- Στην θεωρία της πραγματικής δημοκρατίας , “το δημόσια” είναι παράλογο, καθώς η θεωρία προϋποθέτει ότι υπάρχει υπουργικό συμβούλιο που λειτουργεί ως συντονιστικό επιτελικό όργανο συνολικά του κυβερνητικού έργου και της κυβερνητικής πολιτικής.
- Προϋποθέτει επίσης σχεδιασμό της κυβερνητικής πολιτικής και τρόπους αντίδρασης και αντιμετώπισης των κρίσιμων και κυρίως των κεντρικών εθνικών προβλημάτων τα οποία συζητούνται και κρίνονται στο υπουργικό συμβούλιο με κατάθεση της γνώμης όλων των επιτελών του κυβερνητικού έργου.
- Στην περίπτωση που έχει κατατεθεί η υπεύθυνη γνώμη, όσοι υπουργοί διαφωνούν ή υποτάσσονται στις αποφάσεις της πλειοψηφίας και στην κρίση του πρωθυπουργού που έχει και την συνολική ευθύνη του κυβερνητικού έργου ή παραιτούνται.
- Αυτό βέβαια γίνεται όταν η απόφαση που ληφθεί δεν συμβιβάζεται με την ηθική, ή των συνείδηση ή τις πολιτικές αρχές του διαφωνούντος υπουργού και τότε αυτός εξηγεί δημόσια τους λόγους της παραίτησής του.
- Αυτά στην θεωρία μιας κανονικής δημοκρατίας.
- Σήμερα όμως στη χώρα μας η δημοκρατία είναι μόνον πρόσχημα κουκλοθεάτρου και ξεδιάντροπη ρητορεία, οι θεσμοί είναι ένας τύπος νεκρός και τα όρια του λογικού και του παραλόγου μπερδεύονται μεταξύ της “πρώτης φοράς αριστεράς και των ψεκασμένων ακροδεξιών”.
- Σήμερα στην προσχηματική δημοκρατία που ζούμε οι “συγχωριανοί μας” επιτελείς του πρωθυπουργού είναι οι πολιτικά ανεύθυνοι σύμβουλοι που ο ίδιος διορίζει και οι υπουργοί έχοντας το ρόλο του εκτελεστικού υπαλλήλου το μόνο που κάνουν είναι να υπακούν.
- Σήμερα το υπουργικό συμβούλιο συνέρχεται για να μαζευτούν οι τηλεοράσεις να ακουστεί ένα παρενθετικό λογύδριο του πρωθυπουργού και αφού φύγουν οι κάμερες να εγκριθούν ασυζητητί τα πάντα στα πλαίσια της προσχηματικής δημοκρατίας.
- Και μετά έρχεται το παράδοξο που δεν αφορά μόνον του Υπουργούς Εθνικής Άμυνας και εξωτερικών αλλά όλο το κυβερνητικό σύστημα μηδε των κυβερνητικών βουλευτών εξαιρουμένων, οι οποίοι δεν διστάζουν να δημοσιοποιούν τις αντιθέσεις τους για συγκλονιστικές πτυχές όχι του ανύπαρκτου έτσι και αλλιώς κυβερνητικού έργου αλλά όλων των τρεχόντων εθνικών θεμάτων.
- Βγαίνουν οι ΚΑΜΕΝΟΙ και οι ΚΑΤΣΙΚΙΔΕΣ, οι ΦΙΛΗΔΕΣ και οι ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΔΕΣ και κατεχεριάζουν αλλήλους προσπαθώντας να διασώσουν έναν κάποιο πολιτικό ρόλο αδιαφορώντας αν στην μέση βρίσκεται καταβαραθρωμένο το έθνος ολόκληρο.
- Βγαίνει , ο στρατηλάτης υπουργός, με τραγικές προσωπικές ανασφάλειες και ανομολόγητες αγχώδεις φοβίες από τη μια εκθειάζοντας το πρωθυπουργικό και το κυβερνητικό έργο, εξωραΐζοντας ακόμα και τις πιο εξόφθαλμες αποτυχίες και από την άλλη με ευτελιστικό της υπουργικής νοημοσύνης τρόπο δείχνει με το δάχτυλο τους αντίθετους ακριβώς δρόμους, αντιθέτων ιδεολογικών αντιλήψεων σε όλα τα εθνικά θέματα χωρίς όμως παραίτηση.
- Δεν έχει επομένως κανένα νόημα η ηθικολογική προτροπή για λειτουργία της πραγματικής δημοκρατίας καθώς είναι βέβαιο ότι δεν απευθύνεται κανένας σε πολιτικά κόμματα – όπως λένε ότι είναι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά σε απολίτικα συνδικάτα συμφερόντων που έτυχε στην πιο δύσκολη χρονική συγκυρία να συγκυβερνούν τη χώρα αφού ο λαός τους ψήφισε ως νέους, άφθαρτους και αμόλυντους και αυτοί αντί να κυβερνούν σπέρνουν σιτάρι στην άσφαλτο.
Τάσος Τασιόπουλος
ΥΓ1. Φαίνεται όμως ότι η κοινωνίας μας δεν έχει πια άμυνες και δεν έχει φίλτρα ελέγχου, αλλιώς δεν θα περνούσε ο μακροχρόνιος εθισμός στον χειρισμό των εντυπώσεων, τοπικά και κεντρικά – ιδίως τοπικά που γνωριζόμαστε καλίτερα έστω και αν αυτές- όπως αυτό που συνέβη στο δήμο μας μεγαλοβδόμαδο- είναι χειρίστου είδους καραγκιοζλίκια.
ΥΓ2. Μερικά πράγματα βέβαια που γράφονται εκτός του ότι είναι τοπικού χαρακτήρα είναι και περιορισμένου κύκλου γι' αυτό πολύ καλά τα αντιλαμβάνονται μόνον οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, όσοι βέβαια δεν είναι περιορισμένης αντίληψης και κυρίως ευθύνης.
ΥΓ3. Σ' ότι αφορά δηλαδή τα τρέχοντα δημοτικά μας πράγματα -γι' αυτό μιλάμε- μαθαίνουμε πως στα επικοινωνιακά δρώμενα συμβαίνουν τραγελαφικά γεγονότα.
- Από τη μια πέφτουν μέχρι και αδερφικές φιλικές μούντζες σε θεωρούμενο προπαγανδιστικό πρωτοσέλιδο, προφανώς επειδή “βρωμάει ως κίτρινο” και από την άλλη για να πραγματοποιηθούν τα προβαλλόμενα στο πρωτοσέλιδο ξεχνιέται ότι πρωταρχικό ρόλο έπαιξε ο ογδοντάχρονος ως “κυανόκρανος” καθώς συνέβαλε, συμβάλει και θα συμβάλει ώστε η διοίκηση του δήμου που προέκυψε να είναι ικανή “να παράγει τόσο μεγάλο έργο” -μέρες που είναι – ώστε μόνον για την απαρίθμησή του να χρειάζονται , λέει, πέντε (5) σελίδες!!!
- Εννοείται πως ο ογδοντάχρονος Π.Μ – που κάνει μια χαψιά 4 με 5 ακαμάτηδες σαραντάρηδες με σκουριασμένα μυαλά χαίρεται που η προβολή έγινε δωρεάν!!! για το καλό του τόπου ε; και ακόμα θεωρεί – σε αντίθεση με τους πρώην διώκτες και νυν μουτζουροεισπράκτορες – εντελώς τυχαίο, ότι συνέπεσε με το χρόνο που οι εργοδότες δίνουν το δώρο του Πάσχα.
- Στους δε κακεντρεχείς που συνδυάζουν “δώρο και προβολή” προτείνει “πιπέρι στη γλώσσα”
- Και ας μην πει κάποιος ότι αυτά δεν γίνονται αλλού.
- Ναι, και αλλού μεγαλοβδόμαδο, ίσως με το δώρο του Πάσχα, άρχισαν να λειτουργούν και “επικοινωνιακά παραρτήματα” Eurobank μεριά.
- Τυχαίο;
