Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκαν στο ζεστό χώρο της Λέσχης Κινηματογράφου και Πολιτισμού Αλεξάνδρειας «ΚΙΝΗΜΑΤΟΔΡΑΣΙΣ» οι περιφερειακές προβολές του 24ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους.
Περίπου 130 μαθητές από Γυμνάσια και Λύκεια της Αλεξάνδρειας βρέθηκαν στις 5 ημέρες των προβολών – Δευτέρα 6 μέχρι και Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου - και είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν επιλεγμένες ταινίες, εγκεκριμένες από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας με θέματα που αφορούν στα παιδιά και τους νέους και τηρούν τις βασικές προϋποθέσεις που έχουν θεσπιστεί από τη UNICEF, την UNESCO και διεθνείς οργανισμούς για τον Κινηματογράφο για Παιδιά και Νέους.
Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΔΡΑΣΙΣ θα συνεχίσει τις προσπάθειες για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής παιδείας με έμφαση στους νέους και τις νέες ευελπιστώντας πως πολύ σύντομα θα δημιουργηθεί από το σύλλογο κινηματογραφική ομάδα νέων.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας καθώς και τους διευθυντές και τους εκπαιδευτικούς του 1ου και 2ου Γυμνασίου, 1ου Λυκείου και του ΕΠΑΛ Αλεξάνδρειας για την άψογη συνεργασία και συμμετοχή στο πρόγραμμα.
Τέλος ευχαριστούμε το Φεστιβάλ Ολυμπίας για την εμπιστοσύνη και την δυνατότητα που μας έδωσε να συμμετέχουμε στις περιφερειακές προβολές του 24ου Φεστιβάλ από την μοναδική στο είδος της ταινιοθήκη του Νεανικού Πλάνου.
Οι ταινίες που προβλήθηκαν από την Δευτέρα 6 μέχρι και την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου ήταν οι εξής :
Αγαπητέ κύριε Φίρερ
Γερμανία, fiction, έγχρωμο, 2020, 94΄
Σκηνοθεσία: Christian Lerch
1945, λίγο πριν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Anna και ο 11χρονος γιος της ο Felix αναγκάζονται να φύγουν από το βομβαρδιζόμενο Μόναχο προς τη βαυαρική ύπαιθρο. Κι ενώ για την Anna είναι ιδιαίτερα δύσκολο να προσποιείται την ένθερμη εθνικοσοσιαλίστρια, ο Felix μοιάζει να μαγεύεται όλο και περισσότερο από τη ναζιστική προπαγάνδα και τους υποστηρικτές της.
Όσκαρ και Λίλι
Αυστρία, fiction, έγχρωμo, 2020, 102’
Σκηνοθεσία: Arash T. Riahi
Δύο προσφυγόπουλα από την Τσετσενία, ο 8χρονος Όσκαρ και η 13χρονη Λίλι, που ζουν τα τελευταία έξι χρόνια στην Αυστρία, πρόκειται να απελαθούν μαζί με τη μητέρα τους.
Η απόπειρα αυτοκτονίας της τελευταίας έχει ως αποτέλεσμα τη βραχυπρόθεσμη αναβολή της απέλασης, αλλά σημαίνει και τον αναγκαστικό χωρισμό της οικογένειας. Η ελπίδα των παιδιών ότι θα ξαναενωθούν με τη μητέρα τους τροφοδοτείται από την αγάπη του ενός για το άλλο και παρακάμπτει όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια με πάθος και ποιητικότητα. Μια γλυκόπικρη οδύσσεια, που αποκαλύπτει ότι κάποιες φορές για να επιζήσεις χρειάζεται να ερμηνεύσεις τον κόσμο γύρω σου με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Ντελφίν
Αργεντινή, fiction, έγχρωμο, 2019, 87’
Σκηνοθεσία: Gaspar Scheuer
Η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη. Και σίγουρα δεν είναι εύκολη για τον Ντελφίν, ένα 11χρονο αγόρι, που ζει μόνο με τον πατέρα του στα χέρσα και λασπωμένα περίχωρα μιας μικρής πόλης στην επαρχία του Μπουένος Άιρες. Κατά τη διάρκεια της βδομάδας, ο Ντελφίν ξυπνάει νωρίς κάθε πρωί για να πάει στη δουλειά, αποκοιμιέται στην τάξη, πάει να μαζέψει βατράχια με τους φίλους του, κατασκοπεύει μια νεαρή δασκάλα για την οποία νιώθει μια απροσδιόριστη έλξη που δεν μπορεί να κατανοήσει και εν τη απουσία του πατέρα του αναγκάζεται να αντιμετωπίσει ξανά και ξανά τον χρεοσυλλέκτη που απειλεί με έξωση. Μα πάνω απ' όλα ο Ντελφίν θέλει να συμμετάσχει στην παιδική ορχήστρα που σχηματίζεται στο γειτονικό χωριό. Ο ηλικιωμένος μουσικοδιδάσκαλός του τού έχει μάθει να παίζει γαλλικό κόρνο και ο Ντελφίν θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να εμφανιστεί στην ακρόαση. Αυτό θα σημάνει μια περιπέτεια τόσο για τον ίδιο όσο και για τον πατέρα του.
