"Η Δράκαινα είναι μια σκληρόψυχη καλοστεκούμενη χήρα. Όμως βαθιά μέσα της κρύβεται ένα μυστικό. Ο ανικανοποίητος έρωτας για έναν άντρα που αγάπησε πριν αναγκαστεί να τον εγκαταλείψει και να υποταχθεί. Ο πατέρας της είχε διαπράξει ένα έγκλημα. ΄ Ένας άντρας που είδε την πράξη του, για να μην τον καταδώσει τον εκβίασε και ως αντάλλαγμα ζήτησε να παντρευτεί την κόρη του, την Δράκαινα. Η ζωή που δεν έζησε, ο ασφυκτικός κλοιός που την έπνιγε, γιγάντωσαν μέσα της τον φθόνο και το μίσος για την ευτυχία κάθε άλλου ανθρώπου. Δεν δείχνει παρά άσπονδο μίσος ακόμα και για τα παιδιά της. Κατέστρεψε τον αρραβώνα του ενός γιου της, προσπαθεί να διαλύσει το γάμο του άλλου και να ενσταλάξει την έχθρα ανάμεσά τους.
Η Δράκαινα είναι μια σκληρόψυχη γυναίκα, μια φύση βάναυση, πανούργα ανελέητη, που αλλάζει χαρακτήρα και μεταβάλλεται, τελικά συμβιβάζεται καθώς δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει ως το τέλος το πνεύμα της καταστροφής, λυγίζει, νικιέται, εξομολογείται το μυστικό της τραγωδίας της ζωής της και απολυτρώνεται".
Στο ρόλο της ΔΡΑΚΑΙΝΑΣ, η Ιουλία Ζωντανού που απόδωσε μοναδικά σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, μια γυναίκα σύμβολο της μητριαρχικής εξουσίας. Μια γυναίκα καταδικασμένη ισόβια στη ψυχική στείρωση που το χρέος της υπαγόρευσε, γεμάτη έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις. Γύρω της οι υπόλοιποι χαρακτήρες στροβιλίζονται στη δεινή δίνη του «κατηγορώ» που εκείνη ως κύριος άξονας του έργου εξακοντίζει. Μάχονται να διατηρήσουν τη δική τους αξιοπρέπεια και να αποτινάξουν το φόβο που νιώθουν κοντά της. Ο καθένας κρυμμένος καλά στα δικό του καταφύγιο πάσχουν, απελπίζονται, δοκιμάζονται σκληρά. Σταδιακά εξελίσσεται η πλοκή. Η αράχνη υφαίνει στον ιστό της ραδιουργίες, πόθους μυστικούς και αποκαλύπτει το κρυμμένο καλά παρελθόν της Δράκαινας.
Η Δράκαινα είναι μια ανατρεπτική, ασυνήθιστη προσωπικότητα. Πάνω απ΄ όλα γυναίκα, που θρηνεί τα χρόνια που έχασε, θρηνεί για τα λάθη άλλων που επέλεξε το αντίτιμο να το πληρώσει η ίδια καλύπτοντας τη θυσία της με επτασφράγιστη σιωπή. Η μοναξιά της όμως δεν την αφήνει να σηκώσει το βάρος χωρίς να το μοιραστεί και τότε διαπράττει το δεύτερο μοιραίο λάθος της. Μπαίνει σε μια αλλόκοτη διαδικασία να νιώσει μίσος για τα ίδια τα παιδιά της. Καταδυναστεύει τους δυο της γιους, δηλητηριάζει με τις δικές της ανασφάλειες τις σκέψεις τους, παρεμβαίνει και καθορίζει κάθε προσπάθεια αυτονόμησής τους, ζηλεύοντας και καταστρέφοντας κάθε ίχνος αγάπης που πάει να ξεφυτρώσει στο σπιτικό της.
Βουβός πρωταγωνιστής του έργου, ένας καθρέφτης. Εκείνος που μαρτυράει στη Δράκαινα ότι ο χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί και η νιότη δεν ανακτάται ό,τι κι αν κάνει. Και η Δράκαινα ξεσπάει σε θρήνο και οργή για ετούτη την ανεκτίμητη απώλεια.
Ώσπου στο τέλος, συμβαίνει κάτι που αποκαλύπτει ότι η ζωή συνεχίζεται μόνο όταν η αγάπη θριαμβεύσει. Μόνο όταν οι άνθρωποι κόψουν τα σκοινιά που τους κρατούν δεμένους στους κάβους των παλιών λαθών τους. Όταν κοιτάξουν τον καθρέφτη και αποδεχτούν την ηλικία τους και τους ρόλους τους. Όταν η συγγνώμη βγαίνει απ’ τα χείλη και οι επιλογές έχουν ως γνώμονα να χαρίσουν αγάπη σ'' αυτούς που τη στερήθηκαν.
Βέβαια, άλλοι συγχωρούν τα λάθη και άλλοι όχι. Σημασία έχει όμως ότι η Δράκαινα καταφέρνει να ζητήσει με το δικό της τρόπο συγχώρεση. Κι αυτή η μοναδική μεταστροφή μιας φαινομενικά ατσάλινης γυναίκας αποτελεί το μεγαλείο του έργου.
Μια ηθογραφία εποχής για μια στάση ζωής, που απαντάται και σήμερα και αντικαθρεφτίζει απαράμιλλα την ελληνική κοινωνία της εποχής.
Εκπληκτικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς και άψογη μουσική καθήλωσαν κάθε θεατή.
Μια παράσταση που όχι απλώς αξίζει να δείτε, αλλά πιστεύω ότι προσελκύει το θεατή να τη δει περισσότερες από μια φορές για να προσεγγίσει όλους τους κώδικές της και όλα τα σημειολογικά της επίπεδα.
