ΠΡΟΣ
τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Νῦν γάρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπιστεύσαμεν».
Την Κυριακή τῆς Τυρινῆς ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυμίζει «τήν ἀπό τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίαν τοῦ πρωτοπλάστου Ἀδάμ». Μᾶς ὑπενθυμίζει τήν παρακοή καί τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων καί τίς συνέπειές της. Μᾶς τήν ὑπενθυμίζει, ὄχι γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἀπελπισία καί στήν ἀπόγνωση, ἀλλά γιά νά μᾶς ἐξεγείρει ἀπό τόν ὕπνο τῆς ἀμελείας καί τῆς ραθυμίας. Μᾶς τήν ὑπενθυμίζει γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει συγχρόνως ὅτι ἡ ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ δέν μᾶς ἐγκατέλειψε, ἀλλά μᾶς χάρισε τή σωτηρία διά τοῦ μονογενοῦς του Υἱοῦ. Μᾶς χάρισε τή σωτηρία διά τῆς σταυρικῆς θυσίας καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Καί ἐπειδή ἡ σωτηρία μας δέν εἶναι ἕνα γεγονός πού ἀφορᾶ τό ἀπώτερο μέλλον, δέν εἶναι μία πραγματικότητα πού ἀφορᾶ τή μετά θάνατο ζωή μας, ἀλλά συνδέεται ἄμεσα μέ τό παρόν καί τήν καθημερινότητά μας, γι᾽ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει ἐμφατικά στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα: «Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπιστεύσαμεν».
Ἡ σωτηρία, ἀδελφοί μου, εἶναι πιό κοντά μας ἀπό ὅ,τι πιστεύσαμε. Γιατί ἡ σωτηρία μας εἶναι θέμα προσωπικῆς ἀποφάσεως, εἶναι ἀντικείμενο τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνος, εἶναι ζήτημα μέ τό ὁποῖο πρέπει νά ἀσχολούμεθα καθημερινά καί στό ὁποῖο νά εἴμαστε προσηλωμένοι, ὅπως εἴμαστε καί σέ ὅλα ὅσα μᾶς ἐνδιαφέρουν στήν ζωή μας, ἀλλά καί ἀκόμη περισσότερο.
Βεβαίως, ἡ σωτηρία μας δέν εἶναι δική μας ἀποκλειστικά ὑπόθεση. Δέν μποροῦμε νά σώσουμε ἐμεῖς τόν ἑαυτό μας. Αὐτό ὅμως πού μποροῦμε καί πρέπει νά κάνουμε εἶναι νά ἀποδεχθοῦμε τήν προσφορά τῆς σωτηρίας πού μᾶς χαρίζει ὁ Χριστός, ἀκολουθώντας τούς τρόπους πού μᾶς ὑποδεικνύει γιά νά φθάσουμε σ᾽ αὐτήν. Καί οἱ τρόποι αὐτοί εἶναι ἐκεῖνοι τούς ὁποίους μᾶς ὑποδεικνύει ἡ Ἐκκλησία μας, προτείνοντάς μας νά τούς ἀκολουθήσουμε ἐντατικότερα κατά τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στήν ὁποία μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ θά εἰσέλθουμε ἀπό αὔριο, προετοιμαζόμενοι ἔτσι κατάλληλα γιά τή μεγάλη ἑορτή τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Εἶναι ἡ νηστεία, ἡ μετάνοια καί ἡ μετοχή μας στή λειτουργική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἡ νηστεία εἶναι ἡ ἄσκηση τῆς ἐγκρατείας, τῆς σωματικῆς καί τῆς ψυχικῆς. Εἶναι ἡ πρώτη καί θεόσδοτη ἐντολή, τήν ὁποία παρήκουσαν οἱ πρωτόπλαστοι καί ἀπώλεσαν τόν παράδεισο.
Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ἀναγνώριση τῶν ἀδυναμιῶν μας καί τῶν παθῶν μας, τά ὁποῖα μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό, καί ἡ ἀπόφασή μας νά ἀκολουθήσουμε μέ πιστότητα τήν ὁδό τῶν ἐντολῶν του.
Ἡ μετοχή μας στή λειτουργική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς θελήσεώς μας νά ἑνωθοῦμε, κατά τό δυνατόν, μέ τόν Χριστό καί νά δεχθοῦμε τό φάρμακο τῆς ἀθανασίας πού μᾶς προσφέρει κοινωνώντας ἀκατακρίτως τό Σῶμα του καί τό Αἷμα του.
Ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς φέρνει μέ τήν πνευματική εὐκαιρία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς πού μᾶς προσφέρει, μέ τήν κατανυκτική ἀτμόσφαιρα τῶν ὕμνων καί τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν της, μέ τήν πρόσκληση νά ἀναλάβουμε ἀγῶνες πνευματικούς, νηστεύοντας τή νηστεία τῶν τροφῶν καί τῶν παθῶν, καί μετανοώντας γιά τίς παραλείψεις καί τίς πτώσεις μας, πιό κοντά στή σωτηρία. Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν εὐκαιρία. Ἄς ἐκμεταλλευθοῦμε τό ἔλεος καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ζήσουμε τή χαρά τῆς συναναστάσεώς μας μέ τόν Χριστό καί τῆς σωτηρίας μας.
Διάπυρος πρός τόν ἀγωνοθέτη Κύριον εὐχέτης
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας Παντελεήμων
