50 shades of Grey ή αλλιώς κράτα μικρό καλάθι

10 Μαρ 2015

Της Όλγας Ν. Τσιπτσέ

Τελικά αποδεικνύεται, για άλλη μία φορά, πόσο σοφοί ήταν οι πρόγονοί μας, και απορώ γιατί ακόμη δεν προσπαθούμε να τους μοιάξουμε, αφού τόσο μας αρέσει η μίμηση! Για άλλη μία φορά είχαν δίκιο, όταν έλεγαν «όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι»!

Και άκουσα πολλά κεράσια και όχι μόνο φρούτα. Άκουσα και αλαλαγμούς και φωνές και τσιρίδες και έτρεχαν οι άνθρωποι και έσκιζαν τα ρούχα τους.

-          Έρχεται, έρχεται!!!!

-          Τι έγινε βρε παιδιά, ευρώ μοιράζουν; Ποιος έρχεται;

-          Το  50 shadesofGrey!!!!!

-          Το50 shadesofGrey??? ΟΥΑΟΥ! (που είναι και της μοδός αυτό το επιφώνημα!

Και άρχισα να αναρωτιέμαι τελικά, πόσες shadesμπορεί να έχει ένα grey! Έχει το γκρι το σκούρο, το ανοιχτό, το ανθρακί, το σταχτί, του πάγου… τα υπόλοιπα 45 shades, που είναι;

Από μορφωτικό ενδιαφέρον, έτρεξα και εγώ, ακολουθώντας το ποτάμι – και αυτό της μοδός είναι. Να δω! Να μάθω!

Και να τι έμαθα: ότι τελικά ένας Greyυπάρχει και μάλιστα στα 27 του ζάμπλουτα επιτυχημένος – ξανά ΟΥΑΟΥ!- γοητευτικός λένε, εγώ θα πω κλασσικά γλυκανάλατα βρετανός , αφανώς διαστροφικός, Έμαθα και ότι υπάρχει και μια φοιτήτρια αθώα και αγνή –στις μέρες μας έννοιες που δε συγκλίνουν- η οποία εγκλωβίζεται στη σαγήνη αυτού του Γκρι τελοσπάντων και αναγκάζεται – τραβάτε με κι ας κλαίω – να υποκύψει στις διαστροφές του. Και κάποια ωραία πρωία δε θέλει η φοιτήτρια να παίξει άλλο τον Γκρέι και τον εγκαταλείπει όπως τον συνάντησε!

Ταινία που ούτε ως διαστροφής δε θα μπορούσε να σταθεί λόγω της απύθμενης επιφάνειας και των ελλείψεών της.

Για άλλη μία φορά, αποδεικνύεται , ότι η τέχνη είναι πια πτωχή και ρηχή. Κανένα νόημα, κανένα εύρημα καμία πλοκή, υποκριτική και βάλτε εσείς και άλλους χαρακτηρισμούς.

Μόνο να «είχαμε να λέγαμε», όπως συμβαίνει με όλα όσα τα τελευταία χρόνια μας επιβάλλονται ξενόφερτα, στηριγμένα σε ένα πονηρό μάρκετινγκ που κόβει και ράβει , και εμείς μιμητικά όντα, χωρίς βούληση, να κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Ίδιες δουλειές, χωρίς ουσία, χωρίς νόημα, μόνο επιφάνεια και ίσως εμείς να βάζουμε για διαφοροποίηση λίγες βρισιές παραπάνω. Τι στο καλό άλλωστε, και ο Αριστοφάνης βωμολόχος ήταν!

Η πρότασή μου είναι η εξής: Αν θέλετε να δείτε τις αποχρώσεις του γκρι, ή όποιων άλλων χρωμάτων επιλέξετε, μην πάτε στον κινηματογράφο! Πάτε σε ένα κατάστημα ειδών ζωγραφικής , ανοίξτε μία παλέτα και εκεί θα δείτε όσες αποχρώσεις θέλετε, ακόμη και αποχρώσεις που ούτε καν φανταζόσασταν. Αυτό σίγουρα θα έχει περισσότερη ουσία από την μεταφορά του πασίγνωστου βιβλίου στις αίθουσες του κινηματογράφου!

Alexandriamou.gr
Δημοσιογραφική Ενημερωτική Ηλεκτρονική Εφημερίδα
Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας