200 χρόνια πριν, το πρωτογενές αίτημα για αποτίναξη του τουρκικού ζυγού συγκρότησε ένα πολιτικο-ιδεολογικό συνεχές, άρθρωσε την εθνική μας ταυτότητα και δόμησε το εθνικό μας όραμα, με κινητήριο δύναμη και καύσιμο μας το αίτημα για ελευθερία. Και σήμερα, 200 χρόνια μετά, αγωνιζόμαστε και πάλι για την ελευθερία μας, η οποία αυτή τη φορά μπορεί να μην ταυτίζεται με την απελευθέρωση μας από ένα δυνάστη, αλλά με τον αγώνα μας για επιστροφή στην κανονικότητα και τη ρουτίνα της ζωής μας.
Οι υγειονομικοί περιορισμοί δεν μας επιτρέπουν μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις και πανηγυρικούς εορτασμούς. Δεν μας στερούν όμως την ευκαιρία να αναστοχαστούμε ότι η ελευθερία απαιτεί πάντα «αρετή και τόλμη», ότι ο μεγαλύτερος μας εχθρός δεν είναι ορατός και είναι ο διχασμός, ότι ο νέος πατριωτισμός δεν αφορά μόνο την στενή μας πατρίδα, αλλά το ευρύτερο ευρωπαϊκό μας σπίτι. Η ταπεινότητα δεν μας στερεί την περηφάνια.
200 χρόνια μετά και αντιμετωπίζοντας την ιστορική πρόκληση της αντιμετώπισης της πανδημίας και την οικονομική, κοινωνική, πολιτική επανεκκίνηση μετά το τέλος της, οφείλουμε να εμπνευστούμε από το συλλογικό σθένος των προγόνων μας και να σταθούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Οι ήρωες του 1821 μας δείχνουν τον δρόμο γι’ αυτό που θέλουμε και μπορούμε να γίνουμε. Με υψηλό φρόνημα, αυτοπεποίθηση, περηφάνεια και αυτογνωσία αυτόν τον δρόμο ακολουθούμε!
Χρόνια πολλά Ελλάδα! Χρόνια πολλά σε όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες!
