Η αποσύνθεση του οικονομικού και του κοινωνικού συστήματος συνήθως διαχωρίζουν τον παράγοντα από το σύστημα.
Σήμερα έγιναν όλα αντίθετα, λες και αυτή η κρίση αντί να οδηγήσει τον κόσμο – τους πιο φτωχούς – προς την «Αριστερά» τους έσπρωξε προς την «Δεξιά», ίσως γιατί η πολιτική μέσα στην κρίση δεν είναι ο χώρος όπου οι συγκρούσεις συμφερόντων οδηγούν σε πολιτικές αποφάσεις.
Στο σημερινό λεξιλόγιο κυριαρχεί ένα πυκνό σύννεφο καπνού από ψέματα και μυστικά μέσα από τα οποία ο φοβισμένος άνθρωπος γίνεται ανίκανος να είναι αυτό που θα ήθελε να είναι και γίνεται δύο φορές πιο ανίκανος να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του και να διεκδικήσει αλλαγές.
Αν γυρίσουμε πίσω στο1860 θα δούμε πως ήταν η δεκαετία που στην Οθωμανική αυτοκρατορία είχαν αλλάξει πολύ λίγα πράγματα, παρ’ ότι είχαν προηγηθεί «μεταρρυθμίσεις», οι οποίες στόχευαν να εμποδίσουν τους πασάδες να μεταχειρίζονται το πόστο τους σανφέουδο προς διαρπαγή.
Διαχωρίζοντας την θέση του παράγοντα από το σύστημα, ένας πασάς έλεγε τότε: «δεν έχω κίνητρο να είμαι τίμιος» γιατί «αν δοκιμάσω να κυβερνήσω δίκαια θα είμαι πολύ φτωχός για να αγοράσωμίαν άλλη θέση πασά», ή Δημάρχου, η Προέδρου της Αμερικής σήμερα.
Από την άλλη, κάθε χρόνο οι κάτοικοι μιας πόλης - ενός δήμου θα λέγαμε σήμερα – ήλπιζαν ότι στην πόλη τους θα διοριζόταν ένας πλούσιος πασάς, ώστε να προσπερνά τις πολλές ευκαιρίες προσωπικού πλουτισμού, κάποιος δηλαδή που θα είχε γεμάτο στομάχι και δεν θα είχε ανάγκη από παρατυπίες, ούτε από παρανομίες για να γεμίζει την τσέπη του.
Στη Θεσσαλονίκη - ας πούμε – μοναδικό θετικό χαρακτηριστικό του ΙΜΠΡΑΗΜ πασά αποτελούσε ότι ήταν αρκετά πλούσιος για να πληρώνει ανάλογα με την θέση που κατείχε, αλλά η πρώτη του θητεία στιγματίστηκε από την αρπακτικότητα του και με την λήξη της είχε γίνει ένας άντρας με πολλά πλούτη που του επέτρεπαννααγοράσει μια ακόμα θητεία.
Και βέβαια αφού λεφτά είχε, δεν δίστασε να το κάνει.
Το χρήμα, προπαντός όταν είναι ξένο, δεν αποτελεί εγγύηση αυτοσυγκράτησης, γιατί ο καθένας τότε και τώρα, φοβούμενος τον ασταθή και προσωρινό χαρακτήρα της θέσης δεν προσβλέπει σε μια μακρόπνοη διακυβέρνηση του τόπου του, αλλά ετοιμάζονταντότε για μια νέα αγορά θέσης και ετοιμάζεταιτώρα για μια νέα εξαγορά ψήφων.
Στα χέρια τέτοιων ανθρώπων που είτετότε αγόραζαν την θέση του πασά, είτε σήμερα αγοράζουν θέση κυβερνήτη, βουλευτή ή δημάρχου, εξαγοράζοντας ψήφους και συνεργάτες, είναι φανερό πως δεν αρκούν αλλαγές νόμων γιατί σίγουρα διαχωρίζουν τον παράγοντα από το σύστημα.
Δεν έμενε βέβαια κανένα ερώτημα για το τι έλεγε η στάση των τοπικών αξιωματούχων απέναντι στην διαχείριση μιας πόλης από τον τοπικό πασά εκείνης της εποχής.
Μήπως όμως πρέπει να λέει σήμερα κάτι η εξαγορά ψήφων με χίλιους τρόπους (ΜΜΕ, δημοσκοπήσεις, παροχές, κορωνοϊούς, κ.τ.λ.) στην κεντρική πολιτική σκηνή και η εξαγορά ψήφων και συνεργατών στις τοπικές αγορές των δήμων, καθώς αυτή η κοινωνία από το 1860 μέχρι το 2020 έχει καταστεί εξωπραγματική επειδή ένα πυκνό σύννεφο καπνού από ψέματα και μυστικά έχουν εγκλωβίσει τα πάντα;
Άραγε θα είναι έτσι και μετά την κρίση;
Να μην γίνει αυτό που προφητεύει ο φίλος Παναγιώτης: ότι θα χορεύουμε σε αναμμένα κάρβουνα.
Τάσος Τασιόπουλος
ΥΓ1. Σε δήμους έγιναν αλλαγές αντιδημάρχων καθαριότητας.
Ε, ναι σε κάποιους δήμους αυτό άρχισαν να το καταλαβαίνουν και τα σκουπίδια.
ΥΓ2.Είναι ο χρόνος που στα δημοτικά συμβούλια ψηφίζονται οι ισολογισμοί, συνήθως του κορωνοϊού βοηθούντος, δια περιφοράς
Διαβάζοντας έναν έστω από αυτούς είναι να σκας στα γέλια.
ΥΓ3. Τι περίμεναν δηλαδή, από τοΕΣΥ, αφού διέπεται ακόμα από όσα έδωσαν οι ηρωικές προσπάθειες των ιδρυτών του, την δεκαετία του ’80?
ΥΓ4. Ο καυγάς δεν γίνεται για το εμβόλιο του κορωνοϊού, αλλά για τα πολλά – πολλά τρις εκατομμύρια που προσβλέπουν όσοι θα το «βρουν» και σ’ αυτούς που θα μοιράσουν.
Για την Ελλάδα υπάρχει εξάλλου σχετική τεχνογνωσία από ένα άλλο εμβόλιο (Η1Ν1), που με επικεφαλής - τους και σήμερα επικεφαλής σωτήρες εντατικολόγους και δημοσιολόγους – αγοράστηκαν και για εφτά εκατομμύρια πεθαμένους.
Ε, ναι αθωώθηκαν τότε από την ελληνική βουλή, χωρίς να φτάσουν στην δικαιοσύνη, γι’ αυτό και η φάτσα τους σήμερα κοσμεί καθημερινά την επικαιρότητα με φοβερά εγκώμια μάλιστα.
ΥΓ5. Ευτυχώς, κυβέρνηση και λοιποί φίλοι της διασφάλισαν δύο πράγματα. Την υγεία πήγε του πεταμού και την οικονομία έγινε του πηγαδιού.
Άξιος ο μισθός τους!!!
