Δέκα νέα κρούσματα του κορωνοϊού στη χώρα ανακοίνωσε την Τρίτη, κατά την ημερήσια ενημέρωση, ο αρμόδιος εκπρόσωπος του υπουργείο Υγείας, καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας.
Συνολικά, τα κρούσματα από την εμφάνιση της πανδημίας ανέρχονται σε 2.892.
Παράλληλα, το τελευταίο 24ωρο κατεγράφη ακόμη ένας θάνατος, με τον αριθμό των νεκρών να ανέρχεται σε 173.
Το δυσμενές σενάριο με πιο χαλαρά μέτρα
Ο κ. Τσιόδρας αναφέρθηκε στον αριθμό των θανάτων στη χώρα, προτάσσοντας τα σενάρια που πιθανόν θα επικρατούσαν αν δεν είχαν ληφθεί τα περιοριστικά μέτρα στην έκταση που αποφασίστηκαν. Επικαλούμενος μελέτες, ανέφερε ότι, εάν η χώρα μας δεν είχε πάρει έγκαιρα μέτρα, σήμερα που μετρά 173 νεκρούς, η μέση τιμή τους θα ήταν 13.685, ενώ στο πιο αισιόδοξο σενάριο, θα έφταναν στους 7.065.
Τέλος στις «ζωντανές» ενημερώσεις - Το «αντίο» με Ελύτη
Ακόμη, ο κ. Τσιόδρας ανακοίνωσε το τέλος των ζωντανών καθημερινών ενημερώσεων, σημειώνοντας πως έως τα τέλη Μαΐου θα εκδίδονται γραπτές ανακοινώσεις για τις εξελίξεις.
«Τέσσερις μήνες μετά επιστρέφουμε στην κανονικότητα. Θέλω κι εγώ σταδιακά να επιστρέψω στα δικά μου καθήκοντα», είπε, προσθέτοντας: «Αναπάντεχα και απροσδόκητα βρέθηκα κοντά σας και αισθάνθηκα κοντά σας. Στην πατρίδα μας, παρά τις απώλειες, ο εχθρός δεν είχε τον τελευταίο λόγο και γι΄αυτό δεν του κάνω τη χάρη να ξαναναφερθώ σε αυτόν. Αντέξαμε όλοι μαζί».
Επισήμανε πως όλο αυτό το διάστημα, με δυσκολότερη την περίοδο της καραντίνας παρέμεινε μαθητής περισσότερο, παρά καθηγητής. Σημείωσε δε πως υπήρξαν στιγμές που είπε «δεν γνωρίζω», ενώ βρέθηκε αντιμέτωπος με πολλές αβεβαιότητες. «Κάποιοι μίλησαν για αντιφάσεις. Προσπάθησα να μην εμπλακώ σε έναν τέτοιο διάλογο», είπε ο κ. Τσιόδρας, ενώ επέλεξε να κλείσει με το ποίημα «Στην απλότητα κρύβεται η ευτυχία» του Οδ. Ελύτη:
«Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα
και με τα πιο μικρά..
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.
Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.
Πολύ...
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.
Πολύ...
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς.
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.
Που μπορώ και κλαίω ακόμα.
Και που τραγουδάω... μερικές φορές...
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.
Και ευωδιές που με γοητεύουν...»
