Χαίρεται αγαπητοί μου συμπολίτες !
Πολύ θαρραλέα και τολμηρή η αναφορά – καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου, της Σοφίας μας.
Να καταδικάσουμε την κουλτούρα του βιασμού και να επαινέσουμε την ενέργεια της καταγγελίας.
Διαβάζω δυστυχώς πολλά σχόλια στο διαδίκτυο που συντηρούν όλο αυτό το φαινόμενο της κακοποίησης και θλίβομαι.
Αμφισβητούν ή επιρρίπτουν και ευθύνη στο θύμα. Καταρχήν να το ξεκαθαρίσουμε ότι η ευθύνη δεν ανήκει στο άτομο που έχει βιώσει τον βιασμό, σε καμία περίπτωση. Η καταγγελία της Σοφίας μας θεωρώ ότι ρίχνει φως σε κάτι που συμβαίνει σε πολλούς χώρους και μάλιστα από άτομα που έχουν δύναμη και εξουσία.
Συχνά είναι γνωστή η κατάσταση αλλά ταυτόχρονα παραμένει και αθέατη. Αυτό έχει πολύ αρνητικές συνέπειες και όχι μόνο στα θύματα της έμφυλης βίας (αν και δεν μου αρέσει να λέω θύματα, αλλά τις επιβιώσασες του βιασμού ή της κακοποίησης), αλλά και σε όλο το εργασιακό περιβάλλον.
Το είδαμε και στην περίπτωση της Κυρίας Μπεκατώρου, ότι το ΟΧΙ μιας γυναίκας, δεν γίνεται σεβαστό.
Υπάρχουν παραβιαστικές συμπεριφορές όχι μόνο στον τομέα του αθλητισμού ή στην εκπαίδευση αλλά και άλλους επαγγελματικούς χώρους. Άκουσα διάφορα ότι η κυρία Μπεκατώρου, τώρα το θυμήθηκε ; Όχι η κυρία Μπεκατώρου δεν το θυμήθηκε τώρα, βασικά δεν το ξέχασε ποτέ, όπως συμβαίνει και με όλα τα άτομα που έχουν υποστεί οποιαδήποτε μορφή έκφυλη βίας, αυτό ξέρετε δεν έχει ημερομηνία λήξης. Μίλησε τώρα, γιατί τώρα αισθάνθηκε έτοιμη να το αντιμετωπίσει. Όπως βλέπετε και από τα πρώτα σχόλια, η διαδρομή προς την δικαίωση θα είναι μακρά και δημόσια.
Για παράδειγμα, για να αντιμετωπίσει ερωτήσεις του τύπου, γιατί το είπε τώρα, τώρα το θυμήθηκε, ή άλλες γενικές αναφορές ,αν θέλουμε την πιστεύουμε. Καταλαβαίνεται γιατί το είπε τώρα. Δυσάρεστες καταστάσεις όπως η ανακοίνωση της ομοσπονδίας της, που προκάλεσε μεγάλη οργή στον κόσμο, προκάλεσε παραιτήσεις μελών. Καταλαβαίνεται ότι όλα αυτά μας δίνουν το πλαίσιο, του πόσο δύσκολο είναι να κάνεις με τέτοια αναφορά.
Όσοι άντρες λένε για την Κυρία Μπεκατώρου ότι τώρα το θυμήθηκε, να μας πουν σε πόσα χρόνια οι ίδιοι θα κατήγγειλαν τον βιασμό τους από έναν άλλον άντρα, αυτή είναι μια κάποια αναλογία. Να πούμε με την ευκαιρία αυτή και το εξής, πότε οι άντρες θα βρουν το κουράγιο να μιλήσουν για αυτό και πόσοι θα βρουν το κουράγιο να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Σοφίας; Να μιλήσουν για την σεξουαλική κακοποίηση από άλλους άντρες, αφού δυσκολεύονται περισσότερο από τις γυναίκες για ευνόητους λόγους. Το μυαλό μας πάντα πάει ότι ο θύτης είναι άντρας και το θύμα γυναίκα, δεν ισχύει αυτό, υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα. Αυτές οι εξελίξεις θα έχουν θα δώσουν ενδεχόμενα βοήθεια και στους άντρες να καταγγείλουν.
Είναι ανησυχητικό ότι η έμφυλη βία με όλες τις μορφές της, είτε είναι σωματική, ψυχολογική, είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Αυτό αν θέλετε είναι ένα δείγμα, του πόσο δεν έχει προωθηθεί η ισότητα των δύο φίλων. Είναι ένας δείκτης σοβαρός ο αριθμός των παρενοχλήσεων και θα πρέπει να υπάρχουν οριζόντιες πολιτικές σε όλα τα πεδία, για να έχουμε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Τα θεσμικά μέτρα για την προώθηση της ισότητας των δύο φίλων, δεν αρκούν, είναι αναποτελεσματικά. Χρειάζονται βαθιές παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα.
Αυτός ο αρρενωπός τοξικός ανδρισμός περνά ως έμφυλη βία και στα παιδιά. Το θέμα είναι πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, πως τα κοινωνικοποιούμαι, μέσα από το σχολείο, τι μαθαίνουν μέσα στο σχολείο, τι εικόνες βλέπουν μέσα από τα ΜΜΕ, ποιες μορφές ανδρισμού προβάλλονται. Από μικρή ηλικία ειδικά στα αγόρια, προβάλλεται η εικόνα του ηγεμόνα άντρα, τα αγόρια δεν πρέπει να κλαίνε κλπ. Τα κορίτσια μεγαλώνουν ώστε να μπορούν να προστατευθούν για να μην βιαστούν, αυτή είναι η κουλτούρα, τι θα φορέσουν, πως θα φερθούν, πως θα κυκλοφορήσουν. Δεν πρέπει να μεγαλώνουμε τα αγόρια μας λέγοντάς τα ότι δεν πρέπει να βιάζουν; Να σέβονται την αξιοπρέπεια και ότι το βασικό είναι η συναίνεση σε όλα τα επίπεδα; Διδάσκεται μέσα στο χώρο του σχολείου; Έχουμε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στο χώρο του σχολείου ;
Ευθύμιος Α. Σιδηρόπουλος
Αξιωματικός ε.α. ΕΛ. ΑΣ.
