Αλεξάνδρεια Ημαθίας: Αρχιερατικό Συλλείτουργο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου ^Κύριο

Την Κυριακή 14 Αυγούστου, παραμονή της θεομητορικής εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τελέστηκε στον πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου και συλλειτουργούντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:«Καί ἀπολύσας τούς ὄχλους ἀνέ­βη εἰς τό ὄρος κατ᾽ ἰδίαν προσεύ­ξασθαι».

Στό σημερινό εὐαγ­γε­λικό ἀνά­γνω­σμα ἀκούσαμε τή συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς πε­ρικοπῆς τῆς περα­σμένης Κυριακῆς. Μετά τό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχι­λίων ἀνδρῶν μέ πέντε ἄρτους καί δύο ἰχθύας, πού μᾶς εἶχε περι­γρά­ψει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Μα­τθαῖ­ος, ὁ Χριστός εἶπε στούς μαθητές του νά μποῦν στό πλοιάριο πού εἶχαν καί νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τόν τόπο, μέχρις ὅτου Ἐκεῖνος δια­λύσει τό πλῆθος.

Στό σημερινό ἀνάγνωσμα ὁ ἱερός εὐαγγελιστής μᾶς περιγράφει ἕνα ἀκόμη θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, τήν ἐμφάνισή του ἐπάνω στά κύματα, προκειμένου νά σώσει τούς μαθη­τές του ἀπό τήν τρικυμία πού συνά­ντησαν μέσα στή νύκτα καί ἀπείλησε νά ἀνατρέψει τό σκάφος τους καί νά τό βυθίσει μέ τραγικές συνέπειες γιά αὐτούς.

Τό θαῦμα εἶναι γνωστό καί ἔτσι, ἀντί νά ἀναφερθοῦμε σέ αὐτό, ἄς ἑστιάσουμε σέ ὅ,τι συνέβη ἀνάμεσα στά δύο θαύματα, κάτι τό ὁποῖο περνᾶ συνήθως ἀπαρατή­ρη­το.

Ποιό εἶναι αὐτό; Εἶναι ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ. «Καί ἀπολύσας τούς ὄχλους ἀνέβη εἰς τό ὄρος κατ᾽ ἰδίαν προσεύξασθαι», σημειώνει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής.

Ὁ Χριστός, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τό ἔργο τῆς ἡμέρας, ἀποσύρθηκε γιά νά προσευχηθεῖ. Ἀποσύρθηκε γιά νά ἐπικοινωνήσει μέ τόν Θεό-Πα­τέρα του, ὅπως εἶχε κάνει καί πρίν νά συναντήσει τά πλήθη τῶν ἀν­θρώπων πού χόρτασε στή συνέ­χεια.

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ Χρ­ιστός ὡς ἑνωμένος κατά τήν οὐσία μέ τόν Θεό, ἀκόμη καί ὡς σεσαρ­κω­μένος Θεάνθρωπος, βρίσκεται σέ διαρκῆ ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό. Συνομιλεῖ μαζί του καί ὅταν κη­ρύσ­σει καί ὅταν θαυματουργεῖ. Συ­χνά ὅμως οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές ἀνα­φέρουν ὅτι ὁ Χριστός ἀποσύρε­ται γιά νά προσευχηθεῖ κατ᾽ ἰδίαν, καί τό κάνουν γιατί καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας θέλει νά μᾶς διδάξει ὄχι μόνο διά τῶν λόγων του ἀλλά καί διά τοῦ παραδείγματός του τό μέγα μάθημα τῆς προσευχῆς.

Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό κατ᾽ εἰκόνα του καί ζεῖ μέσα σέ ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος εἶναι δημι­ούργημα τοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζόμενος νά φθάσει στό καθ᾽ ὁμοίωσιν, νά φθάσει ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐξέπεσε μέ τήν παρακοή τῶν πρωτοπλάστων, στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Καί παρότι φαινομενικά ὁ ἄνθρω­πος ζεῖ καί ἀγωνίζεται μόνος στή γῆ, στήν πραγματικότητα ζεῖ καί ἀγωνίζεται μέσα στήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Καθώς μάλιστα εἶναι πλάσμα τοῦ Θεοῦ ἔχει ἀνάγκη, ὅσο καί ἄν ἡ μεταπτωτική φύση του δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά τό συνειδητο­ποι­ήσει, νά ἀναφέρεται στόν Θεό, νά ἐπικοινωνεῖ μαζί του, νά τόν εὐχαριστεῖ γιά τίς δωρεές καί τίς εὐεργεσίες του, νά ἀναθέτει στήν ἀγάπη του τά προβλήματα πού τόν ἀπασχολοῦν, νά ζητᾶ τή χάρη καί τή βοήθειά του.

Ἡ προσευχή εἶναι ὄχι μόνο ἀνά­γκη ἀλλά καί προνόμιο γιά τόν ἄν­θρωπο, γιατί τοῦ δίδει τήν εὐκαι­ρία νά συνομιλεῖ μέ τόν Θεό, νά συναντᾶται μαζί του, νά ἀκούει τή φωνή του καί νά προγεύεται μέ τή χάρη του οὐρανίων ἐμπειριῶν.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός μᾶς συνέ­στησε τήν προσευχή. Γι᾽ αὐτό καί μᾶς δίδαξε νά ἀναφερόμεθα στόν Θεό ὡς πατέρα μας, ὥστε νά αἰσθα­νόμεθα τήν οἰκειότητα αὐτῆς τῆς σχέσεως καί νά τοῦ ἐμπιστευόμεθα τά μύχια τῆς ψυχῆς μας, ἀλλά καί γιά νά ἔχουμε τή βεβαιότητα ὅτι, ὅπως κανένας πατέρας δέν ἀρνεῖ­ται κάτι πού τοῦ ζητοῦν τά παιδιά του, ἐφόσον αὐτό εἶναι γιά τό καλό του, τό ἴδιο κάνει καί ὁ Θεός, πού εἶναι ὁ οὐράνιος πατέρας μας, γιά ὅλους ἐμᾶς.

Συγχρόνως ὅμως μέ τό παράδειγ­μα τῆς προσευχῆς τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖο μᾶς παρουσίασε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἡ Ἐκκλη­σία μας μᾶς προβάλλει σήμερα, πα­ραμονή τῆς πανσέπτου καί ἐνδό­ξου Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τόκου, καί τό παράδειγμα τῆς Παναγίας μας, ἡ ὁποία ὄχι μόνο διῆλθε προσευχομένη τά παιδικά καί νεανικά χρόνια τῆς ζωῆς της μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἀλλά καί ἀργότερα, καί ἰδίως μετά τή Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ της, συχνά ἀποσυρόταν, σύμ­φωνα μέ τήν παράδοση, στό ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καί προσευχόταν στόν Υἱό καί Θεό της, καί ἐκεῖ μάλιστα ἔλαβε τήν πληροφορία ὅτι σέ τρεῖς μέρες θά ἀναχωρήσει ἀπό τή γῆ.

Καί καθώς αὐτές οἱ ἡμέρες εἶναι κατ᾽ ἐξοχήν ἀφιερωμένες στήν Πα­ναγία μητέρα μας καί ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά φιλοξενοῦμε στόν ἱερό ναό τήν ἱστορική καί θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας ἀπό τή Μονή τῆς Πέτρας τοῦ Ὀλύμπου, ἄς μιμηθοῦ­με τό παράδειγμα τοῦ Υἱοῦ της ἀλλά καί τό δικό της παράδειγμα προσευχῆς, διότι δι᾽ αὐτῆς μποροῦ­με νά λαμβάνουμε καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τή χάρη τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, ὥστε νά προαγό­μεθα στήν ἐν Χριστῷ ζωῇ καί νά ἁγιαζόμεθα, ὅπως ἁγιάσθηκε καί Ἐκείνη.

Σήμερα εἴχαμε τή χαρά νά προε­ξάρχει τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σε­βα­σμιώτατος Μητροπολίτης Χαλ­κί­δος, Ἱστιαίας καί Βορείων Σπο­ράδων κ. Χρυσόστομος, προσφιλής ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί πολυσέβαστος, ὁ ὁποῖος βρί­σκεται ἀπό χθές στήν Ἱερά μας Μη­τρόπολη γιά νά συνεορτάσει μαζί μας τή μεγάλη πανήγυρη τῆς Κοι­μήσεως τῆς Θεοτόκου στό Ἱερό Προσκύνημα τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλλη­νισμοῦ, στήν Παναγία Σουμελᾶ. Ἔτσι ἀξιοποιήσαμε τήν εὐκαιρία νά τόν παρακαλέσουμε νά λαμπρύ­νει μέ τήν παρουσία του στή θεία Λειτουργία καί μέ τή χοροστασία του στόν Ὄρθρο καί τόν πανηγυρίζοντα αὔριο ἱερό ναό Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Ἀλε­ξανδρείας, καθώς καί αὔριο τό ἀπόγευμα μαζί μέ τούς ἄλλους θά ἔρθουμε νά ψάλουμε τά Ἐγκώμια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐδῶ στόν ναό τῆς Παναγίας τῆς Ἀλεξανδρινῆς.

Τόν εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας καί τοῦ ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνη μου, γιατί πάντοτε ἀνταποκρίνεται μέ πολλή ἀγάπη στίς προσκλήσεις τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, καί εὔχομαι ταπεινά ἡ χάρη τῆς Πα­ναγίας μας νά τόν ἐνισχύει καί νά τοῦ ἀνταποδίδει τούς κόπους τους καί τήν ἀγάπη τήν ὁποία ἔχει καί πρός τήν Κυρία Θεοτόκο ἀλλά καί πρός τό ποιμαντικό του ἔργο καί πρός τό ποίμνιό του. Αὐτή ἡ χάρη νά εἶναι πλούσια στή ζωή του μέ τίς εὐχές τῆς Κυρίας Θεοτόκου.