Νωρίτερα το πρωί ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους κ Γεώργιος λειτούργησε στον ιερό ναό αγίων Αναργύρων Βεροίας, όπου διηκόνησε τα τελευταία 20 χρόνια ως προϊστάμενος και αποχαιρέτισε με συγκίνηση τους συνεργάτες του κληρικούς και λαϊκούς στο ενοριακό έργο.
Στη συνέχεια ο σεβασμιώτατος μετέβει στα όρια του Νομού Πιερίας στην περιοχή Αιγινίου, όπου τον υποδέχθηκαν η Αντιπεριφεριάρχης Πιερίας κ. Σοφία Μαυρίδου, ο Δήμαρχος Κατερίνης κ. Σάββας Χιονίδης και άλλοι τοπικοί παράγοντες. Λίγο αργότερα κατέφθασε στο ίδιο τόπο και ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ο οποίος προσεκάλεσε τον σεβασμιώτατο στο αυτοκίνητό του μέχρι την πόλη της Κατερίνης.
Στις 12 το μεσημέρι σε κεντρική πλατεία της πόλης, όπου ήταν συγκεντρωμένοι χιλιάδες πιστοί, οι τοπικές αρχές, ο ιερός κλήρος και οι αρχιερείς, πραγματοποιήθηκε με κάθε επισιμότητα και λαμπρότητα η υποδοχή του νέου ποιμενάρχη της Κατερίνης. Τιμές απέδωσε στρατιωτικό άγημα ενώ παιάνιζε η μπάντα του Δήμου Κατερίνης.
Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε ο Δήμαρχος Κατερίνης κ. Σάββας Χιονίδης και αντιφώνησε ο σεβασμώτατος Μητροπολίτης Κίτρους κ. Γεώργιος.
Ακολούθησε πομπή προς τον μητροπολιτικό ιερό ναό Αναλήψεως, όπου στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε, κατά την εκκλησιαστική τάξη, η τελετή ενθρονήσεως του νέου Μητροπολίτου.
Τα επίσημα έγγραφα ανέγνωσε ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος Διαυλείας κ. Γαβριήλ, αρχιγραμματεύς της ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Χαιρετισμούς απηύθυναν ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, εκπρόσωπος της ΑΘΠ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως, ο πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Βαρνάβας Λεοντιάδης, πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως ως εκπρόσωπος του ιερού κλήρου, ο Υπουργός Μακεδονίας - Θράκης κ. Θεόδωρος Καράογλου και η αντιπεριφεριάρχης Πιερίας κ. Σοφία Μαυρίδου.
Τέλος, ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους κ. Γεώργιος εκφώνησε τον ενθρονιστήριο λόγο του.
Ακολούθησε σύντομη επίσκεψη του Μακαριωτάτου στον ασθενούντα σεβασμιώτατο Μητροπολίτη πρ. Κίτρους κ. Αγαθόνικο και το επίσημο γεύμα σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης.
Αντιφώνηση του σεβ. Κίτρους στον Δήμαρχο Κατερίνης στην πλατεία της πόλης.
Κύριε Δήμαρχε,
Απευθύνομαι σε σας, που είστε ο πρώτος πολίτης αυτής της πόλεως και έδρας της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους και Κατερίνης. Στο πρόσωπό σας ευχαριστώ το Δημοτικό Συμβούλιο, τους πολίτες της Κατερίνης, αλλά και τον λαό ολόκληρης της Πιερίας.
Από τις πρώτες στιγμές της εκλογής μου, ως Ποιμενάρχης της ιστορικής αυτής Μητροπόλεως, έγινα αποδέκτης των εκδηλώσεων ενθουσιασμού και σεβασμού όλων σας, αρχόντων και λαού, προς το ταπεινό μου πρόσωπο. Και οι εκδηλώσεις αυτές, όπως φαίνεται και από τη σημερινή υποδοχή, είναι τόσο θερμές που δίνουν την αίσθηση ότι με γνωρίζατε εκ των προτέρων.
Ὅλα τά παραπάνω, προκαλούν μέσα μου αισθήματα ευγνωμοσύνης απέναντι στην αγάπη σας και με καθιστοῦν περισσότερο υπεύθυνο στην άσκηση των αρχιερατικών καθηκόντων μου.
Ελπίζω ότι με τον ίδιο ενθουσιασμό θα ακούτε τις συμβουλές μου, θα αγκαλιάζετε τις πρωτοβουλίες μου και θα ακολουθείτε τις ποιμαντικές κατευθύνσεις που θα χαράζω κάθε φορά, με τη χάρη και τη φώτιση του Θεού.
Εύχομαι ὠστε με τον ίδιο ενθουσιασμό κι εσείς να αποδέχεσθε στη ζωή σας τον λόγο του Θεού, να τηρείτε στην καθημερινότητα τις εντολές του Ευαγελίου και να συμμετέχετε στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας.
Ζητω απ’ όλους να μετατρέψετε τον ενθουσιασμό σας σε προσευχή. Και να ενώσετε τες προσευχές σας με εκείνες του Μακαριωτάτου Προκαθημένου της Εκκλησίας μας κ.κ. Ιερωνύμου, των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων, των κληρικων και όλων όσοι βρίσκονται εδω μαζί μας ερχόμενοι από πολλά μέρη της Ελλάδας και από το Εξωτερικό, κατά τήν Τελετή Ενθρονίσεως που θα πραγματοποιηθεί αμέσως μετά στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Θείας Αναλήψεως.
Σας ασπάζομαι όλους και σας ευλογώ.
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ τοῦ Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμονος
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμε,
σεπτή τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,
τίμιον πρεσβυτέριον, Χριστοῦ διακονία, ἐντιμότατοι ἄρχοντες, λαέ τοῦ Θεοῦ ἠγαπημένε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Κίτρους, ὑπέρτιμε καὶ ἔξαρχε πάσης Πιερίας κύριε Γεώργιε,
Σεπτῇ ἐντολῇ τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου παρίσταμαι μετὰ πολλῆς τῆς χαρᾶς καὶ βαθυτάτης συγκινήσεως ὡς ἐκ προσώπου Αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐφρόσυνον ταύτην ἡμέραν διὰ τὴν ἱερὰν καὶ παλαίφατον Μητρόπολιν Κίτρους ἅμα δὲ καὶ διὰ τὴν ὑμετέραν φιλτάτην Σεβασμιότητα, προκειμένου νὰ μεταφέρω εἰς ὑμᾶς τὰς ὁλοθύμους πατρικὰς Αὐτοῦ εὐχὰς καὶ τὴν δαψιλῆ πατριαρχικὴν Αὐτοῦ εὐλογίαν πρὸς ἐνίσχυσιν καὶ κραταίωσιν ὑμῶν ἐν τῇ ἀρχομένῃ σήμερον ὑμετέρᾳ ἀρχιερατικῇ διακονίᾳ ἐν τῇ θεοσώστῳ ταύτῃ Μητροπόλει.
Ἀνέρχεσθε σήμερον, Σεβασμιώτατε, παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου, συμπαραστατουμένου ὑπὸ πλειάδος Σεβασμιωτάτων Ἁγίων Ἀρχιερέων ἐντεῦθεν καὶ ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὸν περίπυστον ἀρχιερατικὸν θρόνον τῆς ἔκπαλαι διαλαμψάσης ἐπισκοπῆς Κίτρους, διευρυνθείσης εἰς τοὺς ὑστέρους χρόνους καὶ ἀναχθείσης εἰς Μητρόπολιν.
Ἀνέρχεσθε εἰς τὸν ἐπισκοπικὸν τοῦτον θρόνον εἰς διαδοχὴν τοῦ θεοφιλῶς καὶ θεαρέστως διαποιμάναντος ἐπὶ εἰκοσιοκτὼ ἔτη σεβασμίου καὶ προσφιλοῦς ἀδελφοῦ Μητροπολίτου κ. Ἀγαθονίκου, πρὸς συνέχισιν τοῦ σωτηριώδους ἔργου τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ ταύτῃ καὶ «εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ».
Ἀνέρχεσθε εἰς τὸ ὕψος τοῦ ἐπισκοπικοῦ τούτου θρόνου διὰ νὰ ἵστασθε εἰς τόπον καὶ τύπον τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καὶ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ.
Διὰ τὴν Ὀρθόδοξον ὅμως Ἐκκλησίαν οὐδὲν ἄλλον ὕψος νοεῖται, εἰ μὴ τὸ ὕψος τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς διακονίας τῶν ἀνθρώπων• οὐδὲν ἄλλον ὕψος νοεῖται, εἰ μὴ τὸ ὕψος τοῦ Σταυροῦ. Καὶ ὁ ἐπισκοπικὸς θρόνος εἶναι σταυρός, ὅπως σταυρὸς καὶ κένωσις εἶναι καὶ ἡ ἀρχιερωσύνη, ὡς ὀρθῶς ἐπισημάνατε εἰς τὸν χειροτονητήριoν λόγον σας.
Ἡ ἀρχιερωσύνη δὲν εἶναι ἐξουσία ἀλλὰ διακονία ψυχῶν, «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανεν». Δὲν εἶναι πρωτοκλισία ἀλλὰ νίψις ποδῶν. Δὲν εἶναι πρωτοκαθεδρία ἀλλὰ θυσιαστικὴ προσφορὰ ὑπὲρ τῶν λογικῶν προβάτων. Δὲν εἶναι ἄνεσις καὶ ἀνάπαυσις ἀλλὰ νυχθήμερος μέριμνα καὶ φροντὶς διὰ τὰς ἀνάγκας τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν εἶναι μόνον τιμὴ καὶ δόξα ἀλλὰ ἐνίοτε καὶ ἀκάνθινος στέφανος, τὸν ὁποῖον καλεῖται ὁ ἐπίσκοπος νὰ φέρῃ ἐν ὑπομονῇ μιμούμενος τὸν Χριστόν. Δὲν εἶναι μόνον χαρὰ ἀλλὰ καὶ ὠδίνη, «ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς» εἰς τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων, τὰς ὁποίας σᾶς ἐνεπιστεύθη ἡ Ἐκκλησία καταστήσασα ὑμᾶς διὰ τῆς τιμίας ψήφου τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Μητροπολίτην τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, ἀνηκούσης μὲν διοικητικῶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἐχούσης δὲ τὴν πνευματικὴν αὐτῆς ἀναφορὰν εἰς τὸ πάνσεπτον Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, τὸ μαρτυρικὸν Φανάριον.
Διὸ μνημονεύετε διὰ παντὸς εὐγνωμόνως τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοῦ Προκαθημένου αὐτῆς, Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, καὶ μὴ παύσητε περιβάλλοντες Αὐτὸν διὰ τῆς θερμῆς υἱικῆς ὑμῶν ἀγάπης καὶ τῆς ἀπολύτου ἀφοσιώσεώς σας, προσθέτοντες παντὶ τρόπῳ ἔλαιον εἰς τὴν ἄσβεστον κανδήλαν τοῦ Φαναρίου, τὴν ἀδιαλείπτως καίουσαν ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ κοινοῦ ὑμῶν προστάτου, τοῦ μεγαλομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου, καὶ φωτίζουσαν πᾶσαν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν οἰκουμένην. Νὰ εἶσθε δὲ βέβαιος ὅτι αἱ θεοπειθεῖς εὐχαὶ καὶ δεήσεις τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου θὰ συνοδεύουν καὶ θὰ ἐνισχύουν τὴν ὑμετέρα Σεβασμιότητα πρὸς εὐόδωσιν τῆς ὑψηλῆς καὶ πολυευθύνου αὐτῆς ἀποστολῆς εἰς δόξαν τοῦ εὐλογητοῦ ὀνόματος τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ καὶ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας.
Προσφώνησις σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Ιγνατίου
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κίτρους καί Κατερίνης, κ. Γεώργιε, παραδίδοντάς σου, σήμερα, τήν διαποίμανσι τῆς κληρωθείσης σοι, Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τήν ὁποία Χάριτι Θεοῦ μοῦ ἐνεπιστεύθη ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας νά διακονήσω προσωρινῶς καί ἐπ’ ὀλίγον, ἐπίτρεψέ μου νά σέ μακαρίσω. Βεβαίως πρῶτον διά τό χάρισμα τῆς Ἀρχιερωσύνης, τό ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διά ψήφων πολλῶν καί κανονικῶν καί διά χειρῶν Ἁγίων σοῦ μετέδωσεν, ἀλλά πρό πάντων διά τήν Ἱεράν Μητρόπολιν καθ’ ἑαυτήν πού σοῦ ἐμπιστεύεται ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, κοσμουμένην ὑπό Θείων Χαρίτων καί δωρεῶν.
῎Ερχεσαι, ἅγιε Ἀδελφέ, εἰς τήν Κατερίνην τήν ἁγίαν, τήν ὁποίαν ἡ Χάρις τῆς Πανσόφου Μεγαλομάρτυρος σκεπάζει καί κρατύνει. Εἰς τήν κοιτίδα αὐτήν τῆς Πιερικῆς γῆς, ὅπου κάθε λίθος καί κάθε σβῶλος χώματος ἔχουν πολλά νά σοῦ ἀποκαλύψουν καί νά προσθέσουν ἔπαινον εἰς τήν ἰσχυράν κατά πάντα προσωπικότητά σου. Ἔρχεσαι εἰς τόπον περιάκουστον εἰς τόν ὁποῖον κατοικοῦν ἄνθρωποι οἵτινες καθ’ ἡμέραν ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι καθ’ αὑτό ἄνθρωποι. Ἄνθρωποι ἀγαπῶντες τόν Θεόν καί τήν Ἐκκλησίαν Του. Θά εὑρεθῆς ἐνώπιον Ἀρχόντων, εὐγενῶν καί ὑπερόχων, οἵτινες θά σέ περισκέπουν καί θά σ’ ἀγαποῦν. Ἐνώπιον λαοῦ εὐλαβοῦς ἔχοντος ἐν ἑαυτῷ χυμούς ἀειρρόους πνευματικούς δυναμένους νά σέ ἐνισχύσουν εἰς τήν πολυεύθυνον διακονίαν σου. Θά εὑρεθῆς, ἅγιε Ἀδελφέ, ἐνώπιον Ἱεροῦ Κλήρου, ἐκπληκτικοῦ.
Τιθεμένου καθ’ ἡμέραν ἀναβάσεις ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος θά σοῦ προσφέρῃ ὄχι μόνον τάς ὑψηλάς ἱερατικάς του ὑπηρεσίας εὐόρκως καί εὐσυνειδήτως, ἀλλά θά ἡδύνῃ καί θά γλυκαίνῃ τίς ἡμέρες καί τίς ὧρες σου σ’ αὐτό τόν κόσμο. Ὅλοι μας σήμερα ἑνώνουμε τίς προσευχές μας πρός τόν Κύριον τῆς Δόξης νά σέ ἀναδείξῃ λαμπρόν Ἱεράρχη, ἄξιο προκατόχων Μεγάλων καί Ἁγίων. Ἔρχεσαι μέ τήν πνευματικήν σου φαρέτραν πλήρη θείων θησαυρῶν καί εὐλογιῶν. Ἔρχεσαι καταστόλιστος μέ γνώσεις πολλές θεολογικές καί θύραθεν, ἔρχεσαι ἔχων ἰσχυράν τήν πνευματικήν πανοπλίαν σου νά ὑπεραμυνθῇς αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, καί νά ἐπιτύχῃς νίκας κατά τοῦ μισοκάλου ἐχθροῦ τοῦ γένους μας. Δέν ὑστερεῖς εἰς τίποτε. Ἔχεις ἀγαθές οἰκογενειακές καί πνευματικές καταβολές. Πρωτότοκος πνευματικός υἱός τοῦ προσφιλεστάτου καί πολυαγαπημένου ἀδελφοῦ Ἁγίου Βεροίας, ἔχεις τιμίους ἀδελφούς πνευματικούς, μεθ’ ὧν ἕως χθές εὐγενῶς ἠμιλλᾶσο εἰς τόν στίβον τῆς ἀσκητικῆς καί γενικῶς τῆς ἐν πνεύματι ζωῆς. Ἐπιδώσου λοιπόν εἰς τό ἔργον τό ἅγιον τοῦτο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, βάλλε θυμίαμα εἰς τό πυρεῖον σου, καί δίωκε δι’ἀγγέλων Ὁλοθρευτῶν, τούς ἐχθρούς τῆς Πίστεως, τῆς σωτηρίας καί τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν Πιστῶν σου. Μήν ἀποκάμης ἐργαζόμενος. Κήρυττε Χριστόν Ἑσταυρωμένον καί Ἀνα-στάντα, κήρυττε Ἀγάπην, καί ἡ πανσθενής Χάρις τοῦ Θεοῦ θά στεφανώνῃ κάθε ἡμέραν καί ὥραν τῆς ἐπί γῆς ζωῆς σου. Κατάρτισαι τήν ἄμπελον ταύτην. Μετάβαλλε εἰς ἄρτια καί ἄριστα τά μέλη τοῦ ποιμνίου σου. Τώρα ἑνώνεις τό ὄνομά σου, τήν ζωή σου, τό εἶναι σου μ’ αὐτή τήν ἁγία Ἐπαρχία τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκ-κλησίας μας. Ἀνάπνευσε τόν καθαρό ἀέρα της, ζῆσε τούς παλμούς της, ἄκουσε στόν ἀλάλητο στεναγμό τῆς καρδίας τους. Ἔλα στήν Κατερίνη, ξερρίζωσε καί φύτευσε, γκρέμισε καί ἀνοικοδόμησε, βάλλε πῦρ, πῦρ νά φωτίσῃς καί νά θερμάνῃς, πῦρ νά πυρπολήσῃς τίς καρδιές τῶν πιστῶν σου.
Σύ εἶσαι ὁ Ὀφθαλμός αὐτοῦ τοῦ λογικοῦ ποιμνίου. Σύ θά ὁρᾶς τά ἄνω καί θά φέρῃς τίς θεῖες δωρεές ἀπό Θεοῦ Πατρός καί τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ αὐτοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐπί τό ποίμνιον τοῦτο. Σύ εἶσαι τώρα δι’ αὐτούς ὡς ὁ Κύριος καί ὁ Θεός.
Ἐπίτρεψέ μου τέλος, ἀδελφέ, καί μίαν ἐνθύμησιν τήν ὁποίαν δέν θά ἐτόλμων ἐάν Σύ κατά τήν μεγαλειώδη ὥρα τοῦ μικροῦ Μηνύματος ἐν τῇ αἰθούσῃ τῶν Συνεδριῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, κατά τήν ἀντιφώνησίν σου πρός τήν Αὐτοῦ Μακαριότητα, τόν πολυσέβαστον Ἀρχιεπίσκοπόν μας κ. Ἱερώνυμον δέν διετύπωνες. Ὅτι λαμβάνεις ὡς δῶρον τῆς Ἀρχιερατείας σου καί τήν φροντίδα τοῦ ἀσθενοῦντος ἀμέσου προκατόχου σου, κυρίου Ἀγαθονίκου, τοῦ πολλά προσενεγκότος ἐν τῇ Ἱερᾷ ταύτῃ Μητροπόλει κοσμουμένου ὑπό θαυμαστῆς Πίστεως καί ἀπεράντου ἀγάπης.
Εἴθε ἅγιε Ἀδελφέ, νά σέ ἀξιώσῃ ὁ Θεός νά ζήσης πολλά χρόνια ἐπί τῆς γῆς, καί νά χαρῆς τήν Ἁγίαν Ἀρχιερωσύνην Σου, καί ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥρα νά κλείσης τούς ὀφθαλμούς σου ἐπί τῆς γῆς, νά ἀνοίξης αὐτούς εἰς τήν πραγματικότητα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ὅπου τό ἀνέσπερον φῶς τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίου Θεοῦ φαιδρύνει τά πάντα.
ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΤΡΟΥΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
«Οὐ γάρ ζητῶ τά ὑμῶν, ἀλλ’ ὑμᾶς».
Ἀδελφοί μου κληρικοί καί πνευματικά μου παιδιά,
ὅλοι ἐσεῖς πού ἀποτελεῖτε τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς αὐτῆς ἐκκλησίας στήν ἀρχέγονη γῆ τῆς Πιερίας,
Ἡ Χάρις τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ πρόκρισις τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου καί ἡ ὁμόθυμη ψῆφος τῶν Σεβασμιωτάτων Μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ κάλεσαν στή διαποίμανση τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπαρχίας, ἡ ὁποία εἶχε τή δαψιλῆ εὐλογία νά ἁγιασθεῖ ἀπό τή διέλευση καί τή διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου.
Καί ἤδη, ἀφοῦ τελέστηκε, πρίν ἀπό ἕνα μῆνα κατά τήν ἐκκλησιαστική τάξη, ἡ ἐπισκοπική χειροτονία μου καί ἔδωσα τή νενομισμένη διαβεβαίωσή μου ἐνώπιον τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, κατά τούς νόμους τῆς Πολιτείας, καί ἀφοῦ τέλεσα σήμερα τό πρωί τό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας στήν ἐπί εἴκοσι ἔτη Ἐνορία μου, τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Βεροίας, ἔφθασα ἐδῶ, στήν Κατερίνη, προκειμένου νά ἐνθρονιστῶ ὡς Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας.
Ζητῶ ταπεινά τήν κατανόηση τῶν συνοδῶν μου, διότι δέν ἐπέλεξα τήν ἄνεση καί τή συντομία τῆς Ἐγνατίας καί τῆς Ἐθνικῆς ὁδοῦ. Προτίμησα νά φθάσω κοντά σας, ἀκολουθώντας τήν «Καρβουνόστρατα» τῶν ἀρχαίων Μακεδόνων καί τή «Βεροιόστρατα» τῶν βυζαντινῶν περιηγητῶν, πού σχεδόν συμπίπτουν μέ τή σημερινή ἐπαρχιακή ὁδό Ἠμαθίας-Πιερίας. Τήν ἴδια, δηλαδή, ὁδό πού βάδισε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προερχόμενος ἀπό τή Βέροια «ἐπί τήν θάλασσαν». Καί ὅπως Ἐκεῖνος, συνοδευόμενος ἀπό τόν μαθητή του Σωσίπατρο καί ἄλλους εὐγενεῖς Βεροιεῖς καί ἀφοῦ κήρυξε τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ στούς Κολινδρινούς, πορεύθηκε, μέσῳ Μεθώνης, πρός τό ἀρχαῖο λιμάνι τῆς Πύδνας, ἔτσι κι ἐγώ. Ἐπέλεξα τήν ἴδια διαδρομή˙ ὄχι κινούμενος ἀπό τήν αἴσθηση ἑνός ἱεροῦ ρομαντισμοῦ ἤ ἀπό τή διάθεση ἀναζήτησης πνευματικῶν συμβολισμῶν. Συνοδευόμενος κι ἐγώ ἀπό τούς ἀγαπητούς μου Βεροιεῖς, ἐνορίτες, πνευματικά παιδιά καί φίλους, ἔφθασα κοντά σας, προκειμένου, νά δηλώσω τήν προσήλωσή μου στήν Παύλεια ἀποστολή καί νά ἐπαναλάβω τόν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου: ἀδελφοί, «οὐ γάρ ζητῶ τά ὑμῶν, ἀλλ’ ὑμᾶς». Αὐτή τήν Καινή Διαθήκη, Διδαχή καί Διαδοχή βιώνουμε σήμερα μέσα στό μυστήριο τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
* * * * * * * * *
Μακαριώτατε Προκαθήμενε τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας,
Ἐξοχότατε κ. Ὑπουργέ,
Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Τοπικῶν Ἀρχῶν,
Ἐλλογιμότατοι καθηγητές καί ἀγαπητοί μου φοιτητές,
Σεβαστοί πατέρες καί ἀδελφοί μου,
ΑΝΕΡΧΟΜΑΙ σήμερα στόν ἀρχιερατικό αὐτό θρόνο, προκειμένου νά διακονήσω τόν εὐσεβῆ λαό τῆς Πιερίας καί ὄχι γιά νά ἀπολαύσω ὅσα συνεπάγεται ἡ ἰδιότητα τοῦ Μητροπολίτη. Ἔρχομαι σήμερα ὡς ποιμένας τῆς Ἐπαρχίας αὐτῆς, ὑπακούοντας πρόθυμα στήν ἀνεξιχνίαστη βουλή τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας. Ἀρχίζω σήμερα τήν ποιμαντορία μου, χωρίς νά στηρίζομαι σέ προσωπικές ἰκανότητες ἤ ἐπιστημονικές γνώσεις, σέ κοσμικά προσόντα ἤ στή διοικητική ἐμπειρία, πού ἀπέκτησα κατά τήν προηγηθεῖσα ἐκκλησιαστική διακονία μου. Αὐτά εἶναι στοιχεῖα πού συνήθως προσμετρᾶ καί στά ὁποῖα στηρίζεται ἡ κοσμική ἀντίληψη τῆς ζωῆς. Μπορεῖ, βεβαίως, νά συμβάλουν σέ μιά ἐξωτερική, στή λεγόμενη καλή, μαρτυρία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων, ἀλλά δέν ἀποτελοῦν οὐσιαστικά προσόντα, ὅσο σημαντικά καί ἄν εἶναι. Δέν διαθέτω τίποτε ἄλλο παρά μόνον ἀπορία, δέος καί ἀνάγκη. Τή φοβερή καί μεγάλη ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ καί τή βεβαιότητα τῆς παρουσίας τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος «λαλοῦν, ἐνεργοῦν, διαιροῦν τά χαρίσματα».
ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ σέ ὅλους ἐσᾶς, πού σπεύσατε σήμερα νά ἐκδηλώσετε ἐνθουσιωδῶς τά καλά αἰσθήματά σας πρός τόν νέο Ἐπίσκοπο. Εὐχηθεῖτε νά ποιμάνω τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ μέ ἀγάπη καί δικαιοσύνη. Εὐχηθεῖτε, ἀκόμη, νά μήν συνεπαρθῶ ἀπό τήν ἔκφραση τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐνθουσιασμοῦ σας. Ἐλπίζω νά ἀνταποδώσω τήν ἀγάπη καί τόν σεβασμό πού δείχνετε πρός τό πρόσωπό μου μέ τή δική μου ἀγάπη. Ὄχι, βέβαια, μέ τήν ἀγάπη ἡ συχνή ἀναφορά τῆς ὁποίας διευκολύνει τίς σκοπιμότητες τῆς διαπραγματευτικῆς ζωῆς. Ἀλλά μέ τήν πατρική καί ἀδελφική ἀγάπη, πού πηγάζει ἀπό τή χριστιανική ζωή καί κρύβει μέσα της τή διάσταση τῆς αἰωνιότητας. Μακάρι ἡ ἀγάπη πρός τό ποίμνιό μου νά γίνει μιά ἐσωτερική θυσία εὐάρεστη στόν Θεό καί ὄχι μιά βολική ἐξαγγελία ἀπό ὑποχρέωση πρός τή σημερινή πληθωρική παρουσία σας.
ΔΗΛΩΝΩ, κατά τήν ἱερή αὐτή στιγμή, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ὅτι τό ποίμνιό μου θά εἶναι πλέον ὁ πυρήνας τῆς ζωῆς μου καί τό ἐπίκεντρο τῶν ἐνδιαφερόντων μου˙ τό ἀντικείμενο τῶν προσευχῶν μου καί τό κριτήριο τῶν ἐπιλογῶν μου˙ τό πλαίσιο τῶν ἐπιδιώξεών μου καί τό περίγραμμα τῆς εὐθύνης μου. Τό ἱερό αὐτό ἔργο, στό ὁποῖο κλήθηκα ἀπό τόν Θεό διά τῆς φωνῆς τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι νά διακονήσω τίς κοινές πνευματικές ἀνάγκες καί τά προβλήματα τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως, ἀλλά καί τοῦ κάθε πιστοῦ ἰδιαιτέρως. Θά προσπαθήσω νά ἐκπληρώσω τή διακονία αὐτή εὑρισκόμενος πάντοτε σέ ἐπαφή μέ τό κοινό αἴσθημα τῶν πιστῶν καί τά γενικότερα αἰτήματα τῶν καιρῶν. Κατανοῶ ὅτι γιά νά τό πετύχω αὐτό πρέπει νά προβῶ στήν ἀλλαγή τοῦ τρόπου τῆς σκέψεώς μου καί στή μεταμόρφωση τῆς ζωῆς μου. Ἐπιπλέον δέ νά ἐπανακαθορίσω προτεραιότητες καί νά ἐπαναπροσδιορίσω στόχους. Ἡ παρουσία, ἡ προσευχή καί ἡ ἀγάπη ὅλων σας μεταμορφώνουν τήν ἀμηχανία σέ ἐνθουσιασμό, τή συστολή σέ ἐλπίδα, τόν φόβο σέ πίστη. Γι’ αὐτό καί ὁμολογῶ ὅτι μιά ἀπερίγραπτη χαρά κατακλύζει τόν ἐσωτερικό μου κόσμο, διότι καλοῦμαι νά ἀναλώσω τόν ἑαυτό μου καί νά προσφέρω κάθε ἰκμάδα, κάθε σκέψη, κάθε ὅραμα, κάθε στοιχεῖο τῆς ὑποστάσεώς μου στόν Θεό καί στίς εἰκόνες Του, στά παιδιά Του.
ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ὅτι ἡ νέα διακονία μου ξεκινᾶ σέ μιά περίοδο κρίσιμη γιά τήν Ἐκκλησία, τήν πατρίδα μας καί ὁλόκληρο τόν κόσμο. Αὐτονόητα πλέον δέν ὑπάρχουν. Ἡ κοινωνία μας ἀλλάζει ραγδαῖα. Οἱ ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων πληθαίνουν. Αὐξάνουν καί οἱ προσδοκίες τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος ἀπό τούς πνευματικούς πατέρες. Κατανοῶ ὅτι δέν ἀρκεῖ νά καταστῶ ἁπλός λειτουργός καί τελεστής τῶν θαυμασίων τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι χρέος μου νά ἔλθω κοντά σέ ἀνθρώπους, γιά νά τούς ποιμάνω. Δηλαδή νά διακονήσω μέ ὑπευθυνότητα τό ποίμνιο τοῦ Κυρίου σέ καιρούς δυσχείμερους, πλήν ὅμως μέ εὐοίωνα σημεῖα καί προσδοκίες γιά τό αὔριο. Ἀναλογίζομαι τό μεγαλεῖο τῆς ταπεινώσεως τοῦ Κυρίου μας, τό ὕψος τῆς θείας διακονίας, ὅπως μᾶς τό διδάσκει ἡ λειτουργική περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού διανύουμε. Ἡ κατεύθυνση καί ὁ στόχος τῆς πορείας τῆς Ἐκκλησίας, διαμέσου τοῦ δράματος τῆς ἱστορίας, εἶναι ἡ Ἀνάσταση. Ἀλλά γνωρίζουμε ὅτι φῶς καί ἀγαλλίαση Ἀναστάσεως δέν ὑπάρχουν χωρίς Σταυρό καί Γολγοθᾶ. Ὁ Ἐσταυρωμἐνος Θεός διάκονος τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἐπισκοπική διακονία μου λειτουργία τοῦ Θεοῦ. Μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁμολογῶ: «Χάριν ἔχω τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν μέ ἠγήσατο, θέμενος εἰς τήν διακονίαν ταύτην».
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ πόσο λεπτό καί δύσκολο εἶναι τό ἔργο, τό ὁποῖο ἀναλαμβάνω σήμερα. Γνωρίζω καλά τήν ἀνεκτίμητη ἀξία, πού ἔχει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡ ψυχή ἔστω κι ἑνός ἀνθρώπου. Συνεπῶς, ἔχω ἀπόλυτη ἐπίγνωση ὅτι γιά τόν κάθε χριστιανό τῆς Ἐπαρχίας μου θά ἀποδώσω λόγο στόν Ἀρχιποίμενα Κύριο. Φιλοδοξία μου εἶναι, μετά ἀπό λίγα ἤ πολλά χρόνια, ὅσα μοῦ δώσει ὁ Θεός, οἱ κάτοικοι τῆς Πιερίας νά μέ θυμοῦνται ὄχι γι’ αὐτό πού ἔκανα, ἀλλά γι’ αὐτό πού ἤμουν. Ἄν καί κατά πόσο θά μέ τιμήσουν, ὅμως, οἱ ἄνθρωποι, αὐτό εἶναι καί ἄγνωστο καί ἀβέβαιο. Τό μόνο βέβαιο εἶναι ὅτι, ἐάν διακονήσω μέ πιστότητα καί αὐταπάρνηση τόν Χριστό καί τήν εἰκόνα Του, τόν ἀνθρωπο, τότε θά μέ τιμήσει ὁ Ἐπουράνιος Πατέρας, κατά τόν ἀδιάψευστο λόγο τοῦ Κυρίου: «ἐάν τις ἐμοί διακονῇ, τιμήσει αὐτόν ὁ Πατήρ». Αὐτή θά εἶναι ἡ βέβαιη καί ὁριστική δικαίωση τῆς διακονίας μου κατά τή φοβερή ἡμέρα τῆς κρίσεως.
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ εὐτυχής, διότι καλοῦμαι νά διακονήσω γνωστούς ἀνθρώπους. Κατά τά εἴκοσι πέντε χρόνια τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας, στήν πλησιόχωρη Θεσσαλονίκη καί τή γειτονική Ἠμαθία, εἶχα τή δυνατότητα νά γνωρίσω τή φιλοτιμία καί τήν εὐσέβεια τῶν κατοίκων τῆς Πιερίας. Στήν εὐσέβεια καί στίς πολλές ἀρετές τῶν μελῶν τῆς τοπικῆς αὐτῆς Ἐκκλησίας ἔρχομαι νά προσθέσω τήν προθυμία μου, ὥστε νά καλλιεργήσουμε καί νά ἀναπτύξουμε ἀπό κοινοῦ τήν ἀφοσίωσή μας πρός τήν Ἐκκλησία, τίς ἱερές παραδόσεις καί τά ἐκκλησιαστικά θέσμια, ὡς θησαυρό τῆς Ὀρθόδοξης πίστεώς μας. Κι αὐτός ὁ θησαυρός δέν ἔχει στατική ἀξία, ἀλλά θεία ἀξία, πνευματική δυναμική, περιέχοντας λόγο ζωῆς καί μεταμορφώσεως. Ὀφείλουμε, λοιπόν, ὅλοι μαζί:
νά ἐργασθοῦμε γιά νά βιώσουμε τήν αὐθεντικότητα τῆς πίστεως καί τῶν τιμίων παραδόσεων τοῦ Γένους μας˙
νά δηλώσουμε τήν εὐεργετική παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στή σύγχρονη κοινωνία˙
νά δώσουμε μιά θετική ἀπάντηση στά ἐπείγοντα αἰτήματα τῆς ἐποχῆς μας˙
νά κρατήσουμε ψηλά τά λάβαρα τῶν ἱερῶν ἰδεωδῶν μας,
προσφέροντας ἔτσι μιά γνήσια μαρτυρία στούς γύρω μας. Ἰδιαίτερα στούς χιλιάδες τουρίστες, ὁμόδοξους ἤ ἀλλόδοξους, οἱ ὁποῖοι κάθε χρόνο κατακλύζουν τόσο τίς Ὀλύμπιες βουνοκορφές ὅσο καί τίς πανέμορφες ἀκτές τῆς Πιερίας. Ὅλοι αὐτοί ἔρχονται καί συμβάλλουν στήν οἰκονομική ἄνθηση τοῦ τόπου. Γιά μᾶς ἀποτελοῦν μιά πρόκληση, καθώς ὀφείλουμε νά τούς καταστήσουμε κοινωνούς τοῦ θησαυροῦ τῆς πίστεώς μας, τῆς δισχιλιετοῦς χριστιανικῆς ἱστορίας τοῦ γένους μας καί τῆς τιμαλφοῦς παρακαταθήκης τῶν πατέρων μας. Διατηρῶ τήν ἐλπίδα ἤ μᾶλλον τή βεβαιότητα ὅτι βαδίζοντας αὐτόν τόν δρόμο τῆς χριστιανικῆς μαρτυρίας, στούς ἐγγύς καί τούς μακράν, θά αἰσθανόμαστε πάντοτε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Ἐπιπλέον δέ ψυχική γαλήνη καί ἐσωτερική πληρότητα.
ΕΛΠΙΖΩ ὅτι στό ποιμαντορικό ἔργο μου θά ἔχω τήν αὐτονόητη συμπαράσταση τοῦ ἱεροῦ κλήρου. Κυρίως τῶν νέων κληρικῶν καί ὅσων χρημάτισαν φοιτητές μου. Ἀκολουθώντας τή λειτουργική παράδοση τῆς πίστεώς μας θά συνεχίσουμε, ἀσφαλῶς, νά φροντίζουμε γιά τήν εὐπρέπεια τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί τῆς τελετουργικῆς ἀμφιέσεώς μας, χωρίς ὅμως νά προσηλωνόμαστε στή λαμπρότητά τους. Αὐτή δέν εἶναι δική μας. Εἶναι τοῦ Χριστοῦ. Δικό μας εἶναι μόνο τό μαῦρο λέντιο τῆς ἱερατικῆς διακονίας. Καί μόνο ἀπό τήν εὔορκη, ἀκριβῶς, βίωση τῆς ἱερωσύνης κυοφορεῖται ἡ πνευματική λαμπρότητα καί ἐκφαίνεται στόν κόσμο ἡ βασιλεία τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτό καί δέν θά σταματήσουμε νά ρίχνουμε τά δίχτυα τῶν προσπαθειῶν μας στό πέλαγος τοῦ ἱερατικοῦ καθήκοντος. Κι ὅταν τά δίχτυα εἶναι ἄδεια καί οἱ προσπάθειές μας δέν ἀποδίδουν, δέν θά ἀπογοητευόμαστε.
Γνωρίζουμε ὅτι, πέρα ἀπό τή δική μας προσπάθεια, ὑπάρχει ἡ παρουσία καί ἡ ἐπέμβαση τοῦ μεγάλου Ἁλιέως Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος στέκεται ἄγρυπνα στήν παραλία τῆς ποιμαντικῆς μας εὐθύνης. Καί ὅσο κι ἄν κουραζόμαστε, θά ἐπαναλαμβάνουμε τίς προσπάθειες καί θά ἀναπτύσσουμε πρωτοβουλίες μέ πίστη καί ὑπομονή, ὑπακούοντας στόν λόγο τοῦ Κυρίου: «χαλάσατε τά δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν». Οὐδέποτε πάντως θά παραιτούμαστε, διότι παραιτοῦνται μόνον οἱ ἄπιστοι, οἱ δειλοί καί οἱ φυγόπονοι. Κι αὐτοί δέν ἔχουν θέση στήν Ἐκκλησία. Διαβεβαιῶ κατηγορηματικά τούς ἱερεῖς, τούς μοναχούς καί τίς μοναχές ὅτι στόν νέο ἐπίσκοπό τους θά ἀναγνωρίσουν τόν στοργικό πατέρα καί τόν πρόθυμο σύμβουλο. Ἐπιπλέον, τόν συνεπῆ τηρητή τῆς ἱεροπρέπειας καί τόν ἄγρυπνο ἐπόπτη τῆς εὔορκης ἐπληρώσεως τῶν ἱερῶν καθηκόντων μας πρός τούς χριστιανούς.
* * * * * * * * *
ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ καρδιακή ἀναπέμπω, τήν ἱερή αὐτή στιγμή, πρός τόν Πανάγαθο Θεό, καθότι ἐπευλόγησε τήν παιδική μου κλήση πρός τήν ἱερωσύνη. Ἀξιώθηκα πρό 25ετίας νἀ εἰσέλθω στίς τάξεις τοῦ ἱ. Κλήρου καί σήμερα καθίσταμαι ποιμένας τῆς ἁγιωτάτης αὐτῆς Μητροπόλεως. Συνεπῶς, τήν πρώτη καί μεγαλύτερη εὐχαριστία καί προσκύνηση ἀναπέμπω χρεωστικῶς πρός τόν ἐν Τριάδι Θεό, καθώς εὐδόκησε νά μέ ἐπισκιάσει διά τοῦ ἐλέους Του, νά ἐπιβλέψει σέ μένα τόν ἐλάχιστο καί νά μέ καλέσει στό ποιμαντορικό αὐτό ἔργο.
ΑΦΟΣΙΩΣΗ εἰλικρινῆ ὁμολογῶ καθηκόντως πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο καί πρός τά Σεβασμιώτατα Μέλη τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀναγνωρίζοντας τήν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνη τους, ἀλλά καί τόν κόπο τῆς ἐδῶ ὑψηλῆς καί ἐξαιρετικά τιμητικῆς παρουσίας τους.
ΣΕΒΑΣΜΟ υἱϊκό ἀπευθύνω πρός τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο. Ἀσπάστηκα τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τήν πατριαρχική του δεξιά καί σήμερα δηλώνω προσήλωση στά θέσμια τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ εὐλαβῆ αἰσθάνομαι πρός τούς Μακαριωτάτους Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Πατριάρχες καί Ἀρχιεπισκόπους, πού εὐλόγησαν τή συμμετοχή στήν ἐνθρονιστήρια αὐτή τελετή σεβασμίων καί φίλων Ἀρχιερέων καί ἄλλων κληρικῶν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, τήν Ἀφρική, τή Συρία καί τόν Λίβανο, τά Ἱεροσόλυμα, τήν Οὐκρανία, τή Σερβία καί τά Σκόπια, τή Ρουμανία, τή Βουλγαρία, τήν Κύπρο καί τήν Πολωνία.
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ βαθειά κατακλύζει τήν καρδιά μου γιά τόν Γέροντά μου, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Παντελεήμονα, ὁ ὁποῖος μέ περιέβαλλε ἀνέκαθεν μέ τό ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον του. Κοντά του διδάχθηκα ὅτι τό μεγαλεῖο τοῦ ἐπισκόπου δέν εἶναι νά προσαγορεύεται δεσπότης, ἀλλά νά μήν αἰσθάνεται καί νά μήν ἐνεργεῖ ὡς δεσπότης. Ἔμαθα ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἶναι δεσπότης, ὅταν αἰσθάνεται καί ἐνεργεῖ ὡς στοργικός πατέρας, ὡς ἁπλός καί καλός ἄνθρωπος καί ὡς διάκονος τῶν πιστῶν, κατά τήν καθημερινή ἄσκηση τῶν ἀρχιερατικῶν καθηκόντων του.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ἀδελφικές ἐκφράζω πρός τούς κληρικούς τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας, μέ τούς ὁποίους συνεργάστηκα ἐπί δύο δεκαετίες. Ζητῶ ταπεινά συγγνώμη, ἐάν κάποιον παρεπίκρανα κατά τήν ἄσκηση τῶν διοικητικῶν καθηκόντων μου. Εὐχαριστῶ, ἐπίσης, καί τούς συνεργάτες καί ἐνορίτες μου σέ Θεσσαλονίκη καί Βέροια. Κοντά τους εἶδα καί ἔζησα ἀμέτρητες φορές πόσο οἱ ἄνθρωποι λαχταροῦν τό γνήσιο, τό σεμνό, τό μειλίχιο, τό αὐθεντικό. Πόσο ἐνθουσιάζονται, χαίρονται, συγκινοῦνται καί οἰκοδομοῦνται κάθε φορά πού ἔρχονται σέ ἐπαφή μέ τά χαρίσματα αὐτά. Μοῦ ἔμαθαν ὅτι τό στημένο ὕφος ποτέ δέν συγκινεῖ οὔτε ἀναπαύει τίς ψυχές ὅση ἐπιτηδειότητα κι ἄν διαθέτει, ὅσο πλῆρες κι ἄν εἶναι τό μυαλό πού τό διαμορφώνει καί τό ἐλέγχει.
ΧΑΡΙΤΕΣ ἀξιόχρεες ὀφείλω πρός τόν Τοποτηρητή, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιο, διότι ἐπέδειξε ζηλευτή ἀκρίβεια, πατρική μέριμνα καί ἀξιομίμητη σοβαρότητα, κατά τήν ὀλιγόμηνη τοποτηρητεία. Ἀναφέρω καθηκόντως καί τούς ἐκλεκτούς συνεργάτες του, διότι μέ τήν ἀφοσιωμένη προθυμία τους συνέβαλαν τόσο στήν καλή λειτουργία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ὅσο καί στήν προετοιμασία τῆς ἐνθρονιστήριας αὐτῆς τελετῆς.
ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ τιμῆς τρέφω πρός τόν κ. Ὑπουργό, τούς ἐκπροσώπους τῶν Κυβερνητικῶν, Αὐτοδιοικητικῶν, Στρατιωτικῶν, Ἀστυνομικῶν καί λοιπῶν Ἀρχῶν, τά μέλη τῶν Διοικητικῶν Συμβουλίων καί τῶν Προεδρείων τῶν Μορφωτικῶν Συνδέσμων, τῶν Ἐκπαιδευτικῶν Φορέων, τῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων καί τῶν Θρησκευτικῶν Κοινοτήτων. Τούς εὐχαριστῶ ὅλους γιά τίς θερμές εὐχές, τούς ἀγαθούς λόγους καί τήν ἔκφραση τῆς πολύτιμης φιλίας τους. Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι μέ τήν ἀγαστή συνεργασία μας, θά ὑπηρετήσουμε ἀπό κοινοῦ καί μέ ἀποτελεσματικότητα τίς ἀνάγκες τῆς τοπικῆς κοινωνίας, μέσα σέ πνεῦμα ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καί ἀνιδιοτέλειας.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ ἐγκάρδια δηλώνω πρός τούς συναδέλφους καθηγητές, τό διοικητικό προσωπικό καί τούς φοιτητές μου στήν Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστική Ἀκαδημία Θεσσαλονίκης. Κατά τήν εἰκοσαετῆ καθηγεσία μου ἀποτέλεσαν μιά μεγάλη οἰκογένεια, μέσα στήν ὁποία ἔπαθα καί ἔμαθα πολλά. Δίδαξα ἀλλά καί διδάχθηκα ὅτι μέ ὑπομονή καί πραότητα ἀντιμετωπίζεται στή ζωή ἡ ἀδοξία καί ἡ δόξα, ἡ ὑποτίμηση καί ἡ τιμή, ἡ χλεύη καί ὁ κατά συνθήκην ἔπαινος. Ὡς καθηγητής ἔμαθα κοντά στούς φοιτητές μου ὅτι ἡ σύνεση μπορεῖ νά εἶναι ἀθέατη στούς πολλούς, ἀλλά εὐεργετική γιά ὅλους. Ἴσως παρεξηγήσιμη στούς πολλούς, ὅμως θεατή, νοητή καί ἀρεστή στόν Θεό. «Ὁδοί ζωῆς διανοήματα συνετοῦ», ὁρίζει ἡ Ἁγία Γραφή.
ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ἀνυπόκριτη μέ διακατέχει πρός τούς Ἁγιορεῖτες Πατέρες καί πρός ὅλους ὅσοι ἤλθατε ἀπό τήν Ἀθήνα, τή Θεσσαλονίκη, τή Βέροια καί ἀπό ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, γιά νά συγχαρεῖτε μαζί μου, νά εὐχηθεῖτε γιά τή νέα διακονία μου καί νά συμμετάσχετε μέ ἐνθουσιασμό στήν ἐνθρόνισή μου.
ΕΠΙΘΥΜΙΑ μου θά ἦταν, ἀσφαλῶς, νά βρίσκονται σήμερα κοντά μου, συμπροσευχόμενοι καί συμμετέχοντες στήν προσωπική μου χαρά, οἱ ἀείμνηστοι οἰκογενεῖς μου, οἱ γονεῖς μου Χαράλαμπος καί Εἰρήνη καί ὁ ἀδελφός μου Ἰωάννης. Θεωρῶ αὐτονόητο χρέος μου τή διά βίου μνήμη τους, τήν προσευχητική ἀνταπόδοση τῶν θυσιῶν τους, τή μίμηση τῶν καλῶν πράξεών τους. Τούς μνημονεύω δημόσια βαθειά συγκινημένος, μέ τή χριστιανική πεποίθηση τῆς νοερῆς παρουσίας τους. Παρακαλῶ τίς Βεροιώτισες ἐνορίτισσές μου νά συνεχίσουν νά ἀνάβουν τό καντήλι στόν τάφο τῆς μητέρας μου.
ΜΕΤΑΝΟΙΑ εὐλαβῆ ὑποβάλλω πρός τόν προκάτοχό μου, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ἀγαθόνικο, τόν πραγματικά ἀγαθό, τόν λαοφιλῆ καί ἄξιο ποιμένα. Τό παράδειγμα καί ἡ εὐχή του ἄς φωτίζουν τήν ἀρχιερατεία μου. Ἡ φροντίδα καί ὁ σεβασμός μου σταθερά θά συντροφεύουν τό γῆρας του.
.................
ΔΙΑΤΗΡΩ τήν ἐλπίδα, ἤ μάλλον τήν πεποίθηση, ὅτι ἡ ποιμαντορία μου θά ἐνισχύεται ὑποστηρικτικά ἀπό τίς προσευχές ὅλων τῶν παρισταμένων, τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κ.κ. Ἱερωνύμου καί τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων, τῶν σεβαστῶν πατέρων, τῶν συγγενῶν καί φίλων, τῶν ἐνοριτῶν καί πνευματικῶν παιδιῶν μου, τῶν συναδέλφων καί φοιτητῶν μου. Θά εἶμαι εὐτυχής, ἐάν τουλάχιστον ἐσεῖς, πού γεμίσατε ἀσφυκτικά τόν Καθεδρικό αὐτό Ναό καί τούς γύρω χώρους, καθώς καί ὅσοι συμμετέχετε διά τῶν ραδιοφωνικῶν, τηλεοπτικῶν καί διαδικτυακῶν συχνοτήτων, οἱ μέν κληρικοί μέ μνημονεύετε στήν προσκομιδή κάθε φορά πού λειτουργεῖτε, οἱ ὑπόλοιποι δέ μέ θυμᾶστε στίς προσευχές σας.
Ἀδελφοί,
«῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ
καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ [καί Πατρός]
καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος
[εἴη] μετὰ πάντων ὑμῶν• ἀμήν.».
