μου το ¨είναι¨, το ίδιο όμως απολαμβάνω και το σήμερα που τα δίδυμα είναι μακριά μου για τις σπουδές τους γιατί επιτέλους έχω χρόνο για τον εαυτό μου και είμαι ευγνώμων γι΄αυτό!!!
ΥΓ.2 Χρόνια πολλά μέσα από την ψυχή μου σε όλες τις μαμάδες του κόσμου και στη δική μου φυσικά...αλλά λίγο περισσότερο στις μαμάδες παιδιών με ειδικές ικανότητες,στις πολύτεκνες, στις μανούλες μονογονεϊκών οικογενειών καθώς και στις μαμάδες καρδιάς...του χρόνου πρώτα ο Θεός θα γράψω για κάποιες από εσάς...μέχρι τότε να είμαστε όλοι καλά...
