Κατερίνα Παπαποστόλου, Εκπαιδευτικός- Ζωοθεραπεύτρια, Συγγραφέας & Ιδρύτρια Ζω.Ε.Σ.

Η Παγκόσμια Μέρα των Ζώων κρατά τις ρίζες της στο μακρινό 1925, τότε που ο Χάινριχ Τσίμερμαν, οργάνωσε αυτή τη μέρα στις 24 Μαρτίου εκείνης της χρονιάς στο Αθλητικό Παλάτι στο Βερολίνο της Γερμανίας, καθώς στις 4 Οκτώβρη, ημέρα γιορτής του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, προστάτη αγίου της οικολογίας, ο χώρος δεν ήταν διαθέσιμος. Από το 1929 όμως η 4η Οκτώβρη καθιερώθηκε ως η παγκόσμια μέρα όλων αυτών των πλασμάτων που ζούνε δίπλα μας, άλλοτε ελεύθερα και άλλοτε φυλακισμένα. Ενώ πολύ αργότερα, το 1978 στο Παρίσι υπογράφηκε η Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων.

Κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή ο χορτοφάγος Πυθαγόρας που αγόραζε ζώα από την αγορά για να τα ελευθερώσει, προέτρεπε τους ανθρώπους να σέβονται τα ζώα, ενώ ο Αριστοτέλης αντίθετα ήταν αρνητής της λογικής και της ηθικής ισότητας στα ζώα. Για τον Πλούταρχο οι πολιτισμένοι άνθρωποι δεν είχαν λόγο να σκοτώνουν ζώα για την τροφή τους, ενώ η επικράτηση του χριστιανισμού έφερε στη συζήτηση το θέμα της κυριαρχίας των ανθρώπων πάνω στα ζώα. Τον Μεσαίωνα αν και ξεκίνησαν δίκες ενάντια στα ζώα, στην εποχή του Διαφωτισμού βρέθηκαν σημαντικοί υποστηριχτές αυτών των πλασμάτων όπως ο Βολταίρος, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Ζαν Ζακ Ρουσώ κόντρα στις αντιλήψεις του Καρτέσιου πως τα ζώα ήταν μηχανές. Το 1973 ο Βρετανός ψυχίατρος RichardD. Ryderεισήγαγε την έννοια «σπισισμός» και δύο χρόνια αργότερα ο Αυστραλός φιλόσοφος PeterSingerμε την «Απελευθέρωση των Ζώων» έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους και θεμελιωτές του αντισπισιστικού κινήματος.

Η εξοικείωση των ανθρώπων με τα ζώα ξεκινά σίγουρα από την παιδική ηλικία και τις περισσότερες φορές μέσα από τη συνύπαρξή με έναν σκύλο ή μια γάτα. Ενώ παιδιά που μεγαλώνουν στην επαρχία σίγουρα μεγαλώνουν κοντά σε ζώα εκτροφής τα οποία όμως εκπαιδεύονται να μην τα αντιλαμβάνονται ως φίλους αλλά ως είδη εκμεταλλεύσιμα από τους ανθρώπους. Παράλληλα, στην επαρχία και ειδικά στα χωριά οι σκύλοι και οι γάτες σπάνια βρίσκονται ως ζώα συντροφιάς μέσα στο σπίτι ενώ τις περισσότερες φορές ζούνε ως αδέσποτα, αστείρωτα και δίχως microchip, στον δρόμο και συχνά χάνουν τη ζωή τους με αντικατάσταση στη συνέχεια από άλλα.

Στο σήμερα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τα ζώα υποφέρουν στον βωμό άλλοτε της ιατρικής, άλλοτε του καλλωπισμού και άλλοτε της όποιας ευχαρίστησης των ανθρώπινων ζώων. Γίνονται αναίτια πειράματα επάνω τους, χάνουν τη ζωή τους για την τροφή μας και την ένδυσή μας, μετατρέπονται σε εκθέματα ζώντας φυλακισμένα σε πάρκα και ζωολογικούς κήπους, υποχρεώνονται να περνούν τη ζωή τους σε μολυσμένα περιβάλλοντα και να εγκαταλείπουν το σπίτι τους που κάηκε ή πλημμύρισε, αν είναι τυχερά και δεν εξαφανιστούν μαζί του. Πίσω από κάθε άσχημη συνθήκη ζωής των ζώων κρύβεται ο άνθρωπος, η απληστία του και εκείνη η τόσο παρωχημένη πια αντίληψη πως «ο άνθρωπος πάνω από τα ζώα πάντα». Αν αναλογιστεί μάλιστα κανείς το παρελθόν και τη θέση των ζώων στις κοινωνίες, σίγουρα θα συμφωνήσει πως στο σήμερα τα ζώα υποφέρουν περισσότερο είτε είναι ζώα συντροφιάς, είτε άγρια, είτε εκτροφής με αναίτιους πόνους που σίγουρα δεν είναι ηθικά αποδεκτοί. Το σύστημα πεποιθήσεων μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε, η οικογένεια, το σχολικό περιβάλλον με τα σχολικά βιβλία και γενικότερα η κοινωνία επιμένει να μας προτρέπει να βλέπουμε τα ζώα ως πόρους που μας ανήκουν και υπάρχουν για μας. Μας «αναγκάζουν» μάλιστα να γινόμαστε παρατηρητές βάναυσων εθίμων ενάντια στα ζώα που δεν έχουν κανέναν λόγο να γίνονται. Στον αντίποδα όμως, χιλιάδες πια άνθρωποι κάθε ηλικίας στη χώρα μας και εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη, έχουν αλλάξει διαδρομή και πολλά χρόνια τώρα έχουν ξεκινήσει ειρηνικούς αγώνες υπέρ της οριστικής απελευθέρωσης όλων των ζώων από την κακοποίηση και το όποιο είδος πόνου. Άνθρωποιμε τόσο διαφορετικό παρελθόν ο καθένας τους μετατρέπουν καθημερινά την οργή, τον θυμό, τη θλίψη και τον οίκτο για τα ζώα σε δύναμη υπεράσπισης των ζώων πείθοντας με τον τρόπο ζωής τους ολοένα και περισσότερους να τους ακολουθήσουν. Ο βιγκανισμός αποτελεί ένα μάχιμο κίνημα της εποχής μας το οποίο όπως όλα τα κινήματα ανά τους αιώνες πέρασε από αμφισβήτηση, χλευασμό και τελικά αποδοχή της ύπαρξής του. Οι αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων του κινήματος είναι ένα κομμάτι μονάχα του παζλ, καθώς ο βιγκανισμόςαποτελεί έναν συνεχόμενο αγώνα διαρκούς αναζήτησης ηθικών επιλογών συνδεδεμένου με τη δικαιοσύνη και τη χρήση προϊόντων χωρίς να χρειαστεί να υπομείνει κανένα ανθρώπινο και μη ζώο κανενός είδους κακοποίηση. Είναι ένα κίνημα με ένα σαφές όραμα, με γνώσεις, με ορθολογική κρίση αλλά και συναισθηματική κινητοποίηση με στόχο να έρθει η μέρα που όλοι θα δούμε άδεια όλα τα κλουβιά από αυτές τις ψυχές που πέρασαν πολύ δύσκολα τη ζωή τους μέσα σε αυτά. Με στόχο να έρθει η μέρα όπου άνθρωποι και ζώα θα ζούνε ως ίσοι και ευτυχισμένοι πάνω στον πλανήτη.

Το γεγονός πως δεν ακούμε τη φωνή των ζώων, αυτό δεν σημαίνει πως τα ζώα δεν έχουν φωνή. Μάλιστα, στις σιωπές τους πολύ συχνά ακούμε σημαντικές αλήθειες που μας οδηγούν να υπερασπιστούμε όλοι μαζί το δικαίωμα όλων μας στην ευημερία και την αφθονία. Ο ζωικός κόσμος δεν αποτελεί πια μια σιωπηρή και πειθήνια μειονοτική τάξη και αυτό είναι μια βασική αρχή για να συνειδητοποιήσουμε τυχόν λάθη μας και αλλάζοντας εμείς να αλλάξει και ο κόσμος γύρω μας, έναν κόσμο που πραγματικά έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης για τη μετατροπή του σε ένα εντελώς ακατάλληλο μέρος για να ζει κανείς.

Ο σεβασμός σε ένα άλλο εκτός από εμάς έμβιο ον, δεν συσχετίζεται μόνο με τη νοημοσύνη ή με το είδος στο οποίο ανήκει, αλλά ξεκάθαρα με το κατά πόσο υποφέρει. Και η εποχή να αποδεχτούμε και να αγωνιστούμε για την καθιέρωση και ενεργοποίηση των πέντε διεθνώς αναγνωρισμένων ελευθεριών των ζώων έχει έρθει εδώ και πολύ καιρό. Η ελευθερία από την πείνα και τη δίψα, από την άσκοπη ταλαιπωρία και καταπόνηση, από τον πόνο, τον τραυματισμό και την ασθένεια, τον φόβο και την αγωνία και την έκφρασης μιας φυσιολογικής συμπεριφοράς, με κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης και κοινωνικοποίησης ανήκουν στα ζώα και σε αυτά πρέπει να επιστρέψουν.

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων λοιπόν, αποτελεί μια διεθνή ημέρα δράσης για τα δικαιώματα των ζώων και την καλή διαβίωσή τους. Γιορτάζεται με διαφορετικούς τρόπους σε κάθε χώρα, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, τη θρησκεία, την πίστη ή την πολιτική ιδεολογία. Αυτή η μέρα καλείται να γίνει η δύναμη της αλλαγής των αντιλήψεων για τα ζώα τα οποία είναι συναισθανόμενα όντα και υποφέρουν κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο, με τη χώρα μας να κρατάει πολύ συχνά τα πρωτεία στην κακοποίησή τους. Μέσω της ενεργοποίησης της ευαισθητοποίησης και της αύξησης της εκπαίδευσης μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο κατανόησης, συμπόνιας και αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια διαφορετική ζωή, καλύτερη, για όλους!

Μπορεί άλλωστε να μην είμαστε σε θέση να βιώνουμε πλήρως τον αντίκτυπο των ηθικών μας επιλογών μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να βιώσουμε συναισθηματικά τη γνώση όλων όσων κάνουμε στα ζώα. Υποθετικά μπορούμε να αλλάξουμε την ηθική μας και τη θέαση του κόσμου και των συναισθημάτων των ζώων, μα το καθημερινό μαρτύριο αυτών των δισεκατομμυρίων ψυχών δεν είναι υποθετικό και κρίνεται επιτακτική πλέον η ανάγκη να αλλάξει.Η λύπηση και ο οίκτος δεν ταιριάζουν καθόλου σε όλα αυτά τα περήφανα πλάσματα που ζουν ζωές που δεν επέλεξαν ποτέ, βιώνουν θλίψη και μοναξιά και η ζωή τους ολάκερη εξαρτάται από εμάς και τις επιλογές μας.

Ποτέ δεν είναι αργά άλλωστε να συνειδητοποιήσεις πως οφείλεις να αλλάξεις λέξεις, σκέψεις, συναισθήματα, επιλογές και διαδρομή. Και ακόμη και αν δεν είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρεις να σώσεις όλα τα ζώα, σίγουρα είναι δεδομένο πως θα καταφέρεις να σώσεις αρκετά, ώστε σιγά σιγά α δημιουργηθεί ο κόσμος που αξίζει σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη που μας φιλοξενεί.

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Ζώων (4 Οκτωβρίου),  ο Δήμος Ηρωικής Πόλης Νάουσας σε συνεργασία με την ΑΜΚΕ Ζω.Ε.Σ. διοργανώνουν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα  "Ζωοφιλικά Μαθήματα Ενσυναίσθησης & Αγάπης", την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2023 στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας και στο Δημοτικό Σχολείο Κοπανού.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα επιμελείται η εκπαιδευτικός - ζωοθεραπεύτρια (IFZ) και συγγραφέας Κατερίνα Παπαποστόλου. Μαζί της η Διώνη, ο Πόθος και ο Άξελ, σκύλοι εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης. Στο περιθώριο της εκπαιδευτικής δράσης, η ΑΜΚΕ Ζω.Ε.Σ. προσφέρει τροφές για τις ανάγκες του φιλοζωικού σωματείου "ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΝΑΟΥΣΑΣ".

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ζώων ενώνουμε τη φωνή μας για όλα τα ζώα με τις Ζω.Ε.Σ. και ξεκινάμε την εκστρατεία φιλοζωικών ενημερώσεων σε όλα τα σχολεία του Δήμου μας.

«4 Οκτώβρη: Παγκόσμια Μέρα Ζώων»

γράφει η Κατερίνα Παπαποστόλου, Εκπαιδευτικός με Εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή, Εκπαιδεύτρια σκύλων, Συγγραφέας και Ιδρύτρια Ζω.Ε.Σ.

Έχουν περάσει πια πάρα πολλά χρόνια από το συνέδριο περιβαλλοντολόγων στη Φλωρεντία όπου ειπώθηκε για πρώτη φορά το θέμα της προάσπισης των δικαιωμάτων των ζώων αλλά και πολλά χρόνια επίσης από τη θέσπιση της διακήρυξης των δικαιωμάτων τους στο Παρίσι. Από τότε και μετά επιλέχθηκε η 4η Οκτωβρίου ως θρησκευτική εορτή του Αγ. Φραγκίσκου της Ασίζης, προστάτη -σύμφωνα με την ιστορία- των ζώων και ως παγκόσμια μέρα των ζώων.

Η 4η Οκτωβρίου είναι μια ακόμη μέρα κραυγής των αδυνάτων που βιώνουν στην Ελλάδα μα και σε όλο τον κόσμο μια ζωή κόλαση.Τα ζώα ζουν ακόμη και σήμερα σε κάθε γωνιά του πλανήτη φυλακισμένα, ενώ δεν φταίνε σε τίποτα. Όπως εμείς, έτσι και τα μη ανθρώπινα ζώα είναι πλάσματα με συναίσθηση που μπορούν να βιώσουν τον πόνο ή τη χαρά ανάλογα με το πώς συμπεριφερόμαστε απέναντί τους. Ωστόσο, υποβάλλονται σε βάσανα που δεν θα υποβάλλαμε ποτέ άλλους ανθρώπους. Τα ζώα υποφέρουν ασταμάτητα εξαιτίας των καθημερινών επιλογών μας. Τα ζώα ζουν μαζί μας σε έναν κόσμο που δεν τα σέβεται και τους στερεί όλα τα δικαιώματά τους, πολύ συχνά και την ίδια τη ζωή τους.

Η 4η Οκτώβρη είναι μια ακόμη μέρα κινητοποίησης και αγώνα να μη σταματάμε να γινόμαστε η φωνή τους. Τους ανθρώπους θα θεωρούσαμε απάνθρωπο να τους κλείναμε σε στενά άθλια κλουβιά, να τους προκαλούσαμε αργό και οδυνηρό θάνατο για να δοκιμάσουμε προϊόντα αισθητικής φύσης, να τους κατακρεουργούσαμε για να κατασπαράξουμε τις σάρκες τους. Το γεγονός όμως ότι όλα αυτά τα κάνουμε σε ζώα θεωρείται δείγμα σπισισμού μιας προκατάληψης που επιβιώνει γιατί συχνά είναι βολική για όλο το ανθρώπινο είδος.

Και πώς είναι η φιλοζωία στη χώρα σήμερα; Ανεύθυνοι κηδεμόνες ζώων, παράνομη εκτροφή, παράνομες πωλήσεις ζώων, αλυσοδεμένες ψυχές που αργοπεθαίνουν ή σιτίζονται με ξερό ψωμί, ζώα φυλακισμένα πίσω από σίδερα γεμάτα ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, εκπαίδευση με απόλυτη βία,μηδενική ευαισθησία. Φιλοζωικοί καβγάδες, μίση, αντιπάθειες, εριστικές συμπεριφορές. Τσίρκο, ζωολογικοί κήποι, ζώα τεμαχισμένα σε ιατρικά τραπέζια για πειράματα. Ζώα που σφάζονται για να γίνουν η τροφή μας και ο ρουχισμός μας. Ζώα που κουβαλούν ανθρώπους για βόλτα και φωτογραφίες, Δήμοι δήμιοι που ευθανατώνουν και εξαφανίζουν, εγκαταλείψεις πλασμάτων που δεν χωρούν στις βαλίτσες των διακοπών, φόλες, πυροβολισμοί, φωτιές, μαχαιρώματα, πεταμένα μωρά στα σκουπίδια. Και τόσο έντονο παντού το αίσθημα της ματαιοδοξίας...

Παράλληλα όμως, φάρος φωτεινός όλοι εκείνοι οι ήρωες που παλεύουν ασταμάτητα για τα δικαιώματα των ζώων και έχουν ενωθεί σε έναν κοινό αγώνα. Και καθημερινά πολλαπλασιάζονται. Σε κάθε δύσκολη μάχη, σε κάθε άσχημη συνθήκη είναι όλοι μαζί μια αγκαλιά για κάθε πλάσμα που υποφέρει. Και είναι τόσο ελπιδοφόρο αυτό!
Οι αγώνες των ανθρώπων που δίνουν μάχες για κάθε μορφή ζωής είναι κάθε φορά παράλληλα μια άμεση υπενθύμιση και προειδοποίηση για την προστασία του περιβάλλοντος που είναι το σπίτι όλων των ζώων.

Η μοίρα των ζώων είναι στα χέρια μας και η λύπηση και ο οίκτος δεν ταιριάζει σ’ αυτά τα περήφανα πλάσματα, μα τους ταιριάζει η συμπόνια, και η ενσυναίσθηση. Το να μπαίνεις στη θέση τους και να βλέπεις μέσα από τα μάτια τους που είναι μια διαδικασία γεμάτη πόνο και αγωνία συχνά.

Τα βιβλία που διαβάζεις, τα πρότυπα που ακολουθείς και οι άνθρωποι που θαυμάζεις είναι σημαντικές αφορμές για να ξεκινήσεις να αλλάζεις τις σκέψεις σου αν έχεις δει πως δεν σε βγάζουν πουθενά. Υπάρχουν πρότυπα συμπεριφοράς που μπορείς να μιμηθείς και να αλλάξεις. Υπάρχουνκαταστάσεις και συνθήκες που αλλάζουν τις αξίες και τις προοπτικές σου. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται με την αγάπη τους για τα ζώα, άνθρωποι που δεν θα ευαισθητοποιηθούν ποτέ. Άλλοι που λατρεύουν τους σκύλους και τις γάτες και αδιαφορούν για τα υπόλοιπα ζώα που τα τρώνε, φορούν το δέρμα τους ή τη γούνα τους, καλλυντικά για τα οποία δολοφονήθηκαν μέσω των πειραμάτων σε αυτά, χωρίς να νιώθουν καμιά ενοχή και άλλοι που ουδέποτε έκαναν κάτι τέτοιο. Μα υπάρχουν και πάρα πολλοί που σε μια στιγμή της ζωής τους αναγνώρισαν τα λάθη τους και θέλησαν να αλλάξουν. Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις την αλλαγή! Ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει η νοοτροπία των ανθρώπων είναι να χαράζεις δρόμους με το παράδειγμά σου, πολλοί να θέλουν να μιμηθούν τις πράξεις σου και όλοι μαζί να γίνετε ένα στην αλλαγή του κόσμου. Οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν τις πεποιθήσεις τους προτού αλλάξουν τις συνήθειές τους. Δεν μπορείς να αλλάξεις , αν δεν κατανοήσεις το λάθος που πίστευες μέχρι χθες. Δεν μπορείς να αλλάξεις, αν δεν αλλάξεις πρώτα τις σκέψεις σου.

Ο, τιδήποτε έχει σχέση με θανάτωση ζώου και μάλιστα δίχως καμιά αιτία παρά μόνο για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του ανθρώπινου είδους, ναι, κάθετα πρέπει να πάψει οριστικά. Και τότε και μόνο τότε ίσως αρχίσει να αχνοφαίνεται μια ελπίδα.

Οι λέξεις που όλοι εμεί γράφουμε δεν μπορούν από μόνες τους να αλλάξουν τίποτα. Αυτό που αλλάζει τα πράγματα είναι όταν κάνουμε πράξη τις ιδέες που εκφράζουν οι λέξεις. Ναι, δεν κατανοούμε πολλές φορές τη γλώσσα των ζώων. Το γεγονός αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Τις μεγαλύτερες αλήθειες άλλωστε τις ακούς συχνά στη σιωπή!

Τα ζώα μας έχουν ανάγκη. Και έχουν μόνο εμάς κόντρα σε ένα κατεστημένο και σε μια Ελλάδα που οι κυβερνήσεις της και οι πολίτες της δεν δίνουν συχνά καμιά ιδιαίτερη αξία στη ζωή τους. Δεν είναι εποχές για να χάνει κάποιος φιλόζωος το κουράγιο του, μα είναι εποχές αγώνα και επιμονής να αλλάξουμε όλοι μαζί τη ζωή των ζώων.

Όλοι εμείς πρέπει να δώσουμε ένα τέλος στην απάνθρωπη μεταχείριση των ζώων από τον άνθρωπο, όχι γιατί αναγκαζόμαστε από τους νόμους που εξακολουθούν πολλές φορές να μη δρουν υπέρ των ζώων, αλλά γιατί γνωρίζουμε πλέον πως αυτή η στάση μας είναι ηθικά αστήριχτη , άκρως ρατσιστική και φασιστική, απάνθρωπη και αδικαιολόγητη! Όσο πιο πολύ αγωνιζόμαστε συλλογικά, με κατανόηση και πίστη για το όραμά μας, τόσο πιο γρήγορα θα πετύχουμε την απελευθέρωση των ανθρωπίνων και μη ανθρωπίνων ζώων. Δεν φτάνει να παλεύουμε ο καθένας μόνος του και για τον εαυτό του, αλλάζοντας απλώς τον προσωπικό τρόπο ζωής. Χρειάζεται να κινητοποιήσουμε και τους γύρω μας με γνώσεις και επιχειρήματα για να πετύχουμε την οριστική απελευθέρωση όλων των ζώων που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι όπου και αν αυτά βρίσκονται. Πουθενά και ποτέ κανείς μόνος. Αρκεί αυτά που προτείνουμε να μπορούν να γίνουν! Αλλιώς ποιο είναι το νόημα να τα λέμε;

Από σήμερα λοιπόν, μήπως έφτασε η μέρα που θα δεις τα ζώα γύρω σου με άλλα μάτια; ...