Εκείνο που μένει στην ολοκλήρωση μιας πολιτικής θητείας, είναι κατά την ταπεινή μου εκτίμηση, το πρόσημό της. Αν δηλαδή τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά. Κι αν στην περιοχή ευθύνης υπάρχει ‘σφραγίδα’ του πολιτικού σχεδιασμού του πολιτικού άνδρα και των συνεργατών του.Το έργο της δικής μου θητείας, κρίνει και θα κρίνει ο λαός και η ιστορία. Στο κλείσιμο όμως της οκταετίας, τέσσερα χρόνια ως Νομάρχης και σχεδόν τέσσερα ως Αντιπεριφερειάρχης, επιτρέψτε μου να το περιγράψω με ένα σύντομο σημείωμα.
Όχι, δεν έγιναν όλα όσα θα θέλαμε να κάνουμε στα οκτώ χρόνια, όλα όσα εξαρχής σχεδιάσαμε. Κάναμε όμως πολλά, μεγάλα και μικρά, αφήσαμε στίγμα, θαρρώ βάλαμε ‘σφραγίδα’.
Κι αυτή δεν έχει να κάνει τόσο με τα μεγάλα έργα που εγκαινιάσαμε (πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό με μια νομαρχιακή αυτοδιοίκηση αποδεκατισμένη σε πόρους και προσωπικό, αλλά και σε μια αιρετή Περιφέρεια σε καιρούς κρίσης;), όσο με την καθοριστική εν γένει πολιτική μας παρουσία σε κρίσιμους τομείς για την τοπική οικονομία.
Το άνοιγμα των αγορών της Ρωσίας και όλων των ανατολικών κρατών στα προϊόντα της Ημαθίας ήταν μια εξέλιξη που βοήθησε τα μέγιστα την αγροτική οικονομία και τους αγρότες, πράγμα που δυστυχώς επιβεβαιώνεται τραγικά από το πρόσφατο εμπάργκο. Ο δικός μας ρόλος στην εξέλιξη αυτή ήταν σημαντικός, πράγμα που μαρτυρά ο αγροτικός κόσμος και οι φορείς. Όσα κι ό,τι κι αν λένε κάποιοι καλοθελητές, αυτό καταγράφηκε. Ήταν ‘σφραγίδα’ μας.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στον τομέα του τουρισμού, με πολλή δουλειά και ανοίγματα από τη διοίκηση στις χώρες της Αν. Ευρώπης. χωρίς όμως τα αποτελέσματα να είναι θεαματικά λόγω του μικρού μεριδίου της Ημαθίας στην τουριστική πίτα, παρά τη μεγάλη ιστορική, πολιτισμική, φυσιολατρική κ.λπ. αξία της.
Στον τομέα των υποδομών, ο σχεδιασμός των αναγκών (σχολεία, δρόμοι κ.λπ.) υπηρετήθηκε πιστά και με συνέπεια σε όλες τις βαθμίδες, με το τελικό νούμερο των έργων να προσεγγίζει τα 100 εκατ. ευρώ. Ουκ ολίγα. Κάθε άλλη αναφορά, κουράζει. Εξάλλου τα έργα δεν γίνονται για να τα λιβανίζουμε, αλλά για να εξυπηρετούν τους πολίτες.
Σε όλη αυτή την περίοδο, η στήριξή μας στις επιχειρήσεις, τους επαγγελματίες, τους αγρότες και όλους τους πολίτες ήταν θαρρώ τεράστια. Κύριο χαρακτηριστικό της διοίκησης Καραπαναγιωτίδη ήταν οι ανοικτές πόρτες στο γραφείο της πρώην Νομαρχίας και της Περιφερειακής Ενότητας Ημαθίας.
Όποιος ήθελε να δει τον Νομάρχη ή τον Αντιπεριφερειάρχη τον έβλεπε, ανεξαρτήτως ποιον ήταν, ανεξαρτήτως και του φόρτου εργασίας που υπήρχε. Κι αν το θέμα του πολίτη μπορούσε να λυθεί, λυνόταν επί τόπου. Νομίζω ότι ήταν η δική μου προσωπική ευθύνη και ‘σφραγίδα’ αυτή προς τους πολίτες, που ουδέποτε και σε κανένα γραφείο δεν είχαν αντιμετωπιστεί τόσο ισότιμα και τόσο φιλικά κατά το παρελθόν.
Κλείνοντας το σύντομο αυτό σημείωμα, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι βοήθησαν τη διοίκησή μου να πάει τον Νομό Ημαθίας ένα βήμα ψηλότερα. Τους υπαλλήλους της πρώην Ν.Α. και νυν Π.Ε. Ημαθίας, τους πολιτικούς, τους διπλωμάτες, τους συνεργάτες, αλλά κυρίως τους πολίτες, για τις ιδέες και προτάσεις τους, αλλά και για την υπομονή τους.
Η δική μου θητεία κλείνει. Αυτή ήταν και η απόφασή μου για τον χώρο της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης, με την πρότερη δήλωσή μου ότι οκτώ χρόνια αρκούν σε κάποιον για να βάλει το δικό του λιθαράκι στον τομέα ευθύνης του. Παρά τις έντονες πιέσεις, δεν ενέδωσα για να συνεχίσω.
Από την 1η Σεπτεμβρίου θα έχουμε μια νέα διοίκηση. Θα είμαι κοντά τους αν και όποτε με χρειαστούν. Και στον Απόστολο Τζιτζικώστα, και στον Κώστα Καλαϊτζίδη. Με όλες μου τις δυνάμεις και όλη μου την εμπειρία. Για το καλό της Ημαθίας, στο κρίσιμο αυτό κομβικό σημείο για τον τόπο μας.
