Επίσκεψη Μητροπολίτου Βεροίας στη Νέα Υόρκη για τη χειροτονία του Επισκόπου Διοκλείας κ. Νεκταρίου ^Κύριο

Κατά το χρονικό διάστημα από 12 έως και 16 Απριλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στη Νέα Υόρκη, ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδιφόρου, προκειμένου να λάβει μέρος στην εις επίσκοπο χειροτονία του Θεοφιλεστάτου εψηφισμένου Επισκόπου Διοκλείας κ. Νεκταρίου.

Την Παρασκευή 12 Απριλίου ο Σεβασμιώτατος επισκέφθηκε τον Αρχιεπίσκοπο στην έδρα του και στη συνέχεια παρέστη στην υποδοχή των Ευζώνων της Προεδρικής Φρουράς στον Ιερό ναό Αγίου Νικολάου Μανχάταν στο σημείο Μηδέν.

Το Σάββατο 13 Απριλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος έλαβε μέρος στο πολυαρχιερατικό συλλείτουργο και στην εις επίσκοπο χειροτονία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Διοκλείας κ. Νεκταρίου στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος στο Μανχάταν.

Την Κυριακή 14 Απριλίου (Δ´ Νηστειών) ο Σεβασμιώτατος προέστη σε αρχιερατικό συλλείτουργο στον ίδιο Ναό και κήρυξε το θείο Λόγο. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στην επίσημη Δοξολογία για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας με την παρουσία εκπροσώπων της Ελληνικής Κυβερνήσεως, του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ομογένειας. Ακολούθησε η καθιερωμένη παρέλαση στην 5η Λεωφόρο στο Μανχάταν.

Κατά την Ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε: Κυριακή Δ´ τῶν Νηστειῶν ἡ σημερινή Κυριακή καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τήν ἔχει ἀφιερώσει σέ ἕναν μεγάλο ἀσκητή της, στόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Σιναΐτη, τόν συγγρα­φέα τῆς «Κλίμακος».

Τήν περασμένη Κυριακή, Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ἡ Ἐκ­κλη­σία μας μᾶς εἶχε ὑποδείξει τήν πρώτη καί σωτήριο κλίμακα κάθε πιστοῦ, τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας. Καί ἐάν ὁ Σταυρός εἶναι ἡ κλί­μακα τῆς εἰς οὐρανούς ἀναβάσεώς μας, τήν ὁποία μᾶς ἐχάρισε ὁ Χριστός, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑποδεικνύει σήμε­ρα μία ἄλλη κλίμακα. Μία κλίμακα πνευματική, διά τῆς ὁποί­ας μποροῦμε ἐπίσης νά ἀνέλθουμε πρός τόν Θεό καί τή σωτηρία μας, μέ τή χάρη του ἀλλά καί μέ τόν προσωπικό μας ἀγώνα.

Ἡ κλίμακα αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν κλίμακα τήν ὁποία μᾶς παρουσιάζει στό ἔργο του «Κλί­μαξ», ὁ τιμώμενος σήμερα ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, ἀπό τό ὁποῖο ἔλαβε καί τό προσωνύμιο «τῆς Κλί­μακος», μέ τό ὁποῖο μνημονεύεται καί μᾶς εἶναι γνωστός.

Εἶναι ἡ πνευματική ἐκείνη σκάλα μέ τούς τριάκοντα ἀναβαθμούς, μέ τά τριάντα πνευματικά σκαλοπάτια, τά ὁποῖα καλούμεθα οἱ πιστοί νά ἀνεβοῦμε. Τά σκαλοπάτια εἶναι οἱ ἀρετές, τίς ὁποῖες πρέπει νά ἀγω­νι­σθοῦμε γιά νά ἀποκτήσουμε, διότι αὐτές θά μᾶς ὁδηγήσουν προοδευ­τι­κά στόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, στή συνάντησή μας μέ τόν Θεό καί στήν ἕνωσή μας μαζί του.

Ἀσφαλῶς ἡ προσπάθεια τοῦ ἀν­θρώπου δέν ἀρκεῖ γιά νά ἐπιτύχει τή σωτηρία του. Εἶναι ὅμως ἀπα­ραί­τητη προϋπόθεση γιά νά ἀπο­δείξει τήν ἐπιθυμία καί τή θέλησή του νά ἀγωνισθεῖ καί νά θυσιάσει ὅ,τι εἶναι ἀναγκαῖο, προκειμένου νά κερδίσει τόν πολύτιμο μαργα­ρί­τη, νά ἀποκτήσει τό ἕνα, τοῦ ὁποί­ου «ἐστί χρεία», ὅπως λέγει ὁ Χρι­στός, τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του, γιά τήν ὁποία θυσιάσθηκε ὁ Κύριός μας ἐπί τοῦ Σταυροῦ.

Ἄλλωστε, δέν πρέπει νά ξεχνοῦ­με ὅτι γιά κάθε τι πού ἐπιδιώκουμε στή ζωή μας χρειάζεται κόπος καί προσπάθεια καί θυσία. Ὅλοι ἀγω­νιζόμεθα ἀπό τή νεαρή μας ἡλικία νά ἀνεβοῦμε μία κλίμακα, τήν κλί­μακα τῆς ἐπαγγελματικῆς μας στα­διοδρομίας, τῆς οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς μας ἀνελίξεως, τῆς καθιερώσεώς μας μέσα στό περι­βάλ­λον στό ὁποῖο ζοῦμε καί κινού­μεθα. Καί γιά κάθε μία ἀπό αὐτές καταβάλλουμε κάθε δυνατή προ­σπά­θεια, χωρίς νά σκεπτόμεθα τίς περισσότερες φορές ὅτι ὁ στόχος πού ἐπιδιώκουμε, ἡ κορυφή δηλα­δή τῆς κλίμακος, εἶναι ἕνας ἐπίγει­ος καί ἀνθρώπινος στόχος, τόν ὁποῖο εἶναι πιθανόν καί νά μήν ἐπιτύχουμε, ὄχι γιατί δέν προσπα­θή­σαμε ἀρκετά, ἀλλά γιατί μᾶς ἐμπό­δισε ἡ κακία καί ὁ φθόνος τῶν ἀνθρώπων.

Ἀλλά ἀκόμη καί ἄν τόν ἐπιτύ­χουμε, ὁ στόχος αὐτός ἔχει ἡμερο­μη­νία λήξεως, τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας, γιατί τίποτε ἀπό τά ἀνθρώ­πινα δέν εἶναι αἰώνιο. Καί ὅμως ἐμεῖς δέν ἐγκαταλείπουμε τήν προσπά­θεια. Καί καλῶς κάνουμε, διότι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἀγωνί­ζεται καί γιά τά ἐπίγεια καί γιά τά ἐπουράνια καί γιά τά ἀν­θρώπινα.

Σήμερα, μετά τή θεία Λειτουργία, θά ἑορτάσουμε μέ τήν καθιερω­μέ­νη παρέλαση τήν ἐπέτειο τῆς ἐθνι­κῆς μας παλιγγενεσίας, τῆς Ἐπα­να­στάσεως τοῦ 1821. Πῶς θά ἤμα­σταν ἄραγε, ἄν οἱ πρόγονοί μας δέν ἀποτολμοῦσαν τότε νά διεκδική­σουν τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος μας, ἄν καί γνώριζαν πόσο ἐπικίν­δυνο ἦταν τό ἐγχείρημά τους, γιατί στήν κορυφή τῆς κλίμακος, τήν ὁποία ἀποφάσισαν νά ἀνέλθουν ἐξ ὀνόματος ὅλου τοῦ Ἔθνους, ἔγρα­φε ἐλευθερία, πίσω ὅμως ἀπό αὐ­τήν ἐλλόχευε ὁ θάνατος, πού δέν στάθηκε ἱκανός νά τούς πτοήσει. Καί ἔτσι ἐπέτυχαν τόν σκοπό τους καί πέρασαν μέ τόν ἀγώνα τους στήν αἰωνιότητα τῆς ἱστορίας.

Κάτι ἀνάλογο ἔκαναν ὅμως καί οἱ πατέρες πολλῶν ἀπό ἐμᾶς, πού ἔφθασαν στόν τόπο αὐτό κάτω ἀπό δύσκολες συνθῆκες. Ἀγωνίσθηκαν ὅμως γιά νά ἀνέλθουν τήν κλίμ­ακα τῆς ἀναγνωρίσεως καί τῆς κα­ταξιώσεως στή μεγάλη αὐτή χώρα πού ἐπέλεξαν ὡς νέα πατρίδα τους, καί ἐπέτυχαν. Καί τήν ἐπιτυχία τους αὐτή τήν διαπιστώνουμε καί τήν θαυμάζουμε ὅλοι, καί ἐσεῖς ἐδῶ στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς ἀλλά καί ἐμεῖς στήν Ἑλ­λά­δα, πού αἰσθανόμεθα ὑπερήφα­νοι καί καυχώμεθα γιά τίς διακρί­σεις καί τήν ἐκτίμηση πού ἀπολαμ­βάνει ὁ Ἑλληνισμός στήν Ἀμερική.

Οἱ προσπάθειες αὐτές τῶν πατέ­ρων μας δέν εἶναι μόνο ἀξιέπαινες, ἀλλά πρέπει νά ἀποτελοῦν καί μία ὑπόμνηση γιά ὅλους μας. Πρέπει νά μᾶς ὑπενθυμίζουν ὅτι, ἐάν κάνουμε τόση προσπάθεια γιά νά διακριθοῦμε καί νά ἀνελιχθοῦμε κοινωνικά, ἐπαγγελματικά, οἰκο­νο­μι­κά καί ὅ,τι ἄλλο, θά πρέπει κατά μείζονα λόγο νά προσπα­θοῦ­με καί νά ἀγωνιζόμεθα γιά νά ἀνελιχθοῦμε καί νά προοδεύσουμε πνευματικά μέ τούς τρόπους πού μᾶς ὑποδεικνύει ἡ Ἐκκλησία μας.

Καί ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι νά προσπαθήσουμε νά ἀνεβοῦμε τήν οὐρανοδρόμο κλίμακα τῶν ἀρε­τῶν, τήν ὁποία μᾶς ὑπενθυμίζει κατά τή σημερινή Κυριακή, καί μᾶς καλεῖ νά ἐπιχειρήσουμε αὐτή τήν ἀνάβαση, ἀξιοποιώντας τή χάρη καί τή δύναμη τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, τόν ὁποῖο προσκυνήσαμε τήν προη­γούμενη Κυριακή, ἀλλά καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων καί κυρίως τοῦ κατ᾽ ἐξοχήν ἱεροῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Σέ αὐτό τό μέγα μυστήριο τῆς κοι­νωνίας καί τῆς ἑνώσεως τοῦ ἀν­θρώ­που μέ τόν Θεό, συλλειτουρ­γοῦμε σήμερα καί ἐμεῖς, ἀπό κοι­νοῦ μέ τούς Ἁγίους Ἀδελφούς καί μέ τήν εὐλογία τοῦ Ποιμενάρχου σας, τοῦ Ἁγίου Ἀμερικῆς, στόν περικαλλῆ αὐτόν κα­θε­δρικό ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος, κατό­πιν τῆς εὐγενοῦς καί φιλαδέλ­φου καί τιμητικῆς προσκλήσεως τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκό­που σας καί προσφιλοῦς ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ κ. Ἐλπιδοφόρου, τόν ὁποῖο καί εὐχαριστοῦμε θερμότατα ἀπό καρδίας, διότι δέν μᾶς προσέφερε μόνο χθές τή χαρά νά συμμετάσχουμε στήν εἰς ἐπίσκοπο χειροτονία τοῦ πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερι­κῆς, ἐπισκόπου Διοκλείας κ. Νε­κτα­ρίου, ἀλλά καί νά συλλειτουρ­γοῦμε καί σήμερα.

Εὐχαριστώντας τον καί πάλιν καί πολλάκις θερμά, εὔχομαι ταπεινά καί ἐκ μέρους καί τῶν ἄλλων Ἁγίων Ἀδελφῶν, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ νά τόν ἐνισχύει καί νά τόν ἐνδυ­ναμώνει στήν πολυεύθυνη ποιμα­ντορία του, ὥστε νά ἀνέρχεται καί ἐκεῖνος τήν οὐρανοδρόμο κλίμακα ἀλλά καί νά ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώ­πους στή δύσκολη σημερινή συγκυ­­ρία στόν Θεό.

Εὔχομαι σέ ὅλους, ἀδελφοί μου, ταπεινά καί ὡς ἀδελφός σας ἐξ Ἑλλάδος πλούσια νά εἶναι ἡ χάρη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ στόν καθένα ἐξ ὑμῶν καί ἰδιαίτερα στήν πατρίδα μας καί στόν τόπο αὐτό πού σᾶς δέχθηκε καί σᾶς ἀγκάλιασε.