Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ανέγνωσε ειδική ευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο την Σουμελιώτισσα, υπέρ καταπαύσεως των πυρκαγιών, ιάσεως των ασθενούντων υπό του κορονοϊού και ενισχύσεως του πυροσβεστικού σώματος, των ιατρών και των νοσηλευτών.
Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλαν οι αδελφές από την Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Χαλεπίου, οι οποίες εγκαταβιούν στην Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής Λουτρού.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων συναθροισθέντες ἐνθάδε, Γεθσημανῆ τῷ χωρίῳ, κηδεύσατέ μου τό σῶμα».
Ἄν οἱ ἀπόστολοι, ἀνταποκρινόμενοι στήν πρόσκληση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἔσπευσαν «ὑπό νεφῶν μεταρσίως αἱρόμενοι» ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκουμένης, γιά νά παρευρεθοῦν στήν ἐξόδιο πομπή τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου μας, ἐμεῖς, τά πιστά τέκνα της, σπεύδουμε ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου, πού εἶναι ἀφιερωμένες στήν Κυρία Θεοτόκο, στήν Κυρία τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀνθρώπων, στούς ἱερούς ναούς μας γιά νά ψάλλουμε τίς Παρακλήσεις, γιά νά τῆς ἐναποθέσουμε εὐλαβικά τά ἄνθη τῶν ὕμνων καί τῆς ἀγάπης μας καί νά τῆς καταθέσουμε τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας.
Ἰδιαιτέρως ὅμως αὐτές τίς ἡμέρες καί παρά τίς δυσμενεῖς συνθῆκες ἐξαιτίας τῆς πανδημίας σπεύδουν στό ἱερό αὐτό κατοικητήριο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, στό θρονί τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας, στόν περικαλλῆ αὐτόν ναό τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ἐδῶ πού θησαυρίζεται ἡ ἱστορική καί θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Πόντου καί κτυπᾶ ἡ καρδιά τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, σπεύδουν οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Πόντιοι, ὡς τέκνα πιστά πρός τή φιλόστοργο Μητέρα τους, ὄχι γιά νά κλαύσουν γιά τήν Κοίμησή της οὔτε γιά νά τῆς ψάλλουν «ὠδήν τήν ἐξόδιον». Ἔρχονται γιά νά τῆς ποῦν ὅτι ἀκόμη καί ἄν βρίσκονται μακριά της, ἡ ἀγάπη τους γι᾽ Αὐτήν εἶναι ἡ ἴδια μέ τήν ἀγάπη τῶν πατέρων τους, πού γιά αἰῶνες ἀνηφόριζαν στό ἱστορικό μοναστήρι της στό ὄρος Μελᾶ τῆς Τραπεζοῦντος, γιά νά ἀσπασθοῦν καί νά προσκυνήσουν τήν ἱερή καί χαριτόβρυτη εἰκόνα της, γιά νά τήν εὐχαριστήσουν γιά τίς δωρεές καί τίς εὐεργεσίες της καί νά ζητήσουν τή βοήθεια καί τήν προστασία της.
Ἔρχονται γιά νά ποῦν στήν Κυρία Θεοτόκο, τήν Παναγία μητέρα μας, ὅτι ὅσα διδάχθηκαν ἀπό τούς πατέρες καί τούς παποῦδες τους, τήν πίστη στόν Θεό καί τήν εὐλάβεια πρός τό πάνσεπτο πρόσωπό της, τή γλώσσα, τήν ἱστορία καί τόν πολιτισμό τους, οἱ Πόντιοι ὄχι μόνο τόν διατηροῦν ἀλλά καί τόν μεταλαμπαδεύουν στούς νεωτέρους, καί ἀκόμη ὅτι ἀγωνίζονται γιά τή δικαίωση τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ πού πιστεύουν ὅτι δέν θά ἀργήσει μέ τή βοήθειά της.
Ὅμως δέν μιλᾶτε μόνο ἐσεῖς, δέν μιλᾶμε μόνο ἐμεῖς, ὅλοι ὅσοι ἐρχόμεθα νά προσκυνήσουμε στόν ἱερό αὐτό τόπο, ὅπου φυλάσσεται ἡ ἱστορική εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Σουμελιώτισσας. Μᾶς μιλᾶ καί ἡ Παναγία μας, μᾶς μιλᾶ καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Ἄς μᾶς φαίνεται σιωπηλή στήν ἱερή της εἰκόνα. Σιωπηλή ἦταν καί στή ζωή της ἡ Παναγία μας, ἀλλά δίδασκε μέ τά λίγα λόγια της καί μέ τό εὔγλωττο παράδειγμα τῆς παναμώμου ζωῆς της.
Καί τί λέγει ἡ Κυρία Θεοτόκος σέ ὅλα τά εὐλαβῆ τέκνα της πού σπεύδουν αὐτές ἡμέρες στούς ἱερούς ναούς τῆς πατρίδος μας γιά νά τήν ὑμνήσουν; Τί λέγει καί σέ μᾶς πού ἤρθαμε στό Ἱερό αὐτό Προσκύνημά της γιά νά ψάλλουμε καί ἀπόψε τήν Παράκλησή της; Τί μᾶς διδάσκει μέ τό παράδειγμά της;
Μᾶς διδάσκει τήν ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί τήν ὑπομονή.
Ἡ ζωή τῆς Παναγίας μας εἶναι ἕνα διαρκές μάθημα ἐμπιστοσύνης στόν Θεό. Ἀπό τά πρῶτα της βήματα, εἰσερχόμενη τριετής στά Ἅγια τῶν Ἁγίων ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἐμπιστεύθηκε τή ζωή της στόν Θεό. Καί στή συνέχεια δέν σχεδίαζε Ἐκείνη τί θά κάνει, ἀλλά ὁ Θεός σχεδίαζε γι᾽ Αὐτήν καί Ἐκείνη μέ ταπείνωση καί ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη ἀκολουθοῦσε τό σχέδιό του. Καί αὐτή ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό ἔκανε τήν Παναγία μας νά ἀντιμετωπίζει μέ ὑπομονή καί τίς θλίψεις καί τίς δυσκολίες καί τίς δοκιμασίες πού συναντοῦσε στήν ἐπίγεια ζωή της, ἀποδεχόμενη ὅλα αὐτά ὡς θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δέν ἀφήνει ποτέ τόν ἄνθρωπο πού τόν ἐμπιστεύεται νά πειρασθεῖ «ὑπέρ ὅ δύναται», ἀλλά δίδει «σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν αὐτοῦ».
Αὐτή τήν ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί τήν ὑπομονή πού ἔδειξε σέ ὅλη της τή ζωή ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς νά δείξουμε στή ζωή μας, ἀκολουθώντας τό παράδειγμά της. Ἄν μάθουμε νά ἐμπιστευόμεθα τή ζωή μας στόν Θεό, τότε δέν θά ἀπογοητευόμεθα βλέποντας κάποιες φορές τά σχέδια καί τά ὄνειρά μας νά μήν πραγματοποιοῦνται, τότε δέν θά ἀνησυχοῦμε καί δέν θά ἀγωνιοῦμε γιά τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων στή ζωή μας, γιά τό μέλλον καί τήν πορεία μας σ᾽ αὐτό. Ἄν μάθουμε νά ἐμπιστευόμεθα τή ζωή μας στόν Θεό, τότε θά ὑπομένουμε καί τίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς πού συναντοῦμε, καί θά τά ὑπερβαίνουμε μέ τή χάρη καί τή βοήθειά του ἀλλά καί μέ τή χάρη καί τή βοήθεια τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου μας καί δικῆς μας μητέρας.
Ἄς ἀκούσουμε αὐτή τήν παρότρυνση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τό παράδειγμά της καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι, ἐφόσον ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί παρακαλοῦμε τήν Παναγία μας, Ἐκείνη θά μᾶς προστατεύσει καί ἀπό τήν πανδημία καί ἀπό τίς πυρκαϊές καί ἀπό κάθε ἄλλη ἀνάγκη καί ὁποιονδήποτε κίνδυνο καί θά μᾶς ἀπαλλάσσει καί θά μᾶς σώζει πάντοτε.
Εἶναι στό χέρι ὅλων μας, ἀδελφοί μου, ἰδιαίτερα τήν περίοδο αὐτή, πού δοκιμάζεται ἡ πατρίδα μας ἀπό τίς πυρκαϊές, ἀπό τήν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, νά στραφοῦμε σέ Ἐκείνη καί μέ ἐμπιστοσύνη σέ Ἐκείνη καί στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της νά ἐναποθέσουμε ἐκεῖ τίς ἐλπίδες μας. Δυστυχῶς, τίς ἐναποθέτουμε σέ πολλούς ἄλλους καί πιστεύουμε ὅτι αὐτοί θά μᾶς σώσουν καί βλέπουμε τό κατάντημά μας. Γι᾽ αὐτό ἡ μόνη σωτηρία μας εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο καί Ἐκείνη μᾶς διδάσκει νά ἐπιτελοῦμε.
Θά ἤθελα ἀπό καρδίας νά εὐχαριστήσω τήν Ἀδελφότητα, ἡ ὁποία εἶναι Ἀδελφότης ἀπό τή Συρία, μοναχές οἱ ὁποῖες μένουν ἐδῶ, στό μοναστήρι μας, στήν Ἁγία Κυριακή. Εἶναι ἀπό τό μοναστήρι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στή Συρία καί εἶχαν τήν καλωσύνη νά ἔρθουν νά ψάλουν σήμερα, νά ζητήσουν τή χάρη τῆς Παναγίας, διότι, ὅπως ὅλοι μας, καί ἐκεῖνες ἔχουν προβλήματα, καί ζοῦν τά προβλήματά τους καί μάλιστα μακριά ἀπό τήν πατρίδα τους. Εἶναι ὅμως ἐδῶ κάτω ἀπό τή χάρη τῆς Παναγίας καί κάτω ἀπό τή χάρη καί τήν εὐλογία τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, πού τίς ἔχει ἀγκαλιάσει καί τίς ἔχει παιδιά της.
Ἔτσι, λοιπόν, σήμερα ἦρθαν νά εὐχαριστήσουν τήν Παναγία. Καί μᾶς ἔψαλαν τόσο ὡραῖα καί μᾶς ἀνέβασαν στόν οὐρανό καί μᾶς ἀνέβασαν κοντά στήν Παναγία, γιά νά τήν νιώσουμε πιό κοντά μας καί νά ἐναποθέσουμε ἐκεῖ τά προβλήματά μας, τίς στενοχώριες μας καί ὅλα τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει ἡ πατρίδα μας. Μόνο σέ Ἐκείνη, πού ἔχουμε δοκιμάσει πάρα πολλές φορές ὅτι εἶναι Ἐκείνη πού μᾶς σώζει, μέσα σέ πολέμους, μέσα σέ δοκιμασίες, μέσα σέ χίλια δύο προβλήματα, πού εἶναι, ὅπως λέμε, ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός, εἶναι ἡ Σκέπη τῆς Ἑλλάδος. Καί πιστεύουμε ἀκράδαντα ὡς ὅτι μητέρα καί ὡς Πλατυτέρα θά μᾶς σκεπάσει καί πάλι καί θά μᾶς βοηθήσει.
Θέλω νά εὐχαριστήσω ἀκόμη ἀπό καρδίας καί τόν Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού αὐτή τήν ἑσπέρα μετέφερε τήν Παράκλησή μας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ὄχι μόνο στόν Ἑλλαδικό χῶρο ἀλλά καί παντοῦ. Εὔχομαι ἡ χάρη τῆς Παναγίας νά μᾶς κατευθύνει ὅλους μας, ἀδελφοί μου.
