Πρώτος σταθμός ήταν το Δημαρχείο Αλεξάνδρειας, όπου επισκέφθηκε το Δήμαρχο κ. Παναγιώτη Γκυρίνη, ο οποίος ευχήθηκε «Καλή Επιτυχία» στις εκλογές και εξέφρασε την εμπιστοσύνη και τη στήριξη στο πρόσωπο του Τάσου Μπαρτζώκα.
Ο κ. Μπαρτζώκας ακολούθως έτυχε θερμής υποδοχής στο ΚΑΠΗ του Δ. Αλεξάνδρειας, όπου για αρκετή ώρα συνομίλησε με τους παριστάμενους γέροντες, άκουσε τις αγωνίες και τους προβληματισμούς τους, όχι τόσο για τα δικά τους θέματα (πχ τις περικοπές στις συντάξεις τους, την περίθαλψή τους κλπ), αλλά για τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Άλλωστε, όπως ανέφερε ένας γέροντας, «στο πρόσωπο του Τάσου Μπαρτζώκα όλοι οι διανύοντες την Τρίτη ηλικία βλέπουν το δικό τους παιδί, το δικό τους εγγόνι και για αυτό εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε αυτόν».
«Σε λίγο καιρό θα έρθει και το δικό σου παιδί στον κόσμο, οπότε θα καταλάβεις πως αισθανόμαστε εμείς για όλους εσάς. Είμαι σίγουρος πως θα κάνεις τα πάντα ώστε τα παιδιά σου να ζήσουν σε ένα καλύτερο κόσμο. Εμείς αποτύχαμε.», ανέφερε κάποιος από τους παρισταμένους ηλικιωμένους στον 35χρονο υποψήφιο βουλευτή.
Οι πρωινές συναντήσεις του Τάσου Μπαρτζώκα συνεχίστηκαν με επισκέψεις σε καταστήματα και υπηρεσίες της πόλης (ΙΚΑ, Κέντρο Υγείας κ.α.), όπου έγινε δέκτης της μαζικής στήριξης προς το πρόσωπό του, κάτι που, όπως δήλωσε αργότερα, «πέρα από συγκινητικό και ανέλπιστο, τον επιβαρύνει με επαυξημένες ευθύνες».
Το απόγευμα της ίδια ημέρας ο Τάσος Μπαρτζώκας περιόδευσε σε χωριά της Δ.Ε. Αλεξάνδρειας, λίγο αργότερα μίλησε σε συγκέντρωση σε κεντρικό καφέ της πόλης, ενώ αργότερα επισκέφθηκε χωριά της Δ.Ε. Μελίκης.Δήλωση με αφορμή της συναντήσεις και επαφές της Δευτέρας, στην Αλεξάνδρεια:
«Η Αλεξάνδρεια, η πόλη και όλα τα χωριά του διευρυμένου Δήμου, είναι η καρδιά της παραγωγικής δυναμική της Ημαθίας, καθώς όλος ο Δήμος είναι πεδινός και, από άκρου εις άκρον, η γη “τρέφει” τους κατοίκους της. Σήμερα, είχα την ευκαιρία, για πολλοστή φορά, να επισκεφθώ τον Δήμο Αλεξάνδρειας, τον Δήμο που, μαζί με τον κάμπο της Νάουσας και της Βέροιας, αποτελεί την “βαριά βιομηχανία” της Ημαθίας.
Είχα όμως την ευκαιρία, για πρώτη φορά, να ζήσω μοναδικές στιγμές με τους ανθρώπους στους οποίους, όλοι μας, χρωστάμε την ύπαρξη και αυτό που είμαστε. Τους παππούδες και τους γονείς μας, τους ανθρώπους που, αν και οδεύουν προς τη δύση της ζωής τους, αποτελούν ζωογόνο κοιτίδα της κοινωνίας μας: Τους ηλικιωμένους του ΚΑΠΗ Αλεξάνδρειας.
Σε αυτούς θέλω να σταθώ σήμερα. Αν και νέος στην ηλικία, αν και οι γενιές μας απέχουν πολύ, στρέφω με σεβασμό το βλέμμα μου σε αυτούς. Μια πολιτισμένη κοινωνία, μία κοινωνία που θέλει να σέβεται τα μέλη της, πρέπει να έχει, ως πρώτη προτεραιότητα, την αξιοπρεπή τους διαβίωση, για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Οι άνθρωποι που μόχθησαν, που πλήρωσαν, που μεγάλωσαν και σπούδασαν τα παιδιά τους, οι γονείς και οι παππούδες μας δηλαδή, όχι απλά δικαιούνται, αλλά τους χρωστάμε να έχουν: Σύνταξη ικανοποιητική, περίθαλψη αξιοπρεπή, μέριμνα ολοκληρωτική.
Αλίμονό μας, αν εξακολουθήσουμε να μην σεβόμαστε αυτούς τους ανθρώπους και να τους βλέπουμε απλά σαν… αριθμούς».
